11 oktober 2006
Het is ook mijn fout. Ik heb lang getwijfeld of ik iets heb kunnen veranderen en keer op keer kwam ik op dezelfde conclusie. Nee. Tot op de dag van vandaag heb ik spijt dat ik de eerste signalen niet eerder heb gezien. Ze heeft hard gevochten. Op het eind was ze zo zwak dat haar normaal altijd levendige en lachende blauwe ogen nu grijs in haar kassen stonden. Zelfs toen gaf ze niet op. De borstkanker had haar energie opgeslokt. Ik heb samen met haar de strijd voor zes maanden gestreden. Het heeft niet zo mogen zijn. De beloftes die we vroeger elkaar hadden beloofd om samen oud te worden, weg. De kanker heeft me mijn wederhelft afgenomen. Rosa is dood.
De sfeer bij de begrafenis is verstikkend. Ik sta in de ontvangsthal en heet mijn familie en vrienden welkom. Mijn antwoorden op de troostende woorden die ik ontvang zijn automatisch. Het binnenkomen en verdergaan van zoveel mensen in zwart doet mij verdriet, omdat het mij continu eraan herinnert waarom ik hier sta. Ik ben weer in gedachten verzonken geraakt. Dit gebeurt mij de laatste tijd vaker. Mijn beste vriend Tom stoot me aan. "Hey James," zei hij tegen me, "de ceremonie gaat zo buiten verder."
Ik ben al bevriend met Tom sinds de basisschool. Samen hebben we al onze
highs en
lows beleefd. We deelden vroeger alles over wat er zich tussen ons en in de buurt afspeelde. Over hoe ieder van ons de eerste kus kreeg, over hoe we onze eerste vriendinnetjes kregen, over hoe we studeerden, trouwden en later zelfs kinderen kregen. Vooral tijdens de periode dat
Rosa in het ziekenhuis lag, is hij voor mij een rots in de branding geweest. Ook voor hem en zijn vrouw Leyla is het gemis van mijn Rosa groot.
Buiten is het koud. Mensen staan dicht tegen elkaar. De pastoor vertelt: "Rosa was een geweldige vrouw met een hartverwarmende persoonlijkheid. De manier waarop zij zich kon inzetten voor anderen werd vaak gezien als een inspiratie om zelf ook goed te gaan doen..." Terwijl de pastoor verder preekt en goed spreekt over haar, drijven mijn gedachten af naar het moment waarop ik Rosa voor het eerst zag.
8 mei 1976
"Hallo leerlingen, goedemorgen allemaal. Stil zijn nu, alsjeblieft." Onze lerares
Emma staat voorin het lokaal en naast haar staat 'het nieuwe meisje'. Normaal gesproken wordt onze klas niet een, twee, drie stil, maar het nieuwe meisje straalt een soort rust en schoonheid uit dat heel de klas tot stilte maant. "Jongens en meisjes, dit is Rosa." Rosa stak haar hand op en zwaait kort de klas in. Je kan een speld horen vallen. Ook Boris, die normaal gesproken de grootste bek heeft van iedereen, weet een paar seconden niks te zeggen. Dit maakt hij echter snel goed met de opmerking: "Zo, lekkertje hoor."
Tom zit naast me en kijkt me aan. "James, nu zeggen, dit is honderdtwintig procent jouw type. " Hij heeft gelijk. "Ze ziet er inderdaad best mooi uit", zeg ik. "Best mooi? Best mooi? Jongen, dit is..." Hij steekt allebei zijn duimen op en houdt ze dicht tegen zijn borst. Ik moet er wel om lachen. "Zeg nu, vind je haar leuk?" "Ja", antwoord ik. Hij knikt en trekt een frons, alsof hij een beslissing gaat maken. "Let op", zegt hij nog.
De enige beschikbare plek in het lokaal is naast Bram. Bram is het soort type dat wij beschouwden als een studiebol. Computers hadden we toen nog niet, maar als ze er waren, dan was Bram waarschijnlijk de persoon die er alles vanaf zou weten. "Naast wie wil je gaan zitten?" vroeg Mevrouw Emma. Dit is het moment waarop Tom gebukt naar Bram rent, naast hem zit en tegen hem zegt: "Hey." Daarna roept hij naar Mevrouw Emma: "Naast James is nog een plek vrij, Mevrouw." Tot op de dag van vandaag ben ik hem eeuwig dankbaar. "Vind je het goed om naast James te zitten?" Ze knikte.
In haar dieppaarse jurkje loopt ze op me af. Mensen zeggen vaak dat de eerste indrukken je het sterkst bijblijven. De manier waarop zij luchtig en glimlachend naar me toe komt, doet mij jaren later nog denken aan een lichtvoetige danseres. Ze zit naast me en zegt: "Ik ben Rosa."
Ik zal het eerlijk toegeven. Ik ben niet geweldig met het omgaan van meiden. Ik was 16 jaar met sowieso weinig ervaring op seksueel gebied. Laat staan dat ik weet hoe ik met een meisje moet omgaan, waarvan ik meer te weten wil komen. Vergeef me daarom voor deze prachtige binnenkomer: "Mijn neef heeft een papegaai, die heet ook Rosa. Het is namelijk een rode ara." Echt, als je het gezicht van Tom kon zien wanneer ik het hem achteraf vertelde...
Eerst kijkt ze me schaapachtig aan. Daarna begint ze te lachen. Niet een beetje, maar enorm hard. Ze lacht me niet uit, maar meer alsof ze de beste grap ooit heeft gehoord. Ze pakt mijn arm beet en de klas kijkt ons tweeën natuurlijk aan. Ik begin vanzelf mee te lachen. Ik zag meteen in wat voor een achterlijke opmerking ik zojuist heb gemaakt. Het hard lachen verandert bij ons in een slappe lach. Zodra het lijkt alsof we beiden zijn uitgelachen, begint een van ons die de ander weer aansteekt om mee te doen. Mevrouw Emma zag er de humor niet meer in. "James, Rosa, ik wil dat jullie nu de klas uitgaan en dat jullie je gaan melden bij de rector!" Samen lopen we het lokaal uit. Even een traan uit mijn oog wegpinken.
In de gang stoot ze me aan en zegt: "Ja? Je neef heeft dus een rode ara genaamd Rosa. Leuk! Ik wil haar best wel eens ontmoeten, de ara. Maar ik wil eigenlijk jouw naam eerst weten." Ze knipoogt. Enigszins rood aangelopen vertel ik haar dat ik James heet en ik vertel haar over mijn hobby's. Tijdens de korte wandeling naar het lokaal van de rector hebben we het over dingetjes. Ze vertelt me kort hoe ze hier terecht kwam, waarom ze is verhuisd met haar net
gescheiden moeder en nog wat andere onderwerpjes komen aan bod. Bij de rector aangekomen blijkt dat we er lichtjes vanaf komen en samen morgen een uurtje moeten nakomen. Op zich niet slecht, denk ik. Dit geeft mij een mogelijkheid om haar beter te leren kennen. Ik krijg namelijk ook het gevoel dat ze geïnteresseerd in mij is. Ik merk aan mezelf dat ik Rosa echt leuk begin te vinden. Ik ben meer open dan normaal en ik merk dat ik me op mijn gemak voel bij haar.
De rest van de dag zijn mijn gedachtes nergens anders dan bij Rosa. Ze zit niet meer bij mij in de klas. Blijkbaar heeft ze een ander vakkenpakket dan dat ik heb. Ik zie haar mooie slanke benen voor me en haar taille. Ze is bij lange na niet dik, maar ik beeld me in, wanneer ik haar zou knuffelen, ik wel haar rondingen goed kan voelen. Haar bruine haar komt tot over haar schouders en is licht krullend. Ik heb moeite mijn pik tijdens lessen onder controle te houden. Ik zit eenmaal midden in mijn puberteit. Als ik een hormonenmeter zou hebben, zou die helemaal uitslaan. Zo gek ben ik op Rosa.
Later die dag ben ik thuis op mijn kamer. Tom zit tegenover me. Hij en ik komen zo vaak bij elkaar thuis, ik zou er niet raar van opkijken als mensen begonnen te denken dat hij en ik broers zijn. "Een ara, James. Een fucking ara." Hij gooit op dramatische wijze zijn armen in de lucht. "Ik zou zweren dat je het expres doet. Ik heb een halve marathon gelopen om bij Bram te komen en het uur naast hem gezeten en dan kom je hiermee." Hoe langer hij praat, hoe theatraler zijn bewegingen worden. Inmiddels is Tom begonnen met ijsberen in de kamer. "Op een gegeven moment steunde ik op Bram's schouder en ik vroeg hem me te troosten toen ik hoorde wat je tegen haar zei. Godverdeklere James. Een fucking ara. Hoe verzin je het." Ik laat hem nog even door gaan. Ik word eigenlijk best wel trots op mijn openingszin. "Tom, volgens mij vindt ze me leuk. Morgen moet ik met haar een uur nakomen. Zal ik haar uitvragen om samen naar een feest te gaan? Naar die van Hannah misschien?" Hannah is een vriendin van Tom. Tom stemt in op het idee en we beginnen plannen te maken om Rosa's aandacht op mij te laten vallen.
's Nachts lig ik in bed. Ik droom over Rosa. We staan in het midden van het bos en de temperatuur is net te warm voor de kleren die we aanhebben. Ze loopt heupwiegend naar me toe. Ze heeft een sensuele blik in haar ogen. Haar blik grijpt zich vast aan die van mij. Haar oceaanblauwe ogen doen me smelten, nog meer dan de brandende zon. Terwijl ze naar me toe loopt, glijdt een bandje van haar zomerjurkje naar beneden. Ik zie nu een groot stuk van haar rechter groeiende tienertiet. Haar tepeltje is nog net verscholen achter het dunne laagje stof. Mijn pik begint al aardig op te spelen. Ze komt dichtbij en stopt vlak voor me. Ik voel haar frisse adem op me als ze vraagt: "Wil je me?"
Ik knuffel haar door mijn armen om haar middel te slaan. Ook weet ik dat ze mijn pik moet voelen, want die staat nu helemaal stijf. Haar reactie is om me nog dichter tegen haar aan te trekken. Ik fluister in haar oor: "Ik wil niks anders dan je te willen liefkozen, je te willen behandelen zodat je niemand anders meer wilt. Ik wil je meer dan dat je het kan indenken." Ze trekt haar hoofd iets terug uit onze omhelzing en kijkt me aan. Haar blik dwaalt af naar mijn borst en weer omhoog. Er verschijnt een klein glimlachje op haar gezicht. Allebei onze gezichten komen steeds dichter en dichter naar elkaar toe. Vlak voordat onze lippen elkaar raken, sluiten we onze ogen. Het gevoel en de energie die door ons lichaam trekt tijdens de eerste voorzichtige kus schreeuwt om meer. In mijn droom begint de omgeving rustig te draaien. Het is alsof mijn bewustzijn ook de kus heeft gevoeld. Ik wil meer. Wij willen meer. Een heftige passievolle kus komt. Deze duurt zo lang dat alles even om ons heen stilstaat. God, ik verlang steeds meer naar haar.
Ze verbreekt de omhelzing en pakt me bij mijn hand. Samen lopen we naar een bankje dat uitkomt op een ven. Terwijl wij het prachtige natuur mogen aanschouwen, maken we het ons gemakkelijk. Ze leunt met haar hoofd tegen mijn borst en ik sla mijn arm om haar heen. Mijn hand begint met een verkenningstocht. Ik ga via haar hals naar haar borstbeen om vervolgens door te gaan naar haar jonge borst. Ik kneed langzaam haar tiet en ik hoor haar spinnen. Haar ademhaling voel ik sneller gaan doordat ze tegen mijn zij ligt. Ik zelf krijg ook weer een paal van jewelste. Zij legt voor het eerst haar hand op mijn lul. Ze slaakt een kort kreetje. Ze kijkt me verbaasd aan en ik knik. "Hij is best wel een flinke jongen", zegt ze serieus. "Alles op zijn tijd", antwoord ik terug. Ze wrijft plagend langzaam heen en weer over de bobbel in mijn broek. Mijn hand verplaatst zich naar haar tepel. Ik ben niet verbaasd wanneer ik voel dat deze helemaal stijf staat. Ik draai opbouwend met snelheid rondjes om haar tepel en af en toe geef ik een kort knijpje. Iets wat zij later in het echt ook enorm geil vond. Ze keek me aan en vertelde me: "Ik wil je laten klaarkomen, James. Ik wil je laten..." Haar stem verandert in een hoogst irritante toon, telkens herhalend.
Ik word wakker door mijn wekker. Ik voel een natte vlek in mijn onderbroek en zie dat er naast de enorme ochtenderectie, er flink wat voorvocht is gelekt. Terugdenkend aan de droom en de zachtheid van haar lijf, begin ik me langzaam af te trekken. Met lange halen, zodat ik niet te snel klaarkom, gaat mijn hand over mijn lul. Ik word helemaal warm van binnen. Rosa heeft iets met me gedaan wat niet meer terug te draaien is. Ik denk aan haar lach, haar ogen, haar lichaam. Ik denk aan wie ze is en ik kom klaar. Witte stralen landen op mijn buik en ik trek nog rustig door. Ik sluit mijn ogen om het gevoel nog iets langer te blijven voelen voordat het verdwijnt.
Ik pak een rol wc-papier onder mijn bed vandaan. (Tip van Tom). Met het papier ruim ik het goedje op en loop ermee naar de badkamer om me klaar te maken voor weer een dag school. Vandaag wil ik een goede tweede indruk maken op haar. Ik hoop dat ze ja zegt om mee te gaan naar het feest van Hannah. Ik sta voor de spiegel en kijk naar mezelf met het gevoel dat het morgen een mooie dag gaat worden.
-----
(Graag een eerlijke beoordeling. Advies, raad en reacties zijn altijd gewenst ;) Plus heb ik al gezegd dat je er geweldig uitziet vandaag?)
-----
