Sharon liet mij eigenlijk helemaal links liggen. Zo zit ze je nog te pijpen in de trein en lijkt ze wel verliefd op je lul, zo lekker vond ze het. En zo zit je weer bij haar in de klas en kijkt ze je niet aan, en lijkt het alsof er nooit wat gebeurd was. Wie had gedacht dat een dickpick zou werken… Ik niet.
Ik hoorde haar smoezen met wat vriendinnen. Ze noemde godzijdank geen naam, want ik kwam er al snel achter dat ze de dickpick aan het delen was, waar hard om werd gegiecheld, maar ook aardig wat bewondering naar voren kwam.
‘Kennen wij hem?’ vroeg de één.
‘Ja, van wie is dit?’ vroeg de ander. Sharon had twee vriendinnen die ook erg lekker waren en het idee liet me al smelten van verlangen.
‘Ga ik echt niet zeggen.’ hield ze het toch voor zich.
‘Niet van…’
‘Nee.’ zei ze duidelijk en lachte ze terwijl ze teleurgesteld klonk. Die pik-pick was niet van haar vriendje.
‘Heb je er wat mee gedaan?’ vroeg de één.
‘Tuurlijk niet. Ze heeft toch net verkering…’ zei de ander geërgerd om de domme vraag. Maar ik zag
Sharon glunderen.
‘Dit was in de trein.’ zei ze toen. ‘We waren helemaal alleen toen hij me dit stuurde. En ik kon gewoon niet anders. Okay, ik had gedronken, maar ik wilde gewoon.’ sprak ze toen toch vrijuit, en de twee verbaasden zich nog meer dan toen ze net de foto zagen. En ik met hun. Zij durfde.
‘Meen je niet…’ reageerde de één, die de vraag had gesteld.
‘Dat kan je echt niet maken.’ reageerde de ander. En ik hoorde Sharon enkel een beetje schunnig gniffelen. Dat deed me dan toch goed.
Wat me ook goed deed, was het feit dat ze me helemaal niet vergeten was. Sterker nog, een dag later appte ze me terwijl we in de klas zaten. Ze vroeg me of we konden praten na school, en spraken af in het fietsenhok na het laatste uur.
Ook hier waren we helemaal alleen. We leken wel terug te gaan naar dat moment.
‘Ik kan het niet uitleggen.’ zei ze nog. ‘En je mag echt niks zeggen.’ vond ze. ‘Maar ik wil hem nog een keer zien. In het echt.’ wilde ze. Ik kon m’n oren niet geloven. Ik dacht altijd dat ze preuts was, en zo beeldschoon als zij zie je ze maar weinig. En dan was ze geil geworden van mijn lul.
‘Nog steeds alleen pijpen, zeker?’ vroeg ik haar. We hadden allebei niet gedronken nu, en de spanning was veel voelbaarder. Ze keek me intens aan, en knikte.
‘Als je dat goed vind.’ zei ze nog. Ik knikte maar. Ze had een ander beeld van me gekregen na die dickpick. Ik durfde veel meer dan zij dacht. Wel als ik gedronken had. Maar als ze dit soort dingen tegen me zei en van me verlangde, leek ik ook heel veel te durven. ‘Alleen even snel, weer.’ zei ze nog lief en ze stapte dichterbij toen ik mijn broek begon los te maken, hier in het fietsenhok.
‘Wil je dat ik zelf weer…’ stelde ik alvast voor.
‘Ja, is goed.’ zei ze rustig. Die armen vriend van haar…
Ik deed voorzichtig met haar. Ik was immers ook nog verliefd op haar. Dus legde ik mijn handen aan weerszijden van haar gezicht en streek ik langzaam naar achteren, zodat ik al haar lange, asblonde haren beet had, en toen zij haar mond opende, legde ik m’n eikel op haar tong, en begon ik haar heel langzaam in haar mond te nemen. Haar tong was nat en hijgend keek ze naar me op. Ze leek er weer aan te moeten wennen, maar als je iets leuk vind, went het blijkbaar snel. Ik kneep m’n ogen dicht, keek naar de lucht. Ik kon haar amper aankijken. Ik wilde het langer uithouden. Maar als ik keek, zag die mooie, grote blauwe ogen en dat allerliefste gezichtje wat je je maar kan voorstellen. Haar mond wagenwijd open, en mijn pik die er toch aardig in begon te klotsen. Ik bewoog automatisch harder, zodra zij het toeliet. Harder en dieper. Zo bewoog mijn pik, maar klonk ook mijn gekreun. In zeer korte tijd mocht ik voor de tweede keer zomaar haar mondje gebruiken. Alleen maar omdat ze op de grote pik geilde, en wilde dat die kwam. Net als in de trein. En dus gaf ik haar dat wat ze in de trein ook kreeg. Ik hield m’n gekreun in en stopte plots met stoten, om vervolgens elke twee seconden fel uit te halen waarbij ik mijn eikel tegen het achterste van haar keel stootte en daar een dikke klodder sperma achterliet, en dat zes keer. Toen moest ze wel kokhalzen en toen ik haar losliet, viel ze voorover en spuugde ze bijna alles uit voor haar op de grond.
‘Echt niks zeggen.’ zei ze me nog een keer terwijl ze me hielp met het dichtmaken van m’n broek, bijna lieflijk. Ik knikte.
‘Wanneer weer?’ wilde ik weten. Ze lachte erom. Ik ging er vanuit dat dit vaste kost werd. En zij nu misschien ook wel.
‘Snel.’ zei ze dan ook. Ik kon niet wachten, maar hield het voor me.
‘Ik kan elke dag wel. Meerdere keren.’ zei ik nog wanhopig.
‘We zien wel.’ zei ze snel, en ze liep net zo snel weg. En dan stond ik daar alleen in een wat koud en kil fietsenhok en leek ik niet echt te beseffen dat dit zomaar gebeurd was. Dus wel… En dat alweer.
