*Arend kwam onverwachts de slaapkamer binnen van zijn vriend en zag……..
‘Hé Jan!’
De slaapkamerdeur ging met een zwaai open en daar stond Arend.
‘Je moeder zei dat je hier was...’
Hij keek naar mijn naakte lijf, de handdoek en toen weer naar mij,... En stamelde:... ‘Of moet ik even weggaan?’ Die verwarde blik in zijn ogen, zou ik nooit vergeten.
Die blik!... Was het nieuwsgierigheid,
verlangen, lust of hunkering of...verliefdheid?
Dacht hij ook wel eens zo aan mij zoals ik net aan hem?
Het flitste even door mijn hoofd. Waarom die blik en die glimlach en de toon van zijn stem. Zacht, innemend, begripvol en...
Het was even een moment alsof ik even van een andere wereld kwam.
Daar stond Arend naar mijn naakte lichaam te lijken terwijl ik net klaargekomen was met zijn beeld in mijn gedachten. Ik was even helemaal van de kaart. Pakte de handdoek en deed deze over mijn slapper wordende lul.
‘Kom verder, ik was even gaan liggen. Ik had je niet aan horen komen.’
‘Ja, dat zie ik en dat niet alleen,’ grinnikte hij, terwijl hij naar de handdoek wees. ‘Was het lekker?’
‘Heerlijk. Geil man...’
Toen weer even niets... stilte... die ogen…. Die heldere twinkeling.. ….die lieve glimlach….
‘Ik wou even met je praten over vanmiddag, het strandje met die meiden en zo...Schuif eens op, dan kom ik even naast je liggen.‘
Hij pakte mijn dekbed en legde die over me heen.
Ik schoof op en voelde zijn warme lichaam. Hij had zeker hard gefietst, want zijn lijf leek wel een kacheltje. Ik snoof zijn geur op. Heerlijk alleen hij rook zo. Het bedwelmde me gewoon. Het was net stoom dat uit al zijn poriën kwam.
Van onder de trap klonk een roep van mams: ‘Ik ga even boodschappen doen hoor. Sluit jij af als jullie weggaan?’
‘Ja...’. en we waren alleen.
Weer een moment van stilte. Mijn hart klopte in mijn keel. Wat had ik nou. Wat bezielde me. Wat gebeurde er met me. Die zalige lucht. Die bedwelmende hitte. Nu hier op mijn eigen bed. Met…. Verder kon ik niet denken……..
‘Waarover wou jij het hebben? “
“Ik was nogal nijdig bij wat er op het strandje gebeurde, daarom wilde ik daar weg. Martijn vond er ook niets aan en daarom waren wij naar het andere strandje gegaan. We zagen dat jij weg ging en ik voelde alsof ik je in de steek had gelaten, maar ik was met Martijn meegegaan naar het andere strandje. Wij hadden het erover of we hier wat aan konden doen. Wij daar weg. Jij weg. Jaren waren we met het oude stelletje en nu met die meiden erbij vonden wij er niets meer aan. Die kletsen de hele tijd en de andere doen steeds stoerder. En dan ook nog vrijen terwijl wij erbij zitten. Wij baalden ervan.’
‘Dat zei ik ook al tegen mijn moeder, maar die zei dat je wanneer je wat voor meisjes gaat voelen dat je dat dan leuk gaat vinden.’
‘Nou echt niet... en ik vind die meiden ook niets aan. Martijn sjanst nog wel eens wat, vooral met Angela, maar ik daar helemaal geen behoefte aan.’
‘Ik ook niet, helemaal niet. Daarom ben ik ook naar boven gegaan, want toen mijn moeder dat zei was ik een beetje van slag.’
‘Hoezo van slag.’ Arend richtte zich op een elleboog en keek mij aan.
‘Nou, dat ik dat gevoel naar meisjes helemaal niet heb en ook nooit gehad en volgens mij ga ik dat ook nooit krijgen. Maar daar had ik nog nooit bij stilgestaan vandaar... ‘
Arend ging weer liggen en weer was er een stilte...beide jongens met hun eigen gedachte.
Je hoorde de wekker tikken twee diep ademende jongenslijven en verder was het stil………….
Wanneer je goed kon horen zou je twee harten verwoed horen bonzen, zodat je oren er zeer van zouden doen.
Mijn hart bonkte in mijn keel, Ik voelde het lijf van Arend heel dicht bij. Ik smolt bijna door zijn warmte. Was ik verliefd op Arend? Bracht hij mijn hoofd op hol? Verliefd op een jongen. Hij, Jan op een jongen? Hi j homo? Mijn ademhaling ging als een gek te keer. Nog even en ik zou gaan hyperventileren. Zou dat het zijn? Zou hij het zeggen. En dan... Een warboel in mijn hoofd. Nu of nooit !!!!!
Opeens richtte ik mij op en keek Arend aan. Diep in zijn ogen. En weer die zachte warme blik, weer dat gevoel van siddering door mijn buik. En zonder er bij na te denken wat de gevolgen zouden kunnen zijn drukte ik mijn lippen op zijn mond.
Een
ervaren kusser was ik niet, maar alles ging vanzelf. Alsof er een oerkracht zich van mij meester maakte. Ik voelde zijn lippen zich eerst spannen maar plotseling opende hij zijn mond en eerst nog een beetje onwennig en zoekende maar daarna vaster en gewiekster vonden onze lippen elkaar in een innige kus waarbij de monden zich openden en de tongen hun weg vonden voor hun eerste tongzoen. Het gevoel van tinteling begon mijn hele lichaam te vullen.
Het bloed stroomde als een stoomwals door mijn ledermaten en ondanks dat ik net al twee keer was klaargekomen vormde zich onder het laken een knoert van een erectie. De armen van Arend gleden over mijn schouders en rug en een siddering van extase beroerde mijn lichaam.
‘Jan,’ fluisterde hij. ‘Dit wil ik al heel lang... Jan ik houd van je. Al een hele tijd.’
En weer vonden onze lippen elkaar.
‘Wacht even,’ zei Arend.
Hij maakte zich los uit de omhelzing, stond op deed rap zijn kleren uit en kwam naakt bij mij onder het dekbed liggen. In een oogwenk zag ik zijn paal in net zo'n volle glorie staan als die van mij. Nu werd ik op mijn rug gelegd en hij vlijde zich boven op mij. Zijn warme huid voelde ik en onze palen beroerden elkaar. En weer vonden onze lippen elkaar. Moeiteloos. Hoe kon dat zo snel. Dit hoefde je niet te oefenen. Dit moest je gewoon doen. Zalig, wat een belevenis. Mijn handen gleden over zijn schouders en billen. Wat had deze kerel toch een heerlijke strakke huid. Heerlijk wat een gevoel wat een spieren, wat een keiharde billen die zijn paal ritmisch tegen die van mij stootte. Hij begon te hijgen tijdens het kussen en zijn grip om mijn schouders werd steviger. Het stoten vanuit de heupen werd heftiger en met een diepe ondoorgrondelijke oerkreun van diep uit zijn keel kwam Arend klaar, terwijl hij mij zachtjes in mijn hals beet. Zijn zaad vloeide tussen ons in en de lucht van vers
sperma vulde de kamer. Zijn lichaam zakte naar beneden en zijn hoofd bleef in mijn hals liggen.
Onze lijven werden verbonden door het zaad dat ons verbond.
Er werd niet gesproken, er werd ook niets gezegd. Na een tijdje gleed hij langzaam van mijn lijf af maar bleef met zijn hoofd tegen mijn hals en een arm strak om mij heen. Ik wreef met de handdoek zo goed en kwaad als het kon de rest van het zaad weg en sloeg de armen om hem heen.
Mijn hals werd nat. Ik schrok. Arend huilde, stil zonder geluid maar de tranen stoomden uit zijn ogen.
‘Arend, wat is er’.
Wat had ik hem aangedaan. De angst sloeg om mij om het hart. In een keer was ik terug in de realiteit. Wat hadden we gedaan? Gevreeën, maar wilden we dat beiden wel. Ik wel maar hij ook?
‘Arend, wat is er.’
Het zachte huilen ging over in een erbarmelijk snikken.
‘Arend zeg me, komt dat door mij... Arend, toe zeg wat.’
