Mijn naam is Suzan, ik ben 51 jaar. 1.78, ik heb half lang blond haar en blauwe ogen.
Getrouwd met Martin, geen kinderen en woon in een klein dorpje in het oosten van Nederland.
Het was maandagochtend, zeven uur. Martin ging voor zijn werk een week naar Azië. Ik zwaaide hem uit en ging weer naar binnen, zette koffie en maakte ontbijt. Na het ontbijt pakte ik een sigaret en zag dat het de laatste was. Ik rookte hem op en kleedde me aan om vervolgens nieuwe te gaan halen. De supermarkt was dichtbij en ik besloot er naar toe te lopen. Een wandeling van ca 10 min. In de winkel nam ik een karretje en begon deze te vullen met boodschappen. Toen ik alles had liep ik door naar de kassa waar
Kim zat. “Goedemorgen mevrouw De Jong,” sprak ze vriendelijk en begon de boodschappen af te rekenen, “anders nog iets?” glimlachte ze. “Twee pakjes lange
Belinda groen alsjeblieft,” bestelde ik de sigaretten waarvoor ik eigenlijk kwam. “Alstublieft,” zei ze vriendelijk en noemde het bedrag van de boodschappen. Ik rekende af en twijfelde hoe ik alles mee moest krijgen. Kim zag de twijfel en vroeg wat er aan de hand was. “Ik realiseerde me in één keer dat ik lopend ben,” zei ik een beetje beschaamd. “ik kan dit nooit meekrijgen.”
“Oh dat is toch geen probleem, ik ben met de auto en kan het vanmiddag zo even bij u langsbrengen hoor,” lachte ze vriendelijk. “Zou je dat willen doen, je bent een schat, ik zorg dat er een kop thee voor je klaar staat,” antwoorde ik opgelucht, “dank je wel en tot vanmiddag,” zei ik en liep weer naar huis.
Eenmaal thuis maakte ik alles aan kant en om drie uur klonk de deurbel. Daar stond die lieve Kim voor de deur met mijn boodschappen. “Wat lief van je Kim, kom binnen. Ik heb een kop thee voor je,” nodigde ik haar uit. We zetten de dozen binnen waarna we aan de keukentafel gingen zitten.
Ik schonk twee koppen thee in en hield haar mijn sigaretten voor. “Rook je?” vroeg ik haar. “Ja lekker, dank u wel,” en ze stak een sigaret op. Ik glimlachte en zei: “ik ben gewoon
Suzan hoor, zeg alsjeblieft geen u tegen me.” “Oke Suzan, dank je wel,” lachte ze en blies de rook uit.
“Je woont hier toch in de buurt?” vroeg ik een beetje nieuwsgierig. “Ja, ik woon twee straten verderop. Nog niet zo lang hoor,” antwoorde ze. “En woon je samen of alleen?” vroeg ik haar.
“Ik woonde eerst samen met mijn vriend maar dat is uitgegaan,” gaf ze als antwoord. “Och wat jammer nou,” zei ik. “Ja, toen ik hem vertelde dat ik bi ben heeft hij zijn spullen gepakt en mij alleen gelaten. Nu ongeveer een maand geleden,” sprak ze nog steeds teleurgesteld. “Wat een verhaal meisje, heb je nog geen nieuwe relatie?” vroeg ik belangstellend. “Nee, ik vind het wel even prima zo. Ik zie wel wat er gebeurd. Ik kan de huur gelukkig alleen betalen. Ik heb een leuke baan en vrienden.” vertelde ze verder. “Wat een verhaal, gelukkig zie je positief,” sprak ik haar moed in. We kletsen er nog heel wat af en de middag vloog voorbij. Verschrikt keek ze op haar horloge, “ is het al zo laat, ik moet nodig naar huis,” zei ze verschrikt. “je mag hier ook wel eten hoor,” nodigde ik haar uit. Ik ben toch alleen en ik kook liever voor twee dan voor mij alleen.” “Als dat niet te veel moeite is, graag!” nam ze mijn uitnodiging aan, “dan help ik je koken.” Zo gezegd, zo gedaan. We gingen aan de slag en begonnen met koken. Na het eten vond ze het tijd om naar huis te gaan. “Wil je mijn huisje zien,” vroeg ze. “Ja hoor, ik ben wel benieuwd hoe jij woont,” nam ik haar uitnodiging aan. “wacht, dan neem ik een fles wijn mee,” “Top, laten we dat doen.” We wasten nog even af, ruimden de rommel op en gingen richting haar huisje. Ik reed met haar mee in de auto en kon wel terug lopen. Ze bleek inderdaad dichtbij te wonen. Eenmaal aangekomen opende ze de deur en liet me binnen.
“Ik zal je gelijk een rondleiding geven,” zei ze en liet me binnen. Eerst de keuken, de woonkamer, badkamer en als laatste haar slaapkamer. Ik liep de kamer binnen en keek nieuwsgierig rond. Op haar nachtkastje lag een grote
dildo. Ik pakte hem op en keek haar aan. Ze begon te blozen. “Is ie lekker?” plaagde ik haar een beetje. Ze sloot de deur en de gordijnen. “Probeer hem maar,” nodigde ze me uit. Ik wist even niet hoe ik het had. De kassière keek me strak in de ogen en meende wat ze zei. Twijfel maakte zich van me meester en ik raakte een beetje in paniek.
Willen jullie weten of ik op haar uitnodiging in ben gegaan, laat het me dan weten.
