Het meisje liep wat onrustig heen en weer in de lange gang. Ze hield haar vioolkist stevig tegen haar lichaam aangedrukt. Haar lange gitzwarte haar, haar slanke lichaam en vooral haar gezicht lieten er geen twijfel over dat ze Aziatisch of op z’n minst half-Aziatisch was. Ze droeg een zwart rokje, een zwart jasje met daaronder een wit hemdje en zwarte schoenen met hoge hakken. Ze was vooraan in de twintig, zo schatte ik. Dat ik haar hier onrustig zag rondlopen, was eigenlijk puur toeval. Ik had iets moeten afleveren in dit gebouw dat ook de muziekacademie huisvestte. Ik was wat blijven rondlopen in de gangen omdat ik graag luisterde naar de vele instrumenten die er werden aangeleerd. In de gang hoorde je ze allemaal door elkaar: viool, piano, cello, drum, gitaar,...
Ik was even gaan zitten om te luisteren. Meestal was het één grote kakafonie, maar nu en dan klonk er een verrassend mooie stukje muziek uit op. Misschien werden er ingangsexamens georganiseerd? Dat zou de onrust en de zenuwachtigheid van het meisje verklaren. Voor een deel toch. Want er was duidelijk meer aan de hand. Ze bleef in mijn buurt heen en weer lopen en keek nu en dan snel in mijn richting alsof ze iets van mij verwachtte. Ik begon me haar lot aan te trekken. Ik had in het verleden immers ook examens afgelegd en was zenuwachtig geweest. Maar dit meisje leek echt af te zien. Op een bepaald ogenblik hield ik het niet meer. Haar onrust was op mij overgeslagen.
Ik ging naar haar toe en vroeg haar op de man af: “Is er iets dat ik kan doen, juffrouw?’
‘Sorry sir?’
‘Can I be of any help, miss? Are you lost?
Ze keek me ernstig aan met haar diepzwarte ogen leken die door haar witte huid nog donkerder. Ze wachte een ogenblik, keen even weg en keerde zich dan opnieuw beslist tot mij. Haar antwoord was het meest verrassende dat ik ooit kreeg in eender welke omstandigheid: ‘Yes I am lost! I need to come! If I don’t have an orgasm now, I will fail! Please, sir! Make me come!’
Mijn mond viel open van verbijstering. Ik keek recht in haar wanhopige gezicht. Ik meende zelfs tranen in haar ogen te zien. Ik wist niet wat te antwoorden.
‘I… miss… you can…!’, stotterde ik.
Ik kreeg geen woord meer gezegd. Moest ik nu beginnen lachen? Hield ze me voor de gek? Zoiets vraag je toch niet! Het was alsof ze mijn gedachten kon lezen:
‘Please sir, I am not a whore. I am a musician. I know my body. Make me come so that I can get rid of all these tensions. I can’t even remember my score any more. You are my only chance…!’
Het meisje kronkelde van ellende:’I am gonna fail’, snikte ze luid.
Ik keek even rond. Er was niemand in de gang. Ik sloeg mijn arm om haar heen. Ik voelde haar lichaam schudden van miserie. Ik kon niet anders. Ik gaf haar een kus op haar hoofd. Ze was een stuk kleiner dan mij. Ik greep haar klamme smalle hand en trok haar mee.
‘Come quickly!’, zei ik.
‘I will come quickly. I always come quickly’, zei ze ernstig.
‘But I meant…’, probeerde ik maar liet het erbij. Het was zo al absurd genoeg.
‘What do you have to play?’
‘Does it matter? You fuck better on certain music?’
Ik vond haar nu wel weer heel erg direct en zelfs brutaal.
‘Just curious’, mompelde ik wat verontwaardigd.
‘Vivaldi’, zei ze, ‘the spring’
In een flits zag ik mezelf met haar door een lentelandschap lopen en urenlang vrijen in het gras tussen de bloemen met alleen het gefluit van vogels en het geruis van de bladeren op de achtergrond en in de verte een blaffende hond.
Ik liep met haar gang in, gang uit. Ik hoop dat niemand ons toen gezien heeft. Al even wanhopig als haar en inmiddels bijna even geil probeerde ik iedere deur die we tegenkwamen, maar alles was gesloten. Tot we op een kleine bergplaats stootten. Het stond vol schoonmaakproducten, borstels, dweilen, etcetera. Ik herkende de wagentjes waarmee de schoonmakers door het gebouw trokken.
Ik keek even naar haar.
‘It is ok!’, zei ze terwijl ze al bezig was met het losknopen van haar strakke zwarte rokje: ‘I only have fifteen minutes!’
Ze stond er nu in haar zwarte jasje, haar blote benen en haar zwarte schoenen. Haar slanke lichaam was perfect. Ik zag nu pas hoe mooi dit meisje was. Ze duwde snel haar slipje naar beneden en stapte er elegant uit. ze draaide zich naar mij toe. Ik keek ademloos naar haar gladde geschoren kutje, haar platte buik, haar slanke benen
‘No kissing, only fucking!’, haalde ze me terug naar de harde realiteit van haar vraag.
‘Don’t be so hard!’
‘This is not the beginning of a romance, sir! I just want your dick in me and come as quickly as possible! I even want to pay for it’
‘I don’t want money. But I am not a piece of wood!’, zei ik beslist
Ze keek me aan.
‘Can you take of your jacket and your shirt?’
‘I just want your dick!’
‘I you don’t show me your tits, I will not fuck you!’
Met een boos gezicht knoopte ze haar witte hemdje open. Ze droeg geen bh. Ze stond nu naakt voor me, op haar schoenen na. Mijn ogen moeten hebben gestraald terwijl ik naar haar kleine volmaakte tieten keek, want er verscheen even en glimlach op haar lippen.
‘You like them?’, vroeg ze zacht: ‘I always found them too small…’
‘They are just… perfect… so firm… so soft as silk….’, stotterde ik, terwijl ik het warme vlees in mijn handen hield. Ze zuchtte en sloot haar ogen even.
Dan herpakte ze zich: “Let’s do it. Lay on the floor. I will sit on you.
Ik greep een handdoek, spreidde hem op de grond uit en ging liggen. Ik trok mijn jeans open. Door onze ruzie was ik mijn erectie kwijt. Daar hing natuurlijk alles van af. Dat wist zie ook. Ze ging uiterst langzaam en verleidelijk wijdbeens over mijn heen staan. Ik ging met geile ogen van haar voeten, langs haar kuiten en dijen naar haar kutje bovenaan de driehoek en daarboven haar zachte buik en de glooiing van haar tietjes. Het lentelandschap van Vivaldi met zijn frisse snel stromende beken, zijn ruisende bomen, zijn kwetterende vogels...
Ze stak een vinger in haar mond en ging er langzaam via haar tieten mee terug naar beneden en gleed hem voorzichtig in haar kutje. Ze hield haar ogen strak op de mijne gericht. Het miste allemaal zijn effect niet! Dan greep ze mijn pik vast. Met de vingers van haar andere hand hield ze haar kutje open. en langzaam liet ze zich over mijn paal zakken. Ik keek ademloos naar haar geschoren kutje en haar lipjes die zich open plooiden waartussen ik mezelf naar binnen zag schuiven. Ik streelde haar tieten en kneep in haar tepels. Ze kreunde en liet haar hoofd even tegen het mijne vallen. ik probeerde haar te kussen, maar ze trok zich terug. Op haar hoge hakken duwde ze zich op en neer. Met mijn handen streelde ik haar voeten, haar enkels, haar tenen,... wat had ik die voeten willen kussen... wat had ik aan die teentjes willen zuigen… één voor één… allemaal tegelijk… haar hele voetje in mijn mond… mijn harde pik tussen haar voeten… mijn zaad over haar wreef en tussen haar tenen... Maar dat alles bleef
fantasie. De realiteit was dat het meisje mijn pik als een gek bereed om zo snel mogelijk haar organsme te krijgen. En dat leek haar nog te lukken ook. Ik hoorde haar sneller en met steeds hogere stem zuchten en kreunen. Haar bekken ging in een waanzinnig tempo op en neer. Plots keek ze me aan. Haar ogen draaiden weg en ik keek in haar openstaande mond waaruit even geen geluid meer kwam. Door het geile wit van haar ogen vond ik even de kracht om nog sneller te neuken dan haar en die paar stoten duwden haar in de afgrond van haar orgasme. Ze kreunde alsof ze aan het wenen was. Ook ik bereikte nu mijn hoogste punt en stortte als een rots naar beneden die in duizenden stukjes uiteen spatte. Ze viel voorover en hijgde uit op mijn borst. Ik streelde haar zachte, strakke warme lichaam van haar schouders tot aan haar dijen. Ik wilde zolang mogelijk in haar blijven, maar de natuur kende geen genade. Het meisje evenmin. Het ogenblik dat ik uit haar gleed, sprong ze op, veegde haar kutje droog en begon zich aan te kleden. Ze zei niets, maar keek de hele tijd naar mij. Veel sneller dan mij had ze zich aangekleed.
‘Now I feel the music inside my body! Spring! I will succeed!’ zei ze met grote ernstige ogen.
Ze kwam snel naar me toe en kuste me op de mond. Dus toch. Ik probeerde haar vast te grijpen maar ze was zo snel als een kat. Ze greep haar vioolkist en rende weg. Ik wilde haar vragen waar het examen doorging. Toen pas realiseerde ik me dat ik haar naam niet eens kende. Ik haastte me met aankleden en liep haar achterna. Maar ik vond haar niet in het labyrint van gangen. Ik hield mijn oren open. Als ze nu een examen moest afleggen, zou ik toch ergens een viool moeten horen...
Ik heb alle gangen doorlopen. Meer dan één keer. Heb aan iedere deur geklopt. Niemand wist iets van een examen viool. In elk geval niet vanavond. Ja, er hadden zich in de loop van de dag heel wat Aziatische meisjes aangemeld voor piano, viool, cello, stem,... Maar die waren al lang weer weg. Wat ik van haar wist? Dat ze viool speelde. Zelfs dat niet. Alleen dat ze een vioolkistje bij zich had. Dat ze lange zwarte haren had, donkere ogen, klein van gestalte was, een Aziatisch uiterlijk had en Engels sprak. Bijna alle drieëntwintig Aziatische meisjes voldeden aan die beschrijving. Ze had ook prachtige stevige kleine tieten en een perfect kutje. Maar dat heb ik niet gezegd. Ik heb nog uren op haar zitten wachten. Ik ben de volgende dag terug gegaan naar de muziekacademie. Maar tevergeefs. Ik heb haar nooit meer gezien, mijn violiste uit het verre oosten. Misschien was die avond wel mijn anonieme bijdrage tot de geschiedenis van de klassieke muziek? Wie weet welke lente concerto zij ooit zal componeren? En misschien draagt ze het wel op aan de onbekende die haar op het juiste moment liet komen?
