Die avond zat
Karin op de bank. Haar benen opgetrokken. Ze dacht na over wat er gebeurd was. En genoot er nog van. Ze dacht aan Martin, zijn sterke lichaam, zijn dwingende ogen. Nu had hij haar gevraagd om te masturberen in de douche. Stel dat hij meer zou vragen, masturberen in het openbaar, waar andere haar konden zien, zou ze dat dan doen? Nee. Natuurlijk niet. Anoniem in de douche van de sportschool was veilig. Dat was een moment van opgewonden lust geweest. Toch? Zou Martin nu bij Kay zijn? Lagen ze samen op de bank? Waren ze aan het vrijen? Karin bemerkte een lichte jaloezie. Martin had haar vertelt dat hij een relatie had met de jonge Kay, maar dat ze niet samenwoonden, nog. Wel waren ze vaak bij elkaar, meestal bij Martin thuis. Zou ze het opwindend vinden om Martin seks te zien hebben met Kay? O nee. Dat wilde ze zeker niet. Nou ja… Waarom zou Martin dat ook willen.
Ze keek naar Job. Die keek naar het journaal. Ze zou het zo graag willen. Dat hij opstond haar bij haar arm zou pakken en mee nemen naar de slaapkamer. Of nee, hier op de bank. De kleren van haar lijf scheuren en haar alle hoeken van de kamer laten zien. Haar ruig nemen, haar gebruiken en ten slotte haar volspuiten en haar dan tevreden achterlaten terwijl zijn zaad uit haar vagina stroomt. Dat hij wegloopt zonder ook maar iets te zeggen. Dan terug komt en of er niets gebeurd is om bier te vragen. Als dat eens… Maar nee. Dat zou Job niet doen. Karin voelde opwinding bij deze gedachte. Ze probeerde zich af te leiden. En keek mee naar de tv. Het leek haar te lukken, ze ontspande en de gedachten aan ruige seks en Martin met zijn jonge vriendje raakte wat op de achtergrond. Ze keek naar haar telefoon, die op tafel lag en zag dat ze een berichtje had ontvangen. Pakte de telefoon. Zag een haar onbekend nummer. Ze opende
whatsapp en las: “Hey, schoonheid, verveel je je? Martin”
Ze glimlachte en voelde een tinteling. Ze tikte terug: “hoi, en ja…”
“Wie is dat”, vroeg Job toen hij Karin met haar telefoon in de weer zag.
“O, Irma, van het werk. Je kent haar niet. Ze heeft een vraag over een deadline”. Job draait zich weer naar de tv. Met een verhoogde hartslag speelt Karin met haar telefoon. Gespannen. Vol verwachting. Zou Martin nog iets…? Ja. Een volgend bericht. “Trek een joggingbroek aan, en een sweatvest, niets eronder.”
Karin staat op. “Ik trek even iets makkelijks aan, Job.” Job knikt. “Ja schatje. Toe maar…” Karin loopt naar de slaapkamer opent de kast en pakt haar ruime joggingbroek eruit en het bijbehorende vest. Trekt haar broek uit, haar truitje, haar sokken en ondergoed. Ze wrijft even over haar schaamstreek, haar vingers door haar hartjes, en voelt hoe een sliertje slijm uit haar vagina komt. “Ik lijk wel gek”, mompelt ze zacht. Ze trekt haar joggingbroek aan. Een nieuw bericht. “kom als je zover bent naar de voordeur. Ga er vlak achter staan.” Karin gaat naar de voordeur. De voordeur was voorzien van een grote doorzichtige ruit, en in de hal hing er een zwaar gordijn voor. Tegen inkijk en tocht. “Ga achter het gordijn staan.” Karin doet het gordijn opzij, en stapt er achter. Ze staat nu haast tegen de deur aan. Ze ziet buiten een silhouet van een man. Martin. De telefoon trilt een keer. “Doe je joggingbroek omlaag, je vest open en druk je tegen de ruit. Ik wil je zien.” Karin laat haar broek zakken, ritst haar vest open en drukt zich tegen het koude glas. “Waarom doe ik dit?” denk ze. Ze slaat haar ogen dicht. Ontvangt nog een berichtje, ze kijkt. En ziet dat Martin verdwenen is. Ze schrikt. Stel nu dat er iemand langs liep? Die had haar zo kunnen zien staan. “Je bent een brave vrouw, schatje… Je hebt een mooi lichaam… liefs, Martin.” Van uit de kamer hoort ze Job roepen.
“Ka, waar blijf je? Flikken Maastricht komt…” Karin trekt haar broek snel aan, en doet haar vest dicht. “Ik kom al, lief… ik kom…” terwijl ze naar de kamer loopt voelt ze een natte plek in haar kruis.
Die nacht, terwijl Job in diepe slaap lag, vingerde Karin zich naar een orgasme en fantaseerde dat Martin haar hard achterlangs neukte en dat zijn pik hard tegen haar baarmoeder ramde.
