Lindsey hoorde wat geroezemoes en de nodige stappen die langzaam de trap afgingen naar de grote speelkamer, en ze merkte dat haar hart sneller begon te kloppen. Milla zag dat aan haar en probeerde haar wat gerust te stellen. ‘Je moet je van tevoren niet te veel zorgen maken, Lindsey. Bedenk je, Victor moet nog een tijdje met je verder tot hij een nieuwe huishoudster heeft gevonden die aan al zijn wensen voldoet. Dus hij moet wel een beetje voorzichtig met je zijn, je bent niet een goedkope hoer die hij aan het plafond kan hangen en in één avond kan uitwonen. En de pastoor doet vrij weinig zonder toestemming van Victor. Althans, hij doet weinig met personeel van Victor, daar mag hij niet zomaar met zijn heilige tengels aan zitten. Wat hij zelf hier mee naartoe neemt aan misdienaars en meisjes die straf moeten ondergaan na hun biecht, dat is een ander verhaal. Victor vertelt mij daar nooit zoveel over. Maar jij hoeft van Victor niet direct veel te vrezen, behalve als die kinky pastoor hem opjut.’ Lindsey was er nog niet helemaal gerust op, maar ze wist dat ze inmiddels tegen een stootje kon. Gepokt en gemazeld, heette dat. Alle fysieke en mentale ellende in de loop der jaren glansrijk overleefd. Laatst nog door een hengst geneukt, dan vraag ik je. En binnenkort misschien – als ze mislukte als dienstmeid - een kijkcijferhit op die paardenwebsite, bedacht ze grappend. Hoeveel mannen zouden haar herkennen als ze daar een tijdje te zien was met die grote slurf van Nero in haar kut?
Opeens ging er een harde bel in de keuken. Lindsey keek Milla aan. ‘Dat is de bel uit de speelkamer, om te laten weten dat ze je nodig hebben. Ga maar snel vragen wat je moet doen!’ Lindsey had nog geen tijd gehad om te douchen en liep nog in haar dienstmeidoutfit, maar dat moest kan maar. Ze had een natte kut en geen slipje aan, en dat was waarschijnlijk het belangrijkst voor de heren beneden. En haar tieten pasten nauwelijks in het shirtje dat ze boven haar schort droeg. Ze liet Milla achter, deed de deur van de woonkamer open en liep naar de gang, waar een deur was die naar de kelder leidde. Ze liep voorzichtig de trap af op haar nieuwe superslippers en ze voelde nog wat kersenpitten in haar poepertje. Beneden viel haar blik meteen op de autoritaire man in de pij, die zeker een kop kleiner was dan Victor, haar indringend aankeek en met een stalen gezicht vroeg: ‘Zo, Meester, vertel eens wie je nieuwe huisslavin is!’ Victor glimlachte en antwoordde: ‘Eerwaarde, dit is Lindsey. Zij gaat ons de komende tijd bedienen als we hier klepelclub-avondjes hebben’. De pastoor knikte goedkeurend en nam
Lindsey van top tot teen op, alsof hij haar voor het eerst zag. Dat fakete hij prima. Een meter achter de pastoor was een knappe slanke jongen bezig zich uit te kleden. Kennelijk een nieuwe misdienaar die ontmaagd ging worden.
‘Mooi! Vers vrouwenvlees, Meester! Daar houd ik ook van op zijn tijd, dat weet je.’ En hij keek misachtend naar de bijna naakte onbehaarde misdienaar achter hem. ‘Buig eens even voorover, Lindsey, zodat ik kan voelen hoe nat je bent, want ik kan me niet voorstellen dat Meester iemand heeft aangenomen die we iedere avond moeten opwarmen’. Soms kwam het wel goed van pas dat Lindsey altijd nat was, dat scheelde een hoop gezeik van veeleisende typen als de pastoor, die nu eenmaal wilde dat vrouwenkutjes constant dropen van het geil en dat maagdelijke mannenkutjes lekker strak waren en bleven. Lindsey vond het wel merkwaardig dat de pastoor nog warmliep voor een ouder, hoerig type als zij, als hij misdienaartjes en jongere meisjes die bij hem kwamen biechten, voor het uitkiezen had. Maar dat zou ze snel genoeg merken, want dat Lindsey niet voor niets naar de speelkamer was geroepen, was duidelijk. Ze liep zonder hem in de ogen te kijken op de pastoor af, draaide 180 graden en boog iets voorover, leunend tegen het grote biljart. Ze voelde iemand haar schortje optillen en snel drie vingers in haar kut duwen, en die vingers werden gedraaid alsof ze een schroevendraaier waren. Door de druk die hierdoor op haar kutspieren ontstond, voelde ze een zoekgeraakte kersenpit uit haar poepgaatje ontsnappen en ze hoorde hem op de laminaatvloer vallen. Laminaat, niet duur, maar wel slim gekozen. Omdat dat makkelijk schoon te maken is, dacht ze met een poetsbril op.
De pastoor trok zijn vingers ruw uit Lindseys kut terug en duwde ze volkomen onverwacht bij de nietsvermoedende misdienaar in diens mond. ‘Hier, schoonlikken, jij!’ De jonge naar anorexia neigende knaap, die er extra lullig uitzag met een slap, lang pikkie, zonder schaamhaar en ook zonder borsthaar en okselbeharing, maakte braaf smakkende bewegingen met de vingers van de pastoor in zijn mond. Lindsey probeerde zich de misdienaar met een kaalgeschoren hoofd voor te stellen, want dat zou zijn haarloze voorkomen compleet maken. Maar de pastoor onderbrak haar gedachten. ‘Buk jij ook eens even voorover, knaap’, beval de geestelijke. En weer gehoorzaamde de misdienaar en dat kwam hem op de dikke duim in zijn onbehaarde kontje te staan. Ach, dat zou wel de voorbode zijn voor iets groters en diepers later die avond, vermoedde hij, en hij had al angstig gekeken naar de keus in het rek, waarvan er een paar duidelijk sporen vertoonden van glijmiddel op de uiteinden. Enkele van zijn matties hadden al woeste verhalen verteld over de bezoekjes van Eerwaarde met hen aan de speelkamer van de Meester, maar die verhalen had hij tot nu toe met een flinke korrel zout genomen. Eerst zien, dan geloven. Of liever nog: eerst niet zien!
De misdienaars vormden binnen de katholieke kerk een vreemde, geïsoleerde groep, die zich in de verte het best laat vergelijken met vroege corpsstudenten. Het was in het dorp gebruikelijk dat je als onderdeel van je weg naar volwassenheid een tijdje als misdienaar fungeerde. Dat was uiteraard een jongensclub met een geestelijke aan de leiding. En daar wrong de schoen. Vaak was het een pastoor, die machtsgeil was en door het celibaat nogal eenzijdig was geworden in zijn seksuele voorkeuren, of juist stiekem heel erg naar vrouwen of meisjes hunkerde. De poort naar de pastoor werd gevormd door de eeuwenoude en schier onuitroeibare biecht. Iedereen deed wel eens wat verkeerd en in de huidige maatschappij waren de verleidingen voor de jeugd alleen maar toegenomen. Maar de biecht als gewetenssusser was vaak gebleven. En misbruik van seksuele vrijheid kwam uiteindelijk allemaal ter beoordeling op het dankbare bordje van de pastoor terecht, die dan zonder normale rechtsgang mocht vaststellen welke repercussies bij de opgebiechte overtreding(en) pasten. Voor een kinky pastoor was dit erger dan een kind in een snoepwinkel te laten wonen. En als het een beetje uit de hand liep met de straffen, was het lastig om te klagen. Want het was dan altijd het woord van de klager of klaagster tegen dat van de pastoor. En die wist van de prins geen kwaad, dat moge duidelijk zijn. En trok dus meestal aan het langste eind.
Omdat Lindsey nogal gebiologeerd naar de pik van de misdienaar keek, merkte de pastoor lachend op: ‘Ooow, jij houdt ook wel van jong vlees zie ik. Maar dat pikkie gaat vanavond niet in jouw kutje, want met misdienaars doen de Meester en ik andere dingen, nietwaar?’ En hij keek Victor met een grijns aan. ‘Robert, ga jij eens over de bok hangen, joh!’, kreeg de misdienaar gebiedend te horen. ‘Dan ga ik je kontje prepareren met een keu.’ De misdienaar gehoorzaamde en ging over de bok hangen. ‘Trek je billen maar uit elkaar!’, ging het verder, en de jongen trok zijn strakke blanke billen uit elkaar, zodat zijn lichtbruine sterretje zichtbaar werd. Zag Lindsey nou, dat dat al een beetje uitpuilde? En hoe was dat dan gekomen? Hadden die jongens onderling bij elkaar dingen gebruikt in hun poepgaatje? Of was Robert al vaker hier geweest om slaafje te spelen voor Victor en de pastoor? Ze vermoedde het laatste, want de pastoor zou niet tolereren dat een misdienaar zijn kontje deelde met anderen dan de Meester en hemzelf. De pastoor pakte een van de keus die Victor had gebruikt op zijn eigen dochter en schoof die zonder aarzelen in de kont van de misdienaar, die even in elkaar kromp en pas ontspande toen de keu bij ‘20’ niet meer verder naar binnen ging. Niet omdat dat niet kon, maar omdat de pastoor daar stopte.
