Ik ben nu 2 weken eigendom van Mrs.R en volgende week moet ik een operatie ondergaan.
Ik krijg een echte staart die aan mijn staartbotje word bevestigd, zo heeft Mrs.R het me vertelt.
Ik krijg dagelijks training in het lopen als een paard en ik voel mij echt lekker in mijn rol.
Elke dag krijg ik een bit in en oogkleppen op, ook worden mij elke dag hoeven (schoenen) aan getrokken.
Ik loop niet meer rechtop als een mens, maar echt op mijn hoeven.
Dus met gebogen rug en mijn kontje naar achteren.
Mijn pik is ingepakt in een paardenpik (huls) en die bungelt dan tussen mijn benen.
Ik zie diverse merries en hengsten rond lopen en zie dat bij de hengsten de staart boven hun kont zit en ze allemaal gedragen als een echt paard.
De merries hebben de borsten afgebonden en tegen het lijf aangedrukt, bij hun zitten er ook staarten waar ze horen te zitten.
Ik doe trouw mijn oefeningen als veulen.
Dan is de dag aangebroken dat ik word geopereerd.
S' morgens krijg ik mijn hoeven aan en word ik netjes "gekleed" als paard.
Dan moet ik in de paarde trailer stappen en daarin word ik met mijn hoofdstel vast gezet.
Dan gaat de klep dicht en vertrekken we.
Na een rit van ik denk een uur, komen we aan op de bestemming.
De klep van de trailer gaat open en ik word eruit gehaald.
We lopen een schuur in en daar moet ik over een soort bok gaan liggen met mijn poten vastgemaakt aan de poten van de bok.
Dan krijg ik een spuit in mijn billen en word er een masker op mijn neus gezet, voor ik het weet slaap ik en voel ik niets meer.
Als ik wakker word sta ik nog steeds over het bok.
Ik heb een droge mond en krijg wat water te drinken.
Dan staat Mrs.R voor me en zegt: zo nu ben je bijna compleet, de staart zit eraan de rest komt later.
Ik word los gemaakt en voor een spiegel geleid, daar zie ik mooie lange staart aan mijn achterlijf zitten.
Mrs.R zegt: je leert er nog wel met omgaan, nu eerst eraan wennen.
Ik word weer naar de paardentrailer geleid en vastgezet.
Dan gaat de klep dicht en rijden we terug naar huis, naar de stal.
Dit voelt goed.
Ik ben benieuwd naar de eventuele volgende aanpassing aan mijn paardenlijf.
Ik probeer met mijn staart te zwaaien maar heb het idee dat het nog niet zo goed lukt.
Ik moet maar goed oefenen.
Als ik weer op stal sta, word ik bekeken door de andere paarden.
Ik voel me trots met mijn staart, dit had ik vroeger nooit gedacht.
Ik voel me ook trots dat ik deel mag uit maken van de stal van Mrs.R.
Ik leef nu het leven dat ik altijd had willen leven.
Ik word de volgende ochtend uit de stal gehaald en moet weer aan de tredmolen.
Rondjes lopen, het lopen gaat me nu goed af.
Ik loop stevig door tot tevredenheid van de trainer die ernaast staat met een
zweep.
De zweep heb ik in het begin wel een paar keer gevoeld.
Nu ik meer getraind ben word ik niet meer geslagen.
Ik ben al goed gewent aan het ritme van het leven als paard en het leven in de stal.
Mrs.R komt regelmatig kijk in en bij haar stal en bespreekt dan met de trainer wat en hoe het beter of anders kan.
Wij paarden horen dat niet maar als er veranderingen zijn merken we dat snel genoeg.
