Nadat de knappe, blonde
Monique uit de kast was gekomen, begon voor haar een turbulente periode. Niet overal werd er positief gereageerd op het feit dat ze lesbisch was en een vriendin had. De meeste negatieve reacties kreeg ze bij de supermarkt waar ze een bijbaantje had. Ze overwoog zelfs om ontslag te nemen en een ander bijbaantje te zoeken. Bij de hockeyclub
viel het met de negatieve reacties mee. Haar team kwam, nadat Annelies, Linde en
Saskia haar te grazen hadden genomen en geschorst waren, enkele spelers te kort. Het bestuur besloot daarom twee zestienjarige talenten van de A1 naar het team van Monique over te hevelen. Een van deze meisjes heette Beau en ze was een pijlsnelle aanvalster. Wanneer ze met de bal langs de zijlijn opstoomde, was ze bijna niet af te stoppen. Ze droeg haar halflang blond haar altijd in twee staartjes, wat haar een kinderlijk uiterlijk gaf. Met een lengte van 1.56 was ze vrij klein. Het andere meisje heette
Jill en had kort, zwart haar. Ze was 1.70 lang en kwam de verdediging versterken. Fysiek was ze sterk genoeg om in dit jongvolwassenen team mee te spelen. Aan het begin van hun eerste training, stonden deze twee meisjes wat verlegen rond te kijken. Monique en
Carla zagen dit en ze ontfermden zich over hen. Ze heetten de nieuwe meisjes welkom op hun team en stelden ze aan de andere meiden voor. Dit deed Beau en Jill goed en even later trainden ze fanatiek, alsof ze al jaren op dit team zaten, mee. Na de training stonden Monique en Carla, zoals gewoonlijk, naast elkaar onder de douche. Tegenover Monique stond Beau en toen ze naar haar keek, voelde ze een lichte schok door haar lichaam gaan. Wat is dat nu, dacht ze, maar ze merkte dat ze haar ogen amper van Beau af kon houden. Ze moest terugdenken aan het moment dat ze Carla voor het eerst ontmoette en aan wat er daarna onder deze zelfde douche gebeurde. Voor het eerst had ze toen seks met een meisje en dat meisje was tot nu toe haar vriendin. Ze keek Carla aan die naar haar grijnsde en haar op afstand met haar lippen een kusje gaf. Ze lachte terug naar Carla en zag dat haar vriendin en Beau bijna even lang waren. Ook waren ze beiden tenger gebouwd en hadden ze allebei kleine a cup borsten.
‘Waar ben je met je gedachten, schat?’ vroeg Carla zachtjes, terwijl ze de kraan dichtdraaide en zich begon af te drogen.
‘Oh, nergens,’ antwoordde Monique grijnzend en draaide haar kraan ook dicht. De andere meiden, op Beau en Jill na, waren zich al aan het aankleden. Toen ze allemaal klaar waren, liepen Monique, Carla en de twee nieuwe meisjes naar de kantine om nog wat te drinken. Daar zaten ze gezellig een uurtje bij elkaar, toen Beau aangaf dat ze naar huis ging. Ze vertrok en fietste door het park dat naast de hockeyclub lag. Ze nam deze route vaker, omdat deze korter was dan helemaal om het park heen te moeten fietsen. Dit had ze vandaag beter niet kunnen doen. Annelies en Linde liepen op dat moment in het park en zagen haar aan komen rijden. Annelies grijnsde en zei lachend: ‘Kijk wie daar aan komt gereden, Lin.’
‘Dat is die kleine van de A1 die ze op ons team hebben gezet,’ wist Linde, ‘Beautje heet ze, geloof ik.’ Annelies knikte en stelde met een grijns op haar gezicht voor: ‘Zullen we haar eventjes vragen hoe de training verliep en haar keuren of ze wel geschikt is om onze plaats in te nemen?’
Linde begon te lachen, omdat ze wist wat
Annelies hiermee bedoelde en knikte. Ze verborgen zich in de struiken langs het pad waar Beau langs hen zou rijden. Vlak voordat Beau langsreed, sprongen ze tevoorschijn en versperden ze de doorgang. Beau remde af en keek verbaasd naar de twee oudere meiden.
‘Mag ik erlangs?’ vroeg ze met een lief stemmetje en probeerde langs Annelies heen te rijden. Die greep het stuur vast en Beau viel bijna op de grond.
‘Wat doe je?’ riep Beau geschrokken en keek met een angstig gezicht naar Annelies die grimmig naar haar keek.
‘Je mag er niet langs, garnaal!’ siste Annelies, ‘Je komt eerst met ons mee!’ Linde pakte Beau van achteren stevig vast en trok het kleinere meisje ruw mee de struiken in. Annelies pakte de fiets en wierp deze in de struiken aan de andere kant van het pad. Beau probeerde te gillen, maar Linde hield een hand stevig voor haar mond. Ze beet Beau toe: ‘Bek houden, kleintje! Anders krijg je flinke klappen. Duidelijk?’ Beau schrok hiervan en zweeg. Ze besefte dat ze geen schijn van kans had tegen deze twee grotere, sterkere meiden. Terwijl Linde achter haar stond en haar armen stevig op de rug vasthield, ging Annelies voor het trillende meisje staan.
‘Zo, en jij moet ons gaan vervangen, omdat wij geschorst zijn?’ Met grote, opengesperde ogen keek Beau Annelies aan en knikte lichtjes.
‘Nou, ik hoor niets, garnaal!’
‘Ja, dat hebben ze me gevraagd. Samen met Jill.’
‘Is dat ook zo’n ukkepuk?’
‘Hoe bedoel je?’
‘Nou, is dat ook zo’n kleintje zoals jij?’
Annelies en Linde genoten van het angstige gezicht van Beau en natuurlijk wilden ze haar niet echt pijn doen. Ze wilden haar alleen maar bang maken en voor schut zetten. Dat vonden ze gewoon leuk, net zoals ze eerder bij Monique gedaan hadden.
‘Ik moet naar huis, laat me gaan!’ piepte Beau met een klein stemmetje, maar dat wekte alleen maar hoongelach op.
‘Jij gaat nergens naartoe,’ beet Annelies haar toe, ‘we gaan je eerst keuren of je wel geschikt bent om ons te vervangen. Daarna mag je naar je mammie en pappie toe.’
‘Wat gaan jullie dan doen?’
Annelies en Linde grijnsden naar elkaar, want ze wisten precies hoe ze dat gingen doen.
‘Eerst gaan we je fysiek keuren,’ vervolgde Annelies, ‘of je lichamelijk wel in staat bent om tegen volwassenen te spelen. Vervolgens keuren we of je daar ook geestelijk voor in staat bent.’
Beau keek met angstige ogen naar Annelies die moeite moest doen om niet in lachten uit te barsten. Ze keek naar Linde die knikte en zei: ‘Begin maar!’
Annelies ritste het trainingsjasje van Beau open en zei: ‘Eens kijken of je stevig genoeg gebouwd bent.’
‘Wat doe je?’ piepte Beau, ‘Laat me gaan, ik moet naar huis.’
Annelies negeerde dit en trok haar T-shirt helemaal omhoog. Hatelijk lachte ze: ‘Ha, ha, ha, kijk wat voor een schattig, roze behaatje ze aan heeft!’
Beau probeerde zich los te trekken, maar Linde was veel te sterk voor haar. Ze probeerde Linde te schoppen, maar die beet haar toe dit niet te doen.
‘Laat me los, trut! Zijn jullie gek geworden! Ik moet gaan.’
Annelies schudde met het hoofd, knipoogde naar Linde en vervolgde: ‘Nou, dit valt tegen. Een a-cupje hebben en dan tegen volwassen meiden moeten spelen. Dat wordt fysiek moeilijk denk ik. Wat denk jij, Linde?’
‘Dat denk ik ook, Annelies. Wat gaat je nu checken?’
‘Nu komen haar bovenbenen aan de beurt. Eens kijken of die stevig genoeg zijn.’
Ze bukte zich en trok de trainingsbroek van het meisje tot op de enkels omlaag.
‘Ach, kijk, Linde! Ze heeft ook een bijpassend, schattig, roze onderbroekje aan.’
Beau liet haar hoofd voorovervallen en begon te huilen. Ze kon het gepest niet meer aan en voelde zich vernederd. Ze besefte dat ze hier niets tegen kon doen en was volledig overgeleverd aan deze twee oudere pestkoppen die de grootste lol hadden.
‘Ach, nu gaat ze huilie-huilie doen. Geestelijk kan ze het dus in ieder geval niet aan. Zo en nu…?’
‘Sssttt…’ waarschuwde Linde, ‘daar komt iemand aangelopen.’
Ze drukte haar hand stevig voor Beau’s mond, zodat ze niet om hulp kon roepen.
Een wandelaar liep fluitend over het pad langs hen en verdween weer.
‘Laat me toch gaan!’ snikte Beau, ‘Ik moet echt naar huis toe, want mijn ouders worden anders ongerust en ik…’
Annelies onderbrak haar ruw en zei: ‘We checken nog een ding en dan mag je naar huis, garnaaltje. Wat denk je, Linde, zou ze al haartjes op haar kutje hebben?’
Nu probeerde Beau zich uit alle macht los te rukken, maar Linde hield haar armen zo stevig vast dat ze enkele pijnscheuten voelde. Beau gaf het op, want ze besefte dat ze kansloos was.
‘Heel goed, kleintje!’ reageerde Linde hatelijk, ‘Verzetten heeft geen zin, want je doet je er alleen maar zelf pijn mee.’ Ze keek Annelies aan en die trok het roze onderbroekje tot op de enkels omlaag. Tranen biggelden nu over Beau’s wangen en ze wenste dat ze veilig thuis op haar kamer zat.
‘Ja!’ krijste Annelies, ‘Ze heeft zo waar al een behoorlijke pluk schaamhaar boven haar kutje. Kijk, Linde!’
Linde keek over Beau’s schouder naar beneden en zag het bosje schaamhaar zitten.
‘Zo, toch al een grote meid dan.’ De twee pestkoppen keken elkaar aan en schaterden het uit. Annelies gebaarde naar Linde om haar los te laten. Beau trok meteen het onderbroekje en de trainingsbroek omhoog en wilde vluchten. Annelies greep haar vast en zei: ‘Ho, ho, we zijn nog niet helemaal klaar met je, garnaaltje! Luister eens goed naar me! Als onze schorsing voorbij is, dan komen Linde en ik weer terug op het team. Jij gaat dan terug naar het jeugdteam waar je thuishoort. Ben ik duidelijk?’
Beau knikte zachtjes en Annelies liet haar los.
‘En denk eraan, geen woord over vanavond tegen wie dan ook. Klets je toch over ons, dan weten we je te vinden,’ voegde Linde toe.
‘En nu wegwezen!’
Dit liet Beau zich geen twee keer zeggen. Ze ritste het trainingsjasje dicht en wurmde zich door de struiken naar het pad. Ze trok haar fiets uit de struiken en racete met betraande ogen weg.
Monique en Carla lagen samen, op het moment dat Beau naar huis fietste, bij Carla op de kamer in bed. Ze verlangden iedere donderdagavond na de training, wanneer ze onder de douche hadden gestaan, naar elkaars lichaam.
Heerlijk lagen ze naakt in bed tegen elkaar op en begonnen te tongzoenen. Om de beurt zogen ze lekker aan elkaars tong en langzaam werden ze nat tussen hun benen. Carla gooide de dekens op de grond en Monique spreidde haar benen. Carla zoog eerst heerlijk aan Monique tepels die inmiddels keihard waren geworden en daarna begon ze met haar tong subtiel het klitje te likken. Monique begon te kreunen, want het tongetje van haar vriendin flitste in een strak ritme heen en weer. Ze werd steeds natter en Carla genoot van de sappen die ze uitscheidde. Gulzig slikte ze de sappen in en het duurde dan ook niet lang voordat Monique met een heftig orgasme klaarkwam. Uitgeput sloot ze eventjes de ogen en toen ze die weer opende, zag ze Carla al met haar benen gespreid klaarliggen. Ze wist wat haar te doen stond en begon met lange halen het rode kutje te likken. Eerst rustig met weinig druk, maar langzaam voerde ze de druk met haar tong op en ook Carla werd met de seconde natter. Monique besloot om aan het klitje te gaan zuigen, iets
waar ze Carla helemaal gek mee kreeg. Carla begon met haar lichaam te schokken en even later kwam ze gillend klaar.
‘Oh… heerlijk, schat,’ kreunde ze, ‘je weet precies hoe je het bij me moet doen.’
Ze rusten enkele minuten uit en keken elkaar daarna liefdevol aan.
‘Nog eens, schat?’ vroeg Monique geil en Carla knikte.
‘Standje 69 dan nu, want dan kunnen we elkaar tegelijkertijd likken.’
Monique ging onder liggen en Carla boven op haar. Ze begonnen elkaar te likken en al snel werden ze opnieuw behoorlijk nat. Carla likte het kontgaatje van Monique, die daar heel gevoelig was. Ze begon iets met haar kont te draaien en zachtjes te kreunen. Toen zoemde plots haar gsm die op het nachtkastje lag. Hè, dacht ze, wat zou dat kunnen zijn. Ze wilde de gsm pakken, maar dat lukte net niet. Ze draaide zich iets op haar zij, zodat ze net aan de gsm kwam. Carla had hier niet op gerekend en gleed van het bed af op de grond.
‘Wat doe je nu, suffie?’ vroeg ze lachend, maar Monique keek met grote ogen naar het
WhatsApp bericht dat haar stiefvader gestuurd had.
