Ik zit in de trein naar huis. Het is al laat en buiten is het donker en het regent. Ik zit in de eerst klas en de coupe is verder leeg. In Haarlem komt er een goed geklede, oudere man de coupe binnen en kiest de dubbele stoelen aan de overkant van het gangpad van waar ik zit. Terwijl hij zijn regenjas uittrekt, groet hij me vriendelijk. Ik groet glimlachend terug. Het is een goed uitziende man, niet al te lang, maar breedgeschouderd en niet dik. Ik zie ook dat hij een van het type man is met een vol kruis. Je ziet ze soms, van die mannen die een dikke bobbel achter hun rits hebben. Geen stijve, maar gewoon goed gevuld. Een fijn gezicht, vind ik altijd. Deze mijnheer doet me aan mijn vader denken.
We vertrekken en terwijl we op weg zijn naar Heemstede, voel ik dat hij
stiekem naar me kijkt. Ik ben daaraan gewend. Ik ben 17, klein van stuk en eerder tenger van bouw, maar met een zware boezem. Ik ben vanavond gewoon gekleed, geen opsmuk of iets dergelijks, maar mijn korte laarsjes, stretchjeans en zwart t-shirt verbergen niets. Ik weet dat ik er met mijn mooie gezichtje, niet onschuldig, maar ook niet hard overkom. Ik zie eruit alsof van wanten weet en heb bijna nooit moeilijkheden met jongens of mannen, zoals sommige van mijn vriendinnen, die in het openbaar vervoer soms bepoteld worden.
Ik kijk naar buiten, maar omdat het donker is en de coupe verlicht, zie ik weinig. Wel zie ik, de reflectie van die ruit, mijn reisgenoot. Hij staart niet, maar ik zie dat hij van tijd tot tijd naar me kijkt. Op een gegeven moment, kijk ik hem recht aan. Hij kijkt rustig terug en glimlacht. Daarbij tikt hij met een vinger van een van zijn handen, die op zijn dijbenen rusten, even op zijn rits. Het gaat heel snel en ik zie het nauwelijks, maar ik weet dat ie iets vunzigs deed. Ik kijk weer naar buiten, zogenaamd, en in de reflectie zie ik hem, en vooral die bobbel. Hij weet dat ik hem kan zien en kijkt nu niet naar me. Maar van tijd tot tijd, tikt hij even op zijn rits en eenmaal, net voor Heemstede, grijpt hij vol in zijn kruis, knijpt er even in en laat dan zijn handel weer vallen. Ik weet nu dat deze man echt zwaargeschapen is.
We stoppen even in Heemstede-Aerdenhout. Er komt niemand bij in onze coupe. Als we doorrijden zoekt de man iets in zijn jas, die naast hem op de bank ligt, en legt hem half over zijn dijbeen. Direct daarna komt de conducteur langs, die onze ov-chips controleert. Een paar tellen nadat de controleur de coupe verlaten heeft, hoor ik een rits. Ik kijk opzij en zie ik hoe de meneer zijn penis uit zijn broek haalt. Het is een lange (langer dan die van mijn eerste vriendje, Hugo, en die had 23 cm), maar vooral een hele dikke, met een brede eikel. Ik ben sprakeloos, maar gefascineerd. Hij glimlacht, stroopt zijn voorhuid terug en begint zich af te trekken. Hij kijkt me strak aan. Ik voel mijn tepels hard worden en mijn schaamlippen zwellen. Onwillekeurig doe ik blijkbaar iets dat hem aanmoedigt, want zijn pik wordt keihard. Ineens gaat hij staan, reikt in zijn gulp en trekt zijn zak tevoorschijn. Hij heeft grote ballen, die slingeren, terwijl hij rukt. ‘Lekker meisje’, gromt hij, terwijl hij in zijn hand begint te schokken. Met nog een paar slagen, komt hij copieus klaar. Zijn zaad spuit eruit, in dikke stralen, over de stoel en de vloer voor hem.
Klaargekomen, gaat hij zitten, en gebruikt zijn pochette om zijn lul schoon te maken. Hij neemt er de tijd voor en pas als we Leiden binnenrijden, propt hij de hele handel terug in zijn broek, staat op, geeft me een knipoog, ‘Dat was fijn, dank je’ en verlaat de coupe.
