De bouw vorderde gestaag, zeker nu de temperaturen wat draaglijker werden. Iedereen was ook benieuwd naar het eindresultaat en wat de toekomstige bewoners ervan zouden vinden. Karel was er nogal vaag over gebleven en zeker toen de jongens hoorden dat er slechts enkele binnenmuren vereist waren begrepen ze er weinig meer van. Het scheelde wel een hoop werk en de bouw zou op die manier nog sneller klaar zijn dan ze van tevoren gedacht hadden.
Samen met Ton en Pim besprak Karel de zaken en samen prikten ze een datum voor een open dag. Karel hield zich daarna bezig met de marketing en schreef alle campinggasten aan, evenals al diegenen die de vorige keer naast de boot waren gevallen.
Toen de open dag eindelijk aangebroken was, werd het iedereen tijdens de rondleiding beetje bij beetje duidelijk wat Karel bedacht had. Het gebouw bestond uit één grote zaal met matrassen op de grond, een sanitaire ruimte en een grote eet-/leefkeuken. Eén zijde bestond vrijwel geheel uit glas met schuifpuien en die grensde aan de tuin. Aan de zijkant was een stacaravan geplaatst met 25 afsluitbare kasten. Precies het aantal dat Karel met Pim berekend hadden als het om de vaste bewoners ging. Daarnaast was er plaats voor zo’n 25 bezoekers.
Niet alles wat afgebouwd; de basis stond er, maar de afwerking diende in overleg plaats te vinden, als daar behoefte aan was. Ook een zwembad in de tuin behoorde tot de mogelijkheden, maar ook dat werd aan de bewoners overgelaten.
De commune, want dat was het, mocht alleen bewoond worden door alleenstaande mannen en jongens vanaf 16 jaar.
De daarop volgende dagen werd er massaal ingeschreven en namen de eerste communisten hun intrek. Niet lang daarna was het gebouw geheel gevuld.
Iedereen dacht en werkte mee aan het interieur en toen na enige tijd het ‘gewone’ leven een aanvang had genomen, besloot men een feest te geven voor de andere campinggasten, de bouwers en de gastheren. Diverse barbecues werden aangerukt, grote schalen met salades werden gemaakt, de drank was niet aan te slepen en de muziek kwam van een ingehuurde feestband. Het werd een geweldig samenzijn, waarbij er flink gesext werd.
Zelfs de muziek had er onder te lijden toen een hele set zonder drummer moest worden afgewerkt. Hij was even in het huis wezen kijken en had zich niet kunnen beheersen toen hij in z’n geklede kruis gepakt werd. Hij had zich gewillig laten uitkleden en laten zuigen door Joey, waarna hij Tijs had gepaald. Pim had rukkend toegekeken hoe de drummer had genoten van zijn eerste (?) mannensex. Pim spoot toen de drummer Tijs’ mond volspoot en Tijs Joey van zijn sap voorzag. Toen Joey Pim zag, richtte hij zijn pik op de oudere man en gaf hem zijn lading.
De sfeer in de commune was uitstekend en men genoot van elkaar en de gasten die in grote getalen dagelijks kwamen toestromen. Tussen de oudste en de jongste bewoner zat welgeteld 60 jaar, maar ook die twee gingen elkaar niet uit de weg als het om lichamelijkheid ging. Er was op ieder moment van de dag wel iets te beleven op sexgebied en wie zin had sloot zich aan.
Financieel was de camping meer dan gezond en er kon nu zelfs wat opzij gelegd worden voor meerdere ideeën van Karel. Er zou in ieder geval een tweede commune worden gesticht, vanwege het succes van de eerste en de enorme wachtlijst die was ontstaan. Maar Karel had meer in gedachten, hij wilde o.a. een zorghuis bouwen voor gehandicapte en bejaarde homo’s, compleet met professioneel personeel.
Verder zouden die heren niet alleen smachtend toe moeten hoeven kijken, er zou met de gasten moeten worden gesproken over onbaatzuchtige zorgsex.
Een ander idee was een opvang voor dak- en thuislozen. De ideeën waren verre van commercieel, maar Karel en de anderen vonden dit hun morele plicht en zolang het financieel kon, werd het gedaan.
Zo werd de camping een oase voor heel veel mensen. Homo, hetero, bi, maar alleen mannen en dat laatste knaagde aan Karel. Vrouwen wilde hij absoluut niet op het terrein, maar hij had wel een ander idee. Op zo’n 500 meter van de camping lag een braakliggend perceel. Geen projectontwikkelaar zag er wat in, waarschijnlijk vanwege de buren, maar Karel zag er wél wat in. Waarom geen lesbo-camping? Hij besprak het met geldschieter Pim, de man die zijn hele leven alleen maar uit was geweest op winst en nóg meer winst. Pim had op de camping geleerd wat er echt toe doet in het leven en hij vond het meteen een zeer sympathiek idee, waar hij volledig aan mee wilde werken.
Karel benaderde eerst de vrouw waarvan hij zeker wist dat ze er sympathiek tegenover zou staan: de moeder van Tijs en die was, hoewel zelf geen lesbo, meteen enthousiast. Ze durfde het echter niet alleen aan.
Daarop kwam Karel met een zeer onverwachte troef: zijn ex.
Ze schrok toen ze de stem van Karel hoorde. Het ging slecht met haar; werkloos en verdriet om Joey die ze nooit meer had gezien. Toen Karel haar de reden van zijn telefoontje openbaarde en ze te horen kreeg dat ze met de moeder van de lover van haar zoon zou gaan samenwerken, was ze meer dan geïnteresseerd. Karel sprak met haar en de moeder van Tijs af op neutraal terrein.
Hij legde zijn ideeën op tafel en hij gaf aan dat geld geen probleem was. Beide vrouwen waren snel overtuigd, maar zagen wel een probleem: we zijn geen lesbo’s.
“Zie het als werk,” zei Karel. “Ik val ook niet op de gasten. Ik bied alleen de mogelijkheid aan mensen die zich vrij willen voelen en daarvoor willen betalen.”
Karel bood de vrouwen volledige onafhankelijkheid aan en hulp indien nodig. Daarna liet hij ze alleen.
De volgende dag al, kwam het verlossende woord: dit is wat ze wilden. Later bleek dat ze samen een geweldige avond hadden beleefd, vooral gebaseerd op de gedachte familie te zijn: als hun zonen samen waren, konden zij dat ook.
En zo geschiedde, met hulp van Ton, Martijn, Dave, Peter, Henk en Karel werd er snel een camping uit de grond gestampt. De dames kregen beiden een stacaravan met alle gemakken en met de marketing-hulp van Karel liep de camping al snel vol.
Tijs was al meerdere keren wezen kijken en helpen, maar Joey had problemen zijn moeder, die hij zo lang had gehaat, onder ogen te komen. Zelfs de sympathieke woorden die Tijs over haar sprak, konden Joey niet van gedachte doen veranderen, al voelde hij zich wel schuldig.
Karel had de worsteling van zijn zoon snel ingezien en nam hem apart. Hij vertelde hem dat hij hem begreep, maar ook dat mensen kunnen veranderen en dat zijn moeder er alles voor over had om hem in ieder geval eens te zien. “Het is niet jouw schuld, jongen en haar schuld ligt heel lang achter ons. Geef haar een kans. Ik kan het organiseren, maar ik denk dat jij mans genoeg bent, als je het echt wil. Ze is wel de schoonmoeder van je vriend.”
Een paar dagen later liep Joey naakt in het niemandsland tussen beide campings. Tijs had mee gewild, maar Joey wilde alleen zijn. Hij keek in de richting van de andere camping en zag iemand onhandig over het hek klauteren. Man of vrouw? Dat kon hij niet zien, maar vanaf de lesbo-camping moest het wel een vrouw zijn. Hij liep door en hoe dichter ze elkaar naderden zag Joey dat het een gemaskerde vrouw was. Een oudere, maar toch strakke vrouw. Zijn hetero-hormonen kwamen tot leven en hij kreeg een stijve, terwijl hij doorliep. Ze liepen nu recht op elkaar af en Joey begroef z’n paal diep in de kut van de vrouw, stootte hard en kwam klaar, net als de vrouw die zich zwaar hijgend in het gras liet vallen. Joey legde zich ernaast en streelde haar borsten.
Plotseling stond ze op en verdween. Een lesbo die zich zo laat nemen door een jongen? Joey begreep er niets van en verbaasde zichzelf ook, omdat hij dit zo lekker had gevonden.
Thuisgekomen besloot hij Tijs niets te vertellen, maar hem in plaats daarvan flink te neuken, al was het maar om te bewijzen dat hij een echte (homo)man was.
