Ik lag in mijn bed, het was nog steeds vrijdagavond. Ik was nog steeds in totale verwarring. Ik likte langs mijn lippen. In gedachten voelde ik Sam zijn lippen weer op die van mij. Dat ene moment van verbijstering. De brutaliteit van de actie had ik niet van hem verwacht, de stille vrolijke ogende jongen die ineens deze actie uitvoert. Mijn mensenkennis kon duidelijk beter. Wat waren zijn bedoelingen? Was die toch gay? Het was aan niks te merken. Hij was nog meer een mysterie dan voor vanavond… Ik moest en zou snel antwoorden krijgen.
Die zaterdag kreeg ik ze nog niet. Ik liep naar achter en liep bijna tegen Gijs op. Hij wees me meteen naar zijn kantoor. Zijn blik beloofde niet veel goeds. Ik zat en wachtte. Ineens kreeg ik iets wat leek op een paniekaanval. Op een scherm aan de muur waren de beveiligingscamera’s
live te volgen. In de rechterbovenhoek stond het beeld van een camera gericht op de achterdeur. Het zweet brak me uit. De camera’s staan 24 uur per dag aan. Als Gijs de beelden van gisteravond terug had gekeken had hij kunnen zien dat Sam en ik enige tijd in het kantoor waren en daarna de kus. De radartjes in mijn hoofd draaiden snel. Wat zou dit voor consequenties hebben?
Gijs ging zitten en keek me aan. ‘Ik ben trots en boos. Wat wil je als eerste horen?’ Ik keek hem aan. Dit kon niet over die kus gaan volgens mij? ‘Uhm… Het slechte nieuws denk ik?’ ‘Je bent vergeten het alarm aan te zetten gisteravond.’ Bestraffend keek hij me aan. Het enige wat ik voelde was pure opluchting die door me heen stroomde. Gelukkig. Geen kus. ‘Gelukkig dat er niks gebeurt is, ik heb er echt niet aan gedacht.’ Ik zei het terwijl ik hem schuldbewust aankeek. Zijn blik veranderde. ‘Tegelijkertijd ben ik, zoals ik al zei, ook trots op je. Ik heb gehoord dat je Mark zijn shift overgenomen hebt nadat je eerst de winkel afgesloten had. Nou is het overnemen van een shift niet zo bijzonder maar wel de shift van een ander team. Zeker als je het zo goed aanpakt.’ Hij keek me aan. ‘De winkel zag er vanochtend prima uit, daarnaast een opgeruimd magazijn. Je hebt me aangenaam verrast.’ ‘Ik ben blij dat te horen, ik had zelf ook het idee dat het wel goed ging.’ ‘Maar ik kom meteen op het volgende onderwerp.’ Het was niks voor Gijs om zo te switchen van onderwerp dus ik dacht dat er meer achter moest zitten. ‘Mark kan sowieso niet meer werken op vrijdagavond en eigenlijk hebben we geen budget om iemand anders op te gaan leiden als teamleider voor alleen die ene avond. Wil jij ons een plezier doen en die vrijdagavond voortaan altijd de houdbaar ploeg aansturen?’ Ik keek hem stomverbaasd aan. Normaal was dit absoluut niet de gang van zaken. ‘Dat betekent dat ik ook teamleider van de vulploeg wordt?’ ‘Alleen voor de vrijdagavond. Je zult je wel wat moeten inlezen maar het ging gisteren zo goed dat ik zeker weet dat je het aankunt.’
Bijna meteen zei ik ja. Niet alleen omdat het duidelijk een soort van promotie was om teamleider twee afdelingen te zijn in plaats van één afdeling. Maar ook omdat het een ander voordelen had. Ik zou meer te zeggen krijgen in de winkel, kreeg de kans om met meer verschillende collega’s samen te werken en last but not least, ik zou iedere vrijdagavond met Sam werken. Alleen de gedachte daaraan in combinatie met de avond daarvoor zorgden voor een top humeur al voordat ik begon met werken.
De dag vloog voorbij. Zelfs de meest irritante klanten zorgden er vandaag niet voor dat ik mijn goede humeur verloor en een glimlach moest faken. Het viel collega’s ook op dus ik vertelde dat het kwam door mijn ‘promotie’. Ik ging hun echt niet vertellen dat er nog meer dan dat alleen achter zat. Toen het aan het eind van de dag wat rustiger werd zocht ik in het personeelsbestand Sam’s telefoonnummer op, het had zo zijn voordelen om teamleider te zijn. Ik voegde hem toe aan mijn contacten maar stuurde niks. Zijn telefoonnummer kon nog wel is van pas komen dacht ik bij mezelf. Die avond hoefde hij niet te werken dus ik zou hem pas de vrijdag daarop weer zien. Hij wist dat waarschijnlijk ook, hij wist alleen niet dat ik dan weer teamleider zou zijn, dat zou hem vast verassen dacht ik met een glimlach.
De week erna vloog voorbij en voor ik het wist was het weer vrijdag. Het was tijd om erachter te komen waarom Sam die kus gegeven had. Het was razend druk. De avond vloog voorbij. Eigenlijk kwamen we gewoon iemand tekort door de drukte. Ik zag bijna geen vakkenvullers binnenkomen omdat ik te druk was met klanten of met het helpen van cassières, een ander nadeel van de drukte was dat er nog bijna niks gebeurt was met opruimen en schoonmaken. Daarnaast moest ik om 21:00 de vulploeg instrueren zodat het niet al te veel zou uitlopen. Ik besloot iemand van de vullers die al bezig waren te laten bijdraaien op de kassa en een caissière de informatiebalie te laten bemannen terwijl ik snel naar achter liep. Gelukkig was iedereen er. Ook Sam. Daar zou ik later op de avond wel mee praten. Sommige hadden hun AH werkkleding niet aan omdat dat niet hoefde als de winkel al dicht was. Nu was dat door de drukte niet het geval. Ik gebood iedereen om een jasje aan te trekken terwijl ik vertelde wat de indeling was. Verder liet ik het aan hunzelf over om de eerste tijd zelf verantwoordelijkheid te nemen. ‘Ik vertrouw erop dat jullie geen kleine kinderen meer zijn en dus die verantwoordelijkheid vanavond aankunnen. Aan de slag!’ Als één man stonden ze op en liepen naar het magazijn. Blijkbaar had het nieuws dat ik er zou zijn zich al verspreid want ze waren niet verrast om mij te zien. Sam liep met een schuine blik naar mij de kantine uit.
Achter hen aan liep ik terug naar voren waar het eindelijk wat rustiger werd. Het was al tien minuten na sluitingstijd en nog steeds liepen er mensen door de winkel. De voordeur was dicht en ging alleen van binnenuit open. De caissière bezwoer dat er niemand meer was binnengekomen. ‘Blijf nog maar even hier staan terwijl ik die klanten naar de kassa jaag.’ Snel maakte ik een ronde door de winkel en vroeg klanten vriendelijk toch dringend om naar de kassa te gaan. Ik snapte die mensen niet. We zijn 13 fucking uren op een dag open, waarom kom je dan zo laat… Niemand werkt 12 uur dus tijd genoeg, zou je denken. Gelukkig luisterden de mensen redelijk en zo stonden er weer rijen bij de kassa. De caissière achter de balie ging weer zitten. Gelukkig hoefde niemand meer tabak dus dat kon ik afsluiten. Uiteindelijk gingen de laatste klanten pas om 21:20 de winkel uit… Wat een avond. Mijn collega’s waren er chagrijnig van. De vuller ging meteen door met vullen, hij liep nu ook uit. Een van de meiden ging mandjes ophalen en daarna vegen terwijl ik met de ander kassalades naar achteren bracht. De snelste weg van voor naar achteren was door het pad heen waar Sam moest vullen. Hoewel ik het niet ideaal vond liep ik toch zo, anders zou het wel heel erg opvallen. Iedere keer met heen en weer lopen keek die me met een bepaalde,
bijna onderzoekende blik aan. Iedere keer kreeg ik het idee dat ik nog roder werd. ‘Wat kijkt die vuller jou de hele tijd aan dan. Waarom is dat?’ Nina keek me vragend aan. Een typische wijsneus, ze deed me denken aan een vriendin van de middelbare school die ook altijd alles wilde weten. ‘Ik heb echt geen idee. Misschien heeft die een vraag en is die aan het peilen of dit het juiste moment is. Anders weet ik het ook niet.’ Ze lachte, ‘dat geloof je toch zelf niet. Misschien vindt die je wel leuk.’ Ik lachte met haar mee, ‘geen idee.’
Gelukkig schoot het nu op. Het zag er nu weer toonbaar genoeg uit voor morgenochtend. Snel werkte ik de kassaploeg naar buiten. Ik ging zitten. Ogen gesloten. Even een paar minuten rust. ‘Zo dan, zit je lekker.’ Ik schrok, die stem. Ik opende mijn ogen. Sam zijn gezicht was slechts een klein stukje van het mijne verwijderd. ‘Wow, dat is wel erg dichtbij.’ Hij lachte en ging weer rechtop staan. ‘Je hoorde me niet eens binnenkomen.’ ‘Nee, het is ook echt een drukke avond, ik heb het nu al gehad.’ ‘Balen je moet nog even, maar wel met mij.’ Hij keek me aan. ‘Kan ik deze avond niet wat aangenamer maken?’ Hij keek me
ondeugend aan. Ik voelde me week worden van binnen. ‘Misschien later vanavond. Wat kwam je eigenlijk hier doen?’ Hij had vragen over een product en ik liep met hem mee. Na het antwoord liep ik een ronde door de winkel. Ik beantwoordde vragen en stuurde bij waar dat nodig was. Toen alles weer liep zoals het hoorde liep ik terug naar achteren. Kevin, de teamleider van de versploeg stond op het punt om weg te gaan. ‘Bij jou zat het zeker ook al niet echt mee?’ ‘Nee helaas niet. Veel vulling, weinig mensen, mensen die moeten bijdraaien omdat het druk is.’ Hij keek me aan. ‘Niks aan te doen, als ik niet meer mensen ingepland krijg en je hebt een klantentsunami zoals vandaag…’ ‘Het is ook geen verwijt, ik hoop alleen dat we meer uren krijgen.’ ‘Ik denk niet dat dat er voorlopig inzit, roeien met de riemen die we hebben.’ Hij beaamde het. ‘Succes de rest van de avond.’ Weg was die. Ik ging achter de computer zitten, bestelde bloemen voor de volgende levering en werkte de administratie bij. Alle kassamensen een half uur langer uitbetalen, het was niet anders, dan moeten ze er maar eentje meer inplannen dacht ik. Terwijl ik zo bezig was kwam Stijn binnen lopen. Hij begroette me zelfs met een glimlach, het kon dus wel. Alles was eindelijk uit gesorteerd. ‘Prima, aan de slag met vullen dan maar.’
De rest van de avond verliep gelukkig zonder problemen en bijna iedereen was op tijd klaar. Sam liet ik expres nog op een ander pad helpen. De meesten waren al weg toen dat pad klaar was. Er waren nog 3 vullers bezig. Ik zat achter het bureau in het kantoor toen die bovenkwam. ‘Waarom moest ik nou nog dat andere pad doen? Anders was ik al lang klaar geweest.’ Hij keek me aan, niet vragend, eerder spottend. ‘Je wilde zeker nog wat extra tijd met mij alleen.’ Ik keek hem aan. ‘Ja, dat klopt. Ga zitten.’ Nu keek hij enigszins onzeker maar toch ging hij zitten. ‘Dus, waarom denk je dat je mij zomaar een kus kunt geven na werktijd?’ Hij begon te lachen. ‘Dus het gaat toch daarom. Tja, wat zal ik zeggen, je vroeg er een beetje om.’ Pretlichtjes blonken in zijn blauwe ogen. ‘Eerlijk gezegd wilde ik je zelf natuurlijk ook graag een kus geven anders had ik het niet gedaan.’ Ik keek hem aan maar zei nog steeds niets. Stiltes moest je benutten, dan ging de ander door met praten. ‘Dus ja, dan doe ik het gewoon. We waren alleen, geen kans om betrapt te worden en ik wilde het gewoon graag oke?’ ‘Bijna oke.’ Ik keek hem aan. ‘Zaten er nog andere gevoelens achter die kus of was het gewoon voor de lol?’ Nu keek hij weer enigszins onzeker. ‘Dat weet ik zelf eigenlijk nog niet zo goed. Ik vind je wel leuk enzo maar van de kerk moet je met een meisje zijn en trouwen.’
De kerk? Hij was van de kerk? Dat wist ik niet en ik zat ook niet echt op een gelovige familie te wachten die homoseksualiteit afkeurt. ‘Dus… Je bent van de kerk? Een strenge kerk?’ Nu keek hij nog ongemakkelijker. ‘Ja, ten minste, mijn ouders. Stijn ook wel behoorlijk maar ik kan me er niet echt in vinden hoor. Ik voel me er niet zo bij thuis.’ ‘Omdat je gay bent?’ Een directe vraag, ik hoopte op een direct antwoord maar hij keek juist alleen maar ongemakkelijker, hij zat te wiebelen op zijn stoel.
‘Ja… Nee, ik weet het niet oke. Het mag niet van de kerk, het mag niet van mijn ouders, niet van mijn broer, het mag van niemand van de mensen die het dichtst bij mij staan.’ Het huilen stond hem duidelijk nader dan het lachen. Ik hoorde rumoer op de gang. Ik stond op, legde mijn hand even op zijn schouder ‘blijf maar even hier zitten’. Ik sloot de deur. Op de gang stonden de drie vullers die nog bezig waren geweest. ‘Klaar mannen?’ ‘Ja, gelukkig wel.’ ‘Jullie zijn mooi op tijd klaar. Ga maar snel naar huis. Ik werk nog even wat dingen bij en dan ga ik ook zo.’ Gelukkig was Stijn al weg en was het inderdaad nog vrij vroeg waardoor het niet opviel als ik hier nog even met Sam zou zitten. De drie jongens gingen ervandoor. Ik liep naar de kantine, vulde een bekertje met water en liep terug naar het kantoor. Net als de vorige keer was ik nu met Sam alleen, al was de setting iets anders.
