Omschrijving personages:
Casper. Hij is een student in het 2de jaar van de hogeschool. Hij studeert elektronica. Hij heeft ook al zijn eerste auto. Een tweedehands Alfa Romeo Mito QV, in het Competizione Roso, die hij redelijk goedkoop heeft kunnen kopen. Maar van zijn ouders mag hij er nog niet zo vaak mee rijden en moet hij met de bus naar school.
Qua uiterlijk, is hij niet een uitschieter. Doordat hij ook niet zo groot is en er niet echt sportief uitziet. Meestal zijn degene die voor hem gevallen zijn, vooral op zijn zacht, bezorgd, voorzichtig, verlegen, twijfelachtig en onhandig innerlijk gevallen. Of voor zijn naar achter gekamde haren, gecombineerd met een net uitziend hemd, zwarte broek en geklede schoenen.
Hij zit samen met
Suzanne op de bus.
Suzanne. Zij zit ook in haar tweede jaar van de hogeschool, maar niet op dezelfde hogeschool als die van Casper. Ze zit wel met Casper op de bus. Maar ze stapt op aan het tankstation, dat is 30 minuten later dan de halte van Casper.
Suzanne heeft een heel mooi uiterlijk. Volgens Casper zelfs zo mooi, dat hij wel nooit bij haar op een goed plaatje zal komen. Haar uiterlijk is als volgt: ze heeft een wat bleker gezicht, met donkerbruine haren en wenkbrauwen en een paar prachtige kastanjebruine ogen. Als je verder naar onder gaat, zie je dat ze een mooi figuur heeft. Ze heeft mooie volle borsten, niet te groot, maar ook niet te klein. Eronder een klein buikje, wat haar zeker schattig maakt, en ook nog een mooi vol achterwerk, waarvoor Casper soms moet opletten dat hij er niet de hele tijd naar zit te kijken.
Het verhaal
Op de bus naar huis zaten Casper en zijn klasgenote Yente te praten over de lessen van die dag en hun klasgenoten. De volgende halte stapte Suzanne op. Casper kende Suzanne persoonlijk nog niet, maar had haar wel al vaak gezien op de bus. Yente wuifde naar Suzanne en deed het teken dat ze bij hun kon zitten.
Suzanne kwam naar hun vierzit en ging naast Casper zitten. Hij wist niet dat Yente en Suzanne elkaar kenden. Maar voor hij aan Yente kon vragen van waar ze elkaar kenden, vertelde ze hem dat ze vroeger bij elkaar op school hadden gezeten, tot in het vorige jaar. Daarna begonnen de dames te babbelen over koetjes en kalfjes. En Casper dommelde in….
Tijdens het slapen zakte het hoofd van Casper op de schouder van Suzanne, die eerst schrok. Maar Yente zei dat ze hem niet mocht wakker maken, want anders zou hij in paniek geraken. “Waarom?” vroeg Suzanne. “Omdat hij zeer onzeker en verlegen is” vertelde Yente. “Ah, oei oké. Dan zal ik hem maar laten liggen?” “Dat mag, maar wacht. Ik ga eerst een foto maken. Het is schattig om te zien. En dan kan ik hem hier achteraf mee plagen”.
Yente nam de foto en toonde hem aan Suzanne. Die vond het eigenlijk ook een schattig zicht en zei dat ook aan Yente.
Yente begon toen te vertellen, dat ze bij zijn vrienden gehoord had dat hij Suzanne best mooi en schattig vond.
“Echt?!” vroeg Suzanne verbaasd.
“Ja! Toch schattig?”
“En heb je hem al eerder verteld dat ik jouw vriendin ben?”
“Nee, anders geraakt hij in paniek en zegt hij niets meer over jou tegen mij”.
“Maar nu weet hij dat toch? Hij gaat nu toch ook niets meer durven te zeggen?”
“Misschien, maar ik ga mijn best doen om hem zo min mogelijk in paniek te doen geraken” deelde Suzanne mee.
“Oké. Oei ik moet er bijna af. Wacht, heeft hij een
Instagram profiel?”
“Ja, ik ga het je geven, anders gaat hij nog meer vragen stellen.
“Oké. Ik heb het. Mag ik hem nu wakker maken?”
“Ja”.
“Hoe?”
“Geef hem een zoen!”
“Zal hij dat niet erg vinden?”
“Natuurlijk niet! Hij heeft toch een crush op je”.
“Oké dan” en Suzanne gaf hem een zoen op zijn mondmasker.
“Ja maar nu voelt hij het niet. Geef hem er een op zijn voorhoofd of zo”.
Suzanne gaf hem er één op zijn voorhoofd.
Casper werd langzaam wakker en kleurde rood van verlegenheid. Ondertussen stond Suzanne op en wandelde de bus uit, waardoor Casper nog roder werd.
“Zeg Casper, wat is er? Zit je naar haar ass te kijken?” vroeg Yente.
Casper kleurde nog roder, waardoor hij op een fel rode tomaat leek.
“Nee nee” loog hij.
Yente had dat door, maar ging er niet verder op in, bang dat hij ineens ging ontploffen van verlegenheid.
