Het lijkt zo kort geleden, maar ik word inmiddels al zo’n twee maanden Doctor Cumcontrol genoemd. Gelukkig slechts in kleine kring - door een paar gozers uit mijn vriendenclub die zelf ook niet vies zijn van mannenvlees. Nou ja, adolescentenvlees. Het zal wel duidelijk zijn dat mijn echte naam voor geen meter lijkt op de Engelse omschrijving. Nee, ik heb een traditioneel Nederlandse naam: Wouter. Een paar weken geleden ben ik 17 geworden, ik ben overgegaan naar 6 VWO (gelukkig begint die ellende pas over zeven weken) en zal nooit groter worden dan 1,75 meter. Voor de rest: hazelbruine ogen, kortgeknipt donkerblond haar en een brede vol-lippige mond. Postuur: licht atletisch.
Dat atletische heeft altijd al in me gezeten. En waar de meesten dan ook daadwerkelijk op atletiek gaan of een sport zoals basketbal beoefenen, koos ik al op jonge leeftijd voor fietsen. Nee, wielrennen kun je het niet noemen. Ik ga niet in zo’n broekje tonen dat ik een kleine lul heb of de boel opvullen. Nee, ik houd van lange-afstandsfietsen. Gewoon stug in het ritme doorgaan, je doel ver vooruit, genieten van je uithoudingsvermogen en weten dat je er dan zal komen.
‘Stug in het ritme doorgaan’, ik herinner me nu weer wanneer ik dat voor het eerst hoorde. Ik zat in de tweede en had in de klas een bijzonder mooie donkergetinte medelander. Lang, super kroeshaar, sportief, slim en fucking lief. De toenadering tussen Tyler en mij vond plaats in de schooldouches. Na een potje handbal waren er maar een paar die zich gingen douchen. Lucas en Sjoerd draaiden al een tijdje om elkaar heen - mentaal gezien. Zij stonden elkaar nu ineens aan te gapen in volle naaktheid en ik dacht alleen: 'Jullie denken te veel.' Tyler bleek een korter lijntje naar God te hebben. Hij kwam met een bijna stijve jongenslul - nou ja, iets meer - naast me staan in de groepsdouche en knipoogde naar me.
Lucas en Sjoerd hadden genoeg aan een paar minuten douchen, maar ik bleef gebiologeerd naar Tyler kijken. Mijn klasgenoot was superstrak, gespierd, egaal bruin in huid en met een blik die mijn wil deed groeien. En toen was de doucheruimte alleen met hem en mij gevuld. Tyler zei: “Wouter, doe het nou maar.” Voor ik het wist, zat ik op mijn knieën voor zijn kruis en slurpte zijn leuter naar binnen. En ja, shit, onder die stang hing een heerlijk stel fikse ballen in een strakke scrotum. Dertien jaar, ja-ja, alles was bij hem twee keer groter en mooier dan bij mij. Bovendien was binnen een paar seconden zijn lul echt keihard en schoof hij zijn eikel tot bijna achterin mijn keel.
‘Ooh, fuck, ik moet kotsen’, hoor ik mezelf denken. Tegelijkertijd weet ik dat ik mezelf moet vermannen, ik heb dit zelf gewild. Tyler blijkt het al door te hebben: “Stug in het ritme doorgaan, Wouter, je kunt mijn speeltje echt wel hebben.” En ik ben gedienstig, neem de lans volledig in mijn strot, ga op-en-neer en op-en-neer en voel Tylers eikel nog meer groeien. Langzaamaan begin ik ook de hartslag van Tyler in mijn mond te voelen, ik voel zijn schacht zwellen en kloppen en dan … tjesus … krijg ik echt veel zaad naar binnen gepompt.
En, ja, ik vond het lekker.
---
‘Stug in het ritme doorgaan’, bedenk ik me, terwijl ik het melkzuur in mijn benen voel. Oscar en ik zijn op weg naar Duitsland. Het is meivakantie en we hebben ongeveer zeven weken ‘lockdown’ achter de rug.
Dat was interessant: een soort extern begeleid thuisonderwijs. Opmerkelijk hoe goed onze docenten dat aankonden. Voor mijn ouders was deze periode echter een minder fijne ‘eye-opener’: ze kregen door dat het gros van de lesstof niet meer voor hen te volgen was - LOL. De voor mij minder leuke kant was de sociale isolatie, gebrek aan fysiek contact met leeftijdsgenoten, zeker omdat ik enig kind ben. Een paar van mijn maten lieten mij weten geile dingen te doen op social media. Lucas en Sjoerd spanden de kroon: die waren het stadium van te veel nadenken ver voorbij en bleken elkaar zelfs fysiek op te zoeken. We hielden dat soort info vele weken binnen de kern van onze vriendengroep, totdat de dijken braken: een onverlaat begon over Lucas en Sjoerd te schrijven op een seksverhalensite. Ik moet eerlijk zijn: die verhalen waren
spannend, niet omdat ik óf Sjoerd óf Lucas aantrekkelijk vond (en vind), maar omdat ik kansen zag. Ik ging terug in mijn herinnering en vond een tweede seksincident na Tyler dat wat subtieler lag.
Ik zit net in de derde klas en we krijgen onze eerste les Nederlands van een nieuwe mannelijke docent. Hij lijkt ergens rond de veertig, is ietsje groter dan normaal, heeft blond haar en een kleur ogen die ik lastig te omschrijven vind: in goed licht spetterend lichtblauw, anders blauwgrijs. Zijn naam: meneer Lentjes. En ik denk alleen maar: “Lul, ballen, seks en zaad.” Die eerste les zit ik naast Oscar.
Oscar behoorde toen al tot mijn vriendenclub, maar wel in de marge. Eigenlijk was hij meer bevriend met Sjoerd en Mark. Oscar was toen al redelijk groot, een beetje boers in bouw, met donkerblond, licht golvend haar en grijze ogen. Hij was redelijk verlegen, maar vooral heel ‘steady’ in aardigheid. Ik heb hem zelden boos gezien.
Ik zit al ergens vooraan in de middenrij als Oscar de klas binnenloopt. Hij heeft blijkbaar in de zomer goed gescoord bij kleren kopen, want hij heeft alweer een nieuwe outfit aan. Bij de introductiedagen droeg hij ook al elke dag iets anders. Vandaag ziet hij er vooral sexy uit. Hij heeft een mouwloos shirt aan waarin zijn brede schouders goed uitkomen en een ‘slim fit’ geruite broek. Met zijn bouw lijkt de broek ‘skinny’, maar dat is alleen maar omdat alles naadloos op de huid lijkt aan te sluiten. Oscar loopt mijn richting op en ik zie op een zekere plek het bewijs dat hij deze zomer een ontwikkeling heeft doorgemaakt. Oscars bobbel is bovengemiddeld, neigt naar volwassen. Hij verandert niet van richting, komt naast me zitten en zegt: “Ik ben wel benieuwd naar die nieuwe leraar. In de pauze vertelde
Jenny mij dat hij meteen aardig, leuk en slim overkomt.”
Terwijl hij dat zegt, komt meneer Lentjes met een glimlach binnen: “Goedemorgen jongens en meiden, dames en heren, en non-binair ertussenin, ik zat nog even in de personeelskamer te overleggen met mevrouw Van Dongen, jullie mentor.” Meneer Lentjes loopt naar de hoek waar zijn bureau staat, gaat zitten en logt in op de docentencomputer: “Ik zal eerst de presentie invullen, vertel daarna wat over mezelf en zal vervolgens jullie namen gaan leren. Vandaag geen focus op lesstof.” Dat laatste vind ik héél fijn: de meeste docenten drukken al bij les één het gaspedaal volledig in.
Terwijl meneer Lentjes onze namen noemt en vinkjes zet, dwalen mijn ogen af. Ik zit ineens onder het bureaublad te staren en krijg een rilling: nog lastig te zien, maar het lijkt wel alsof onze nieuwe leraar een monstercock en/of megaballen heeft. Zo groot lijkt me niet fijn, maar mijn jongenslul begint tóch te zwellen. Ik voel me ongemakkelijk en kijk om me heen. Naast me zie ik Oscar met een gefixeerde blik gericht op onze docent, mijn blik daalt en dan word ik nog geiler: Oscars schacht staat stokstijf afgeperst in zijn broek, zijn eikel is goed herkenbaar en ik zie de curve van beide ballen. Dan ineens kijkt Oscar mij aan en wrijft geanimeerd over zijn pakket … een donkere plek verschijnt ergens bovenaan, bijna aan de zijnaad van Oscars broek. Ik glimlach en zwijg.
Die middag probeer ik in bed mijn kop op orde te krijgen. Tyler, oké, zo’n halfjaar geleden, was leuk … maar Tyler vermijdt me inmiddels. Nee, ik ben niet boos, als we contact hebben is Tyler superlief, maar de schaarse momenten dat we elkaar één-op-één kunnen zien, zijn ook nog eens superkort. En dan: hoe kan ik geil worden van die oude man? Waarom lijkt Oscar hetzelfde te reageren?
Dan nemen de verwarrende gedachten een lichamelijke wending. Mijn pik doet iets wat ik nog niet ken. Ik zie hem steenhard staan tegen mijn getrainde buik, mijn jongensscrotum pulseert en er komt lichtwit vocht golvend over mijn eikel heen. Pfff, wow, yeah.
Dat jaar - mijn derde klas - heeft Oscar nooit meer naast me gezeten. Meneer Lentjes bleek bovendien een heel goede docent en vormde een mooi uitzicht.
---
Het is 9 maart 2020, des avonds (dank aan meneer Lentjes dat ik de naamval snap). Ik zit met mijn vader en moeder na te praten over de persconferentie van Rutte en Van Dissel. Wat een grappig einde: “Geen handen schudden” en dan vervolgens toch handen schudden. Onze premier is niet achterlijk, maar blijkt hier toch een heel gewoon mens te zijn. Ook Van Dissel toont zich in deze setting niet echt een hooggeplaatst figuur. Thuis hebben we de conclusie klaar: dat wordt chaos. Mijn vader vertelt over de familie van zijn eigen grootvader: begin twintigste eeuw gedecimeerd door de Spaanse griep. Nou ja, min of meer: kindersterfte was toen sowieso al gewoon. We kijken elkaar aan en ma zegt: “Laten we ons boerenverstand gebruiken, een beetje afstand ten opzichte van anderen zal ons de kop niet kosten.” Ja, mijn moeder was toen al haar tijd ver vooruit en begreep dat Rutte en Van Dissel amper benul hadden van wat er speelde. Raar, maar de echte ministers - één viel flauw, de ander kwam - leken lege figuren.
