In de volksbuurt waar ik ben geboren en opgegroeid was privacy een schaars goed. Als onze buurman een scheet liet, dan rinkelden bij ons de kopjes op tafel. De bewoners van de slecht geïsoleerde en slooprijpe pandjes hoorden en zagen alles van elkaar. Iedereen roddelde over iedereen en wat beter geheim kon blijven, belandde meestal binnen de kortste keren op straat.
Wij, dat wil zeggen mijn vader en moeder, mijn twee broers en drie zussen en ik, woonden op tweehoog op een etage ter grootte van een konijnenhok. Op de parterre was een wasserette gevestigd en op éénhoog woonden tante
Neeltje en oom Sepp.
Sepp reed rond in een blinkende, amerikaanse slee en droeg modieuze maatkostuums. Hij had het IQ van een bos wortelen en als hij iets wilde zeggen, dan deed hij dat bij voorkeur met zijn vuisten. Van het handjevol temeiers in de buurt had zijn blonde Neeltje verreweg de grootste prammen. Op hun eigen verknipte manier waren die twee stapeldol op elkaar. Als ze een pikketanussie teveel ophadden - en dat hadden ze vrijwel iedere avond - dan kon je ze in het café op de hoek innig zien dansen.
"M'n voosbinkie," zo noemde Neeltje haar Sepp. Omgekeerd noemde hij haar Madelief, wat ik altijd een tamelijk hilarische naam heb gevonden voor een machochel van rond de honderd kilo.
Als klein kind was ik altijd een beetje op mijn hoede voor tante Neeltje. In ruil voor de snoepjes en chocola waarmee ze me verwende moest ik me namelijk wel haar al te opdringerige geknuffel laten welgevallen: een twijfelachtig genoegen. Dan nam ze me op schoot, fluisterde sentimentele koosnaampjes in mijn oor en smoorde me compleet tussen die ontzagwekkende tieten van haar. Haar eigen kinderen waren haar afgenomen door de kinderbescherming, iets dat vanbinnen aan haar gevreten moet hebben. Toen ik eenmaal in de puberteit kwam, verloor ze haar belangstelling voor me.
Op de vraag hoe oud ze was, antwoordde Neeltje steevast met een uitgestreken smoel:
"25 lentes..." In dat antwoord heeft ze naar mijn weten minstens 15 jaar lang volhard.
Manvolk kon achterom bij de wasserette via een trappetje bij haar boven komen. Als ik mijn oor tegen de vloer drukte, konik hen luid en duidelijk bezig horen daar beneden. Neeltjes schorre lach, de vieze praatjes, het krakende bed, het gekreun van haar klant wanneer hij aan zijn gerief kwam, het waren geluiden die me acuut een lidverstijving bezorgden.
Mijn moeder zei dat tante Neeltje een beklagenswaardige vrouw was die geen geluk had gehad in het leven. Mijn oudere broers zeiden dat een snol een snol was en een diacones een diacones en dat een snol nooit een diacones zou worden. Mijn vader zei wijselijk helemaal niets.
Op een dag vond ik op straat een joetje. Als door een goddelijke bliksemstraal getroffen wist ik opeens glashelder waaraan ik dat ging uitgeven. Ik jatte er nog wat geld bij, uit jaszakken links en rechts, alleen kleine bedragen zodat het niet zou opvallen.
Toen ik dacht het benodigde bedrag bijeen geschraapt te hebben, sloop ik met knikkende knieën via het trappetje achterom naar éénhoog. Neeltje wierp me een misprijzende blik toe toen ik bevend van de zenuwen bekende waarvoor ik gekomen was. Ze wilde me wegsturen, maar ik bleef staan waar ik stond, koppig als een ezel. Met een vermoeide zucht liet ze me binnen in haar schemerige kamertje.
"Zo jong nog en nou al een geilkikker. Je bent geen haar beter dan die klerebroers van je," mopperde ze.
"En je hebt nog te weinig poen bij je ook, mooie krentenkakker," voegde ze daar aantoe, nadat ze de briefjes en muntjes geteld had. Toen ze de beteuterde uitdrukking op mijn gezicht zag schoot ze in de lach en zei:
"Je hoeft niet zo sip te kijken, ik zal je matsen. Je krijgt kinderkorting van me, Neeltje is de beroerdste niet!"
Met een klap op mijn kont joeg ze me naar de wastafel. Mijn broek werd omlaag geschoven, waarna ze mijn jongeheer waste met warm water en vloeibare zeep. Klappertandend van opwinding keek ik daarna toe hoe tante Neeltje haar leren rok losritste en haar blouse openknoopte. Haar voorgevel werd gestut door een buitenmodel push-upbeha met baleinen en halfopen cups. Ik kon mijn ogen geen seconde afhouden van dat stel enorme uiers. Puffend liet ze zich achterover op het grote bed zakken en sjorde haar directoire omlaag.
Zoals ze daar lag deed ze me denken aan een aangespoelde zeekoe. De beha, haar zwarte kousen en zwart jarretellengordeltje had ze aangehouden. Ze greep me in mijn nekvel en tilde me bovenop zich. Tussen duim en wijsvinger hield ze de lippen van haar harige habbelebabs open en het volgende moment zat ik erin.
"En nou wippen," instrueerde ze.
Roerloos bleef ik op haar liggen.
"Wippen," herhaalde ze ongeduldig en gaf me een tik op mijn billen.
"Laat maar, het is al klaar," piepte ik benauwd. Ongelovig duwde ze me weg en stak een vinger in haar doos, roerde onderzoekend rond en snoof toen.
"Attenoje, wat een haast! Moet je met de pont mee?" Ik bloosde tot achter mijn scrotum. Met haar hand maakte ze me weer stijf.
"Kalmaan nou, het is heus niet verboden om er een beetje lol aan te beleven," hield ze me voor.
Opnieuw zakte ik weg in haar slappe hoerenflamoes. Aarzelend bewogen mijn heupen.
"Tjap, tjap, tjap," deed mijn granietharde jongenspik, waarmee mijn volgende zaadlozing een feit was. Neeltje slaakte een knetterende vloek en proestte:
"Twee kwakkies binnen één minuut, dat doet zelfs Seppie je niet na! Met een stuk keukenrol depte ze de boel droog, zowel bij zichzelf als bij mij.
"Laatste ronde, laatste kans," waarschuwde ze en stopte hem terug.
Ik neukte. Vraag me niet hoe ik het hem flikte, maar ik deed het. Terwijl ik Neeltje bereed, klotste haar vette lijf onder me zachtjes heen en weer. Het was of ik op een golvend waterbed lag te donderjagen.
Neeltje streelde mijn rug. Het weeïge geitengeurtje van haar behoje maakte me misselijk, maar wond me tegelijkertijd onnoemelijk op.
"Lekkere neukwammes van me," mompelde ze vertederd en gaf me een zoen. Haar tong gleed als een dikke, trage slak tevoorschijn van tussen haar geopende lippen. Onbeholpen zoende ik terug. Haar mondholte smaakte naar leverworst en citroenjenever.
Achteraf geloof ik dat dit het moment was waarop bepaald werd dat ik de rest van mijn leven een ongeneselijke viespeuk zou zijn. Nooit meer zou ik hem onhoog kunnen krijgen bij een net burgermeisje. Ik was voor altijd verpest, gedoemd om te geilen op de slonzigste wijven, verslaafd aan hun hangtieten, dikke reten en stinkende geslachtsopeningen. Het was daar, deinend tussen Neeltjes gespreide benen, dat ik definitief veranderde in de man die ik nog altijd ben: een chronische veelneuker, een vulgaire kuttenjager en een pathologische vreemdganger, beducht voor vaste relaties en ongeschikt voor het huwelijk. Smeerworst, aangenaam kennis te maken!
Ik vatte moed en pompte wat steviger. Dadelijk verhief haar weelderige buik zich in een woordenloze aanmoediging haar dieper te penetreren.
"Goed gereedschap is het halve werk, neem dat maar aan van Neeltje," knorde ze tevreden. Bij iedere stoot botsten onze schaambotten dof op elkaar. Achter mijn gesloten oogleden spatten de vonken in het rond.
"Flink doordouwen nu, ik ben er bijna," spoorde ze me aan, met een vreemde, schorre stem. Maar van flink doordouwen kon wat mij betreft onmogelijk sprake zijn. Mijn kloten ontploften en stuiptrekkend schoot ik me ten derden male leeg in Neeltjes openbare pisbak. Totaal afgepeigerd zakte ik op haar neer.
Gefrustreerd wrikte ze met haar heupen ten teken dat ik nu niet mocht stoppen, maar toen ze besefte dat echt alle fut er bij mij uit was, greep ze mijn haren vast en drukte me hardhandig met mijn snufferd omlaag tussen haar massieve dijen.
"Wees even lief voor Neeltje, denk maar dat het een broodje rosbief is," gebood ze! Mijn mond vulde zich met ruw schaamhaar, glibberig
sperma en lillend kutvlees.
Hoe het precies moest, beffen, daarvan had ik slechts vaag een idee, maar blijkbaar deed ik het niet al te slecht, want Neeltje begon te hijgen alsof ze een sprintje heuvelop trok, terwijl ze al wilder en dwingender met haar kruis tegen mijn gezicht op lag te rijden. Als een drenkeling hapte ik naar lucht. Ik stikte zowat.
Intussen wurmde ik een hand onder mijn kin door naar voren en prikte met mijn wijsvinger in het kutgat. De middel- en ringvinger volgden dadelijk. Waarschijnlijk had ik zonder al te veel moeite mijn hele vuist in die gapende zaadtrog kunnen onderdompelen, maar drie vingers leken me voorlopig voldoende. Soepel stotend vanuit het polsgewricht sopte ik rond in de diepte, zoals de loenzende dochter van de baas van de wasserette me ooit bij zichzelf had vorgedaan dat het moest.
Een siddering joeg door Neeltje haar onderlijf, haar armen en benen verkrampten en uit haar keel steeg een rochelende kreet op. Meteen daarop was het voorbij en viel ze met een plof stil. Geërgerd duwde ze me van zich af, alsof ik een hinderlijke reu was.
Bij het fonteintje in de hoek haalde ze snel een washandje tussen haar benen door. Onderbroek aan, rok aan, blouse aan en klaar was Neeltje voor de volgende klant.
"En nou opgelazerd, snotaap," bromde ze. Aan mijn oor trok ze me de gang op.
"En laat me je hier nooit meer terugzien," siste ze me na.
Suizebollend liep ik de trap op naar huis. Op de overloop stonden mijn broers me al grijnzend op te wachten. Ze sloegen me op mijn schouder en complimenteerden me met mijn debuut als hoerenbok. Uiteraard wist de hele buur de volgende dag dat die jongste knul van boven de wasserette een zuivere hattrick had gescoord bij blonde Neeltje...
