Na het ontbijt de volgende dag werden onze kettingen losgemaakt. Met de ijzeren enkelbanden nog om, werden we naar een ommuurde binnenplaats achter het huis geleid. Ze gooiden ons een paar flessen shampoo toe, zodat we onszelf konden wassen. De mannen spoten een koude waterstraal over onze lijven. Zo stonden een stuk of twintig zwarte, glimmende jongens en twee witte zich schoon te poetsen om naar de slavenmarkt te worden gebracht.
Na de wasbeurt werden onze twee enkelbanden weer met een korte
ketting aan elkaar vastgemaakt en liepen we achter elkaar naar een grote, gesloten vrachtwagen die bij het hek op ons wachtte. Ik liep vlak bij Jordi.
“Jordi, je moet wel je best doen om zo goed mogelijk voor de dag te komen hoor. Dan wordt er waarschijnlijk meer op je geboden en kom je op een betere plek terecht. Anders zit je bij een of andere arme sloeber in een armoedig huis. Dat vertelde Chatish me tenminste”
“Zal het doen, Tim. Maar hoe lang moeten we daar dan blijven, denk je?”
“Ik heb geen idee Jordi. Daar moet je maar even niet aan denken. Weg komen we hier voorlopig toch niet. Dus probeer het maar te accepteren.” Ik verbaasde mezelf, dat ik er zo redelijk en verstandig, met weinig emotie, over kon praten. Jordi was duidelijk nog niet zo ver. Hij had de hele tijd vochtige ogen, alsof hij constant in huilen zou uitbarsten. Maar hij hield zich goed, denkend aan de afstraffing die hij had gehad. De striemen op zijn buik en borst waren nog steeds duidelijk zichtbaar.
De vrachtwagen had uiteraard geen ramen, waar door mensen ons zouden kunnen zien en we kregen weer allemaal een prop in onze monden geduwd zodat we haast geen geluid meer konden maken. Onze voeten zaten vast met de ketting en onze armen werden achter ons aan onze voeten gebonden, zodat we geen kant op konden. Ik lag op mijn zij op de harde vloer van de wagen en elke hobbel in de weg deed zeer. Na een tijdje probeerde ik op mijn andere kant te draaien, maar de laadvloer was zo volgestouwd met jongens, dat dat niet lukte. Na een half uur of zo had ik het idee dat ik vol blauwe plekken zat. Gelukkig duurde de rit niet al te lang en na veel gehobbel stonden we stil. Onze armen werden nu losgemaakt van de ketting aan de enkelbanden, zodat we weer rechtop konden staan. We liepen naar een groot, vierkant gebouw, waar we menden in en uit zagen lopen. Aan de achterkant van het gebouw werden we met een haak aan een soort dranghek vastgemaakt.
Onze handen werden aan elkaar geklikt met
handboeien, onze voeten zaten nog steeds aan elkaar met de korte, roestige ketting. En zo vormden we een lange rij van sipkijkende jongetjes, die voetje voor voetje naar binnen schuifelde. Er zaten we een stuk of vijftig mensen in het warme, benauwde zaaltje. In het midden was een soort ronde piste als in een circus. We schuifelden langs de rand ervan zodat iedereen kon zien wat de koopwaar was die dag. Er klonk gefluit, geschreeuw en gelach. Een kerel met een
zweep in het midden zag er op toe dat we netjes achter elkaar bleven lopen.
Na de rondgang werden we naar de kant geleid, waar we moesten wachten. De eerste jongen werd losgemaakt en naar het midden van de piste gebracht. Hij hield zijn handen voor zijn kruis, de vent met de zweep schreeuwde iets en sloeg met de lange zweep op de rug van de jongen. Die gaf een schreeuw en liet zijn piemel los. Nog een pets van de zweep volgde. De jongen kromp in elkaar, maar richtte zich toen weer snel op om verdere straf te voorkomen. De veilingmeester liet de jongen aan alle kanten zien. Soms vroeg iemand iets en dan reageerde de veilingmeesteer door de jongen te laten bukken en een vinger in zijn reet te steken of door hard in zijn been te knijpen om te tonen hoe gespierd de jongen was. Dat lokte honend gelach uit van het publiek, het was immers een broodmager ventje. Er werd geboden op hem. Dat duurde niet erg lang, er was weinig belangstelling voor het jongetje. Na een minuut of zo werd hij naar iemand in de zaal gebracht. De veilingmeester kreeg een stapel bankbiljetten en de nieuwe eigenaar. Een kleine, gore vent, liep met zijn nieuw aangeschafte slaafje naar buiten.
Nummer twee was aan de beurt. Een wat forsere jongen, bijna zo groot als ik. Voor hem was duidelijk meer belangstelling. Het roepen begon weer. De veilingmeester kneep in zijn tepels en draaide die hard. De jongen kromp in elkaar maar door een flinke pets van de zweep werd hij er aan herinnerd dat hij rechtop moest blijven staan. Hij was duidelijk gewild, zijn biceps en beenspieren werden uitgebreid onder handen genomen. Toen moest hij op een omgekeerd houten kistje gaan staan, zijn handen in zijn nek leggen en kwam de veilingmeester voor hem staan en begon de jongen te pijpen. Die had al snel een stijve. De veiling meester trok nog een beetje aan de lul en liet de jongen ronddraaien zodat iedereen een goed zicht op zijn stijve had.
Ik zag een flinke pik, van zo’n centimeter of 18 die recht voor hem de zaal in wees. De situatie waarin ik me bevond was nu niet om over naar huis te schrijven, toch kreeg ik ook een stijve bij het zien van die lekkere donkere jongen met zijn stijve lul. En ik was niet de enige. Ook naast me zag ik de meeste jongens met een stijve of halfstijve pik. Sommige stonden zelfs een beetje te trekken, voor zo ver dat met de handboeien ging.
Op de knul in het midden werd flink geboden en ook hij verliet de zaal met zijn nieuwe eigenaar. De beurt was aan Jordi. Ik zag hem nog even angstig naar mij omkijken toen ze hem naar het midden van de piste brachten. Natuurlijk veel commentaar uit de zaal. In het licht dat de piste verlichtte zag je nog een beetje de striemen op zijn borst. De veilingmeester wees er op, iemand maakte een opmerking waarop de hele zaal in lachen uitbarstte. Hij draaide Jordi een paar keer rond, terwijl hij hem overal betastte. Hij moest bukken en de vent stak een vinger in zijn kontgaatje. Jordi gaf geen kik, hij had zijn lesje wel geleerd.
Toen hij weer rechtop stond moest hij zijn mond opendoen en de man stak zijn die zelfde vinger in zijn mond en voelde langs zijn tanden. Hij moest op zijn knieën gaan zitten, de veilingmeester haalde zijn halfstijve pik uit zijn broek en Jordi moest hem pijpen. De vent genoot er duidelijk vabn Hij duwde Jordi’s hoofd stevig tegen zijn buik, hield hem een paar seconden vast. Jordi protesteerde natuurlijk, want
die stikte haast. Toen de man zijn lul terugtrok kwam er een golf slijm en kots mee. Niemand vond het vies of gek, er werd zelfs geklapt. De man trok zijn broek weer op en het bieden begon. Er was duidelijk veel vraag naar blanke jongens, want het duurde best lang. Toen de laatste bieder overbleef, verdween Jordi de zaal in en zag ik hem met een man en een vrouw de zaal uitlopen.
Voordat het mijn beurt was waren er nog andere jongens. Bij de meesten ging het redelijk snel. Na wat draaien en voelen was de verkoop gauw bekeken. Als een jongen niet snel deed wat er van hem verlangd werd kwam de man met de zweep in actie. Een van de knullen werd zo vaak geslagen dat hij jankend op het kistje moet staan zodat iedereen hem kon uitlachen, die werd niet verkocht en werd vastgeketend in een hoek van het zaaltje. Er kwam een hele mooie jongen waarvoor veel belangstelling was. Ze zetten hem op het kistje en de veilingmeester begon hem uitgebreid te pijpen de jongen hadden lekkere dikke snikkel die al gauw loeistijf was. Er kwam een jonge vrouw uit de zaal naar voren die verder ging met het verwennen van de jongen. De gast begon geil met zijn billen en heupen te draaien en stootte In de mond van de meid die hem aan het afzuigen was. Na een tijdje begon hij te kreunen en terwijl ze haar lippen stijf geklemd om zijn pik had, kwam de jongen klaar. De vrouw spuugde zijn zaad uit naast haar op de grond een liep lachend terug naar haar plekje in de zaal, terwijl iedereen klapte en riep naar haar.
Het was mijn beurt. Zouden ze mij ook gaan pijpen vroeg ik mij af. Moeite met klaarkomen zou ik niet hebben, door wat ik nu net gezien had, zweepte mijn stijve pik tussen mijn benen terwijl ik liep. Dat viel blijkbaar in de smaak. Er werd gefloten en geklapt, er werd door elkaar heen geschreeuwd. Ook bij mij stak de veilingmeester zijn vingers in mijn mond om te inspecteren hoe het met mijn gebit gesteld was. Dat werkt blijkbaar goed bevonden. Nu was de rest van mijn lichaam aan de beurt ik moest mijn spierballen laten zien. Die vind ik, eerlijk gezegd, niks bijzonders, maar voor Indiase begrippen zijn ze best flink. De meeste jongens om mij heen waren een stuk magerder dan ik.
Na een opmerking uit de zaal moest ik bukken en mijn handen op mijn voeten leggen. Er gebeurde nog even niets. Ik kijk eens achterom, er kwam een man aangelopen uit het publiek. Hij had zijn lul uit zijn broek gehaald. Ik moest even slikken. Nu was ik al heel wat keren door een
grote lul geneukt, maar ik vermoedde al dat deze zijn joekel er zonder al te veel voorbereidend werk in zou proppen. Dat klopte. Hij spuugde even op zijn handen, maakte daarmee zijn eikel een beetje nat en toen voelde ik hem al tegen mijn sterretje duwen. Ik zette mij schrap en inderdaad, hij stootte zijn ding in een keer in mijn darm. God, dat deed zeer. Ik probeerde zo weinig mogelijk geluid te maken, maar ik kon de gil niet onderdrukken. Direct voelde ik de zweep op mijn rug.
De kerel trok zijn pik iets terug en stootte weer hard naar binnen. Ik kreunde weer, deze keer iets minder hard maar de zweep kwam alsnog op mijn rug neer. Gelukkig, de vent die mij neukte stopte alweer. Ik was al bang dat hij het door had willen gaan tot hij klaar kwam, maar met deze korte demonstratie had men blijkbaar al kunnen zien dat ik neukbaar was . Ik kon weer rechtop staan en voelde de zweepslagen branden op mijn rug nu kon ik me ook indenken wat Jordi had meegemaakt toen ze hem afranselden. Het neuken had blijkbaar indruk gemaakt en had mijn prijs flink opgeschroefd. Er werd driftig geboden. Ik moest me nog één keer omdraaien, ik kreeg een paar harde klappen op mijn billen, er was nog wat geschreeuw over en weer en de koop was beslecht.
De veilingmeester bracht me naar een netjes uitziende man. De stapel roepies die mijn lichaam waard was, leek me duidelijk dikker dan de stapels die ik tot nu toe van eigenaar had zien wisselen. Dat was positief had Chatish me verteld. Er werd een hondenriem rond mijn nek gegespt. En zo schuifelde ik met mijn kettingen nog om mijn benen naar de uitgang van de zaal.
