Dat was nu wel het laatste waar ik zin had; m’n militaire dienstplicht vervullen. Toch werd het leuk, heel leuk.
Bij de eerste training met z’n zessen op een kamer, met in ieder geval twee lekkere ventjes. Ze waren wel wat preuts, maar als je het slim aanpakte was er toch wel het een en ander te zien. Zojuist afgerukte half harde snikkels die onder de douche vandaan kwamen, terwijl ik toevallig (?) net binnenkwam. ’s Nachts stijve palen in kleine slipjes op de dekens en ook rukkende jongens, die dachten onbespied te zijn.
Bij het zwemmen was er uiteraard helemaal veel te zien. Je weet, in het leger zijn er maar twee maten: te groot en te klein. Dat laatste was bij het uitdelen van de groene zwembroeken het geval.
Leuk dat kijken, maar als (geheime) homo tussen al dat lekkers wil je weleens wat meer. Die kans kreeg ik bij de bivak, waarbij ik m’n tentje moest delen met een lekker joch. Hij was een beetje bangig en hij had de hele dag tijdens het marsen nogal aan me gehangen.
Het was winter en het had gesneeuwd. Gedurende de dag had hij het tijdens het lopen al vreselijk koud, maar eenmaal in de tent had hij het niet meer. Hij hield z’n kleren aan, maar dat vond ik niet zo’n goed idee. Bij het opstaan zouden we dan helemaal bevriezen, dus kleedde ik me uit en hij zag daar ook het nut wel van in, maar z’n vingers waren te koud om knopen los te maken en dus vroeg hij me of ik dat wilde doen. Goh, even nadenken ... nou O.K. dan. En zo ontkleedde ik hem, waarbij ik alles wat ik aan wilde raken, ook aanraakte. Eenmaal in z’n slip en hemd herinnerde ik hem eraan wat de sergeant had gezegd: “kruip zo dicht mogelijk tegen elkaar aan, zodat je elkaar je lichaamswarmte geeft.” Ik had al voorzorgsmaatregelen genomen door onze slaapzakken aan elkaar te ritsen en zo lagen we eerst naast elkaar, maar even later op elkaar.
Ik maakte hem wijs dat de lichaamswarmte niet goed doorgegeven wordt als er nog textiel tussen zit en dus kleedde ik me helemaal uit en volgzaam als hij was, hij deed hetzelfde.
Ik rolde me op m’n zij en hij kroop meteen tegen m’n rug aan. Hij sloeg z’n armen om me heen. Z’n lul lag tegen m’n billen en die snikkel was, ondanks de kou, niet klein meer. Hij leek dat ding zelfs op te willen warmen tussen m’n billen. Ik liet het even zo, totdat ik hem in één beweging omrolde en ik m’n inmiddels natgemaakte vinger in z’n holletje stopte. Hij kreunde zacht, waarna ik de centrale verwarming aanzette: ik schoof m’n paal in z’n kutje en begon hem te naaien. Toen hij gewend was aan het gevoel zette ik de turbo erop en ging er tot aan m’n ballen in. Ik rolde me op m’n rug en hij begon zichzelf te naaien op m’n paal en ik streelde z’n keiharde pikkie, tot hij kwam. Vlak daarna spoot ik hem vol. Terwijl ik in hem bleef rolden we ons weer op onze zij en sliepen in, om het midden in de nacht nog een keer te doen.
Helaas luidde de bivak het einde van de opleiding in en we gingen ieder naar een andere kazerne. Bij de club waar ik terechtkwam waren slechts 6 dienstplichtigen, de rest van de manschappen was beroeps en sliep thuis. Mario (m’n kamergenoot) was een heerlijk ventje, zo hetero als de pest, maar toch. Hij was bepaald niet preuts, eerder het tegenovergestelde en hem mocht ik vaak in Adamskostuum aanschouwen. Ik heb me menigmaal op hem afgerukt terwijl hij 3 meter verderop lag te slapen.
Eén van de soldaten, Adriaan, was een plaatje: lekker koppie, mooie ogen, prachtig lichaam en zo lief. Ik wilde niets liever dan hem in m’n bed, maar in m’n bed heb ik hem nooit gekregen en toch heb hem gehad. Omdat we de hele week met z’n zessen ’s avonds op de kazerne zaten, zochten we mekaar vaak op, soms met z’n allen, soms in groepjes of met twee.
Het was in de zomer van ’81 toen hij en ik samen waren en we besloten de volgende dag na de dienst te gaan zeilen. Ik huurde een bootje en de volgende dag stapten we rond 16.00 uur in. Gewoon een stukkie zeilen, aan de overkant van de plas wat eten en dan terug. Omdat de zeiltocht deels ’s avonds plaatsvond trokken we geen zwembroek aan, maar gewone kleren.
De heenweg ging prima (wind mee zo bleek later). Maar na een heerlijke maaltijd met de nodige drankjes kwamen we erachter dat we wind tegen hadden en toen bleek ook dat we beiden niet konden zeilen. Van laveren had ik weleens gehoord, maar de praktijk is toch wel wat anders. Daarop besloot ik het kleine bootje, met het zeil naar beneden, zwemmend terug te trekken. Ik kleedde me geheel uit, sprong in het water, pakte het touw en zwom. Dat schoot echter niet zo op en ik werd snel moe, waarna Adriaan ineens naast me zwom om te helpen.
Ik had helaas niet gezien of hij ook geheel uit de kleren was gegaan, maar dat maakte op dat moment niet zoveel uit. Zolang we die kutboot maar naar de overkant konden krijgen. We kwamen wel vooruit, maar snel ging het niet. Opeens zag ik in het schemerlicht een soort eilandje voor ons opduiken. Dat was me helemaal niet opgevallen op de heenreis. Eiland was ook wel een groot woord voor een stukje gras met wat struikgewas. Ik wees Adriaan er op en we trokken de boot er samen heen. Uitgeteld kwamen we er aan en we klommen de kant op. Hij was naakt en wat een plaatje was ‘t. Uitgeteld vielen we naast elkaar neer in het gras. Toen we wat waren bijgekomen ontdekten we tot onze schrik dat we de boot niet hadden vastgelegd en dat die met al onze spullen honderden meters van ons af dreef.
Daar zaten we dan, naakt op een stukje gras. Adriaan bedekte z’n snikkel en zat te rillen van angst of van de kou? Ik ging tegen hem aanzitten, sloeg een arm om hem heen en trok hem dicht tegen me aan. Ik warmde hem op zoveel ik kon, door hem te strelen. Ik vertelde hem van het naakt tegen elkaar aanliggen, maar dat zag hij niet zitten, hetero als hij was. Maar toen hij het echt koud kreeg kroop hij toch naakt tegen me aan en zo sliepen we lepeltje/lepeltje in slaap. Mijn armen sloeg ik om hem heen. Ik begroef mijn gezicht in z’n nek en m’n harde paal tussen z’n benen.
De volgende morgen vroeg werd ik wakker door een geluid. Iemand schreeuwde onze namen. Het was Mario. Ik stond op, riep terug en zwaaide.
Men had onze boot gevonden en via onze spullen de kazerne gebeld, waarop Mario ons was gaan zoeken. Hij legde aan en toen hij ons zo naakt zag, Adriaan nog in diepe slaap, pakte hij me beet en omhelsde me. Hij was zo bang geweest dat ons wat ergs was overkomen. Hij streelde me en zoende me (op m’n wang). Hoe koud het ook was, ik kreeg een stijve en Mario zag het. Ook Adriaan had een stijve, maar meer een odol. Toen Adriaan wakker werd piste hij en daarna hervond zijn pik de normale grootte.
Ik vroeg Mario of hij ons nog even wilde vergezellen en daar stemde hij mee in. Adriaan vond dat, naakt als hij was, echter niet zo’n goed idee. Maar toen Mario zich loyaal ook ontkleedde, vond hij het best. Ik begon wat met Mario te stoeien en toen Adriaan mee ging doen, pakte ik wat ik pakken kon en uiteindelijk pakten ze mij ook. Adriaan liet toe dat ik z’n ballen likte en Mario rukte zich daarop af. Nog even bleven we van elkaar genieten. Daarna kleedden we ons aan en voeren met stuurman Mario terug naar de haven.
Op de kazerne wachtte ons een stevige uitbrander, maar ook blijdschap vanwege onze veilige thuiskomst. Mario liet zich vanaf dat moment openlijk bekijken als ik me aftrok en Adriaan gaf me te verstaan hetero te zijn en te blijven, maar vond het wel heerlijk als ik hem regelmatig likte en niet alleen z’n ballen. Nooit in bed, want dat vond hij te homo-achtig. Maar hetero of niet, hij kwam altijd kreunend klaar als ik hem van onderen likte en ik genoot.
