’t Was een hartstikke warme dag. Maar ’t mocht ook wel. Per slot was het juli en het was zaterdag.
We hadden een vrij weekend en we zeiden zullen we naar zee gaan, naar het strand ?
“Ja”, riep Tom “Zandvoort – gaystrand.”
“naaktstrand”. “Ik ga m’n pik bruin bakken”.
Dus wij - Tom, 22, 1,80, goed gespierd en ik, Nick, 21, 1,78, six-pack - togen naar Zandvoort.
Het gaystrand was makkelijk te vinden, wel een eind lopen. En daar gekomen ging alles uit. Op grote badlakens toonden we moeder natuur onze witte piemels.
Er lagen natuurlijk meer mensen, allemaal mannen. Ongeveer 10 meter verder lag een oudere man ook op een groot badlaken. Maar hij droeg een zwembroek, nou eerder een zwemslip. Ik schatte hem zeker in de vijftig, maar zag er goed uit. Beslist geen bierbuikje, goed figuur. Hij had een mand bij zich, voor proviand en lectuur.
Hij keek geïnteresseerd onze kant op.
Tom, altijd sociaal bewogen, zwaaide naar hem.
Dat was voor hem het teken op te staan en onze kant op te lopen.
“Dat gebeurt me niet zo vaak”, zei hij dat zulke mooie jongens naar mij zwaaien”’
“Ik ben Johan en woon in Amsterdam”. “Nou” zei ik “wij ook”.
“Zijn jullie een stel, of losse vrienden?”
“We zijn een stel EN vaste vrienden, zelfs dag en nacht want we wonen bij elkaar”.
“Je mag wel gaan zitten, als het je niet stoort dat we zo bloot zitten”
“Nee, in tegendeel ik geniet en vind het juist geil zoiets te zien. Want waarom zou je zo’n mooi lijf verbergen?”
Hij liep terug naar zijn plek en haalde z’n badlaken en spullen en vleide zich naast ons neer.
“Ja,” zei Tom, “m’n pik moet bruin, want als daar iemand op bezoek komt moet hij geen verschil in lichaamskleur zien”
“Zo”, zei Johan “krijg je daar veel bezoek?”
“Ja, zeker, we hebben regelmatig feestjes” “laatst nog een ‘house warming party” – “zo ben je verhuisd?” “Nee ik niet, maar hij, Nick, wel. Hij is bij me ingetrokken, we wonen nu samen” Ik mag nu de hele dag – als we vrij zijn - met z’n pik spelen”.
“Ja, fijn als je zo’n vriendje hebt. Had ik ook, maar hij is dood”.
Oo, sorry, dus je woont alleen? “Ja, alleen in een groot huis”.
“Maar”, ging Johan door “ ik neem aan dat jullie elkaar nu toch wel kennen van boven naar onder, waarom dan daar bruin?” “Dat zei ik toch al, voor het bezoek, want we zijn niet eenkennig. Als we vrienden op bezoek hebben mogen die overal aanzitten” –
“zelfs aan je piemels? “Ja, zelfs aan onze piemels. We moeten het natuurlijk wel goed vinden. Ze hoeven het zelfs niet te vragen, goede vrienden mogen alles, dat is onze gastvrijheid” sprak Tom bewogen uit.
“Nou” zei Johan dan wil ik graag een goede vriend van jullie worden” en begon te lachen.
“maar dat bedoelde je net niet”, “waarom niet”, zei Tom, “als wij iemand aardig vinden en hij ons dan zijn we vlug vrienden.”
“Maar zullen we d’r maar over ophouden, jullie pikken moeten bruin”.
’t Was een zonovergoten dag en we genoten die dag. Bovendien was er veel te zien op dat strand, maar tegen een uur of 3, 4 zei Tom, “m’n pik ziet rood. Ik stop anders verbrandt ‘ie”.
Johan had zitten lezen, maar was niet veel opgeschoten.
Hij stond op en zei: “mag ik jullie iets te eten aanbieden?”.
Dat leek ons een mooi idee, we pakten onze spullen en liepen de kant van het dorp op.
We hadden ons weer enigszins toonbaar aangekleed, d.w.z. een korte afgeknipte spijkerbroek en een hemd of tanktop.
Ook Johan droeg een korte broek maar met een net T-shirt.
Hij stapte een strandpaviljoen binnen en ging bij het raam zitten. Pakte de kaart en zei: “Bestel maar” “Bier? ”vroeg hij. “Graag” zeiden wij. De ober nam de bestelling op en we kregen ons eten. “’k Was behoorlijk hongerig geworden van de zon en de wind, dus alles ging er makkelijk in. IJs toe, lekker !
Johan was met de trein gekomen, wij met de auto, dus het was logisch dat wij vroegen of hij met ons terug wilde rijden. Dat aanbod nam hij dankbaar aan en we tuften nadat hij had afgerekend, richting Amsterdam.
Hij woonde ook in Zuid, had hij verteld en dat was ook onze kant.
Toen we richting ons huisje reden vroeg Tom, “nog een biertje in ons kasteel?”
“Sla ik niet af” zei hij. “Stel je niet te veel voor van onze woning” zei Tom, ‘’t Is maar een bovenwoning.”
Boven gekomen deden we zo veel als mogelijk was uit in de hal, alleen onze broekjes hielden we aan. Johan volgde ons voorbeeld
Hij ging op de bank zitten, wij op het bed.
Ik haalde 3 bier en maakte de flesjes open.
“Moeten jullie broekjes niet uit” vroeg Johan, “Ik heb nu toch alles al gezien en het is warm”. ”Hij heeft gelijk” zei Tom, “zo zitten we normaal gesproken wel als we met ons beiden zijn”.
“Nou”, zei Tom “en jij dan?”
“Ik ben op bezoek en ik ben een oude man, daar is geen smaak of kraak aan te beleven. Laat mij maar”.
“Vroeger, ja vroeger. Nog geen 10 jaar geleden had ik een Taiwanees vriendje die op oudere mannen viel. Daar hebben we samen veel plezier mee gehad.
Ik ging vaak op vakantie naar een warm land, Egypte, Marokko, Thailand. En in dat laatste land leerde ik Hoo kennen.
Hij kwam een paar maal per jaar naar Bangkok. Ik huurde dan een hotel. Hij had vrienden in Bangkok en daar wist hij cocaïne te versieren en we beleefde wonder mooie nachten”.
“Ach zo, zei ik “je hebt dus lekker gesnoept in je leven”.
“ja” zei hij ‘’t Is me goed bevallen, ’t Zou het zo weer doen”
“Nou” zei Tom “Dat kan, komt toevallig goed uit, we hebben nog wat liggen”.
“Hoe bedoel je?” vroeg Johan. “Nou coke, bedoel ik” zei Tom “van ons laatste feestje”
“Moet je wat??”.
Johan kreeg een kleur van opwinding en stamelde “graag.”.
“Maar” zei ik “dan wil ik eerst een joint dat smaakt beter”. “O.K.” zei Tom en kwam met de joint- doos aangezeild. Stak er één aan en gaf die aan mij, ik nam wat flinke trekken en gaf hem aan Johan, die niet weigerde, maar begerig greep.
De joint – goede kwaliteit, hadden we altijd - ging op en we genoten ervan, ten minste Tom en ik. Van Johan was het afwachten. “Dat is lang geleden” zei hij “lekker hoor”,
We namen er nog één met hetzelfde resultaat.
“Zo” zei Tom, “de coke !”. Voor ons was dat bijna dagelijkse routine. Johan had een rode kleur.
Tom hakte wat lijntjes, snoof eerst zelf en hield vervolgens de gast de spiegel voor, bood hem het rietje aan en keek hoe hij het deed. Handig snoof hij de lijntjes weg via zijn neus.
Ik mocht volgen. Een lekkere bekende ‘raus’ kwam naar binnen.
Zo, dat hadden we niet gedacht van die oude snoeper.
“En wat deden jullie toen je de coke genomen had of ondertussen?”
“lekker neuken, zei Johan, zijn kleur werd dieper.
“Zo”, zei Tom “en dat zou je nu ook wel willen?”
“Ja”, zei Johan “graag, maar het kan niet meer”
“Waarom niet? Vroeg Tom weer “omdat hij bij mij niet meer omhoog komt”, “dat is het probleem”. ”Als ik nu wat wil moet ik het laten doen” ”Hoe bedoel je?”, vroeg Tom genadeloos verder. Wel de ander moet hem er bij mij in steken en me zo klaar zien te krijgen. En dat laatste lukt vrij makkelijk, want ik ben weinig gewend en vlug tevreden.
Ik wierp me in de strijd “zou je dat nu ook willen?
“Als dat zou kunnen !!”
“Tommy, wat doen we? Onze paal er in?”
“Doe wat voor de medemens” ze ik .”O.K. maar dan eerst nog een dikke joint en coke”.
De bestelling werd bezorgd. We smookten en snoven, alle drie.
“Tegen het bed”, zei Tom “en broek uit”. Johan gehoorzaamde . Tom sprong op hem af, zonder veel voorwerk schoof hij zijn lul bij Johan naar binnen en begon te pompen, dieper. Johan had niet veel tijd nodig en kwam klaar. “Nu jij” zei Tom tegen mij.
Mijn lul stond al stijf, maar dat deed hij altijd snel. Ook ik schoof m’n pik zo ver mogelijk naar binnen en weer kwam Johan snel klaar, ik lekte nog wat, dat hij oplikte. En ‘Klaar was Kees”- gekomen.
Als een dankbare hond keek hij naar ons.
We hadden met empathie gehandeld, niet uit hartstocht, maar was dat niet begrijpelijk?
We brachten Johan naar huis. Op de “goudkust” woonde hij in een kast van een huis.
“Als je iets van me nodig moet hebben of ergens om verlegen zit” en gaf ons zijn kaartje met telefoonnummers.
Bewogen nam hij afscheid.
Wij weer naar huis.
