Ilse en Leen zijn door hun nietsvermoedende vaders op pony(girl)kamp vertrokken. Zij waren al even nietsvermoedend als hun vaders en wisten helemaal niet wat hun te wachten staat. Na een lange treinreis konden ze een verkwikkende douche nemen met een naar gevolg…
‘ he, weet iemand waar onze kleren zijn’ klonk het in de gang waar niemand was. Ilse kwam met een te kleine handdoek voor haar borstjes en kutje in de gang staan en zag niemand. Ze ging terug in de kleedkamer en bracht Leen op de hoogte. Beide zaten nu helemaal naakt, zonder rugzak, telefoon of kleren in een kleedkamer van een ‘kamp’ waarvan ze nog maar enkel de streng uitziende dame in ruiterkledij hadden gezien.
Leen, die altijd de teerhartigste en bangerik van het tweetal was, begon zachtjes te huilen. Ilse , veel kleiner dan Leen, legde haar arm over de schouder om haar te troosten. Plotseling hoorde ze voetstappen in de gang; Ze namen allebei een handdoek en verborgen, zo goed en zo kwaad het kon, hun naaktheid. De dame in ruiterkledij stond in de deuropening en vroeg : “ Alles in orde, netjes gewassen?”. Ilse keek kwaad in haar richting en zei “ Waar zijn onze kleren?”. De dame zei: “ Ik denk dat jullie precies nog niet
op de hoogte zijn van hoe het er hier aan toe gaat?”
De verwondering en schrik bij beide jongedames was van hun gezicht af te lezen toen de dame aan haar uitleg begon. Ze begon met te zeggen dat beide meisjes zich ingeschreven hadden voor een ponygirlkamp en dat daar nu eenmaal huisregels bij zijn. Dit is een kamp om meisjes of dames op te leiden tot ponygirl, ging ze verder. Ilse stelde zich recht, vergetende dat ze naakt was en de dame kreeg nu een mooi zicht op het ranke meisje met kleine borstjes, een geschoren kutje en haar lang, nat zwart haar dat in slierten over haar rug hing. Ilse was nu eenmaal niet op haar mondje gevallen en zei dat ze nooit zou inschrijven voor een kamp om ponygirls op te leiden en trouwnens vroeg ze, wat zijn ponygirls en waarom hebben we onze kleren niet meer. De dame sloeg met de rijzweep tegen de muur en zei :” Ik duld dergelijk gedrag niet en het kan mij niet schelen of je nu wel of niet zelf ingeschreven hebt voor dit, je bent hier en je ze zal hier blijven tot je de juiste attitude hebt”. Ze griste de handdoeken weg , stapte door de deur en deed die dicht, terwijl ze zei “wacht hier maar”.
Ilse trok aan de deur maar die was blijkbaar op slot en er was ook geen enkel raam of andere deur in de kleedkamer of douche te bespeuren. Beide jongedames gingen verslagen op de bank zitten, Leen nog steeds zachtjes huilend, Ilse inwendig vloekend.
Er klonk gerammel in de gang en er klonken stemmen, ze herkenden de stem van de dame en een tweetal andere mannenstemmen.
De deur ging open en de twee mannen in een soort werkoverall kwamen binnen met een grote tas die ze op de bank neerzetten. De twee jongedames kropen achteruit tot in de hoek, hun naaktheid nu beschermend met hun handen. De dame kletste terug met haar rijzweep tegen de muur en zei “Stalknechten, dat zijn de nieuwe merries, nog onwillig en niet getraind. Let op de kleine is heftig”. De twee mannen namen elk een halsband met een lange riem waar precies ook
handboeien aan vastzaten uit de zak. Ze kwamen op
Ilse en Leen af. Ilse sprong onmiddellijk tegen de mannen op en begon verwoed te slaan en te trappen naar de mannen, die helaas voor haar, veel te sterk waren en in een mum van tijd had een van de mannen haar tegen de grond gewerkt en hield hij haar in bedwang. Toen ook Leen aanstalten deed om iets te ondernemen haalde de dame uit met de rijzweep en sloeg daarmee hard op de billen van Leen die het onmiddellijk uitschreeuwde van de pijn en zich overgaf aan de tweede man die haar onmiddellijk de halsband aandeed en met de leiband haar handen werden dan ook achter haar rug vastgehouden. De eerste man had heel wat meer moeite om Ilse in bedwang te houden en pas na enkele harde tikken van de rijzweep van de dame op Ilse haar kont maar ook op haar borsten, gaf ook zij zich gewonnen. Ook Ilse kreeg de halsband aan en haar handen werden , net zoals bij Leen, vastgehouden achter haar rug. Er was nog behoorlijk wat leiband over, die door de benen naar voor gebracht werd zodat de lederen riem eigenlijk door de bilnaad en tussen de schaamlippen van de beide jongedames aangespannen werd. De twee mannen gaven de twee leibanden aan de dame. Aangezien ze nu eigenlijk geen kant meer op konden stonden ze daar voor de dame, naakt, met hun handen achter hun rug en een lederen riem strak door hun bilnaad en kutlippen. De dame kwam dichterbij terwijl ze de riem steeds wat hoger hield waardoor de riem nog strakker kwam te staan. De dame klikte nu de riem vast aan de halsband zodat de bewegingsvrijheid behoorlijk beperkt werd.
Ilse begon te tieren en te roepen waarop ze andermaal enkel tikken van de rijzweep tegen haar kont kreeg. De dame zei tegen een van de stalknechten “Muilkorf die merrie maar, ik heb geen zin in getier en gebrul”. De stalknecht nam een ringgag uit de zak en bracht die aan bij Ilse die nu enkel nog wat kon brabbelen maar snel stopte dat omdat het kwijl uit haar mond begon te lopen. Leen keek nu heel verschrikt naar het tafereel. De dame kwam voor Leen staan en zei “ga jij ook roepen en tieren?” Leen keek naar de grond en zei heel stilletjes “Nee”. De dame kletste terug met de rijzwxeep en vroeg “nee, wie??” “Nee , Mevrouw” zei Leen.
Daarop nam de dame de twee merries mee aan de leiband, elke stap voelde ze in hun bilnaad en kut. Alhoewel het pijn deed en het helemaal niet makkelijk zat werd Leen er eigenlijk best geil van, wat een heel verwarrende gedachte was want per slot van rekening werd ze hier toch compleet tegen haar wil opgesloten? Leen vroeg zich af hoe Ilse zich nu zou voelen maar tijd om dat te vragen had ze niet want eenmaal buiten werden zij in een echte paardenstal geleid, met stro op de grond, een waterbak en voederbak. Ze werden elk in een hoek met de leiband vastgeklikt aan een haak in de muur.
De dame zei ‘slaapwel”
