Het was een warme dag in Maastricht. Toen ik een biertje aan het drinken was op het terras van een café op het Vrijthof zag ik een jonge vrouw aankomen in haar lichte minirokje en haar nonchalant losgeknoopte witte blouse. Ze ging niet ver van me af zitten en sloeg opvallend haar benen over elkaar. Echt opvallend mooi was ze, met halflang stroblond haar. Ik kon mijn ogen niet van haar lange, slanke dijen afhouden die onder de rok eindigden in een schaduwgebied dat bevorderlijk was voor alle mogelijke
fantasieën. Toen ik genoeg naar haar benen gekeken had was het haar decolleté dat mijn wellustige blik aantrok. Ik voelde mijn piemel in mijn broek bewegen. Ik leidde daaruit meteen af dat dit een teken was dat ik het met haar absoluut moest proberen. Wat riskeerde ik? Een beleefde of een nijdige weigering? Ik moest het doen of ik zou er mijn hele leven spijt van gehad hebben, dat wist ik zeker.
Ik wachtte tot de ober weg was. Het vrouwtje had een Perrier besteld in een hoog glas waar de ijsblokjes weinig ruimte voor water leken te laten. Ik haalde diep adem, pakte mijn blonde Leffe en liep zo elegant mogelijk naar haar toe.
“Hallo, mijn naam is Nick. Ik heb het gevoel dat je een toeriste bent. Misschien kan ik je helpen?”
“Hallo, aangename kennismaking!” antwoordde ze glimlachend, met haar onnavolgbare Fries accent. “Ik heet Feikje. Ik kom wel uit Friesland, maar ik breng al zes jaar lang vier maanden per jaar in Maastricht door en ik denk niet dat ik vandaag de hulp van iemand nodig heb…”
Het begon slecht, een Fries meisje dat meer Maastrichtenaar was dan ik.
‘In dat geval moet ik je bellen!” probeerde ik onhandig. Feikje lachte hardop.
“Wilt ik jou de monumenten van Maastricht eens tonen? Musea? Het Maarstrichtse nachtleven?” vroeg ze.
Het was duidelijk dat ze de gek met me hield. Ik had wel de tegenwoordigheid van geest om te antwoorden:
“Nee, dank je. Ik wou samen met jou wel iets anders doen, als je doet goed vindt.”
“Ik vermoed dat je me graag eens zou neuken,” lachte ze. “Is het dat wat je graag zou willen?”
“Precies,” zei ik. “Ik heb gehoord dat blonde Friese meisjes van nature uit ongelooflijk heet zijn, en ze je de hemel laten zien als je ze mag neuken.”
Daar antwoordde Feike me niet rechtstreeks op.“Maar ga toch zitten,” nodigde ze me uit, en wees naar een stoel tegenover haar.
Dat deed ik. We gingen verder met een discussie over Maastricht, de verschillende tentoonstellingen, de rosse buurt, en andere onbelangrijke dingen die betrekking hadden op mijn stad.
Toen deed Feikje ineens iets wat me verraste, maar waarvan ik de betekenis later begreep. Ze liet haar mobiele telefoon zien aan de ober die langs ons voorbijkwam en vroeg hem om een foto van ons twee te maken. Bij het bekijken van het resultaat merkte ik dat ik een beetje bleekjes uitviel naast zo'n prachtig wijfje.
De tijd verstreek, het gesprek werd hervat, maar het verpieterde en de dag vervaagde. Ik besloot opnieuw van start te gaan.
“Kan ik je nog eens terugzien?”
“Waarom niet? Morgen, hier, op hetzelfde uur als je wilt.”
Dan stond Feikje op, glimlachte naar me, stak een zachte bleke hand uit en vertrok zonder om te kijken. Zodra ze me haar rug had toegekeerd richtte ik mijn blik op haar benen en haar achteruit stekende billen die haar rok bol deden staan. Er gingen een paar minuten voorbij waarin ik probeerde bij zinnen te komen.
“Jij bent een van de bevoorrechten.” zei de stem van de ober achter me. Ik sprong op.
“Wat bedoel je?”
“Het is een tijdje geleden dat ik haar met iemand heb gefotografeerd.”
“Ik begrijp je niet.”
“Wel, regelmatig komt die vrouw hier wat drinken. Veel mannen benaderen haae zoals jij dat deed, maar weinigen van hen hebben recht op een foto gehad.”
“En wat doet ze met die foto's?”
“Dat weet ik niet. Wie zou dat kunnen raden? Ik weet alleen dat ze een paar dagen later alleen terug naar hier komt.
“Hey man, je maakt me bang…”
“Doe me niet zeggen wat ik niet gezegd heb! Zij is zeker geen bidsprinkhaan die haar mannetje opvreet na de paring. Ik heb gewoon niet het gevoel dat de betrokken mannen hier nog een voet op het Vrijthof durven te zetten, dat is alles.”
Ik verdiepte me weer in mijn gedachten. Wat was dit voor een mysterie? Dat veranderde in ieder geval niets aan de manier waarop ik zin in haar had. Ze had gezegd “Morgen op dezelfde tijd en zonder twijfel zal ik er zijn… Dus maar afwachten of ze me niet voor de gek had gehouden.
De dag leek me eindeloos, maar tegen het einde van de namiddag, rond zes uur, had ik mijn observatiepost van de dag ervoor opnieuw ingenomen. De ober bracht me mijn Leffe en wenste me veel succes met een glimlach. Er ging een half uur voorbij en ik begon mezelf te vertellen dat dit verhaal geen steek hield. Maar toen arriveerde mijn godin, in een strakke zwarte broek. en een T-shirt van dezelfde kleur afgezet met strass steentjes. Ik voelde duizend paar ogen op haar gericht, maar ze kwam mij halen, niemand anders, en ik was er best trots op.
Deze keer was zij het die aan mijn tafel kwam zitten.“Wil je niet met me meekomen?” vroeg ze. “Bij mij thuis kan je nog borrel krijgen. Ik woon hier tamelijk dichtbij.”
Ik wou onmiddellijk rechtstaan en met Feike meegaan. Maar ze temperde mijn enthousiasme wel toen ze zei:
“Kom maar mee. Ik moet je aan mijn man voorstellen.”
Als de bliksem aan mijn voeten zou zijn ingeslagen zou ik niet meer zijn opgesprongen. Feike zag mijn verbijsterde blik en ging door:
“Ja, hij vond je foto leuk en we hebben een voorstel voor je, een soort deal, maar laten we er hier niet over praten. Als dat je ongemakkelijk klinkt, kan het hier allemaal ophouden.”
Mijn
verlangen naar het Friese blondje was zo intens dat ik mezelf hoorde reageren:
“Hoe heet je man?”
“Nyls. Hij is geen pure Fries. Ik wel, zijn vader is Fries, maar zijn moeder is een Hollandse uit Delft.
“Kom, dan gaan we naar Nyls,” zei ik. “En daar zal ik wel te horen krijgen wat de deal is die jullie uitgedokterd hebben.”
Voor het eerst pakte Feikje mijn hand en glimlachte naar me.
“Ik ben blij,” zei ze. “Je zal er geen spijt van krijgen.”
Feikje nam mijn arm net onder de oksel en drukte zich tegen me aan. Ze had het over alles en niets en ik moet toegeven dat ikniet meer teveel aandacht schonk aan haar woorden, maar probeerde de situatie duidelijk te analyseren. Waar was ik aan begonnen? Wat deed haar man in dit verhaal? Over welke deal had ze het? Ik begon serieus te denken dat ik maar beter alles kon laten zoals het was en naar huis op de Cannerweg rennen…
Net op dat moment bleef Feikje staan en zei: “We zijn gearriveerd.”
De grote rookglazen deur van een mooi flatgebouw bevond zich voor ons. Je kon duidelijk door de deuren een luxe entree zien die naar twee liften leidde. Feikje tikte een code in en nodigde me uit om binnen te komen. Mechanisch nam ik haar hand en kneep er iets harder in. Ze wees me erop dat ik niet bang moest zijn:
“Ontspan je, lieverd.”
Ik vond dat woord “lieverd” een beetje misplaatst. Het voelde aan alsof ik, het appartement van een prostituee binnenstapte. Wat als mij geld werd gevraagd? Dat zou jammer zijn...
