Ik begin weer te denken. "Is het wel wat voor mij? 2 weken weg met een groep van 20 jongeren die ik nu alleen maar 2 dagen zie en daarna niet meer" Maar ja er is niks meer aan te doen. Ik heb mijn vaccinatie al gehad en mijn 2500 euro al bij elkaar door acties in de buurt.
Mijn moeder stopt de auto. We zijn er 'Summerkamp Heino' staat op een bord bij de ingang. "Veel plezier" zegt mijn moeder. Ik wens haar hetzelfde toe en stap uit. Na mijn spullen te hebben gepakt uit de achterbak loop ik door de poort. Ik kijk om me heen. 'Ik ben niet de enige blijkbaar' denk ik. Ik loop door. Rechts en links zijn kraampjes met daarbij de projecten die allemaal door World Servants worden georganiseerd. ten minste dat denk ik. Ik loop nog wat verder en zie dan de Zambiaanse vlag met daarbij de projectcode za416, mijn code.
Ik loop er naartoe en doe wat er van me gevraagd wordt. Ik loop naar het huisje van mijn groep en kijk op de naamstikker in welke slaapzaal ik lig. 26E, een krappe kamer met 4 stapelbedden. Er zijn al 2 jongens aanwezig die al een plekje hebben geclaimd. Ik pak een plekje onderaan en leg mijn spullen erop. Ik loop weer naar beneden en ga in de niet echt grote kamer zitten, waar twee lange tafels staan met stoelen aan beide zijde. Ik staar een beetje voor me uit terwijl de andere deelnemers binnenstromen. De leiding stelt zich voor en wil dat wij dat ook gaan doen. De andere tafel begint, wat waarschijnlijk betekent dat ik pas ergens op het einde zit.
Ik kijk een beetje rond en zie de mooiste jongen die ik ooit gezien heb zitten. Meteen kijk ik weg en bedenk dat het toch nooit wat zou worden, omdat hij waarschijnlijk toch al iemand heeft en anders zal hij wel op meisjes, vallen zoals de meeste jongens. Ik ben aan de beurt: "Hoi ik ben Bart, 17 jaar, en ga mee omdat ik graag iets aan de wereld wil veranderen." Ik let niet meer op voordat die mooie jongen aan de beurt is. "Hoi ik heet Kevin, ben 17 en ga mee om mezelf te ontwikkelen." Na het voorstellen volgt er wat informatie over het project. Daarna gaan we naar de sportzaal die is omgetoverd tot een theaterzaal. Ik slenter een beetje achter de groep aan.
Kevin komt naast me lopen en begint tegen me te praten. Ik pik niet veel op doordat ik niet oplet en alleen maar naar zijn mooie lichaam kijk. Ik krijg de vraag waarom ik zo stil ben. Ik haal mijn schouders op en zeg dat ik gewoon niemand ken. Hij zegt dat hij ook niemand kende maar nu, na het voorstellen, denkt hij dat we er gewoon het beste van moeten maken. We lopen het gebouw binnen waar een band op het podium staat te spelen. We lopen naar het vak waar wij horen te zitten en Kevin komt naast me zitten. Tijdens het hele gebeuren zitten we een beetje te praten en merk ik dat ik hem echt heel leuk vind. Daarna kijken we een beetje naar het podium en zit ik vooral in mijn eigen gedachten.
In de middag na de lunch doen we aan teambuilding. Met daarna nog wat extra informatie over het project. Dan het diner en vervolgens eigen tijd tot 8. Met een groepje gaan we op het grote veld wat voetballen. Ook al kan ik er niks van heb ik toch veel lol. En ik vind zoveel mogelijk manieren om dicht bij Kevin te zijn. Om 8 uur gaan we weer naar de sportzaal waar we een aantal spellen doen. Ik let niet heel erg op en focus op Kevin en de techniek van de show omdat ik daar geïnteresseerd in ben. Kevin ziet het en vraagt of het interessant is. Ik mompel een antwoord en daarna gebeurt er niet veel meer. Na het avondprogramma kunnen we bij ons huis nog wat spelletjes spelen en gewoon niksnutten.
Ik ga samen met Kevin naar boven, ten minste Kevin kwam achter me aan toen ik even alleen wou zijn. Hij komt naast me op het bed zitten. We zwijgen beide. Hij vraagt: "Waren die lapen nou eigenlijk interessant of niet? Ik had je niet goed verstaan." "Oh. Mwa niet echt. Ze hebben een hoop mooie dingen hangen maar gebruiken het heel raar" antwoord ik. Daarna wordt het weer stil. Hij springt van het bed en loopt weg. "Kevin!" roep ik. "Ja" hoor ik vanaf de gang. "Wacht even" zeg ik terwijl ik naar hem toe loop en vervolgens op zachte toon "Ik wil even met je praten maar dan het liefst buiten waar we echt alleen zijn." "Ik met jou ook" zegt hij terwijl we de trap af gaan en direct naar buiten lopen.
Buiten lopen we het veld op en gaan ergens achteraf met z’n tweeën zitten. Ik zie een aantal meiden van onze groep onze kant op lopen en moet dus snel zijn. Hij volgt mijn blik en zegt “We moeten snel zijn.” Ik wil beginnen met vertellen wat ik voor hem voel maar hij maakt een plotselinge beweging waarmee hij in één keer boven op me ligt en zijn mond op de mijne drukt. Ik schrik even maar herpak mezelf en omhels hem. De meiden zijn veel te snel bij ons en we voelen ons gedwongen om te stoppen. Direct vliegen er opmerkingen over en weer. We gaan in een kringetje zitten en beginnen wat te praten, eerst over onzinonderwerpen, maar dat gaat al snel over het feit dat ik en Kevin op jongens vallen en hoe we daarachter zijn gekomen.
