Laat me het op zijn zachts uitdrukken, de verhouding tussen de jongens van mijn klas en de leraar wiskunde is grondig verzuurd. Leraar Willy is een stijve hark en uiterst conservatief. Hij kon gewoon niet om met de jeugdige 5de klas. Zo roept hij vaak tegen één van de jongens dat ze hun broek moeten optrekken. Je weet wel, wij laten graag onze jeans hangen halverwege onze kont, zodat onze hype onderbroek zichtbaar wordt. Op een dag komen we de klas in en heeft mijn bankgenoot Youri, weer zijn jeans halverwege zijn ronde billen hangen. Leraar Willy briest en stapt op hem af en trekt met een fikse ruk, de jeans van Youri naar beneden. Maar hij trekt daarbij ook Youri's boxersschort tot op diens knieën. Daar staat Youri dus met zijn bengelend klokkenspel. Het is een mooi zicht. Zijn mooi gladde tuitjespiemel en strakke ballen, zijn lichtjes bruiner dan de kleur van zijn stevige dijen. Zijn schaamhaar is even donker als zijn korte jongenskopje. De andere klasgenoten groezelen wat, maar lachen hem niet uit. Youri blijft er héél kalm bij, blijft staan en zegt tegen leraar Willy 'met wat kan ik je plezier doen misschien' ? 'Trek je broek' op briest deze laatste. 'Dat denk ik niet' zegt Youri, 'jij zette me in mijn blootje, dus moet je het nu maar oplossen ook'. 'Ik denk er niet aan'. 'Goed dan ga ik maar zo zitten'. Youri komt dus naast me zitten met zijn jeans en boxers op zijn enkels. Ik zie op een paar centimer van mij het jonge geslacht hangen tussen Youri's benen. Mijn penis zit ondertussen al héél krap in mijn slipje, te smeken voor bevrijding. Ik ga Youri eens plagen denk ik. 'Psst, Youri, ik heb gisteren Josje gevingerd in de hobbeligere bus naar huis'. Ze had een pakje Kleenex nodig om de stoel te drogen'. Het verhoopte effect komt onmiddellijk. 'Zwijg aub . . . kijk nou'. Zijn jongenspaaltje wijst stijf naar het klasbord. Zijn voorhuid zit al halverwege zijn eikeltje wanneer leraar Willy voorbij komt. 'Zo Youri is opgewonden, ik zie hier geen meiden . . . ben jij dan ook nog een vuile homo'. 'Homo's zijn niet vuil zegt Youri'. Ik krijg wat vroeging en besluit het op te nemen voor mijn moedige klaskameraad. 'Neen zo is dat' zeg ik. 'Het is niet omdat je piemel hard wordt met alleen jongens in de buurt dat je homo bent'. Als in een innerlijke onhoudbare drang, ga ik naast de bank staan, open mijn broek en laat ze zakken. Dan trek ik mijn sportief wit onderbroekje tot onder mijn harde ballen. Mijn penis flopt er uit en staat met gladde blinkende rode eikel stokstijf omhoog. 'Kom mannen, we zetten hem voor goed op zijn plaats'. De verhoopte solidariteit komt er. De één na de andere jongen staat recht, laat zijn broek zakken en toont zonder schaamte, zijn al dan niet stijf jongensgeheim aan de klasjongens. Leraar Willy heeft een bloedrode kop en weet niet meer hoe te reageren of waar te kijken. Hij verlaat de klas en briest 'Ik ga naar de directeur'. In minder dan een minuut zijn alle jongensschatten weer opgeborgen en lijkt er niets aan de hand. Ook Youri heeft zijn boxers en jeans weer over zijn ballen en billen getrokken. Het is spannend, 'wat nu ?' Pas twee dagen later krijgen we collectief een flinke uitbrander van de directeur. Maar dan volgt een grotere felicitatie voor ons solidair opnemen tegen de wandaad en uitspraken van Leraar Willy. We zien Willy nooit meer terug. De helden-piemels van mijn heldhaftige klasgenoten, die voor een revolutie zorgden, zie ik wel nog vaak onder de douche, na het sporten, wel meestal slap.
