Na hun wandeling in Het Zwin stoppen Karel en Jan bij een gezellige bistro en ze genieten van een streekbier en een gemengde schotel kaas en salami.
'Anouk ziet er dolgelukkig uit,' zegt Karel, 'het is duidelijk dat het haar goed doet, eindelijk een die lang verhoopte relatie te kunnen beginnen en zich seksueel te kunnen uitleven. Toch merk ik aan kleine dingen dat jij er nog niet helemaal uit bent. Twijfels die voortkomen uit schuldgevoelens, denk ik.'
'Dat is zo, Karel, tijdens de seks is alles licht en mooi en heet, maar vlak daarna, zoals vanochtend in de douche, met iets dat ik helemaal niet had verwacht van haar, komt het gevoel in me op dat ik pervers ben en dit als vader ab-so-luut niet mag doen.'
'Ik wed dat je misdienaar geweest bent en bij de jezuïeten hebt gestudeerd! Waar of niet?'
'Huh... natuurlijk, iedereen bij ons deed dat.'
'Dacht jij! Er was ook staatsonderwijs! Ik prijs mezelf gelukkig dat mijn ouders ongelovig waren. Zij hadden geen last van zondebesef en biechtstonden. Voor uw kerk zouden ze zeer zondig zijn, want ze waren libertijns en voor hun tijd heel vrijgevochten. Ze hadden een open huwelijk, waar we als kind pas iets over te weten kwamen toen we 18 waren of zo, maar ze verborgen het ook niet echt. We beschouwden hun minnaars als hun vrienden, waarmee ze wel openlijk knuffelden en zoenden, maar daar zagen wij niets ergs in, het was onze normaal. Zelf ben ik altijd een rustig en bezadigd persoon geweest, ik had geen minaressen nodig. Na een paar korte relaties heb ik de vrouw ontmoet waarmee ik trouwde, we kregen onze dochter en die trouwde en haar kind kreeg, bleek ze algauw verslaafd aan heroïne. Ze doodde zichzelf in de ontwenningskliniek en zo hebben we haar dochtertje van bij de geboorte moeten opvoeden, want de vader was nooit getrouwd geweest met haar en had ook het vaderschap niet erkend. Dat kleine schepseltje, onze Dasha, was onze oogappel en niets mocht haar ontbreken, ook onze lichaamswarmte niet. Dat we zonder het eigenlijk te merken, zonder veel woorden maar met veel liefde, uiteindelijk tot deze mooie liefdesrelatie hebben gebracht zonder daar moreel over te tobben of problemen over te maken, is wel het gevolg van de opvoeding door mijn ouders. Ik heb natuurlijk ook schuldgevoelens, maar dan alleen over tekortkomingen en vergissingen in mijn werk als rechter. Dat kan soms zwaar doorwegen en slapeloze nachten tot gevolg hebben. Maar de relatie met Dasha heeft me nooit anders dan gelukkig gemaakt. En ik zou er veel voor overhebben om jullie te helpen over die blokkades te klimmen en ze achter jullie te laten. Want zonder dat je het beseft, zal
Anouk zich ook schuldig voelen als jij dat doet.'
Jan denkt na, knikt: 'Met mijn hart weet ik dat ook, Karel, maar mijn verstand... Ach, ik ben blij dat ik bij jou terechtkan, ik geloof niet dat ik het op dit ogenblik alleen zou aankunnen.'
'Ja, en je mag niet vergeten dat Anouk nu ook Dasha heeft om haar te helpen. Het wel eens kunnen dat Anouk met zevenmijlslaarzen verder stapt en zich als een seksueel wezen ontwikkelt, terwijl jij het gevaar loopt stil te blijven staan of achteruit gaat. Kop op, kerel, je beseft toch ook wel welk geschenk je in de schoot geworpen krijgt?'
Plotseling voelt Jan de hevige aandrang om Karel te vertellen wat er in de badkamer is gebeurd, al geneert hij er zich voor en al is hij altijd van mening geweest dat je anderen nooit iets vertelt over wat er in een slaapkamer gebeurt. Maar het is sterker dan hemzelf, hij vertrouwt Karel en voor hij het weet vertelt hij over Anouks droom, hoe hij toekeek hoe ze in haar onderbroekje plaste en hoe hij zich daarna voorstelde dat zij ook naar hem keek terwijl hij plaste. Hij verwacht nu toch dat Karel hem zal terechtwijzen of op zijn minst het hoofd zal schudden.
Karel glimlacht echter: 'Nog eens, Jan, voor de zoveelste keer: vond Anouk het leuk? Vond jij het leuk? Heb je er iemand mee pijn gedaan? Tussen mijn vrouw en nu tussen mij en Dasha is er altijd één gulden regel geweest: praat erover met elkaar, open en bloot. Geniet van elkaar, maar wees altijd open voor elkaar. Anouks droom is misschien een kinderlijke fantasie, maar ze vond het wel allemaal heel aangenaam, ook toen die min of meer werkelijkheid werd. En al zal je me er verder nooit meer iets over horen zeggen: dit is iets waar mijn vrouw altijd van heeft genoten en Dasha niet minder. En ik ook. Toegeven dat je iets fijn vindt, ook al wordt dat door de goegemeente als raar of not done beschouwd, dat is volgens mij de sleutel tot je goed en zelfs gelukkig voelen. Wat je zelf niet goed vindt, doe je niet. Wat Anouk niet wil, doet je niet. En nu graag geen gezeik meer.'
Hij lacht om zijn woordspeling en steekt rustig een sigarillo op.
En plotseling komt dat besef heel duidelijk in Jan op, als een lamp die aangestoken wordt en de duisternis in een oogwenk helemaal verdrijft. Hij denkt aan Anouk, aan gisteren, aan vanochtend en hop! zijn lul wordt stijf. En hij weet: zijn penis is geen leugenaar, die heeft geen hersens, geen verstand en geen morele overwegingen. Dit doet gewoon het enige dat hij kan: rusten wanneer het hem niet interesseert en de kop opsteken als het niet anders kan.
Ook aan tafel, bij het diner kijkt Jan met andere ogen naar zijn dochter en kan ze ineens niet meer zien als 'een kind'. Hoe blind is hij geweest! Hij zit tegenover een jonge vrouw, nu nog even in het lijf van een kind misschien, maar niet meer met de ogen, de lippen, de mond van een kind. Ze straalt, lacht, babbelt honderduit, is gewoonweg een gelukkige jonge vrouw - een vrouw.
Karel en Dasha hebben zich verontschuldigd voor het avondmaal omdat Dasha een ander soort honger had dan naar eten en haar opa had meegetrokken naar hun suite. Jan en Anouk blijven dan ook niet natafelen, maar lopen zo snel mogelijk naar hun kamers. Anouk verdwijnt onmiddellijk in de badkamer, Karel zet de wide screen TV aan voor het nieuws. Tien minuten later komt Anouk op hem toe:
'Kijk eens, papa! Verrassing!'
Ze blijft tussen hem en het TV-toestel staan, op anderhalve meter van hem, naakt op een alleraardigst broekje na, een soort caleçon in roze zijde dat aan de lenden poft en met pijpjes die, omdat ze zo klein is, tot halverwege haar bovenbeen reiken. De pijpjes zijn afgezet met een brede strook witte kant en zijn zo te zien elastisch, ze omsluiten haar dijbeen perfect. Ze staat daar zo parmantig, met de handen in de lenden, onderbuikje ietwat naar voren en ze blijft schalks glimlachen.
'Mijn god, waar heb je dat vandaan, schatje?'
'Van Dasha gekregen, papa. Ik wilde het echt niet, maar ze heeft het voor mij gekocht zonder dat ik het wist. Ik had het wel gepast en vond het ongelooflijk mooi en zacht, en vooral grappig, dat zal je straks ook wel vinden, want er zit nog een verrassing in voor jou!'
'Die verrassing ken ik waarschijnlijk al, dat mooie muisje van jou, nietwaar? Maar geloof me: iedere keer dat ik het zie, zal het een verrassing voor mij zijn.'
'Nee, papa, DIT is de verrassing!' en ze ploft naast Jan neer op de sofa, gaat languit liggen, steekt twee vingers tussen haar benen en trekt haar slipje open. Het heeft een open kruis, de opening is ook weer afgebiesd met witte kant, zodat haar zachte perzikje in een ovalen lijst van luchtig weefsel gevat is.
De vanzelfsprekendheid waarmee ze haar kutje toont, zet Karel weer aan zich op haar lijn te zetten, zich geen zorgen te maken. Hij is wel haar vader, maar als hij met haar vrijt, is hij haar man. Hij bedenkt zich dan ook niet, zet zich op zijn knieën voor de sofa, draait haar tere lijfje naar zich toe en terwijl ze het broekje blijft openhouden met al haar vingers nu, zo wijd ze kan, duikt Jan tussen haar benen en begint hij haar zachtjes te likken tot ze haar onderlijf wentelt en keert en hij haar stilletjes hoort kreunen van genot.
