Een genant voorval. Niet elk verhaal moet gevolgd worden door seks of vrijpartijen hé?
Ik werk in de grootstad. Daarvoor nam ik dagelijkse dezelfde trein. Iedereen die op vaste uren de trein neemt zal weten dat men steeds dezelfde mensen op dezelfde plaatsen tegen komt in de trein. Dit zonder enige afspraak of vraag maar om een of andere reden zoekt men toch steeds dezelfde plaats op. Het gaat zelfs zover dat de mensen ongewild de plaatsen vrij houden voor diegene die daar gewoonlijk zitten. Zelfs als die dag de persoon niet komt opdagen, blijft de plaats vrij. Gek fenomeen maar het is zo. Veel meer dan een “goeiedag”, wordt er zelfs na jaren niet gezegd. De ene leest de krant, de andere zit dromerig voor zich uit te staren, andere praten…
Je moet weten dat ik al enkele jaren steeds sliploos rond loop. Iets wat ik in het begin op vraag van mijn man en voor zijn plezier deed maar langzamerhand is het een leefgewoonte geworden. Ik ga sliploos naar de bakker, naar de winkel en zelfs sliploos naar mijn werk. Niemand die iets weet of merkt. Het geeft een apart gevoel, je ondanks je kledij je toch naakt te voelen tussen allerlei mensen die zich van geen kwaad bewust zijn. Te praten met iemand voor je en onder je rok met je poesje bloot te staan. Ze moesten eens weten…
Het zou een redelijke warme dag worden, dus een licht kleedje aan en zonder… juist slip. Ik stap gewoonlijk eerder af dan de meeste van mijn medereizigers. Ik stond recht en nam mijn handtas en hing deze op mijn schouder. In mijn andere hand nam ik mijn werktas. Me van geen kwaad bewust stond ik rechtstaand te wachten tot de trein tot stilstaand kwam om daarna de mensen in de middengang eerst te laten passeren en dan af te stappen. Dit alles duurt maar een minuut of twee maar toch lang genoeg om me genant te voelen. Niets ongewoons maar toch zag ik na een tijdje aan de man die net voor me zat, zijn houding dat er iets gaande was. Ik merkte het eerst niet op maar toen hij kuchte en met zijn hoofd naar mijn kleedje wenkte, viel het me op. Mijn kleedje was aan mijn handtas blijven hangen toen ik hem over mijn schouder hing. Ik had niet gemerkt dat ik daardoor mijn kleedje omhoog tilde. Ik stond daar met mijn poesje bloot voor de ogen van die man. Het is redelijk smal tussen de zitbanken dus ik stond met mijn poesje zo goed als vlak voor de neus van die man. Moest hij zich voorover gebogen hebben, had hij er kunnen aankomen. Toen ik het zag, deed ik het snel naar omlaag maar ik had mezelf al een tijdje bloot gegeven. Dat was ook de andere mensen voor me niet ontgaan. Niemand die iets zei of iets ondernam, maar ik kan je vertellen dat je op dat moment redelijk genant voelt. Toen ik afgestapt was kon ik de lach niet meer onderdrukken maar ik ben nooit nog in dat compartiment gaan zitten.
Dit verhaal haalt mijn man nog dikwijls boven om me te plagen
