De knaap verwijderde zonder tegensputteren de laatste verzameling draden rond zijn lendenen. Bibberend kon Benchboy niet voorkomen zichzelf te verraden. Paradoxaal wees het instinctieve
verlangen me volhardend gestrekt aan. Gehoorzaam knielde hij voor me neer, accepteerde de nekriem en nam plaats in de bench. Tevreden sloot ik het getraliede deurtje en plaatste de pup in de wacht. Geduld is een schone zaak, het eerste en belangrijkste onderdeel van de opleiding!
“Wil je thuis een jongen ontvangen?” Aanvankelijk onverschillig had ik beaamd en meteen de niets verhullende foto van het jochie mogen ontvangen. “Het kan binnen een uur aangeleverd worden!”. Zó, en niet anders was het gelopen, in mijn kast fruitig en fris, klaar om mij taboeloos te gerieven. Een heel weekend om het maximaal te exploiteren! “Onvoorwaardelijk, grens verleggend.” Na een kort gesprekje had zijn heermeester aangebeld. Veel woorden werden er niet aan vuil gemaakt. Hij ging voor zaken op reis. Of ik zijn opleiding geheel belangeloos wilde waarnemen dit weekend! Op zijn stringetje na had het tengere onderwerp van gesprek zich moeten uitkleden. Een voor een waren de schaarse kledingstukken in de plastic zak verdwenen. Het had paniekerig nog even omgekeken om direct te constateren dat zijn smeekbede meedogenloos genegeerd werd. Achteloos had de heermeester de zak over zijn schouders gegooid en zelfstandig de weg naar buiten gevonden. De klap waarmee de voordeur in zijn sponningen viel, bezegelde het lot van het opgeleverde ventje. Zonder pardon, met uitgestoken handen, verpulverde ik de laatste strohalmen waaraan het rillende joch zich vast klampte. Het stringetje voelde warm en verrassend vochtig aan.
Jeugdig, goddelijk slank en overgeleverd aan mijn stoutste
fantasieën! Ik doorzocht de spelonken van mijn geest. Twee prachtige dagen in het verschiet om kwaliteit te leveren. Het duurde even voordat ik alle voorbereidingen getroffen had. Gereed om de eerste missie te verwezenlijken liep ik naar de voorraadkelder. Benchboy moest eerst compleet gebroken worden! Ik besefte terdege de zware verantwoordelijkheid die op mijn schouders rustte. Als je afbreekt dien je conditionerend ook weer op te bouwen.
Het mooie knaapje rilde, het was inderdaad frisjes in de kast en het ontging me niet dat zijn pieleke verschrompeld snel manieren leerde. Het stemde me tevreden, mijn slaafje, mijn timing! Langzaam wende hij aan het plotselinge licht en kroop met toestemming uit de bench. Buiten de kast zag de knaap de benodigde attributen opgesteld klaar staan. Kennelijk paste dit redelijk bij zijn verwachtingspatroon, protesten bleven keurig achterwege. De glimlach op mijn gezicht stelde hem onterecht gerust, hoe kon hij ten slotte vermoeden wat ik voor hem in petto had? Rap haastte het jongetje zich naar de badkamer en nam geknield in bad plaats. Met een krachtige warme waterstraal neukte ik hem inwendig schoon. Gewassen kon het nu in gebruik genomen worden. Geheel zelfstandig droogde Benchboy zich zienderogen opgeknapt enige tijd later af, grondig voorbereid en gereed voor de snode plannen, die vanuit de catacomben van mijn geest opgeborreld waren. Zonder tegen te werken liet het zich blinderen. Met een doeltreffende bondage, gynaecologisch gespreid, lag het hoerig, gefixeerd op tafel gereed. Voor de lens van de camera richtte zijn pieleke zich weer verwachtingsvol op.
Sletterig wiegend met zijn billen waagde het loops mijn zelfbeheersing te tarten, maar bij het horen van de subtiele klikjes stokten zijn bewegingen. Kon hij ze plaatsen? De
webcam openbaarde ongegeneerd naakte intimiteiten. De grote buitenwereld nam genietend waar. Een telefoonnummer, een gepast prijskaartje! Het maagdelijke sterretje oogstte weldra belangstelling. Een man informeerde discreet, momenten later het juiste adres en de eerste belofte. Het slachtoffertje luisterde roerloos in zijn knevels mee. “Meneer?” De korte, daarop volgende stilte werkte als een katalysator op zijn voorstellingsvermogen. Een tweede belangstellende, het naakte ventje zweeg en luisterde geconcentreerd mee. De man ging snel akkoord met de afgesproken prijsstelling. Het hoertje besefte en begreep. De bondage hield overtuigend stand. Commentaar was hier echter niet op zijn plaats! De plak in mijn handen roffelde, roodgloeiend lichtte de naakte huid rond het poortje van plezier fleurig op. Telefoon! De deal was wederom snel rond. Zeurend slaakte het hoertje voortdurend onzin uit, opende happend naar lucht het mondje, het prulletje had immers geen keus. Met dicht geknepen neus slokte het gulzig, samen met een hap zuurstof, de balgag naar binnen. Succesvol gespte ik de disciplinaire maatregel vast. De telefoon ging opnieuw, nu kon ik ongestoord zaken doen. Verbaasd herhaalde ik de gesproken woorden. “Met zijn zevenen?” Verheugd beloofde ik genereus groepskorting. Hummend probeerde het sletje alweer zijn lot te beïnvloeden. Twee scherpe tepelklemmen, de plak en een zweepje. Kronkelend joegen de slanke vuurrode billetjes de testosteronwaarden des vaderlands omhoog. Mijn mobiel ging als een razende te keer. Vanzelfsprekend raakte ik gestaag de tel kwijt.
Disciplinerend geluid van leer op huid, een gilletje hier en een piepje daar. Abrupt beëindigde de galmende gong mijn conditionerende opvoeding. Met een siddering door zijn naakte lijfje verstarde het lucratieve bronnetje in spe. Ik begaf me op weg naar de hal, zag hoe het ventje hangend in de bondage besefte dat het onvermijdelijke nabij was. Het zette zich zichtbaar schrap. Bijna kwam ik in de verleiding in ieder geval de tepelklemmen losser te draaien. Ik bedacht me, het kon geen kwaad hier even geduld te betrachten. Glimlachend liep ik naar de hal.
Binnen een kwartiertje was de eerste klus geklaard en nam ik alweer vriendelijk afscheid van de heer die het tochtige manneke als verpakking voor zijn DNA had weten te waarderen. Om de continuïteit te garanderen had ik de tepelklemmetjes tijdens de première systematisch aangetikt. Onderbroken door het galmen van de gong en het voeren van nieuwe winstgevende onderhandelingen, gelukkig weer net op tijd terug voor de climax. De eersteling schitterde in extase. In mijn nopjes koesterde ik alweer de herinnering. Bij het sluiten van de voordeur het karakteristieke piepje waarmee het hoertje al eerder had gedebuteerd. Vuurrood kreeg zijn sterretje de heren moeiteloos op oorlogssterkte scherp. Grommend genietend in het hemelse nauw. Mijn mobiel trok weer van leer en transformeerde me in een duizendpoot. Ik holde naar de kamer, tikte venijnig klemmen aan, gaf mijn adres door en genoot van de magie aan de rand van mijn eettafel. De gong galmde, Ali Baba stroomde met zeven rovers de kamer binnen. Geritsel van papieren transacties en overal kleding. De kamer vol naakte mannen en opnieuw een succesvolle bevruchting. Wederom trok een gelukkig man zich ontladen terug. De gong, de telefoon ik had het druk. Oh ja, de klemmen, het sletje deed zijn uiterste best. Terwijl Ali Baba zijn gestrekte lans in de naakte billetjes verstopte, draaide ik de klemmen losser. Het was onduidelijk of het gilletje naar mijn handelen, of naar dat van hem terug te herleiden was. Voor de zekerheid disciplineerde ik doeltreffend met het zweepje. Heen en weer, heen en weer. Het leek wel alsof drs. P. in eigen persoon uit zijn dak ging. De gong galmde frequent, ik besloot de deur ten slotte maar op een kiertje open te laten. Als een strenge veerman inde ik de bedragen voor de overtocht. Een oerknal, Ali Baba gunde zijn leger een intieme rustplek en trok met een ruk zijn wapen eruit. Er was geen toverspreuk meer nodig. Het grotje stond soepel opgerekt stabiel uitnodigend open.
Geen houden meer aan, beurtelings produceerden de mannen overvloedig. Zwakkelingen verloren zich voortijdig in het spel. Ik stond echter niet toe dat er verspild werd en eiste voor trainingsdoeleinden alle viriele sappen op. Voortdurend lekte het lucratieve sterretje DNA, het ging niet verloren! Uiteindelijk schakelde ik de grote buitenwereld uit. De telefoon kwam langzaam tot rust, de aanloop stagneerde. Gebroken lag het geteisterde hoertje doelloos uit te lekken, de gesloten voordeur zette voorlopig een punt achter zijn lijden.
Uitgeput piepte het wat, voorzichtig masseerde ik de ontklemde tepeltjes met wat olie terug in de natuurlijke vorm. Tijd om het hoertje wat te tegemoet te komen! Ruimschoots had het de onkosten voor zijn training opgebracht. Met een handschoentje en wat zalf bluste ik het schrale sterretje verkoelend af. Zuchtend ontspande het naakte lijfje zich. Zijn tepeltjes werden opnieuw hard en zijn piemeltje getuigde van licht herstel. Kreunend kreunde het teder kreuntjes. Zo schattig! Mijn besluit om het liefdevol te heropvoeden kreeg nader vorm. De enkeltjes aan elkaar gebonden, de polsjes erbij en een warm bad. Het had zijn best gedaan en ik gunde hem de tijd die ik zelf nodig had om de kamer op te ruimen.
Gebonden, geblindeerd en de mond gesnoerd zat het prulletje op een dekentje tussen mijn knieën. Verlangend lekten er voortdurend druppeltjes uit zijn knotsje, het snakte weer naar meer. Met een warme douche had ook ik mezelf weten te verkwikken. Alles lag weer klaar en gehuld in mijn kamerjas was ik eveneens gereed. Kon mijn puppy raden wat ik voor hem in petto had? Er lagen, voor het geval dat, disciplinerende instrumenten voor het grijpen klaar. Een kan vruchtensap en een glas. Het los gegespte masker, licht kreeg weer de gelegenheid slettenoogjes te penetreren. Knipperend werd het zich nieuwsgierig bewust van de wereld rondom. Gepaste manieren op de eerste plaats! Bevestigen met een keer blaffen, ontkennen door twee keren te blaffen en je dankbaarheid of enthousiasme tonen middels drie herhalingen. Benchboy blafte gehinderd door de gag eenmalig. Ook de orale belemmering werd losgekoppeld. De gehoorzame pup moest naar alle waarschijnlijkheid een verschrikkelijke dorst hebben. Het rubber verkleefde wat aan de binnenkant van zijn wangetjes. Ik vroeg er naar. Braaf blafte de pup bevestigend. Dit was mijnerzijds natuurlijk niet correct, als hoertje had het zich al gedisciplineerd gedragen. Ik overlaadde de pup ter compensatie voor mijn nalatigheid met complimenten. Keurig, de pup blafte drie keer! Ik hield van de snelle wijze waarop benchboy zich liet africhten.
Tevreden observeerde ik het snuitje voor me. Wat een geweldig mooi rashondje. Slank, jeugdig en nog gewillig meewerkend ook. Ik schonk me een glas vruchtensap in en dronk het met smaak leeg. “Wil je ook?” De pup blafte een keer. Met een teug sloeg ik een tweede glas achterover. Trouw staarden de bruine kijkertjes me verwachtingsvol aan. Met mijn wijsvinger duwde ik het kinnetje een stukje omhoog. “Ben jij een jongetje?” De pup vergiste zich deerlijk. “Woef!” Een nieuw leermoment, de leren plak kletste venijnig op de blote billetjes. Streng tilde ik het snuitje nogmaals op. Traantjes pingelden uit de trouwe kijkertjes. Ik herhaalde de vraag. “Ben jij een jongetje?” De pup antwoordde deze keer correct. “Woef, woef!!!” Een complimentje was op zijn plaats. De tweede vraag: “Ben je een puppy?” Overtuigend juist beantwoord: “Woef!” Ik dronk tevreden gesteld een derde en vierde glas leeg. De kan was inmiddels zo goed als leeg. De pup likte zijn lipjes. “Was je afgelopen avond ook een loops teefje?” Uit het veld geslagen wist het even niet hoe te antwoorden. Ik had de plak alweer in mijn handen en keek hem vragend aan. “Woef!” Tevreden gesteld belandde het instrument weer naast me op de bank. Ik schonk de kan leeg en plaatste een vol glas op de armleuning. De dorstige pup traceerde het verlangend. “Vond je het lekker om gedekt te worden?” Benchboy had het niet meer. “Woef, woef, woef!!!” En nogmaals “Woef, woef en woef!!!” Streng keek ik het teefje verontwaardigd aan. “Weet je wel dat je met je druipgrotje bijna vlekken in mijn tapijt hebt gemaakt?” Ik had de tepelklemmen met scherpe krokodillentandjes al in mijn handen. “Woef!” Het klonk smekend. “Ik nodig gasten uit en jij verspilt kostbaar zaad!” Kwaad dronk ik het laatste glas leeg. “Je hebt meer training nodig!” Verslagen sloeg benchboy de ogen neer “Woef!” Ik plaatste de klemmen en stond de pup niet toe te janken. “Ik heb de verspilde sappen voor je bewaard!” Verbaasd keek het met zijn betraande kijkertjes op. Vanonder de bank uit schoof ik de voederbak van benchboy tevoorschijn. De drinkbak was tot driekwart gevuld. “Verspilling is niet van deze tijd!” Ik koppelde een
ketting aan de klemmen en haalde de pup aan. “Je zult leren recyclen!”
“Woef!” Even liet ik de boodschap bezinken en vulde ondertussen in de keuken de kan aan. Nam opnieuw plaats met benchboy tussen mijn scheenbenen. Verbijtend nam pups de pijn voor lief en keek me met zijn volgzame kijkertjes aan. Ik trakteerde me op een nieuw glas helder vruchtensap en liet hem een van de kunststof spuiten zonder naald beter bekijken. Ik wist dat het gewillig en vlot van begrip was. “Eventjes oefenen! Doe je bekje maar open.” Benchboy gehoorzaamde subiet. Met de ketting geleidde ik zijn lijfje binnen bereik. Drukte met de zuiger perslucht over zijn tong. Automatisch sloot pups zijn uitgedroogde snuitje. De plak disciplineerde. Effectief leerde het hondje exact te luisteren. “Oké! Sluiten!” Uiteindelijk kneep ik tevreden het neusje dicht. “En nu doorspoelen!” Cum laude slaagde pups voor de eerste test, klaar voor het echte werk.
Ik dronk er op mijn gemak nog eentje! Bestudeerde nogmaals uitvoerig de mooie lijnen van de geknielde slanke schoonheid, zo volgzaam, zo gewillig, zo toegewijd naakt ter beschikking gesteld. Benchboy beloofde mijn weekend te vervolmaken! Genoeg gewacht, de pup was zowat uitgedroogd, tijd voor actie. Nauwgezet slurpten de spuiten zich gulzig vol. Benchboy hijgde, zag hoe de een na de andere lading au bain marie opgewarmd werd. Gedreven lichtte ik een en ander toe. “Het water in de pan is iets heter dan de gemiddelde lichaamstemperatuur. Kwalitatief hoogwaardig
sperma behoor je eerst op temperatuur te brengen.” Mijn vragende blik oogstte begrip. “Woef!” Ik had net voldoende spuiten om de laatste kloddertjes uit het drinkbakje te verwerken. Vriendelijk legde ik uit dat het goed zijn best moest doen. “De heren hebben zich moeite nog tijd bespaard speciaal aan huis te bezorgen!” Onmiddellijk reageerde de pup naar verwachting. “Woef, woef, woef!” Ik was een tevreden tutor, leste mijn dorst en bekeek de lange rij kunststof cilinders in de au bain marie pan. IJverig zwommen miljarden spermatoiden een wedstrijd, aangejaagd door het omringende warme bad.
Minutenlang, zeker niet onopgemerkt beefde de pup. Zijn oogjes flitsten heen en weer tussen de mijne en de spuiten die allemaal in de uiterste stand een belofte garandeerden. “Zullen we beginnen?” Benchboy rilde. De ketting hielp hem overeind. Verbaasd reikte ik naar de plak, weigerde de pup werkelijk te antwoorden? Ik herhaalde de vraag. “Woef, woef.” Verbaasd constateerde ik recalcitrant gedrag. Streng keek hem strak in de ogen aan. “Jij hebt te veel geknoeid! Dit heb je aan jezelf te danken loopse teef.” Nogmaals herhaalde ik mijn verzoek, ditmaal met een onverbiddelijke blik in mijn ogen. Benchboy brak. “Woef…” Het klonk verslagen. “Eiwitten zijn ook voedzaam voor jonge puppy’s! Je zou me dankbaar moeten zijn.” “Woef, woef, woef.” Zwakjes, maar gestaag aanvaarde benchboy. Ik nam de eerste cilinder uit het water, de temperatuur voelde goed. Onwillekeurig deinsde de pup naar achteren. De ketting trok de tepeltjes strak. Met een rukje en een piepje positioneerde ik het snuitje vlak voor mijn neus en keek hem recht in de ogen aan. Angstig smeekten de kijkertjes stilzwijgend om een ander lot. Fluisterend stelde ik hem gerust. “Vitaminen zijn gezond, denk eraan we hebben dit al geoefend!”
“Bekje open!” Het duurde even, maar het werkte. “Wagenwijd!” Duwend met mijn duim tegen de boventandjes richtte ik het snuitje schuin omhoog. “Zó! Onthoud deze positie!” Voorzichtig positioneerde ik de spuit zo optimaal mogelijk. Met enige inspanning drukte ik de stopper naar de bodem. Het bekje stroomde bijna tot aan de amandeltjes vol. De rij ondertandjes aan de voorkant damden de melkwitte vloedgolf gelukkig afdoende af. Ruimschoots bood ik de gelegenheid deze primeur oraal te analyseren. Traantjes biggelden uit de ooghoekjes, ik wist dat de pup mijn inspanning zou leren waarderen. “Sluiten!” Toegegeven, enigszins confronterend, maar de smaak van zaad ontwikkelt echter bijzonder effectief de bittere smaaksensatie. De ketting disciplineerde behulpzaam. Twee pijnlijke wigwams op de borstjes overtuigden benchboy van het nut absoluut te gehoorzamen. Met smekende oogjes wachtte het op het laatste verlossende commando. Geduldig gunde ik miljarden spermatoiden de gelegenheid een laatste dans te dansen. Weldra zouden ze in verterend maagzuur ten onder gaan. Met een stevige ruk aan de ketting, reikend naar het neusje, herinnerde ik de jonge hond aan de betekenis van exact luisteren. “Alleen doorspoelen als ik spreek!” Overbodige woorden, tevreden constateerde ik een voorwaartse beweging. Ik was trots op mezelf, deze training ontpopte zich tot een doorslaand succes. Stevig drukte ik de neusvleugeltjes samen, wachtte nog enkele seconden en keek de pup strak aan. “Doorspoelen!” Ongekend gulzig opende de pup de sluizen in zijn kolkend klokkende keeltje. Een leger stortte zich in de ondergang en benchboy hapte achterover vallend op zijn hielen naar lucht. Zorgvuldig inspecteerde ik het zaadbekje met mijn wijsvinger. Schoon!
Benchboy hijgde met half geopende mond na. Ik kreeg er gewoon weer dorst van, schonk een glas vruchtensap in, nam er genietend een slokje van en keek de pup lief aan. Ik complimenteerde het oprecht. Een zoentje op het snuitje, dierlijk likte het de zoete vruchtensmaak op. De bolle kijkertjes flitsten als een razende tussen de mijne en het glas in mijn handen heen en weer. “Oh? Ja, ja, je hebt een beloning verdiend hoor!” Twinkelend lichtten de oogjes verheugd op. Opnieuw bewonderde ik de geknielde ultieme schoonheid. De slanke gebonden pootjes ordelijk aan elkaar bevestigt, versierd met een glimmende ketting en een riem rond het nekje. “Kom maar!” Enthousiast richtte de pup zich omhoog! “Woef, woef, woef!” Zo schattig, zo vertederend. Ik bracht het halfvolle glas naar zijn neusje. “Ruikt lekker hè? Het smaakt ook aangenaam, proef maar!” Als een volleerde puppy likte het de schaarse druppels aan de onderkant van het glas gulzig weg. “Lekker?” Hoopvol beaamde het! “Woef!” Het had echt manieren! Tevreden sloeg ik het glas achterover. “Heerlijk!”
Ik scharrelde wat in de au bain marie pan en vond wat ik zocht. “Hier kijken benchboy! Ik heb er een gevonden met stukjes erin!” Afgeleid door mijn woorden nam de pup afscheid van het lege glas. De ketting bewees alweer zijn effectiviteit. Waarneembare wanhoop, misschien zelfs paniek! “Je moet nu een klein beetje meehelpen hoor!” Ik duwde de cilinder tussen de lipjes. “Zuigen en nog niet doorspoelen!” Met vereende krachten brachten we de tweede dosis succesvol in. Puppy’s tepeltjes moesten het helaas ontgelden, maar niet getreurd, beide tipi’s corrigeerden efficiënt het gedrag van de jonge hond. “Bekje open zonder te knoeien!” Meedogenloos hanteerde ik de ketting. Inderdaad dreven er tussen de overstroomde kiezen duidelijk harde brokjes. “Mond dicht en kauwen!” Strak toeziend legde ik uit dat puppybrokken goed zijn voor de groei! Kneep het neusje dicht en concludeerde vergenoegd dat de afgerichte pup correct reageerde. Het deed zijn uiterste best het kostbare zaad optimaal te koesteren. Het laatste commando, hoestend en proestend stortte een tweede leger omlaag in verterend zuur.
Langzaam leerde pups het romige elixer te waarderen. Na de zoveelste dosis likte het ongevraagd uit eigen beweging zelfs de lipjes erbij af. Ik stond het instinctieve gedrag coulant toe. Helaas moest ik twee keren een dosis afkeuren. Zwak zaad, kleurloos en waterig. Geen nood aan de man er was genoeg. Zijn bekkie was al gauw niet meer droog! Pups mocht bij de laatste serie inwendig elk hoekje grondig spoelen. Gorgelend nam eindelijk de allerlaatste shot een duik in de diepte. “Aah!” Even vergat de pup manieren. De plak disciplineerde, ik hoefde niet eens hard te slaan. “Woef, woef, woef!” Hij wist het wel!
Je kunt puppy’s met een gerust hart aan mijn conditionerende expertise toevertrouwen. Zijn heermeester zou het zondagavond zeker bemerken. Benchboy plaatste de klemtoon van zijn bestaan steeds meer op de eerste lettergreep van zijn naam. De geboekte progressie kon nu echter alleen optimaal beklijven door gepast te belonen. Ik borg alle attributen, inclusief het disciplinerende instrumentarium, een voor een op. Aangenaam verrast bemerkte ik dat benchboy niet eens meer piepte bij het loskoppelen van de ketting en bijbehorende accessoires. Ik complimenteerde wederom terecht.
Een laatste glas! Het was niet veel meer. Ik dronk het in een automatisme leeg en sloeg mijn kamerjas open. Benchboy begreep meteen waartoe deze avond had gediend. Het was een intelligente pup. Oogjes, als schoteltjes zo groot, weerspiegelden de geopenbaarde beloning! Enthousiast blafte het in herhaling zijn keeltje schor. Instinctief verzittend spreidde het de dubbelgevouwen achterpootjes om ruimte voor zijn verlangen te creëren. Voorzeker zou ik pups niet teleurstellen.
“Je bent een goede pup, Bench! We laten de tweede lettergreep vanaf nu maar weg.” De buren konden bijna meegenieten van Benchies blijheid. “Kom! Neem het er maar van!” Vriendelijk sussend gaf ik het dorstige hondje toestemming zacht, vochtig en warm aan te koppelen. De hele avond had het gehunkerd naar zoete drank. Naadloos ingeplugd en zorgeloos ontspannen beloonde ik mijn gulzige pup kruidig. Ik hoefde niet eens meer uit te leggen dat knoeien uit den boze was.
