Goedendag. Ik ben Timon. Dit verhaal is gebaseerd op
fantasie en is dus niet waargebeurd. Het is een lang verhaal, opgedeeld in 2 delen. Ik heb geprobeerd dit verhaal binnen 90 minuten te schrijven en er verder nietsaam te veranderen. deel in is ter opbouw van deel 2. Veel leesplezier1
Vrijdagavond, 18 september 03:16. Ik schrik wakker van een geluid… het was een harde knal, ik zou niet weten wat het geweest zou kunnen zijn. Ik vraag me af wat het is. Ik stap uit bed, mijn hart bonkt in mijn keel. Ik probeer het licht aan te doen naast het bed. Geen succes. Vanwege de vreemde geluiden, wil ik een berichtje in de buurtapp sturen en de politie inschakelen.ik woon in een straat met vrijstaande huizen en ruime tuinen. De kans is klein dat mensen reageren of ook geluiden gehoord hebben. Ik pak mijn telefoon, hij doet het niet. De telefoon is leeg. Vergeten aan de oplader te doen. Voor de zekerheid doe ik mijn telefoon aan de lader. Ik open de deur naar de overloop en hoor een geluid vanuit de woonkamer komen. Ik probeer het licht op de overloop aan te doen, ook die werkt niet…
Zo stil mogelijk loop ik de trap af, in de hoop dat ik geen geluid maak. Eenmaal afgedaald van de trap, kom ik aan in de hal. Het is erg donker en het geluid neemt toe. Beneden in de hal, is er iets meer licht. De schemering van de maan valt via de ramen in de voordeur naar binnen, waardoor ik meer zicht heb. Ik probeer het licht in de hal aan te doen, te vergeefs. Ik loop richting de deur van de woonkamer. Tot mijn verbazing zie ik de meterkast op een kier open staan. Ik doe de meterkast open, de stoppen zijn eruit gehaald. Wat vreemd denk ik bij mezelf. Ik besloot de woonkamer in te gaan. Langzaam en voorzichtig open ik de deur naar de woonkamer. Het is stil, donker en ik voel een koude bries door de kamer heen trekken. Ik vermoed dat er deuren openstaan. Zou er iemand in mijn huis, mijn vertrouwde plekje zijn? Rechts van mij, aan de andere kant van de woonkamer, hoor ik gekraak. Mijn hart bonkt
extreem snel in mijn keel. De zenuwen nemen toe en ik bedenk mij geen seconden. Ik ren naar de andere kant van de kamer, waar de lichtknoppen zich bevinden. tijdens mijn sprint word ik gegrepen en voel een vochtig doekje tegen mijn mond en neus aandrukken.
Ineens is het donker, stil en koud. Ik zit op een stoel, maar heb geen idee waar ik ben. Ik heb lichtelijke hoofdpijn en mijn hoofd bonkt. Ik voel dat ik in een soort roes zit Ik heb een blinddoek op mijn hoof, maar ik merk dat er ineens een vel licht aangaat. Mijn blinddoek wordt afgedaan en ik zie dat er twee figuren voor mij staan, in mijn eigen garage notabene. Ze zijn in het zwart gekleed en zijn onherkenbaar. Een mannenstem begint te praten. “Hallo, Fleur.” Hoe weten ze mijn naam? Wie zijn de 2 zwarte schimmen? Wat doen ze hier? Wat willen ze van me? “Hoe voel jij je?”. Ik zwijg. “Wij willen je een voorstel doen. Wij hebben vannacht een aantal dierbare en dure spullen weten te bemachtigen. Het lieft verkopen wij deze spullen door, maar ieder persoon verdient een kans om de dierbare spullen terug te krijgen. De spullen zijn terug te verdienen, door ons te helpen”. Verward vraag ik: “Wat moet ik dan doen. Ik snap het niet”. Ik voel de tranen opkomen en ik begin te huilen. Dan voel ik een hand, rustig over mijn rug strelen. De hand gaat steeds lager, richting mijn heupen en kont. De hand manoeuvreert zich teder en zacht over mijn rechter heup richting mijn bovenbeen. Daar word ik rustig gemasseerd. Het voelt aangenaam en liefdevol, ondanks de rare omstandigheden. Dan hoor ik een vrouwenstem. “Het geeft niet, wij snappen dat het even schrikken is. Maar uiteindelijk zul je er zelf ook plezier van hebben.” De hand, die blijkbaar van een vrouw is, stopt met masseren verdwijnt langzaam van mijn bovenbeen af. Ze doet een stap naar achteren en gaat weer naast de man staan.
“Op welke manier met ik jullie helpen? Wat moet ik doen?” Vraag ik al verward en snikkend. “Ons plezieren.” Zegt de vrouw. “Ga je akkoord of niet?” Vraagt de man.
“J…j…ja.”, weet ik nog net uit te brengen. “Je krijgt van ons binnenkort een brief met een locatie, een datum en een tijdstip. Zorg dat je er bent. Als je er niet bent, zul je de spullen niet meer terugzien. Wij denken dat jij je keurig zult gaan gedrag en je aan de
afspraak gaat houden, Fleur. Tot snel.”
Zeer verward zie ik de twee schimmen weglopen, gevolg door een dovend licht. Ik blijf even zitten om van de schrik te bekomen. Wat is er net allemaal gebeurd? Ik voel me nogsteeds een beetje high, een vreemd gevoel. Ik sta rustig op en loop langzaam richting de woonkamer. Ik kijk naar de magnetron, om te kijken toelaat het is. 00:00 knippert de tijd op de magnetron, dit komt natuurlijk doordat er geen stroom was toen ik wakker werd. Ik besluit te kijken of alle deuren dichtzijn, voordat ik naar boven ga.. Alles ziet er bijna net zo uit als gisterenavond. Het huis oogt kaler, omdat er spullen missen. Welke spullen er missen, bekijk ik later wel. Ik loop de trap op, kruis de overloop en stap mijn kamer binnen. Ik reik naar mijn telefoon, maar dan zie ik een envelop liggen met mijn naam erop. Ik open de envelop. Tot mijn verbazing zie ik een foto, waarop ik naakt op de bank lig met een bordje “Fleur” om mijn nek. Mijn hart begint te bonken. De inbrekers hebben mijn identiteit, mijn adres, dierbare spullen en seksueel getinte foto’s. Nu moet ik wel… spookt door mijn hoofd. Ik reik naar mijn telefoon, die nu opgeladen is: 05:47. Ik besluit een poging tot slapen te doen, voor zo ver dat mogelijk is. Ik lig nog een hele poos te denken en te draaien.
De volgende ochtend schrik ik wakker, het is al 11 uur geweest. Ik loop naar beneden. De woonkamer ziet er leeg uit. Er missen een aantal objecten, waar ik veel waarde aan hecht. De muur boven het open haard is erg leeg. Ik begin te huilen en stort ineen. Het schilderij dat ik geërfd heb van mijn ouders, die ook al ruim 110 jaar in de familie is, is weg. Ik heb het schilderij geef van mijn ouders. 6 jaar geleden, toen ik 28 jaar oud was, zijn mijn ouders overleden in een verkeersongeval. Mijn relatie met mijn toenmalige vriend ging stuk en ik werd depressief. Al snikkend loop ik verder door mijn huis, er missen wat beeldjes en andere kunstobjecten. Ik controleer de kastjes en merk dat mijn fotoboeken ook meegenomen zijn. Een aantal keer per jaar bekijk ik deze fotoboeken, om de herinneringen van mijn ouders te koesteren. De dagen gaan voorbij, waarvan ik er een aantal ook niet naar mijn werk ben geweest. Ik voel me eenzaam, alleen en zielig.
Vrijdagochtend, 25 september. piep, piep, piep…. 7:30, het geluid van mijn wekker. Ik sta op, loop naar beneden en zet het koffiezetapparaat aan. Ik loop naar de bijkeuken en pak een appel. Vervolgens loop ik naar de brievenbus, om vervolgens de krant eruit te halen. De krant is dubbelgeslagen. Ik loop weer naar binnen, en leg de krant op tafel. Vervolgens haal ik mijn kopje koffie op uit de keuken. Ik verplaats mij naar de tafel en sla de krant open. Een envelop… zie deel 2!
Welkom bij deel 2! Goedendag. Ik ben Timon. Dit verhaal is gebaseerd op fantasie en is dus niet waargebeurd. Het is een lang verhaal, opgedeeld in 2 delen. Ik heb geprobeerd dit verhaal binnen 90 minuten te schrijven en er verder nietsaam te veranderen. Veel leesplezier!
