De dag erna zien we elkaar weer op het werk. We zitten bij elkaar, maar we moeten doen alsof er niks gebeurd is. Als een echte Badboy flirt jij er op los Badboy. Je ogen fonkelen als je merkt dat ik toch een tikkeltje jaloers ben.
Tijdens de pauzes ga je roken, ik kom bij je staan maar als stoere Badboy sta je mij uit te lachen om je machotypetje niet te verliezen tegenover onze collega’s. Je houdt je ego hoog. Maar de blik in je ogen houdt mijn ogen vast. De blik vertelt dat je van mij houdt.
Tijdens de vakantie komt jouw zoon, twee maanden bij ons werken. Samen staan jullie ’s morgens te roken. Jij staat er te wachten om mij te ontmoeten. Je zegt stoer “Goedemorgen Minfie”. Ik moet mij inhouden om niet te zeggen: “Goedemorgen lieve schat”. Ik negeer je en zeg niks, omwille van je zoon.
Maar op de werkplek ziet je zoon ons niet en daag je mij uit door te zeggen “Ben je slechtgezind deze morgen” en streel je heel discreet even mijn billen. De collega’s maken het mij moeilijk en je snauwt me toe dat ik van mij moet afbijten, terwijl je uw vuist balt om de lastige collega’s een flink pak rammel te verkopen. Om mij te verdedigen geef ik je een blik dat je u rustig moet houden.
De Badboy komt in je los en je kan niet meer aarden op de werkplek.
Onze oversten verplaatsen je naar een andere werkplek binnen het bedrijf. Het is er een losser regime om te werken maar toch heb je het er moeilijk. Ik weet zeker dat het is omdat ons contact minder is en dat je me mist.
Je neemt een nieuwe uitdaging aan en we verliezen mekaar uit het oog maar we blijven in mekaars hart.
Na een tijdje komen we elkaar tegen, maar je halve trouwboek is erbij en mijn toenmalige, dus buiten een blik uitwisselen kan er niks. De blik zegt genoeg.
Blijkbaar heb je hemel en aarde verzet om mijn gsmnummer te pakken te krijgen want enkele dagen na onze ontmoeting krijg ik een sms van een onbekend nummer: “is je mij?” Ik beantwoord de vraag met: “Wie ben je?” Het antwoord is heel simpel maar even onduidelijk: “Heeft je vriendje je al ontmaagd? Heeft hij je al hard genomen?” Ik kan nog steeds niet bedenken wie je bent en ik beantwoord de sms met: “Ik weet niet wie je bent en het zijn uw zaken niet”. Daarna blijft het stil…
Ik hoor niks meer van u enkele jaren, tot ik verneem dat je weer in het bedrijf bent. We komen elkaar tegen op een event. Ik schrik me rot want ik wist niet dat je terug was. We praten even collegiaal bij en vragen elkaar hoe het gaat. Blijkbaar ben je door omstandigheden terug in het bedrijf en ben je nog getrouwd. Ik ben ondertussen opnieuw single en werk in een ander regime. We kunnen niet veel meer praten, er staan collega’s bij en ik moet helaas weg. Je vraagt nog of mijn gsmnummer nog bestaat, maar ik antwoord niet meer en ben weg. Ik moet mij haasten om mijn
afspraak te halen.
Ik hoor de volgende werkdag dat het event een beetje uit de hand gelopen is en dat je uw auto total loss gereden hebt. Tja, Badboy zeker
We horen mekaar niet meer. Maar we blijven in mekaars hart, ik ben er zeker van. Heel zeker. Jij bent getrouwd, je zoon groeit op. Ik blijf single. Ik mis je op het werk, maar je weet niet wat er allemaal gebeurd is.
Zie we elkaar weer Badboy?
