Dank voor de leuke reacties. We proberen ons best te doen.
Maandag. Lichte regen en wat frisser.
Klas 6A. Willem had een grote doos bij. Daarin zaten voor elk een plastiek tas met daarin twee sporthemdjes en twee sportbroekjes. Met op elk een prachtig logo ‘6A’.
- Het is wel niet de bedoeling dat we dit nu gaan passen, hé, merkte ik op.
De jongens lachten en waren dol enthousiast over ons sportuniform, uniek voor ons alleen. En het leek me of ze met nog meer aandacht de les volgden.
Na de pauze les in klas 5W. Controle van de resumés die ze van wiskunde uit de vorige jaren gemaakt hadden. Prachtige werken ! Enkel Jan viel ferm uit de band. Zijn overzicht trok gewoon op niets. Als quotatie kon ik enkel een twee op tien geven.
- Jan, man, wat betekent dit ?
Jan trok zijn schouders op.
- Kom aan, zeg, we zijn het schooljaar pas begonnen en jij toont me zo’n misbaksel van een taak.
Jan trok zijn schouders op.
- En, ging ik verder, jouw houding staat me in het geheel niet aan.
Ik zweeg even. Bekeek hem.
- Moet ik dan echt straf geven ? Ja ?
Jan trok zijn schouders op.
- Jij blijft hier eten vanmiddag ?
Jan knikte.
- Oke, om kwart voor een ben je hier in de klas.
Jan reageerde niet.
- Begrepen ?
Jan knikte.
Tijdens het eten zocht ik de klassentitularis van Jan op en sprak hem over het slechte werk dat hij gemaakt had.
- Moeilijke jongen, zegde mevrouw Declerck. Gesloten. Moeilijke thuis. Hijzelf is meer dan een jaar ziek geweest toen hij zeven, acht jaar was. Hij is al achttien, terwijl de andere leerlingen van zijn klas zestien, zeventien zijn. Zijn moeder is overleden toen hij twaalf was. Vader kinesist in het rusthuis, maar tijdens het weekend veel afwezig. Jan is anders geen domme kerel hoor. Doch elk jaar gaan zijn resultaten er sterk op achteruit.
Met deze wetenschap trok ik om kwart voor een naar het leslokaal van klas 5A. Jan stond me in de gang op te wachten. In feite een leuke gast. Groot – zeker één meter tachtig - blond haar, nogal sportief.
- Goeie middag Jan.
Ik reikte hem een hand. Ik kreeg een slap handje terug.
- Goeie middag, meneer.
We gingen samen het lokaal binnen.
- Ga zitten, boy.
Ik nam voor hem plaats. Viel met de deur in huis.
- Je werk is niet goed, hé !
Jan schudde zijn hoofd.
- Geen tijd gehad ?
Stilte.
- Hé, boy, je bent toch je tong niet verloren ?
Jan glimlachte.
- Je bent reeds achttien ?
Jan knikte.
- Ziek geweest ?
- Ja, leukemie gehad toen ik zeven jaar was. Ik heb twee schooljaren verloren.
- En genezen ,
- Ja.
- Kijk, boy, jij bent zeker geen domme kerel hé ! Hoeveel procent in het eerste jaar ?
- Vijfentachtig, meneer.
- Whaw ! prachtig !
Ik keek Jan aan. Zijn stugge houding was iets gedooid.
- En verleden schooljaar ?
- Achtenzestig.
- Ja, maar wel in een zware richting hé !
- Ja… Ja…
Jan antwoordde vlot.
- En hoeveel denk je dit jaar te behalen ? Ook achtenzestig ?
- Ik ga proberen, meneer.
- Of zeventig ?
Jan glimlachte. Ik zweeg even.
- Ja, je ma is overleden ?
- Ja, meneer.
- Hoe lang reeds ?
- Ik was twaalf, meneer.
- En je mist haar ?
Jan keek me aan. Hij knikte.
- Kan ik best geloven, Jan. Maar je hebt toch nog je pa ?
Jan knikte.
- Die zorgt toch goed voor jou ?
Jan keek me aan.
- Vroeger wel, maar nu…
- Zeg eens.
Jan zweeg even. Ik zag hoe hij twijfelde.
- Wil je ?
- Je mag het weten, meneer, ik heb niemand meer die naar me om kijkt.
- Ai, dat is erg, Jan.
Hij knikte.
- Pa heeft een extra job, tijdens het weekend. De vrijdag na zijn werk vertrekt hij naar Gent en hij komt pas op zondagvond terug thuis.
- En wat doet hij het hele weekend in Gent ?
- Hij zegt daar niets over. Hij zegt enkel dat het geld opbrengt.
- Dan ben jij het hele weekend alleen ?
Jan knikte.
- Hoe oud is je pa ?
- Veertig of iets.
- En geen opa of oma waar je naartoe kunt ?
Jan schudde zijn hoofd.
- Ze zijn allebei in de tachtig.
- Dan moet je het hele weekend voor jezelf zorgen ?
Jan knikte.
- En hoe zit het met het eten ?
- Soms haal ik pizza.
- Je beschikt over geld ?
- Ja. Ik krijg elk weekend vijftig euro.
- Dat is vrij veel ?
- Ja… Ja…
- En wat doe je dan ’s avonds ?
- Op vrijdag kijk ik TV en soms werk ik wat voor school. De zaterdag ga ik soms al van in de namiddag naar onze club.
- Club ?
Jan reageerde plots verschrikt. Had hij zich versproken ? Hij zweeg plots. Ik zweeg ook. Zeker een minuut, twee minuten misschien. Ik zag hoe Jan nadacht. Zou hij… ?
- Mag ik u vertrouwen, meneer
- Zeker, Jan, zeker !
Hij zweeg opnieuw. Hij twijfelde. Met opzet wilde ik niet aandringen. Ik voelde dat hij iets te vertellen had.
- Wel, meneer, vatte hij het gesprek opnieuw aan, dat is een clubje van jongens en meisjes. Dat is in een oud gebouwtje op de weide van een boer. Dat werd enkele jaren terug mooi ingericht en daar komen we met enkelen samen.
- Hoe oud zijn die ?
- Guy, de oudste is eenentwintig. Die gaat al werken en woont alleen, daar dicht bij.
- Met hoeveel ben je daar dan ?
- Vier jongens, soms vijf en vier of vijf meisjes.
- Allemaal dezelfde leeftijd ?
- Ja, ik ben de jongste. Nog maar achttien sinds Pasen.
- En hoe dikwijls ben je daar al geweest ?
- Drie keren, niet meer. Van toen ik zeventien was. Een buurjongen wist dat ik verjaarde en hij nam me mee om mijn verjaardag te vieren.
- Ha ! Leuk zeg ! En hoe ging dat dan ? Een hoedje op je hoofd ?
Jan zweeg.
- Wel, boy… ?
Jan trok zijn schouders op. Na zo’n minuut zegde hij
- Ik zou er liever over zwijgen.
Ik voel instinctmatig dat er iets was waar hij liever niet over praatte, dat hij in feite misschien reeds te veel verteld had.
Het was ondertussen kwart over een. Straks begonnen de lessen.
- Bon, goed Jan. Mijn goed hoor. Maar kijk, ik verwacht van jou dat je mij donderdag een perfect overzicht geeft van de wiskunde uit vorige jaren. Oké ?
Hij knikte.
- Oke, boy !
Wat was er waar hij niet over wilde praten ? Wat gebeurde er in dat clubje van jongens en meisjes ? Die jongen trok meer dan mijn aandacht. Ik had tijd. Misschien kreeg ik hem wel aan het praten.
Half vijf, lessen gedaan. Ik naar mijn huis. Kleren uit. Dat sportbroekje en truitje aantrekken. Het was enig ! Whaw ! als ik me in de spiegel bekeek. Haha, Automatisch kwam het liedje van Peter Blanke voor de geest . Daar staat een geweldige vent ! Echt leuke broekjes. En echt korte broekjes ! Mijn dijen helemaal bloot. Als ik neerzat schoof het op tot in mijn lies. Dat was het ! Dat was het ! Woensdag zou ik die van klas 6A zo zien !
Broekje en hemdje uit. Slipje uit. Voor de rest van de dag zo naakt als ik maar naakt kon zijn. Heerlijk ! Vive la nature! Zouden er ook leerlingen zijn die zo op hun kamer zaten, volledig naakt, helemaal in hun blootste blootje ?
Ik dacht de hele avond aan Jan. Er was iets. Doch wat ? In feite had die jongen een triestige jeugd. Elk weekend alleen. Eten ? Ja, misschien wel. Doch geen thuis. Zat hij aan de drugs ? Toch niet te zien aan zijn houding. Of seks ? Misschien wel. Hhij, als jongste in een clubje van vier, vijf jongens en evenveel meisjes. Zou Jan ook naakt lopen als hij thuis alleen was ? Naakt is heerlijk. Naakt is zalig. zo vrij als een vogel. Voor mij was naakt zijn hemels.
‘ Avonds weeral niets interessants op tv. Het vluchtelingenbeleid vooraan en het gefoefel bij de FIFA bij toekennen van plaats voor Wereldbeker ! ’t Is overal hetzelfde spel ! Straks komt het nog uit dat ze het voor de seks deden ! Hoe rijker, hoe heftiger. Nu ja, de geschiedenis bulkt uit van buitenechtelijke affaires. Hoeveel kinderen had de Heilige Kiezer Karel de Grote ? En Keizer Karel de Vijfde ? Hoe meer buitenechtelijke kinderen, des te hoger in aanzien je stond. Dus, neuk er maar op los !
Naar bed met een stijve. Niet voor lang. Op mijn buik, handdoek op het kopkussen, kopkussen onder mij en wippen maar. De ruwheid van het kopkussen zette mijn peniseikel in vuur en vlam, waardoor die zichzelf bluste. Daar slaap je goed van.
