Tijdens mijn fietstochtjes kom ik veel hondenuitlaters en hondenuitlaatsters met hun trouwe viervoeters tegen. Het is iedere keer weer afwachten of honden die niet zijn aangelijnd, voor mijn fiets springen of achter me aan gaan rennen. Daar ben ik inmiddels wel aan gewend, dus rem ik sowieso af en ik let goed op. En de gebruiksaanwijzing van de honden ken ik inmiddels ook. Enkele uitzonderingen daargelaten.
Laatst begon er op het fietspad een moeilijk te definiëren hond - hij had wat weg van een collie – te kwispelen toen ik hem naderde en zijn bazin zei: 'Ja, hij herkent je en dan komt hij naar je toe!'. Ik had inmiddels afgeremd, stopte midden op het fietspad en zei tegen haar: 'En jou herken ik ook! En weet je waarom?' De vrouw keek me nieuwsgierig aan en zei: 'Nee, vertel eens!' Met mijn beste pokerface zei ik: 'Omdat je de mooiste lach hebt van alle vrouwen die ik hier op de fiets tegenkom'.
Ze kreeg een rood hoofd van deze spontane, maar weldoordachte opmerking. 'Dank je wel', was haar reactie na enige seconden stilte. Daarna bleef het stil, onhandig stil. En omdat ze niks meer zei en ik niet durfde te socializen, laat staan ietwat geforceerd womanizen, zei ik: 'Fijne dag!' en fietste ik weer langzaam verder. En zij liep met haar hond de andere kant op. En ik besloot toen wel om later een vervolgstap te zetten. Want ze intrigeerde me, met haar mooie lach. Ik schatte haar een jaar of 45 en ze had een lichaam dat mijn fantasie op hol bracht.
Een paar dagen later zag ik haar net met de hond vanaf de dijk waar het fietspad liep, afdalen naar de woonwijk en besloot de stoute schoenen aan te trekken en stiekem te kijken waar ze woonde. Ik hield voldoende afstand en zag haar op een gegeven moment met haar hond een achtertuin binnenlopen en via de achterdeur naar binnen gaan in een doorzonwoning.
Het was een uur of drie en ik gokte dat ze er verder niemand thuis zou zijn. Ik reed om het huizenblok heen, parkeerde mijn fiets in de voortuin, deed mijn fietshelm af en belde aan bij de voordeur. Er blafte een hond en na een seconde of tien ging de voordeur open. Ze reageerde verrast toen ze me zag: 'O, wat leuk, ben jij het! Hoe weet je waar ik woon?' Ik keek een beetje schuldig en zei: 'Ik ben je gevolgd'. Ze begon te lachen en zei: 'En wat wil je van me, nu je weet waar ik woon?' Ik dacht even na en zei: 'Een kopje koffie? Zou dat kunnen?' Ze lachte opnieuw en zei: 'Natuurlijk, kom binnen, maar doe wel even die klikschoenen uit, anders komen er krassen op het parket. De hond ken je al, hij heet Rakker. En ik ben Annabel'.
Ik deed braaf mijn klikschoenen uit en deed ook mijn fietsjack uit, want anders zou ik het veel te warm krijgen. Ik vroeg om een theedoek om op te zitten. 'Anders maak ik je bankstel nat, want ik transpireer nogal tijdens het fietsen'. Ik kreeg een mooie theedoek uit de keuken en ze zette koffie, schonk die in twee mooie kopjes en kwam naast me zitten op de bank. Op eerbiedwaardige afstand, dat wel. Misschien kwam dat omdat ik niet al fris rook na een uurtje fietsen.
'Zo, eenzame fietser, nu weet je waar ik woon. Maar waar woon jij?' Ik vertelde haar waar ik woonde, in de 'grote' stad ongeveer 3 km verderop. 'Zou je niet liever in een klein dorp willen wonen, daar gaat alles veel gemoedelijker toe.' Dat was zeker waar, dus ik antwoordde: 'Ja, dat wil ik best, maar ik wil als volgende huis alleen een vrijstaand huis en die zijn hier te duur voor mij.'
In de tussentijd had ik haar lichaam nauwkeurig in me opgenomen. Ik vond haar mooi, ze was niet superslank, maar wel voldoende gestroomlijnd, met de juiste heupen en niet te grote billen. Haar borsten waren echte blikvangers. Ze waren niet te groot en niet te klein en werden door een beha op hun plaats gehouden. Hoe zou ik deze vrouw naakt voor me kunnen krijgen, was de vraag die mij nu bezighield, tussen de regels door. Want het gesprek over koetjes en kalfjes mocht niet haperen natuurlijk.
Ze vertelde dat ze getrouwd was geweest, drie jaar geleden was gescheiden en een dochter van 17 had, die bij haar woonde. Gezien het tijdstip moest ik er rekening mee houden dat die dochter uit school thuis kon komen, dat was wel jammer. Of moest ik dat gewoon negeren, hopen dat ze uit school naar een vriendin ging en brutaalweg een volgende stap zetten? Ik schoof wat dichter naar haar toe en sloeg mijn arm om haar heen. 'Weet je dat ik je heel aantrekkelijk vind, Annabel?' Als reactie kreeg ik weer die mooie glimlach en voor het eerst voelde ik mijn pik reageren, kennelijk omdat ik nu haar lichaam heel nabij voelde.
'Dat merk ik, ja. En wat gaan we daaraan doen?' Ik besloot gewoon door te drammen en zei: 'Ik wil erg graag met je neuken, laat ik daar maar eerlijk voor uitkomen.' Ze lachte opnieuw en ik had nog steeds geen klap in mijn gezicht gehad. 'En als ik me nou eens niet zou jou wil laten neuken?' Even schrok ik, maar toen begon ze weer te glimlachen en zei: 'Ik maak een grapje. Een vluggertje kan er wel af, want ik ben vast wel geil. Maar over een haf uur komt mijn dochter thuis, dus we moeten wel snel zijn.'
Ze stond op, zei 'Kom mee!' en liep de woonkamer uit en de trap op. Ik volgde haar op de voet en in de ouderslaapkamer kleedden we ons allebei snel uit. In no time lagen we allebei naakt op bed. Ik in al mijn lelijkheid en zij in al haar schoonheid. Wat een contrast! Maar kennelijk was ze niet vies van een doorsmeerbeurt op zijn tijd en had ik het goede moment gekozen om mezelf bij haar aan te bieden. Ik dook tussen haar gespreide benen en begon haar geschoren kutje te likken.
Dat was al behoorlijk nat, dus kennelijk had ik haar niet helemaal verrast met mijn voorstel. Ik schoof wat vingers bij haar naar binnen en ze begon zachtjes te kreunen. Mijn pik had inmiddels zijn gewenste stijfheid gekregen en hoefde niet verder opgewarmd te worden. Wel handig als je maar een halfuurtje hebt.
