Het was moeders laatste wens geweest om Hetty en mij weer met elkaar te verzoenen. Ze snapte er niets van dat Hetty en ik van de ene op de andere dag zo recht tegenover elkaar kwamen te staan. We waren altijd zo close geweest…. Had ze dan écht niet door hoe ‘close’ ik met Hetty was?... Dat ik tot over mijn oren verliefd was op mijn eigen zusje? Dat ik strontjaloers was op Bert, de jongen waarmee ze verkering kreeg en later trouwde? Dat de teleurstelling zó groot was dat ik al snel daarna met Kathy trouwde…. Haar hartsvriendinnetje én het meisje waarvan iedereen dacht dat het haar tweelingzusje was….
Met gierende banden parkeer ik mijn Ford Focus op het parkeerterrein vlak voor de aula. Zijn we nog op tijd? De zwarte limo waar straks Bert’s stoffelijke resten in vervoerd gaan worden staat al voor hem klaar. Ik kan een glimlach niet onderdrukken. Nog een klein uurtje en Bert ligt diep onder de groene zoden en is voorgoed verdwenen uit mijn leven… én uit het leven van Hetty...
“Kom op tortelduifjes” zeg ik opgewekt “We zijn misschien nog net op tijd.” Gehaast spring ik uit de auto en inspecteer mijn mooie zwarte pak. Gelukkig, geen
sperma op mijn broek. Kathy’s blowjob was zalig én ze heeft niet gemorst.
Kathy en Kaj zitten nog in de auto, Kaj kamt zorgvuldig zijn haar en Kathy stift nog even snel haar lippen voor ze zich moet vertonen aan mijn familie. Ze hebben er duidelijk geen zin in die twee, ik ook niet echt, ook al is het een feestdag.
Langzaam opent het portierdeur en verschijnt er een, in zwarte nylons gestoken, elegant been. Het zonlicht speelt een verleidelijk spel met de glanzende stof die het been omringt als een soort tweede huid. Met moeite hijst Kathy zich omhoog aan het portier. “Tjesus Stef, Ik kan nauwelijks nog op mijn benen staan” giechelt ze zenuwachtig en wrijft over haar pijnlijke billen. “Misschien was het toch niet zo’n goed idee om me ook nog van achteren te laten neuken door Kaj, terwijl jij in volle snelheid over die verkeersdrempels reed…. Oefff… Ik kan niet meer op mijn kont zitten.”
Ze schiet in de lach als ook Kaj duidelijke tekenen van fysiek ongemak toont. Hij wrijft met een pijnlijk gezicht over zijn kruis. “Jij hebt het ook niet gemakkelijk hé?” lacht ze. Kaj schudt zijn hoofd. “Mijn pik staat in brand mama.” zegt hij met een zielig stemmetje. We kunnen niet anders en barsten alledrie in een gierende lachbui uit. Het afgelopen uur was dan ook zo krankzinnig. Nog steeds kunnen we nauwelijks geloven wat we met elkaar gedaan hebben…
’lees ook de andere delen van dit avontuur’
Zwart is onze lievelingskleur
Toen we elkaar vanmorgen aankeken hadden we nog geen idee dat dit een historische dag zou gaan worden. De dag waarop Kathy haar benen spreidde voor Kaj…. haar zoon...
De signalen waren natuurlijk al latent aanwezig. Kaj zag er ook zo mannelijk uit in mijn oude zwarte pak, en Kathy in dat duivels verleidelijke zwartsatijnen jurkje, de lange slanke benen gehuld in die geile zwarte silk nylons. Er hing toen al iets in de lucht…. Zwart is dan ook onze lievelingskleur...
De twinkeling in Kathy’s ogen toen ze Kaj’s das stropte onderweg op de achterbank van de auto, de stiekeme blik van Kaj in Kathy’s boezem. De broeierige sfeer ontaarde in een ongekende orgie… Liefde voor elkaar veranderde in lust en geile begeerte….
Oogcontact
We lopen innig gearmd de aula in. Een dame in een donkerblauw pak spreekt ons aan. “U komt voor de begrafenis van Bert?” Ik knik. “We zijn wat opgehouden onderweg.” Ze glimlacht minzaam. “Geen probleem, volgt u mij maar, uw plaatsen bij de familie zijn voor u vrijgehouden.”
Zo zacht mogelijk, om vooral maar niet op te vallen, lopen wij de zaal in waar de rouwdienst voor Bert gehouden wordt. Toch draaien vele ogen onze kant op als wij, als laatste, binnenkomen. Bij het passeren kijken mensen ons misprijzend aan. Waarschijnlijk omdat we te laat zijn… maar het voelt alsof ze de geile ontucht van onze gezichten af kunnen lezen. Alsof ze ons zweet en sperma kunnen ruiken!
Ook op de voorste rij draaien hoofden onze kant op. Een steek treft me in mijn maag als ik onder een grote zwart gesluierde hoed, het hoofd van mijn zusje Hetty herken. Ik knik even ongemakkelijk. Ze reageert niet en draait snel haar hoofd weer naar voren. Die is boos.
Een man in een saai grijs pak neemt het woord en vertelt op gedragen toon waarvoor we hier met z’n allen zijn. Ik luister niet. Ik heb eindelijk even de tijd om mijn gedachten te ordenen. Even een stapje terug nemen en de situatie overzien die ik in mijn onbezonnen geilheid heb aangericht.
Ik kijk opzij naar Kathy. Ongemakkelijk schuift ze heen en weer op haar stoel. Die heeft het zwaar. Glimlachend pak ik haar hand vast. Ze kijkt me aan en lacht als een boer met kiespijn. Ik kan haar gedachten wel raden, het liefst zou ze nu een verfrissende douche nemen om de spermaresten van mij en Kaj van zich af te spoelen en daarna een verzachtend zalfje op haar kontgat smeren. Met moeite onderdruk ik een lach.
“Bert was een man die van het goede leven hield.” zegt de man achter het spreekgestoelte. Dat klopt. En hij was óók de man die Hetty van me afpakte! Dát was Bert godverdomme óók!!... Zelfs na al die jaren kan ik daar nog kwaad om worden...
Met een schuin oog kijk ik naar Hetty en bestudeer de contouren van haar gezicht onder die zwarte sluier. Haar frêle zachte kin, de volle rode lippen als rijpe kersen aan een boom. De lange wimpers….. wat is ze toch een tijdloze schoonheid….
Ik vergelijk Kathy met Hetty, Kathy is minstens nét zo mooi is mijn snelle constatering. Wat ben ik toch een bofkont…. Maar dat verandert niets aan de constante hunkering naar Hetty, zelfs nu nog, na al die jaren, verlang ik naar haar.
Toen ik verkering kreeg met Kathy besefte ik het niet direct, maar eigenlijk zocht ik een ‘surrogaat’ voor de onbereikbare liefde…. mijn zus Hetty. Die vond ik in Kathy. Kathy is niet achterlijk, ze weet ondertussen hoe het zit en heeft leren leven met de wetenschap dat haar man gevoelens heeft voor zijn zus.
Ik kijk opzij naar Kaj. Zijn hand ligt op Kathy’s schoot. Hij speelt gedachteloos met haar vingers. Zijn blik is gericht op de man in het grijze pak. Het lijkt alsof hij aandachtig luistert, maar ik weet zeker dat ook zijn gedachten héél ergens anders zijn…. Wellicht denk hij na over de eerstvolgende mogelijkheid om Kathy te palen.
Misschien zo meteen al, direct na de uitvaartdienst in een van de witmarmeren toiletten in de aula. Van mij mag hij. Hij lacht even als hij doorkrijgt dat ik naar hem kijk. Ik knik en lach terug.
’Ja jongen… neuk jij je moeder maar zodra je de kans weer krijgt. Ze is nog steeds zo geil als boter en nog lang niet verzadigd.’
Ik schud mijn hoofd, die Kaj toch….. wat lijkt hij, nu hij de puberleeftijd heeft bereikt, veel op de jongen die ik vroeger zelf was. Hij begeert een onmogelijke liefde…. net als ik toen ik zijn leeftijd had.
Alleen bij hem is het zijn moeders poesje waar hij naar verlangt. Dankzij mijn perverse
verlangen heeft hij vandaag zijn droom verwezenlijkt, terwijl ik nog steeds droom van de kans om mijn zus Hetty te kunnen beminnen.
Dan, als donderslag bij heldere hemel, dringt het tot me door
waarom ik zo’n verknipt verlangen heb om Kaj en Kathy de liefde te zien bedrijven. Waarom ik al die moeite heb gedaan om het werkelijkheid te laten worden…. Het is, als ik Kaj en Kathy elkaar zie beminnen, alsof ik naar mezelf en mijn zus Hetty kijk! Is mijn verborgen verlangen naar Hetty dan zo groot dat ik dat onbewust heb geprojecteerd op Kaj en Kathy??... ik schud mijn hoofd…
’Love rules in strange ways’
Als de eerste tonen van ‘De vlieger’ van André Hazes door de zaal schallen, schrik ik op uit mijn diepzinnige zelfanalyse. Langzaam schuifelt de familie langs de kist. De dienst zit er op. Wij sluiten netjes aan in de rij. Hetty loopt vlak voor me… opeens dringt tot me door dat ze alleen is... Niemand aan haar zijde. Waar is haar zoon?... Waar is Sjoerd?. Waarom is die er niet op de begrafenis van zijn vader?
Als ze alleen voor de kist staat zie ik dat ze het zwaar heeft. Haar schouders gaan schokkerig heen en weer. Ze huilt. Kathy geeft me een knikje en dirigeert me zacht haar kant op. Ik snap de hint en ga naast Hetty staan. Voorzichtig pak ik haar, in een soort glanzend zwart satijnen handschoen gehulde hand. De handschoen loopt door tot ver over haar elleboog. Ze ziet er uit als een ouderwetse film diva bij een Oscar uitreiking.
Even kijkt ze verstoord op als ik haar hand pak. Ik knijp zachtjes in haar hand en glimlach.
’Ik ben bij je zusje’... Ik zal je steunen in je verdriet.’
De dame in het donkerblauwe pak komt gelijk op ons aflopen. “U bent toch haar broer?” Ik knik. “Wilt u misschien bij uw zuster in de volgauto plaatsnemen?... Haar zoon is verhinderd om op de begrafenis aanwezig te zijn en anders zit uw zuster helemaal alleen in de eerste volgauto.”
Ze vraagt het met een blik die geen tegenspraak duldt. Ik kijk achterom. Kathy en Kaj lopen vlak achter ons. Kathy knikt. “Het is wel je zuster…. je kunt haar nu niet alleen in die auto laten zitten.” fluistert ze en gebaart dat ik door moet lopen. Ik knik naar de vrouw in blauw en leidt Hetty aan mijn hand naar buiten. Buiten de aula lopen Hetty en ik onwennig naast elkaar. We durven elkaar niet aan te kijken. De dame in het blauwe pak opent het portier van de zwarte Mercedes en glimlacht gemaakt. “Het is zo fijn dat u nu bij uw zuster bent en haar kan troosten op deze zware dag.”
Eindelijk weer bij Hetty
Traag rijdt de auto over het grindpad. De begraafplaats waar Bert zal worden begraven ligt aan de andere kant van de stad. Het is druk op de weg, ik bereid me voor op een lange, ongemakkelijke rit.
Onze benen schuren onophoudelijk tegen elkaar. We zitten ook veels te dicht op elkaar, er is beenruimte genoeg in die luxe zwarte limo, maar Hetty houdt mijn hand zo angstvallig dicht tegen haar lichaam dat ik letterlijk tegen haar aangedrukt zit.
Ze kijkt stuurs omlaag naar haar voeten en heeft nog steeds geen woord tegen me gesproken. Heeft ze wel door dat ik naast haar zit? Ik knijp weer even bemoedigend in haar hand. “Gaat het een beetje zussie van me? Moet je misschien een zakdoekje?” Ze richt haar betraande gezicht mijn kant op en knikt. “Ja graag…. mijn pakje is helemaal op.”
Snel stop ik haar een paar papieren zakdoekjes toe. Ze schuift haar sluier omhoog en snuit luidruchtig haar neus. Een verlegen lachje verschijnt op haar gezicht. Dan overhandigt ze mij het volgespoten ding. Een glimlach breekt door op haar betraande gezicht als ze mij ziet stuntelen met haar vieze volgespoten lapje. “Sorry Stef.” Ik schud mijn hoofd. “Geeft niets Hetty, ik ben toch niet vies van je, dat weet je toch?”
Er verschijnt een plagerige twinkeling in haar ogen. “Dat weet ik Stef… je bent niet vies van me... dat is waar”
Ik loop gelijk rood aan. Er is nog niets veranderd in de loop der jaren. Ook al zijn we beiden de veertig al ruim gepasseerd en hebben we al een leven achter ons, als Hetty me lief aankijkt, iets tegen me zegt… Ik ben gelijk van slag. Dan voel ik me weer die pukkelige puber die de grond wel wilde kussen waarover ze liep.
Snel verander ik van onderwerp. “Waarom is Sjoerd er niet?” Hetty knijpt hard in mijn hand en de glimlach verdwijnt van haar gezicht. “Die klootzakken bij het vliegveld!!” sist ze boos. “Zijn vlucht is op het allerlaatste moment geannuleerd! Hij staat nog steeds op JFK AirPort te wachten tot hij weg kan. Hij komt Amerika niet uit!”
Ik sla mijn arm om Hetty heen. “Shit!!... wat een klotestreek Hetty… dat is balen zeg.” Ze knikt. “Zeker!” De tranen staan haar weer in de ogen. “Hij kan niet eens fatsoenlijk afscheid nemen van zijn papa.” Dan komen de waterlanders. Dikke tranen huilt Hetty. Ze drukt haar betraande gezicht tegen mijn schouders. “Ik weet dat jij niet veel op had met Bert…. maar nu ben ik helemaal alleen Stef!... Sjoerd studeert nog in Amerika... Bert is er niet meer… Ik heb niemand meer.” Weer stromen de tranen omlaag. Ik leg mijn hand om haar schouders en druk haar tegen me aan. “Huil maar zussie… huil maar… ik ben bij je om je te troosten.”
Dikke tranen vloeien door de stof van mijn pak heen. Ik voel zelfs mijn overhemd nat worden. “Je bent helemaal niet alleen Hetty…. Ik ben je toch je broer?... Je hebt mij toch?” fluister ik zacht.
Een schamper lachje klinkt door haar tranen heen. Ze schudt haar hoofd meewarig heen en weer. “Werkelijk Stef?... Ben jij er écht voor me als ik je nodig heb?... Waar was je dan al die jaren?... Ik weet nog nauwelijks wie je bent.”
Haar priemende staalblauwe ogen doorboren me. Ik ben even uit het veld geslagen en weet niet wat ik zeggen moet. Ze weet dondersgoed dat ik niet anders kon met Bert in de buurt… Ik kon hem gewoon niet uitstaan! Elke keer dat Bert zijn vette klauwen om haar middel sloeg en haar kuste waar ik bij stond, kromp mijn maag ineen. Hij deed het om mij te pesten!... Hij VOELDE hoe moeilijk ik het had met hun relatie en hij genoot ervan om mij er mee te sarren!
En terwijl de zwarte limo zich tussen het verkeer wringt en achter de begrafenisauto kruipt, dwalen mijn gedachten terug naar die onzalige dag waarop de verwijdering tussen mij en Hetty begon...
De verwijdering
Kathy en ik kwamen op een dag bij Bert en Hetty op kraambezoek. Sjoerd was net geboren. Ik ging niet graag bij ze op bezoek, wetend dat Bert er weer ALLES aan zou doen om mij belachelijk te maken, maar nu ontkwamen we er echt niet aan.
Bij binnenkomst ging het gelijk al mis. Bert trok Kathy naar zich toe, kuste haar vrijpostig en fluisterde, “Hmmmmm… je ziet er niet alleen uit om op te vreten Kathy, je ruikt ook nog eens heel lekker…. heb je dat geurtje van Stef gekregen?”
Bert klapte in zijn handen van de pret. “Weet je dat Hetty PRECIES hetzelfde luchtje krijgt van Stef?... Elk jaar weer stuurt hij haar dat luchtje per pakketpost” Bert’s vette lach bulderde door het huis. “Is dat zo Stef?” vroeg Kathy. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte.
“Ja, leg eens uit Stef,” ging Bert op zuigerig toon verder, “Heb je dat luchtje in de aanbieding gescoord ofzo?... Weer galmde zijn vette lach door het huis, “Of is er misschien een andere reden dat je Kathy precies hetzelfde wilt laten ruiken als Hetty?”
Mijn bloed kookte! Ik wilde hem wel op zijn bek slaan! Maar voor ik kon reageren sloeg hij joviaal zijn arm om mijn schouders en dirigeerde me mee naar het balkon.
“Het is maar een gebbetje Stef, niet zo happen gelijk.” suste hij. Wéér die bulderende lach. “Kom Stef, laat de dames maar even gezellig de babykleertjes bespreken, dan drinken wij op het balkon een borreltje op mijn eerste kind, onze zoon Sjoerd.” Ik kreeg geen kans Bert tegen te spreken. Voor ik het wist stond ik met een borrelglaasje in mijn hand, te proosten op Sjoerd.
Toen Bert me al twee keer achter elkaar ingeschonken had en mijn boosheid langzaam wegzakte, drukte hij zijn vette kop tegen mijn oor en nam me in vertrouwen. “Weet je wat zo moeilijk is aan die hele zwangerschapsperiode Stef?” Ik haalde mijn schouders op “Ik heb geen idee Bert, Kathy is nog nooit zwanger geweest.”
Hij drukte zijn lippen nu zowat in mijn oor en fluisterde, “Ik heb Hetty nu al een paar weken niet mogen aanraken Stef... ze is vééls te gevoelig.” Weer klonk die vette lach en sloeg hij me hard op de rug. Op een zuigerig toontje ging hij verder.
“En ik hoef JOU natuurlijk niet te vertellen hoe moeilijk het is om Hetty niet te mogen aanraken!!” Hij gierde het uit van de pret om zijn eigen platte grap. De tranen liepen hem over de wangen. Ik had de eer aan mezelf moeten laten, me gelijk moeten omdraaien en het balkon verlaten, maar de drank had ook zijn uitwerking op mij. Tot mijn eigen verbazing barstte ik ook in lachen uit.
“Ik snap je he-le-maal Bert!” zei ik tussen het lachen door. “Ik heb dat gevoel dat ik Hetty wil aanraken al mijn HELE LEVEN, dat weet je dondersgoed” Gierend van het lachen klotste Bert mijn glaasje weer vol. “Ik weet het Stef… ik weet het…. Je bent stapelgek op Hetty.”
Na weer een paar flinke slokken keek hij me glazig aan. “Zeg Stef…. We lachen er nu wel om, maar Ik zal eerlijk met je zijn.” lalde hij met dubbele tong. “Ik vind je een vieze goorlap en dat weet je.” Ik sloeg mijn arm gebroederlijk om hem heen. “En dat je gelijk hebt Bert! Ik ben een viespeuk!... Wat héérlijk om er eindelijk zo eerlijk met je over te kunnen praten…. dat lucht zo op.”
Hij schudde zijn hoofd en wees naar binnen, naar de huiskamer waar Hetty en Kathy op de achtergrond gezellig zaten te keuvelen over van alles en nog wat. “Niet zo hard zwagertje van me…. de dames hoeven niet alles te horen.” Hij drukte zijn wijsvinger op zijn lippen. “Ssssssttt…” fluisterend vervolgde hij,
“Je geilt al je HELE leven op je zusje he Stef??... Het is een obsessie voor je geworden.” Ik kon niet anders dan instemmend knikken. “Ga door,”
Bert haalde diep adem en vervolgde, “Maar wat ik nou niet snap…. je hebt potverdomme een héél lekker wijffie met Kathy en tóch geil je nog op je zussie!”
Ik kon zijn platvloerse eerlijkheid wel waarderen en was zéér benieuwd waar dit gesprek toe zou leiden…. “Ga verder” spoorde ik hem aan. “Wat wil je precies van Kathy ouwe schurk?” Ik deed heel zelfverzekerd en stoer, maar in werkelijkheid stond ik te trillen op mijn benen, alsof ik al aanvoelde wat er komen ging. Trillend sloeg ik de volgende borrel naar binnen. Alles om mijn zenuwen maar onder bedwang te krijgen.
Bert boog naar voren en fluisterde, “Nou… ik dacht zo…. Als jij er geen probleem mee hebt dat ik mijn knots eens een keertje in het roompotje van Kathy laat afdalen om…. uhhhh… de druk hier te wat verlichten.” Hij greep veelbetekenend met beide handen in zijn kruis, “Dan zal ik je geen strobreed in de weg liggen als jij je geile stampertje er bij Hetty inpropt... als ze er weer aan toe is natuurlijk...” Verwachtingsvol keek Bert me aan.
Ik kon mijn oren nauwelijks geloven! Bert wilde aan partnerruil doen! Zijn Hetty voor mijn Kathy! Het was natuurlijk een bizar voorstel met tal van praktische bezwaren, maar het vooruitzicht om Hetty eindelijk te kunnen neuken, notabene met Bert’s toestemming, en hij, op zijn beurt Kathy, was te aanlokkelijk om direct als complete onzin terzijde te schuiven. Helder nadenken was niet mogelijk, zeker niet met de hoeveelheid drank die ik al achter de kiezen had.
Geile tintelingen schoten door heel mijn lichaam!... Ik kon nog maar aan één ding denken…. Het erotische walhalla!... Hetty die haar benen spreidt voor mij!!... haar kleine broertje! Na al die jaren….. Ja… Daar moest ALLES voor wijken! En hoe weerzinwekkend ik het vooruitzicht ook vond van Bert's grote gespierde lichaam pompend bovenop mijn lieve Kathy, er was geen haar op mijn hoofd die hem zou stoppen. Natúúrlijk Bert, prop jij je vette dikke lul maar in Kathy’s zorgvuldig getrimde kutje… Als IK maar tussen de gespreide benen van mijn zusje Hetty mag duiken!!
“Jij bent godverdomme net zo slecht als ik Bert.” giechelde ik zenuwachtig. Maar daar dacht Bert tóch heel anders over. Zijn ogen glinsterden van boze geilheid. Ondanks het feit dat we nu een soort van ‘verbond’ hadden en elkaar, voor het eerst van ons leven, in vertrouwen hadden genomen, bleek weer eens hoever we van elkaar af stonden.
“Ik zie dat toch ietsje anders Stef…. IK wil alleen maar een keertje naast de pot pissen… dat is, gezien de omstandigheden, toch begrijpelijk?” Hij keek me weer aan met die bekende blik van hem. Een blik waar walging en medelijden om voorrang vechten. “Maar jij Stef…..” verzuchtte hij, “JIJ wilt godverdomme je EIGEN ZUSJE neuken!!... En dat wil je al je HELE LEVEN!!... dat is toch behoorlijk pervers?... of niet soms zwagertje van me?”
Zijn woorden troffen me als dolksteken. Van frustratie balde ik mijn vuisten, maar ik wist dat ik hem met geen haar zou krenken…. dan zou ik mijn kansen om Hetty ooit te beminnen gelijk op mijn buik kunnen schrijven…. De klootzak! Hij had me in de tang en hij wist het!
“Hebben we een deal zwagertje?” fluisterde Bert en stak zijn hand naar me uit. Ik keek naar de uitgestoken vette vingers en voelde zelfs fysieke weerzin om zijn hand ook maar aan te raken. Maar het moest.
Juist toen ik mijn hand naar voren stak om de deal te beklinken, hoorde ik een hartgrondig kuchje vlak achter Bert. Mijn nekharen sprongen direct omhoog. Kathy stond in de deuropening. Hoe lang stond ze daar al? Wat had ze allemaal gehoord? Mijn hersens draaiden overuren. Hoe kon ik me uit die pijnlijke en gênante situatie redden? Ik koos voor de frontale aanval. Het was toch vooral Bert die iets uit te leggen had. Sissend van gespeelde boosheid richtte ik me tot mijn gehate zwager.
“Hoe DURF je zo respectloos over Kathy en Hetty te praten?.” begon ik op hoge toon. “Je praat over ze alsof het een paar goedkope hoeren zijn!... Alsof ik van Kathy een hoer zou maken voor jouw vieze spelletjes!”
Als ik nog terugdenk aan het verbaasde hoofd van die arme Bert, dan schiet ik weer in de lach…. Hij snapte pas waar ik mee bezig was toen ook hij doorkreeg dat Kathy achter hem stond. Maar toen stond hij al met 1 - 0 achter!
“En Hetty dan?... Wil je die nu opeens niet meer neuken zwagertje van me?” probeerde hij nog op verontwaardigde toon, maar ik pareerde hem gelijk.
“Hetty??... Het is godverdomme toch wat!... Je vrouw ligt nog na te puffen van haar bevalling en JIJ denkt al aan een wipje met Kathy als ‘compensatie’ omdat Hetty even niet beschikbaar is! Je bent een slappe zak Bert!... Je bent de liefde van Hetty niet waard!”
Als een volleerd toneelspeler schudde ik mijn hoofd in diepe verontwaardiging. “NOOIT zal ik toestaan dat je Kathy ook maar met één vinger aanraakt! En Ik hoop van harte dat Hetty NOOIT iets van dit gesprek te horen gaat krijgen… het zal haar hart doen breken gluiperd!”
Ik duwde Bert opzij en liep op hoge poten, zonder me om te draaien, hun huis uit. “Je ziet me hier NOOIT meer terug viespeuk!!” riep ik theatraal voor ik de deur achter me dichtgooide.
Ik trilde over mijn hele lijf terwijl ik, buiten in hun portiek, op Kathy wachtte. Was mijn toneelstukje overtuigend genoeg geweest? Zou Kathy me geloven?... “Stef, wacht op mij… ik kom eraan.” hoorde ik al snel. Ik kon een glimlach nauwelijks onderdrukken…. Ze slikte mijn toneelstukje als zoete koek!
“Ik heb alles gehoord Stef.” zei ze gelijk toen ze de deur achter zich dichtgetrokken had. Ze kuste me teder op mijn wang en streek haar vingers door mijn haren. Onzeker keek ik haar aan. “Heb je echt ALLES gehoord?” vroeg ik angstig. Ze haalde haar schouders op en zei op luchtige toon;
“Het is niet zo heel leuk om te horen dat jij een… uhh.. nogal verregaande adoratie voor je zusje hebt Stef.” Beschaamd richtte ik mijn blik omlaag. “Maar je hoeft je er ook weer niet zo erg voor te schamen hoor… veel jongens hebben zo’n periode in hun leven… toch?” Ze streek met haar vingers door mijn haren en keek me lachend aan. “Ik snap het ook wel, Hetty is natuurlijk ook een hele aantrekkelijke dame, logisch dat je je seksueel tot haar aangetrokken voelt… ook al is het je zusje”
De beloning
Wat er toen gebeurde snap ik nog steeds niet helemaal goed. Wilde Kathy me ‘belonen’ omdat ik het voor haar en Hetty had opgenomen?... Of misschien vond ze me opeens nóg ‘interessanter’ nu ze er achter was gekomen dat ik op mijn eigen zus geilde?... Ik weet het niet, maar opeens drukte ze mij tegen de muur van het kleine donkere portiekje en begon mijn broek open te knopen.
“Maar nu ben je van MIJ… Stef…. je bent mijn prinsje op het witte paard!” fleemde ze met hese stem. Kennelijk had het gesprek tussen mij en Bert haar niet echt afgeschrikt, nee, ze was ze er opgewonden door geworden.
“Nou…. doe maar een keertje voor hoe je je zusje zou neuken als je de kans kreeg… doe maar net of ik Hetty ben.” zei ze met een stout stemmetje. “Voor één keertje dan he?... Snel ritste ze mijn gulp open en mijn dikke knots sprong de vrijheid tegemoet.
Met grote ogen bekeek ze mijn stijve. “Halleluja Stef!” sprak ze verbaasd “Je geilt écht heel erg op je zusje hé?” Ik bedacht me geen seconde en trok Kathy’s fleurige bloemetjesjurkje tot aan haar middel omhoog. “Je wordt hier nog geiler van dan ik hé?” Ik schoof haar spierwitte g-string opzij en drukte mijn eikel verlangend tegen haar schaamlippen. “Zal ik je dan nu maar Hetty noemen?... wordt je daar geil van Kathy?”
Ze antwoordde niet. sidderend van stout genot drukte ze haar bekken omhoog en langzaam weken haar schaamlippen uiteen en omsloten mijn roodaangelopen eikel. Centimeter voor centimeter zakte mijn heipaal weg in haar heerlijke zompige moerasje. “Mijn god Stef… Is dit wat Hetty in je losmaakt?”
Nog nooit had ik Kathy zo geil meegemaakt. Grommend als een wild dier pompte ik mijn knots diep bij haar naar binnen. Kathy speelde de rol van Hetty meer dan overtuigend. “Toe maar broertje,” lispelde ze met hese stem terwijl ze haar heupen heen en weer beukte om mijn knots maar zo diep mogelijk in haar toe te laten. “Neuk je kleine zusje maar…. Spuit je zaad maar diep in Hetty’s kutje.”
Had ze dat maar niet gezegd! Al na drie, vier harde stoten van mijn paal in haar dampende flamoesje, hield ik het niet meer en kwam trillend en schokkend in haar klaar. “OWWWW… LIEF BROERTJE VAN ME…. SPUIT ME MAAR HELEMAAL VÓÓÓÓLLLL…” Ze bleef in haar rol van het geile zusje tot ik mijn laatste druppel sperma tegen haar baarmoederwand gespoten had.
Minutenlang hingen we, als twee uitgevloerde boksers tegen elkaar aan. “Mijn god Stef, dat moest er echt effe uit hé?” Met de palm van haar hand als kommetje, ving ze mijn overvloedige lading sperma op en keek er vol ongeloof naar. “Het lijkt godverdomme wel een dijkdoorbraak.” fluisterde ze. “Zo hard ben je nog nooit eerder klaargekomen.” …... Negen maanden later werd Kaj geboren….
There's electricity in the air…
Het is doodstil in de auto. Ongemakkelijk stil. Natuurlijk heeft Bert Hetty nooit verteld wat er die dag op hun balkonnetje besproken is, waarom ik halsoverkop hun huis verliet om me daarna nooit meer te laten zien. Het heeft nu weinig zin meer om het haar uit te leggen. Over de doden niets dan goeds is het spreekwoord. Zwijgzaam zitten we tegen elkaar en kijken stuurs uit het raam.
Door de constante wrijving van haar panty tegen mijn zwarte nylon broek ontstaat er een irritante statische lading tussen ons twee. Hetty’s panty begint af en toe zelfs te knetteren elke keer als onze benen contact maken.
We kijken elkaar aan en glimlachen verlegen, maar de ongemakkelijke stilte wordt niet direct verbroken. Na wéér een ‘knetterend contact’ zie ik, onder Hetty’s gesluierde gezicht, toch weer even een voorzichtige glimlach doorbreken. Het wordt bijna onmogelijk om stoïcijns voor je uit te blijven kijken in deze situatie en niet te lachen.
Bijna gelijktijdig barsten we in lachen uit. “There’s electricity in the air.” fluistert Hetty en kijkt me aan met een stout glimlachje. Het zweet breekt me gelijk uit. Ze heeft gelijk…. There is electricity in the air, en zij maakt het in me los… Nog steeds…. er is niets veranderd na al die jaren. Langzaam wordt mijn pik knoeperhard en drukt onaangenaam tegen mijn strakke zwarte broek…. Zou ze het zien??
