Na de solo fietstocht naar Alkmaar kom ik voldaan thuis. Nou ja, het fietsen was wel solo, maar ik kan natuurlijk allerminst spreken over 'de solo handkar'. Mo en Mike gaan nog steeds door mijn hoofd: wat een gozers en de kans dat ik op zijn minst Mo nog eens ontmoet, is redelijk groot. En terwijl ik het huis binnenloop, zit een triootje met Tyler en Mo weer in m'n brein.
- "Hoi Wouter, fijn dat je weer veilig thuis bent. Was het leuk?"
- "Ja ma, mooi weer, ik ben nog even in de duinen geweest en zo'n lege stad is een heel indrukwekkend beeld."
- "Wil je wat eten?"
- "Twee boterhammen en eieren met ui en spek. Kan ik ook zelf doen, hoor."
- "Nee joh, rust jij maar even uit."
Ik ga de woonkamer in en neem plaats op de bank. Dan pak ik mijn mobiel uit de rugzak en zie ik dat ik een berichtje heb van Oscar:
- "Hey Wouter, jij houdt toch van lange-afstandsfietsen?" Het berichtje is van ongeveer een uur geleden.
- "Grappig. Ik kom net terug van een kleinere fietstocht. Antwoord: ja, hoezo?"
- Na een minuut: "Ik wil in de meivakantie eropuit en dacht aan jou."
- "Wij tweeën?"
- "Yep, via Arnhem naar net over de grens en terug. Een dag of vijf/zes."
- "Lijkt me leuk, maar ik word pas zestien na de meivakantie. Moet ik echt overleggen."
- "Oké, doe dat."
Binnen no time heeft de gedachte aan Mo en Tyler plaatsgemaakt voor een nieuwe
fantasie. Vijf/zes dagen alleen met Oscar, wow. Die heeft al lang niet heel veel contact meer met me gehad en denkt nu aan mij. Ma komt binnen met een dampend bord en zet het op de salontafel. Ze kijkt me aan en kent me te goed.
- "Wat is er, Wouter?"
- "Een klasgenoot, Oscar, wil in de meivakantie met me gaan fietsen naar Duitsland."
- "Dat klinkt toch leuk?"
- "Ja, mam, maar ik ben pas vijftien en dat gedoe met corona is onduidelijk."
- "Oké, en Duitsland is wellicht wat strenger, nou én?"
- "Wat ben je makkelijk."
- "Wouter, het lijkt er echt op dat jongeren amper last hebben van het virus. Jongeren binnenhouden vind ik eerlijk gezegd inmiddels een beetje waanzinnig."
- "Oké, maar ik wil pa er ook over spreken."
- "Uiteraard, die zit boven. En natuurlijk moeten alle details duidelijk zijn."
Ik eet mijn lunch op, breng het bord naar de keuken en loop naar boven. Pa zit geconcentreerd voor zijn scherm. Ik pak een krukje en ga naast hem zitten. - "Hoi, Wouter, vertel." Zo'n fijne ouders. Ik vertel hem één en ander en hij reageert precies zoals ma. Overheidsregels en details moeten duidelijk zijn en die paar weken dat ik nog vijftien ben na de vakantie vindt hij verwaarloosbaar: "Wij nemen die verantwoordelijkheid. We zitten goed in de slappe was voor een eventuele boete. Jouw welzijn is belangrijker voor ons." Ik kijk hem een beetje vragend aan en dan zegt hij: "Tjesus jongen, ik kan me amper voorstellen dat ik op jouw leeftijd steeds thuis bij mijn ouders had moeten zitten." Dan zie ik opa en
oma voor me en moet ik ineens grinniken. Ja, tegen mij zijn ze superlief, maar pa krijgt altijd commentaar. - "Oké, ik zal het doorgeven aan Oscar en dan horen we wel meer." - "Precies en schijnbaar staan zijn ouders er hetzelfde in, want anders zou Oscar dit voorstel niet doen." Slimme pa.
- "Al overlegd. Lijkt oké. Moet wel meer details hebben."
- "Laten we FF bellen."
- "Is goed."
Binnen 20 seconden krijg ik een belletje van Oscar. Ik hoor ineens dat zijn stem niet meer jong klinkt. Had ik niet opgemerkt via Microsoft Teams. Ik word er een beetje warm van: mooi sonoor laag. Oscar legt uit dat we in Arnhem bij een tante en oom kunnen overnachten en dat we via zijn vader zo'n tachtig kilometer over de grens bij vrienden van zijn vader op een boerderij kunnen verblijven. Zijn vader handelt in Duitsland en kan in noodgevallen ons direct goed bijstaan. Dan begint Oscar ineens in bijna vlekkeloos Duits aan mij uit te leggen dat ook hij zijn mannetje staat bij onze oosterburen. Zijn diepe stem in het Duits maakt me week, ik krijg het warm en zeg dan met licht overslaande stem: "So, du meinst: Wir schaffen das?" Oscar begint te lachen en zegt dan: "Ik wist wel dat ik aan jou een goeie had." - "Oké, dank je, ik heb er zin in." - "Nou, anders ik wel. We spreken nog. Laters." En Oscar hangt op.
Ik geef de informatie door aan pa en ma en die worden alleen maar enthousiaster. "Is toch ideaal dit", meldt pa en in een ooghoek zie ik ma weer aanlokkelijk naar hem kijken. Die zijn al ruim vijftien jaar niet meer vijf/zes dagen zonder mij samen geweest.
De maandag erna, derde uur Duits: mevrouw De Klater neemt de presentie in Teams op. Ik zit in mijn redelijk ruime slaap-werkruimte achter mijn laptop. Linksboven zie ik Oscar klein in beeld met aandachtige blik. Zelfs als hij serieus kijkt, straalt hij een enorme beauty uit, ook al is hij een beetje boers. Dan valt me op dat zijn gezicht ietsje smaller lijkt dan een paar weken geleden en iets hoekiger is geworden. Ik kijk nog eens goed en ben dan zeker van het laatste: de bolle jongenswangen zijn aan het afnemen. Niet alleen zijn stem is volwassener, ook zijn gezicht gaat die richting op. Dan voel ik iets zwellen in mijn broek. Mijn eikel schuurt tegen mijn onderbroek aan.
- "Kapitel drei. Text zwei. Vorlesen bitte, Oscar."
Oscar begint de tekst voor te lezen alsof het niets is. Hij snapt blijkbaar meteen de zinsopbouw, maakt bijna geen uitspraakfouten en ik hoor de sonoriteit door mijn koptelefoon trillen. Het trilt verder, neemt een weg naar beneden, ik word keihard en voel mijn ballen samenknijpen. Wouter de pijpkabouter komt klaar. Dat ik nu een natte onderbroek heb, maakt me niet uit. Ik blijf gebiologeerd in volle aandacht bij de les.
Het vierde uur heb ik een tussenuur en verschoon me. Dan ga ik via Duckduckgo (is veiliger dan Google) op zoek naar adolescentenontwikkeling. Na een kwartiertje vermoed ik iets te snappen. Oscar is een stukje verder dan de meesten. Zijn boerse bolheid is nu al richting meer gestileerde volwassenheid aan het gaan. Wellicht nog een groeispurt. 'God, hoe groot wordt hij dan?' gaat er door mijn hoofd, 'hij was al rond de 1,85m.' Dan zegt een stemmetje diep in me: 'En hoe groot z'n zakie, sjakie?'
De rest van de dag kan ik me niet meer zo goed concentreren. In de lessen die ook Oscar bijwoont, vermijd ik te veel naar zijn afbeelding te kijken. Ik ben blij als mijn laatste les is afgelopen, loop naar beneden, maak in de keuken een tosti en loop ermee naar boven. Mijn moeder komt iets later een mok thee brengen: "Nog huiswerk?" - "Ja, hooguit anderhalf uur", lieg ik.
Ik ben nu veilig voor anderhalf uur en zoek een gay site op. Nadat ik ongeveer zes niet al te lange filmpjes heb gezien, begint er iets te dagen bij mij. De twinks sla ik meestal als vanzelf over.
Dan komt er weer een berichtje binnen van Oscar.
- "Denk jij dat we Arnhem in één dag halen?"
- "Wacht, ik zoek het even uit."
- "Ik wacht."
- "Gaat tussen de tien en elf uur kosten met een viertal pauzes van een kwartier."
- "Wow, zo lang heb ik nog nooit gefietst."
- "Wil je trainen?"
- "Ja, maar dat doe ik het liefst alleen."
- "Hoezo?"
- "Jij bent gewoon te goed. Vind ik ongemakkelijk."
- "Oké, maar ik help je graag."
- "Weet ik, je bent een fijne gozer."
Nu weet ik even niet meer hoe ik moet reageren. Dan besluit ik open te zijn.
- "Ik vind jou ook een fijne gozer."
- "Mooi. Laters."
Ik sta op, loop naar mijn slaapkamerdeur, doe hem op slot en ga op bed liggen. Ik maak m'n veters los, trek m'n schoenen uit, mijn broek en onderbroek en begin me af te trekken. Ik laat het beeld van Oscar aan het begin van klas drie door mij hoofd gaan. Ik zie de donkere natte plek weer aan de rand van zijn strakke broek en snap dat daar ongeveer zijn eikel zat. Ik schat zijn lul en ballen in en word dan keihard: begin klas drie al zó groot. In mijn fantasie voor de vakantie, meer dan anderhalf jaar later in groei, zie ik nu een pik voor me die ik net op de gay site zag. Nee die krijg ik niet diep in mijn keel. Onmogelijk. Nou ja, wel diep, maar niet tot aan de bodem.
Die onmogelijkheid maakt me eigenlijk alleen maar geiler. Groter dan Mo en terwijl ik nu ineens Mo en Oscar in een trio voor me zie, zie ik Mo Oscar deep throaten en neem ik het kanon van Mo tot aan de bodem. Ik kom voor de tweede keer deze dag klaar en deze keer spuit ik veel meer dan normaal. 'Ik hou van groot en een beetje volwassen', zegt mijn ego.
