Harries linkerhand ligt op Loesjes bil. Hoewel haar kontje rond en hard is heeft Harrie genoeg grip om haar bil stevig vast te pakken en opzij te trekken waardoor Loesjes sterretje zich een beetje opent. Inwendig kreunt ze. Hij mag haar helemaal opentrekken als hij dat zou willen. Ze smacht naar meer. Ze smacht..
Met zijn rechterhand opent hij de lade van zijn nachtkastje en pakt er zijn slaapmasker uit. Zonder iets te zeggen trekt hij
Loesje aan haar schouders half overeind. Doordat ze met haar knieën onder haar borst naar voren zit kan ze niet volledig rechtovereind komen te zitten. Dit is ook niet nodig. Met een arm over haar borst houdt Harrie haar in balans. Zijn hand omsluit haar tietje. De tepel drukt hard tussen zijn vingers. Met de andere hand plaatst hij de stof voor haar ogen. Zwijgend neemt Loesje het elastiek in haar handen en schuift het achter over haar hoofd zodat het stof haar ogen bedekt en ze niets meer kan zien.
Harrie begeleidt haar bovenlichaam weer naar het bed en legt haar zacht neer. Ze draait haar hoofd opzij zodat ze op haar wang steunt. Eerst neemt hij haar linkerarm en daarna haar rechter. Eén voor één legt hij ze zo dat haar handen onder haar lichaam door naar achteren reiken. ‘Speel met jezelf’ bromt hij. De pets op de onderkant van haar bil, op de overgang van bovenbeen naar haar bil, is venijnig en schrijnt. Loesje hapt naar adem. Een tweede pets aan de andere kant volgt. Ze hijgt. Ze denkt dat ze niet snel genoeg is en wil haar handen naar haar geslacht brengen. Maar Harrie heeft zich klaarblijkelijk bedacht. Met één hand houdt hij haar beide handen op het bed. Een venijnige pets tussen haar benen laten haar jammeren. Een hete pijnlijke gloed trekt door haar onderlichaam. ‘Te hard?’ vraagt Harrie bezorgd. Met een halve beweging van haar hoofd schudt Loesje; ‘Nee’ hijgt ze ‘het was onverwacht. Het voelt lekker, nu’. Harrie kust haar rug. ‘speel met jezelf’ herhaalt hij ‘ik moet plassen’. Ze voelt hoe hij door de kamer loopt. ‘Niet klaarkomen’ zegt hij als hij de gang in loopt.
Loesje zucht. Haar buikspieren zijn hard aangespannen. Net als haar dijbeenspieren. Ze voelt de zachtheid van het dekbed op haar wang, het gloeien van haar billen en de hitte die uit haar kut straalt. Met beide handen tegelijk streelt ze de binnenkant van haar dijen en brengt ze omhoog naar haar opgewonden hitte. Met haar beide wijsvingers wrijft ze door de binnenkant van haar spleet. Ze kreunt. De gedachte aan Harrie die nu met zijn dikke lul in zijn grote hand staat te pissen ontlokken haar een zachte kreun. Hoe graag zou ze hem vasthouden en kijken! Haar hele onderlichaam trekt samen bij deze gedachte, het water loopt haar in de mond en even is ze bang dat ze toe gaat geven aan haar aandrang.
Een straaltje speeksel drupt op het dekbed. Met de beide vingers spreidt ze haar kut. ‘Mijn geile natte kut’ denkt ze. Ze denkt terug aan Metallica, aan haar kruis in Harries nek, aan zijn sterke handen op haar benen, aan zijn energie en zijn kracht. Ze schokt als haar vingers tussen haar kleine en grote schaamlippen glijden en op haar clitoris drukken. Waarom heeft ze zich toen niet laten gaan? Waar was ze bang voor?
Loesjes gedachten schieten alle kanten op. Ze weet heel goed waar ze bang voor was. Waar ze nog steeds bang voor is. Ze kon onmogelijk in Harries nek klaarkomen. Ze zucht gefrustreerd. Ze wil er niet meer aan denken. Niet aan wat het met haar heeft gedaan en niet aan hoe lang ze er last van heeft gehad.
Haar vingers drukken harder op de zijkanten van haar klit. Ze slikt het speeksel naar binnen als ze haar knieën nog verder naar buiten drukt. Ze wil maximaal gespreid zijn als Harrie terugkomt. Ze wil dat hij niets anders ziet dan haar gewillige pruim. ‘Mijn natte pruim; mijn geile doos’ denkt ze als ze haar schaamlippen tussen duimen en wijsvingers pakt en deze verder naar buiten trekt. ‘Kon Mari me maar zo zien’ schiet het door haar heen. Ze petst met haar vlakke hand op haar gaatje. Ze kreunt. Als ze twee vingers naar binnen brengt stroomt haar grotje over. Haar sapje stroomt omlaag over haar knopje. Tussen haar hijgende ademhalingen door hoort ze hoe twee, drie druppels op het dekbed ploffen. Ze schrikt als ze de eerste verkrampingen zich aandienen. Ze mag niet klaarkomen van Harrie; maar ze durft ook niet écht klaar te komen. Weer spreidt ze haar lippen met haar vingers en streelt met haar vingertoppen de randjes van haar gaatje.
Loesje houdt haar adem in als ze voelt dat de deur weer wordt geopend. Enorm bewust van de aanblik die ze moet bieden. Ze presenteert zich open en bloot, kwetsbaar en tegelijk sterk en geil. Ze slikt. Ze hoopt dat hij zich niet kan beheersen en haar nu en hier zal nemen. Misschien zal ze zich dan laten gaan. Misschien…. Ze zucht. Ze voelt de warmte van zijn nabijheid. Zijn hand op haar bil. Niet ruw of stevig maar zacht.
‘Wat ben je mooi’ fluistert
Eva in haar oor. Heel even schrikt Loesje. Dan glimlacht ze en knikt. De zachte warmte van Eva’s hand zijn zo anders dan ze had verwacht. Maar het voelt fijn. Een hand streelt over haar wang. Ze herkent de manier van strelen en raakt meteen geëmotioneerd. ‘je bent prachtig’ bromt Mari. Met de rug van zijn hand streelt hij haar wang, haar kaak en haar nek. Een kusje op de onderkant van haar ruggengraat. ‘We zijn er alle drie’ zegt Harrie ‘vind je het goed?’ Loesje slikt, ze voelt de tranen achter het masker. Ze knikt. ‘Ja, graag’ fluistert ze. Even blijft ze stil. ‘Ik wil het masker niet af doen’. Harries hand streelt de achterkant van haar been naar boven. Zijn vingertoppen duwen op haar knopje en glijden daarna verder door haar spleetje. ‘We zijn er voor jou’ hoort ze Eva zeggen.
Vier, vijf, zes handen glijden over haar lichaam en raken haar overal waar ze het fijn vindt. Haar kuiten worden gestreeld, haar voetzolen, de binnenkant van haar dijen, de zijkant van haar tietjes en haar tepels, haar kut en haar liezen, haar hals en nek, haar billen en haar rug. Achter het masker sluit ze haar ogen. Ze wil alles voelen en alles meemaken. Maar tegelijkertijd is ze bang, ze wil het niet. Ze kan het niet.
Ze doet het trucje met haar perianale spiertjes. Ze zucht en duwt haar bekken omlaag. Ze kreunt en spant haar anus aan. ‘ik kom’ mompelt ze met haar gezicht in het dekbed ‘ik kom’ herhaalt ze. Ze duwt haar heupen omhoog en omlaag. Ze zucht diep terwijl ze haar orgasme faket. Ze spant al haar spieren aan en kreunt. Ze kronkelt en draait. Ze ontspant en spant nog een keer al haar spieren aan. Het gevoel van de handen op haar lichaam is anders. Ze wil ze niet meer voelen. Ze wil dat ze weg gaan. Dat ze haar met rust laten. Ze voelt zich leeg en slecht. Ze is een bedrieger.
Loesje draait op haar zij en trekt haar knieën op en slaat haar armen om haar bovenlijf. Zo sluit ze zich af. Ze wil niet geraakt worden. De sfeer in de kamer is veranderd. De mannen kijken elkaar verbaasd aan, ze zoeken met hun blikken steun bij Eva alsof zij weet wat er met Loesje aan de hand is. Eva streelt zacht Loesjes schouder en stuurt met haar ogen en een knikje met haar hoofd de mannen in verwarring weg. Ondanks de rare situatie glimlacht ze als ze de ruggen van de blote kerels door de deur ziet verdwijnen. ‘Gekkigheid’ is het enige woord dat ze kan bedenken.
Eva staat op en sluit de deur van de slaapkamer en gaat weer naast Loesje op het bed zitten. ‘Wie houdt je nu voor de gek, Loesje?’ even blijft ze stil als ze op een reactie wacht. ‘Waarom, Loesje. Wat is er aan de hand?’ Ze praat zacht terwijl ze met haar hand over Loesjes billen streelt.
Loesje trekt haar schouders op terwijl ze haar armen nog steeds om haar heen heeft geslagen. Ze wilde alleen zijn maar is tegelijk ook blij dat Eva is gebleven. Ze tilt haar hoofd iets omhoog als Eva het masker voor haar ogen weghaalt. Ze durft haar vriendin niet aan te kijken dus houdt ze haar ogen gesloten. ‘Wil je praten?’ vraagt Eva bezorgd. Weer haalt ze haar schouders op. Ze zucht en gaat rechtop zitten. Haar voeten bungelen omlaag over de rand van het bed. Haar handen steunen naast haar op het matras. Haar ogen naar de vloer gericht. ‘Ik moet plassen’ mompelt ze. Ze staat op en loopt de slaapkamer uit.
Als ze haar plas heeft gedaan blijft ze verward, leeg, terneergeslagen en verdrietig zitten. Haar armen voor haar buik gekruist. ‘Wat moet ik nu?’ vraagt ze zich af. Ze weet dat er geen weg meer terug is. Ze zal figuurlijk met de billen bloot moeten. Als ze nu niet alles vertelt. Als ze zelfs aan haar vrienden niet alles kan vertellen…. wie kan ze dan nog ooit vertrouwen? Of sterker nog; zullen zij haar ooit nog vertrouwen?
Met haar ogen op de vloer gericht loopt ze terug naar de slaapkamer. Eva ligt onder het dekbed en heeft voor Loesje een deel teruggeslagen. ‘Kom’ zegt Eva zacht ‘laat me voor je zorgen’. Loesje knikt dankbaar en gaat naast haar vriendin liggen. Ze staren naar het plafond. Stil en geborgen.
‘Sorry dat ik zo beschuldigend naar je reageerde zonet’ begint Eva ‘dat was niet mijn bedoeling. Ik begrijp dat het moeilijk voor je is. Als je er over wilt praten dan is dat prima. En als je er niet over wilt praten is dat ook prima.’ Ze draait haar hoofd opzij zodat ze Loesje kan aankijken. Loesjes blik is echter nog op het plafond gefixeerd. Eva’s pink maakt zacht contact met Loesjes heup. Ze wil Loesje laten voelen dat ze niet alleen is.
Loesje kucht. Met haar ogen nog steeds op het plafond gericht begint ze te vertellen.
