Dienstplichtig soldaat Groenendijk wordt gepijpt door korporaal Felix die op zijn beurt geneukt wordt door sergeant Bruning. Ze hebben er lol in. Voor één ding is Groenendijk bang…
‘Ah nee!’ zei Groenendijk hartstochtelijk, ‘Nee! Niet stoppen nu, ga door Felix, ga door!’ Die ging nu voorzichtig verder, op en neer, op en neer, steeds dieper liet hij Groenendijks pik in zijn mond glijden, tot zijn keel. Snuivend haalde hij adem door zijn neus.
‘Komt-ie!’, zong Bruning en langzaam maar zeker liet hij zijn pik in Felix’ holletje glijden. ‘Komt-ie, komt-ie, komt-ie!’ Het ging net zo makkelijk als gisteren, dacht hij, maar o, het was weer net zo lekker. ‘Oeh!’ klonk zijn geluid. ‘Oeh!’ als van een aap.
Felix liet een zacht hoog kreetje horen, dat hem enorm opgeilde en ook Groenendijk werd daar opgewonden van. Het bed piepte en kraakte op het ritme van de stoten van Bruning. Langzame, diepe halen gaf hij, zijn eikel floepte nog net niet uit de anus van Felix en dan liet hij hem weer diep en stevig indalen.
‘Stop, stop, stop!’ zei Groenendijk benauwd, ‘ik ga… ik kom… ik ga komen, denk ik…’ Felix liet direct los, gleed met zijn handen over de lichtbehaarde buik van Groenendijk, streelde zijn borst, draaide aan een tepel, fluisterde lieve woordjes.
‘Stop, stop, Groenendijk, dan geniet je nog langer, schatje. Kom met dat mooie tietje van je, wat een lekker vachtje op je buik en kijk es: je pikkie zakt al iets, zie je? Laat me je ballen likken.’ Hij pakte de knieholten van Groenendijk en duwde ze behoedzaam omhoog. Bruning hitste hem op: ‘Lik z’n reet, Felix, z’n reet likken, toe maar!’ Ondertussen wiebelde Felix met zijn heupen, kronkelde tegen Bruning aan.
‘Aaahggg! Tot aan m’n ballen ga ik, Felix. Mijn kloten zal je voelen, ventje, ik klets ze tegen die magere billen van je!’ Bruning greep met beide handen Felix’ heupen en trok hem tegen zich aan.
Felix draaide zijn mond weg van Groenendijks gaatje en spuugde op de grond. ‘Jagh!’
‘Stront zeker, hè, haha!’ lachte Bruning. ‘Je wist toch, Groenendijk was de hele dag op missie, heeft zich niet gewassen. Heb je ergens zitten schijten, Groenendijk?’
Die knikte deemoedig. ‘Zie je, ik wist het! Ergens op de hei natuurlijk en hij heeft z’n kont niet goed afgeveegd. Jullie gaan straks samen even onder de douche, mannen! Ik breng je zo mesjes en schuim. En korporaal Felix gaat dan soldaat Groenendijk scheren.’
Hijgend ging hij door met stoten en met zijn dominante blik keek hij naar het angstige gezicht van Groenendijk. Die zei timide: ‘Eh… scheren? Maar dat wil ik eigenlijk niet en ..’
‘Had je nou een vriendin of niet, Groenendijk?’ Die haalde zijn schouders op.
‘Verzin maar een verhaaltje voor haar om uit te leggen dat je geschoren wordt, ventje. Helemaal! En mooi glad van boven tot onder, je tietjes, onder je oksels, je buik, je ballen, je pik, die bolle billen van je, misschien wel net zo glad als zij. Dan plak je allebei van het zweet als jullie liggen te naaien op zo’n mooie zomeravond.’
‘Nee! Nee! Dat wil ik niet!’, riep Groenendijk in paniek en kwam overeind. Felix en Bruning drukten hem weer omlaag.
‘Haha, geintje, Groenendijk! Nee echt, een geintje! Eigenlijk is het zonde om dat haar van jou, dat vachtje op je borst en op je buik en rondom je pik en ballen weg te halen. Het is een beetje rossig, daar kicken sommigen op. Roodharigen zijn geil, altijd hoor je, altijd! Hoewel Felix zo iemand als jij, zo eentje met mooi zwart haar en een magere afgetrainde bast vind ik ook geil hoor.’
Bruning was waarachtig even stil, hij concentreerde zich weer helemaal op Felix. ‘Kom maar, Felix, kom maar, en een beetje meebewegen met je heupen hè, kom op!’
Zijn lange halen in en uit gingen nu sneller, het werd meer stoten, echt steviger stoten werd het. Hij zat tegen zijn hoogtepunt, zijn adem ging sneller en hij maakte oergeluiden. ‘Oeh!!!’ schreeuwde hij. ‘Oeh!!’ Felix liet weer hoge, lustvolle kreetjes horen. Hij was even gestopt met het bevredigen van Groenendijk. Die zat verbijsterd toe te kijken, werd opgejut door wat hij zag en hoorde. Hij begon hevig aan zijn lul te trekken.
Met een brul kwam Bruning klaar. Nog een paar stoten gaf hij en met de laatste haal trok hij zijn lul er helemaal uit. Met zijn hand streek hij klodderig
sperma en iets van een andere kleur van zijn pik en hield de hand voor Groenendijks gezicht.
‘Cum, cum, dat is mijn zaad en nog meer dan vanmorgen lijkt het wel. En ruik maar eens Groenendijk, ja het komt diep terug uit zijn gat. Nee, oplikken hoeft niet, nóg niet ha ha ha!’ Zijn keiharde lach schalde door de slaapzaal. Hij klom van het bed af en zocht zijn kleren bij elkaar. Voordat hij zijn onderbroek aantrok, wreef hij nog even hartgrondig over zijn pik, krabte aan zijn ballen.
Broek, koppelriem, sokken, laarzen trok hij aan, zijn bovenlijf nog bloot.
‘Nou Groenendijk kom maar, ga maar door met rukken, je bent goed bezig, dat zag ik al. Toe maar, toe maar, toe maar!’ Hij deed een stap naderbij, kneedde een tepel van Groenendijk, streek over zijn rossige borsthaartjes. Ook Felix streelde en kneedde hem. Groenendijk had zijn ogen dicht, trok en trok en trok, terwijl het zweet van zijn voorhoofd stroomde. Zijn hand pompte liederlijk snel op en neer, hij hijgde en kreunde.
‘Laat je horen, jochie, gooi het er maar uit!’ zei Bruning zacht in zijn oor. Felix duwde op zijn anus, Bruning aaide hem in hals, nek, over zijn oren, zijn voorhoofd. Alles leek wel om hem heen te draaien toen Groenendijk klaar kwam. Zes forse stralen spoot hij over zijn buik. Eén kloddertje landde vlak bij zijn tepel.
Felix gaf een gilletje, kletste met zijn vlakke hand tegen Groenendijks heup. ’Lekker man!’ Bruning bromde en gromde goedkeurend: ‘Goed zo, jongen! Goed zo, schat. Laat het lekker stromen, man. Heeel lekker, soldaat Groenendijk om jou zo vol overgave bezig te zien. Fantastisch!’ Hij gooide Groenendijk de handdoek toe, die over het voeteneind hing en toen die zich afgeveegd had zei hij met luide stem: ‘En draai je nu om, Groenendijk. Ga liggen op je buik, handen boven je hoofd.’
Groenendijk deed het, met een angst die hem liet trillen. In gedachten zag hij al het brute geweld van Bruning, die hem in de houdgreep zou nemen en zijn paal in hem zou drijven. Dat had hij nog nooit meegemaakt. Zou hij nu…
Klets, klets, klets! De Bruning sloeg hem beurtelings op de linker, dan op de rechterbil. Het kletsen schalde door de ruimte en wel twintig, dertig slagen ging hij door, terwijl hij er doorheen praatte.
‘Tadaa! Hier! En…. daar! En… hier! En..nog een, en nóg een, Groenendijkje. O wat een … klets… lekker bolle billen heb jij. Niet van die magere als onze Felix. Klets! Klets! En kijk es….kijk es… kijk.. es hoe ze al een beetje rood worden, als malse biefstukjes…’
Hij lulde maar door en bleef maar slaan. Niet echt hard, maar wel met zijn vlakke hand en Groenendijk voelde het al gloeien. Pijn deed het een beetje, maar eigenlijk was het ook een voor hem ongekend, onbekend genoegen. Bij elke klets veerde hij op, gaf een kreun, wat de Bruning nog meer opwond, leek het wel. Toen begon die terug te tellen, hardop maar in een onvoorspelbaar tempo, zodat Groenendijk tot het einde verrast bleef. ‘NEGEN……..ACHT.. ZEVEN……ZES………….VIJF…VIER….DRIE……………TWEE………….EEN………NUL! Kom maar vent, je mag gaan staan.’
Groenendijk sprong overeind, legde zijn handen op zijn billen en voelde ze gloeien. Daarna bracht hij zijn handen weer snel naar voren, hield ze eerst voor zijn pik, sloeg toen maar weer zijn armen over elkaar. Hij wist zich geen houding te geven. Bruning wreef in zijn handen, keek hem eerst uitdagend aan en toen Felix.
’Zeg Felix, had jij van beneden nog dat tuigje meegenomen?’
‘Natuurlijk sergeant, dat had u gevraagd.’
‘Die zwarte, van leer, maatje medium?’
En toen Felix knikte zei hij: ‘Geef hem maar even, wil je?’
Tussen het hoopje kleren van Felix kwam een zwarte slip tevoorschijn, van mooi zacht, zwart leer, met kleine riempjes. Hij gaf hem aan Bruning, die door zijn knieën ging, Groenendijk bij zijn heupen pakte en het slipje voor hield.
‘Oké, pas hem maar even. Kijk dit is een soort riempje met klittenband. Dan kunnen we hem verstellen. Draai je eens om.”
Groenendijk draaide zich om, Bruning trok het zachte zwarte leer over zijn ballen en pik, voelde even aan de elastieken bandjes. ’Perfect!’, gromde hij en trok toen de bredere band over zijn heupen strak en plakte het klittenband vast. Hij kletste hem op zijn billen. ‘Ha! Helemaal goed, jongen. Zit perfect en je kontgaatje blijft mooi vrij. Luister vriend…’ En hij draaide hem weer naar zich toe, kneep even in zijn kruis. ‘’s Middags na het werk ga jij altijd douchen, dat weet ik, dat weten wij. Elke maandag zorg jij dat jij daarna dit mooie leren tuigje van mij aan hebt, oké? Wij komen dat even checken, jouw kontje wordt verwend en als beloning mag jij ons schatje Felix een beurt geven. Maar o wee Groenendijk, als jij niet je tuigje om hebt, dan ruk ik je persoonlijk hierboven je onderbroek van je lijf, mag jij op je buik op je bedje liggen met je handen vast aan de polsmofjes en gaat die grote vaselinepik van mij in jou honderd keer op en neer: begrepen?’ Hij gromde, trok Groenendijk naar zich toe, pakte zijn hoofd tussen zijn handen en voor hij er erg in had voelde Groenendijk de borstelsnor, weer de warme lippen en een zoekende tong tegen zijn mond.
Eerst bood Groenendijk weerstand maar er was iets wat lekker smaakte, zomaar opeens, kauwgom, nee een zachte dropsmaak was het. Hij opende zijn mond, even tikten zijn tanden tegen die van Bruning en hij duwde nu zelf zijn tong naar binnen. Bruning gromde, greep hem nog steviger en Groenendijk voelde dwars de legerbroek heen zijn pik stevig op en neer rijen tegen hem. Nog een keer draaide Bruning hem om, perste zijn onderlijf tegen de blote billen van Groenendijk. Zijn pik duwde, ook weer dwars door de broek heen en weer door zijn bilspleet. Zijn andere arm gleed naar voren en greep hem bij de borst.
‘Au!’, zei hij nog toen Bruning hem nog even in zijn tepel kneep. Pijnlijk en toch lekker. ‘Ben zo terug, jullie blijven hier en ik breng jullie een bus scheerschuim en mesjes. Korporaal Felix: dit hier maak je bij soldaat Groenendijk vrij van haartjes, ja? Alleen dit.’ Hij legde zijn hand op de blote achterkant van het zwarte slipje van Groenendijk. ‘En zijn sterretje natuurlijk, doe voorzichtig met hem, hè?’ En hij kloste weg, over de houten vloer en draaide met een brede zwaai de deur van de slaapzaal open. Hij bonkte met zijn laarzen snel de trap af.
