De volgende uren krijgt het houtskelet langzaam vorm onder een krachtige zon. De constructie zal bestaan uit twee cabines waar men zich kan omkleden en een klein berghok voor materiaal. Ik probeer plichtsgetrouw uit te voeren wat men van mij verwacht maar de helft van de tijd ben ik er met mijn gedachten eigenlijk niet bij. Ik heb nog bijna geen woord gewisseld met Sébastien terwijl ik er zo naar uitkeek hem terug te zien, maar de overdaad aan prikkels hier zorgt er voor dat ik niet waar eerst op in te gaan. Arnold symboliseert mijn ontwaakte begeerte, Dario mijn stiekeme verlangens, Noah mijn ongeremde geilheid, Eli mijn verborgen onderdanigheid, en Sébastien mijn absolute verliefdheid. Dat ik al deze mannen nu op één dag samen om me heen heb, doet me duizelen van emoties. Ik mag nog blij zijn dat Besim niet in de buurt is. Wat representeert hij? Mijn dienstbaarheid?
Ik tracht die wirwar aan gedachten uit mijn hoofd te zetten maar waar kijk ik naar? Arnold, me vaderlijk aanmoedigend bij het werken. Noah, onbeschaamd halfnaakt zijn albasten lijf etalerend en me nu dan toegrijnzend. Dario, zich amper bewust van zijn sexappeal, die nu weer wat ongemak uitstraalt als ik in de buurt kom. Sébastien dan, knap en aantrekkelijk wachtend op een teken van me. Tenslotte Eli, onwetendheid veinzend over de diverse spanningen hier en alles perfect onder controle houdend. Ik vind dit plots helemaal geen fijne dag meer.
Tegen vier uur komt Nele aanzetten met fruit en ijs. We nemen een pauze. Ik durf haast niemand aankijken uit angst een verkeerd signaal te geven, maar Sébastien vraagt me zacht of ik even naast hem wil zitten. We nemen een ijsje en gaan op de helling zitten met de rug naar het bouwwerk. Noah steekt intussen zijn voeten even in de vijver, Elsje praat met Dario en Arnold legt zich even in het gras. Eli wandelt even met Frauke naar de boerderij want haar tijd zit er op.
Sébastien lacht naar me, maar de lach is beladen. ‘Wat een dag, hé?’ zegt hij. Ik aarzel omdat ik niet zeker ben of hij dat bedoelt zoals ik het ondervind. Maar tot mijn eigen verbazing welt een snik op in mijn keel en springen de tranen in mijn ogen. Daar lijkt Sébastien wel van te schrikken. ‘Sorry!’ snotter ik. ‘Sorry, ik… ik vind dit echt een rotdag. Wat wil iedereen toch van me? Nee, dat zeg ik verkeerd. Wat wil ik toch van iedereen?’ Ik wrijf mijn tranen weg. Sébastien legt zacht een hand op mijn rug en ik voel me meteen geborgen. ‘Er is echt veel gebeurd deze laatste weken.’ Ik vind mijn kalmte terug en lik aan mijn smeltende ijsje. ‘Te veel misschien. Deze dag is een soort climax maar ik… ik denk dat ik het eigenlijk niet allemaal aankan. Arnold… ‘ Ik durf mijn opsomming niet verder zetten. Ik wil Sébastien mijn perikelen besparen, wil niet bekennen dat ik een spel van lust en seks aan het spelen ben.
Maar Sébastien is Sébastien. Geduldig en begripvol. Hij streelt mijn hals. Ik weet niet wie ons bekijkt, maar ik laat het gebeuren. Hij tracht mijn tranerige blik te vangen. ‘Heh, hey, rustig nu maar. Ik ben hier voor je. Niets moet hoor. Ik verlang naar jou en ik wil tijd met jou doorbrengen maar … dit zijn eigenlijk niet de beste omstandigheden daarvoor. Je hebt hier veel meegemaakt en je moet dat eigenlijk allemaal wat rustiger kunnen verwerken.’ Zijn troostende woorden maken me rustig. Ik slobber aan mijn ijsje maar denk meteen ook dat ik enkel uren geleden nog aan Arnold zijn pik slobberde. Dit alles zou moeten ophouden maar tegelijk zou ik hier wel altijd willen blijven.
‘Luister… vergeet één ding niet: ik heb hier ook gewerkt. Als iemand je kan begrijpen, ben ik het wel. Als je ergens wil over praten, dan ben ik er om te luisteren. Ok?’ Ik knik. Oh, wat zou ik er nu geld voor over hebben om met hem helemaal alleen te zijn, ver van deze seksklucht. Ik staar naar zijn heldere ogen en zijn bestoppelde hals. Ik wil hem zo graag kussen, maar dat zou toch wat vreemd zijn. Nochtans heb ik geen geheimen meer voor Noah en Dario, maar ik weet niet in welke mate Sébastien onze prille liefde wil tonen. En hoe zou Arnold reageren?
‘Weet je wat?’ zegt Sébastien nog. ‘Vanavond blijf ik hier, kan me niet schelen wie daar wat van denkt. Ik laat jou nu niet los. Wat vind je daarvan?’ Ik bijt even op mijn lip en knik. ‘Dat zou fantastisch zijn.’ En dan geef ik hem een kus op zijn mond.
Eli roept ons bij elkaar. Hij zou graag nog twee uur stevig doorwerken. Het is erg warm maar het zou een hele geruststelling zijn als het skelet helemaal klaar is zodat we morgen enkel nog het dak moeten doen. Hij hoopt dat iedereen dat ziet zitten. Dario en
Elsje lijken het minst enthousiast maar durven wellicht niet protesteren. Noah is als gewoonlijk zijn onverstoorbare zelf, voor hem is alles ok. Energie en kracht genoeg, die kanjer. Arnold geeft geen blijk van mening. Eli veronderstelt wellicht vanzelf dat Arnold zijn standpunt deelt. En Sébastien ziet dat wel zitten, want dan kan hij langer bij me zijn. Dus wordt het werk redelijk eensgezind heropgestart.
Ik voel me gekalmeerd en niet meer zo alleen met mijn gedachten. Zou het helpen om Sébastien echt deelgenoot te maken van al mijn ervaringen hier? Hij heeft mij tot in de details beschreven hoe hij deze vakantiejob
ervaren heeft. Ik besluit er voor te zorgen dat ik deze avond enkel en alleen oog en oor heb voor Sébastien.
De zon is intussen flink gezakt maar schijnt wel volop op de helling. We zweten allemaal flink. Ook Dario heeft zijn t-shirt uitgedaan maar ik tracht daar niets bij te voelen. Wanneer Arnold zich bukt en ik een stukje van zijn kont kan zien, negeer ik mijn impulsen. Noah tast zichzelf nu en dan in het kruis maar ik laat mijn gedachten niet aan de haal gaan met die indrukken. Ik voel me sterker dan daarnet.
Tegen zevenen kondigt Eli het eind van de werkdag aan. Nele en Elsje zijn al aan de barbecue begonnen op de boerderij. We verzamelen nog het materiaal en drinken een biertje. Noah kondigt aan dat hij nu wel een duik verdiend heeft. Hij gaat aan de rand van de vijver staan, schopt zijn schoenen uit, laat zijn werkbroek zakken en duikt in al zijn glorie het water in. Hij droeg dus opnieuw geen ondergoed. We vangen een glimp op van zijn stevige achterwerk en dan verdwijnt hij onder het wateroppervlak.
Dat hij dit zonder schaamte zou doen in het bijzijn van enkel Dario en mezelf, zou me niet verbazen, maar blijkbaar maakt ook een ander publiek hem niets uit. Arnold lijkt een heel klein beetje van de kaart. Dario grijnst en ook Sébastien lacht om de doortastendheid van Noah. Hij duikt op boven water. ‘Komaan, wie volgt?’ vraagt hij. Dario staat recht. ‘Heel dag de dag naar dit water gekeken, natuurlijk volg ik!’ zegt hij en gooit zijn kleren af maar zijn strakke slipje houdt hij aan. Hij ziet er onweerstaanbaar uit, mooi gespierd, wat een strakke kont. Hij spring in de lucht en komt keihard neer in het water. ‘Kom’, zegt Sébastien en hij geeft me een tik op mijn schouder. Ik aarzel even. Ik kan alles delen met Sébastien en ken geen schaamte bij Dario en Noah, maar zomaar in dat slipje paraderen, laat me toch twijfelen. Ik kijk naar Sébastien, die zijn hemd en broek uitrekt. Hij draagt een rode boxershort met roze bloemen, die hem geweldig staat. Je kan de vorm van zijn pik goed zien. Hij spring in het water. Ik stroop snel mijn broek af en laat me meteen in het water zakken. We joelen en juichen. Wat doet dit deugd.
Eli en Arnold staan nog aan de kant, aan het bekomen van deze verrassende wending. Wellicht hebben ze in het verleden nog nooit vier van hun ‘prooien’ tegelijk in ontklede staat gezien. ‘Komaan, Arnold!’, zegt Eli. ‘Jij hebt de vijver nog niet uitgeprobeerd. Dit ga je toch niet laten passeren?’ Eli trekt zijn t-shirt uit en knoopt zijn broek los. Dit keer draagt hij een grijze, strakzittende slip en ik staar meteen naar zijn imposante bobbel. Maar Sébastien spat met water op me en Noah gooit met zand. Ik probeer mee onnozel te doen. Eli neemt een duik en laat luid, zelfs geforceerd blijken dat hij er van geniet.
Arnold komt even aan de rand staan, bekijkt ons allemaal eens goed. ‘Vooruit dan maar,’ zegt hij. Ik spartel en zwem maar mijn ogen blijven op Arnold gekleefd. Zijn hemd hing al open en hij trekt het nu volledig uit. Dan knoopt hij zijn schoenveters los. Wat gaat dat traag. Hij staat recht, trekt de schoenen en sokken uit en dan gaan zijn handen naar zijn broek. Ik staar er naar alsof ik een wereldwonder bekijk. Nochtans heeft het lijf van Arnold geen geheimen meer voor me. Tot mijn verrassing laat Arnold ook zijn onderbroek zakken. Hij moet zich er van bewust zijn dat hij alle aandacht heeft en ontbloot zich zonder schaamte. Sébastien kijkt ook toe, Dario zie ik zich heel bewust afwenden, Noah lijkt het amper op te merken. Dan laat ook Arnold zich zakken in het water. Alles wat leuk en lekker is, zit nu onder water en de sfeer wordt uitgelaten. Noah vindt het dolfijn om zand van de bodem te schrapen en dat naar ons te gooien. Maar Eli protesteert wat, hij lijkt bezorgd om de toestand van de vijver.
Zo verkwikken we een half uurtje en spoelen we de werkdag van ons af. Nu en dan vang ik een glimp op van een bengelende pik of lekkere billen, maar ik ga ook op in het plezier. Het t-shirt van Dario, dat Noah gepakt heeft, wordt heen en weer gegooid om Dario voor de gek te houden. Uiteraard is het al snel helemaal nat en uit gespeelde wraakzucht gooit Dario vervolgens de broek van Noah in de vijver. We lachen en gieren.
Uiteindelijk drijft de honger ons uit het water. Noah trekt de natte broek aan, Arnold droogt zich wat af met zijn hemd en trekt dan ook zijn natte broek aan zonder zijn ondergoed aan te doen. Dario en ik beseffen dat we in deze miniscule slipjes niet willen gezien worden als we terug op de boerderij zijn, maar ik wil niet dat mijn short nat wordt en trek snel het slipje uit en schiet dan in mijn broek. Ik zie dat Dario me bekijkt, misschien wel hetzelfde wil doen, maar er toch wat te veel mensen bij zijn om zich uit te kleden. Nochtans heeft iedereen, op Sébastien na, Dario al naakt gezien.
Half uitgekleed en half nat betreed ons groepje speelvogels het terras. Vlad staat achter de barbecue. Ik merk dat hij zijn ogen de kost geeft. Elsje zien we in de keuken, maar Nele lacht als ze ons ziet. ‘Ok, mannen, het is hier geen Plaza Hotel maar we gaan het toch een beetje deftig houden hé. Misschien eerst allemaal snel douchen en iets droog aantrekken?
Douchen. O-oh. Ik duizel van de taferelen die in mijn hoofd opduiken.
