Wakker worden en weten, vandaag is het woensdag zeventien juli , onze laatste dag op die nudistencamping. Straks komen de renners voorbij op weg naar Pau. Daarna verplaatsen we ons voor de volgende rit, een bergrit in de Pyreneeën. Ik mocht in geen geval de bergen op rijden, want wie weet wanneer we dan konden vertrekken. Ik bekeek de kaart. Richting Lourdes… Hé, Argeles-Gazost en daar kwam de Gave de Pau voorbij, een bergrivier. Daar moest zeker ergens plaats zijn voor mijn camper. Ik bekeek ook de route van de dag daarop. Oke, we vonden wel iets.
De boys gingen in de voormiddag zwemmen en luierden zomaar wat. Ik deed inkopen in het winkeltje op de camping. ’s Middags wat eten in de campingkantine en dan lichte kledij aantrekken en via het kleine poortje de weg bereiken waar de renners voorbij zouden komen. Die weg stond bijna vol Tourliefhebbers ! Ongelooflijk. En opnieuw die meute auto’s en renners en motoren. Plots liep er een man van zo’n dertig jaar in zijn blootje naakje over de weg, tot groot jolijt van de massa wielerliefhebbers. zijn grote lul sloeg heen en weer en zijn allen klotsten als een luidende kerkklok. Een toeschouwer trok hem bij de arm en duwde hem achter de rij mensen langs de weg.
Eens de Tour met al zijn wagens en renners en alles wat er bij kwam voorbij trokken wij naar mijn camper. Ons verblijf op de camping eindigde. De jongens wilden wel eens een aankomst op een berg meemaken. Jammer, dan moest je daar zeker van twee dagen voordien en je kon er gewoon die dag niet meer weg. Renners en Tourcaravaan kregen absolute voorrang. We bekeken samen de rit van de volgende dag. Ze kwamen voorbij in de omgeving van Lourdes. Ik dacht dat de omgeving van Bagnères-de-Bigorre wel een leuk plaatsje zou bieden. Dus, hop, richting Lourdes waar we gewoon langs reden. De kaart toonde een riviertje vlak voor Bagnères. Er was dichtbij een benzinestation en een Intermarché. Alles wat we nodig hadden.
Ai, ai, ai, bijna nergens nog een parkeerplaatsje te vinden, tenzij aan de Intermarché en aan een sportcomplex. Dan maar even terugkeren. Naast een ouder huis was er een toegang tot een weide. Er stond een man. Ik hield halt. Si, si, we konden er parkeren. Si, si, vingt euro’s ! Geen probleem, voor twintig euro konden we er camperen. si, si, we konden zelfs wat eten kopen. Vriendelijke man. We reden het weitje op en geen uur later stonden we er met drie mobilhomes en vijf caravans. De eigenaar glunderde. Naast ons een leuk caravannetje met Duitse nummerplaat. Helmut en Detmold groetten ons. Ze waren ergens van dicht bij Hamburg en op weg voor een maand naar Spanje. Ja, ze vormden een paar. Nee nog niet gehuwd. Dat kwam er zeker aan, het jaar daarop. Toffe kerels.
Terwijl ik het avondeten klaar maakte – groenten met charcuterie, gingen de boys op verkenning tussen de struiken. Toen ze terugkeerden wisten ze te vertellen dat op geen honderd meter van waar we campeerden er een beekje was, zeker een meter diep. Wat een meevaller ! Na het eten zaten we samen met onze Duitse buren tot een eind over elf uur. Toen Werner even tot aan de struiken liep om te plassen zag ik hoe die Helmut hem achterna ging. Werner kwam lachend terug, samen met Helmut.
- Weet je, fluisterden Werner me toe, die trok zijn broek vooraan naar beneden en daar kwam enorme lul uit te voorschijn en hij zei “Schöner Schwanz, ganz dol”.
- En , vroeg ik, heb je die van jou ook getoond ?
- Natuurlijk ! Haha, hij ontplofte bijna ! Amaai zeg, dat is nen heten zeg !
Eens binnen in de mobilhome vertelde Werner nog eens over die Helmut. De jongens lachten. Die Helmut moest zeker een homo zijn, met voorkeur voor jonge kerels. Ik dacht zo bij mezelf dat ik hier nu ook met drie jonge gasten zat en er af en toe, niet elke dag seks mee had.
- Wat doen we ? vroeg Frederik.
De jongens keken elkaar aan, keken mij aan.
- Rukken of pijpen of neuken ? vroeg ik.
- Ik heb eens een video gezien waarin een man zeker vier of vijf andere mannen pijpte, van de een naar de andere en dan spoten ze hun zaad op hem.
- Blowjob, ga ik als uitleg.
- Hé, leuk zeg.
- Wil jij dat misschien eens doen ? vroeg Frederik aan Werner.
- Ja… Ja…
-* Oke, dan, besloot ik. Ga jij maar knielen en dan begin je maar.
Werner knielde neer en wij met zijn drieën er rond, onze lul in aanslag. Werner begon bij Pieter. Hij zoog, likte, zoog. Dn draaide hij zich naar mij toe. Zijn lippen schoven over mijn stijve penis. God, die Werner wist hoe hij het moest aanpakken. Zijn tong schuurde enkele keren over mijn blote eikel en dan begon hij geweldig zin lippen heen en weer over mijn keiharde zaadstamper te schuiven. Kon ik het lang uithouden ? Zeker niet. Werner liet me los en begon bij Frederik. De een na de andere werd door Werner gelikt, gezogen. Een hand voelde ook aan onze ballen, kneedde ze, trok er aan. Pieter was de eerste die die hoogrood aanliep in zijn gezicht, Werners hoof wegduwde en twee, drie forse zaadstralen in het gezicht van zijn kameraad spoot. . Ik was de volgende en Frederik spoot bijna evenveel als Pieter en ik samen. Werners gezicht droop van het sperma. Frederik en Pieter likten het schoon terwijl Werner zichzelf verwende, zich plots op zijn rug liet neervallen en zijn jeugdige zaad op zijn buik liet pletsen. Een handdoek droogde Werner schoon.
We zaten nog een tijd te praten. Whaw, zichzelf overtreffen is toch heerlijk. Ik droomde dat Werner me nog eens leeg zoog. Wanneer zou dat gebeuren ?
Donderdagochtend. Wakker worden. De zon scheen reeds fel door. ’t Werd zeker een warme dag. Uit mijn bed boven de stuurhut van de camper glijden. Me eens flink uitrekken.
- Goeie morgen !
- Goeie morgen Pieter !
Ze waren alle drie wakker. We namen ene grote handdoek en sloegen die rond onze kont. Met slippers aan onze voeten wandelden door het struikgewas naar het beekje. We legden de handdoeken netjes op de boord en hop, het water in. Brrrr… koud ! Meteen stonden we alle vier naast elkaar in het water te plassen. We lachten omdat onze piemels kleiner werden. We spoelden ons af met het klare water uit het beekje. Lekker fris. Frederik liet zich languit in het water vallen. Werner volgde zijn voorbeeld.
- Guten Morgen !
Ik keek om. Onze twee Duitse campingburen kwamen er ook aan, een handdoek over hun schouders, hun lullen helemaal bloot. En wat voor lullen ! Slap zeker toch achttien centimeter. Ze wierpen hun handdoek op de boord en sprongen in het beekje. Ik bekeek hen. Ze bibberden even en hun lullen slonken weg als een dikke naaktslak waar men zout op gestrooid heeft. Ik moest bijna lachen. Ik zag plots twee leuke piemeltjes in de plaats van twee forse lullen. Waarom, ik weet het niet, maar de boys en ik bleven toekijken hoe die twee zich verfristen. Het waren echt twee atleten, fel gespierd, prachtige figuren. En zo met hun slap geworden piemels leken ze wel op de beelden van Griekse atleten. De twee verlieten het water. Handdoeken rond onze body’s en samen wandelden we terug naar de weide. De twee waren jaloers op mij omdat ik zo helemaal alleen met die drie adonissen op tocht was. Plots bleef Detmold, die voorop liep, staan. Hij bekeek me, bekeek de boys. En dan
- Zweihunderd euro when wir die junge Leute brauchen durfen…
Hij bood tweehonderd euro als hij en zijn makker mijn drie boys even mocht gebruiken. De jongens keken me aan. Frederik trok zijn schouders op. De anderen bekeken elkaar. Durfden ze ? Ik zegde dat ze het zelf moesten weten wat ze wilden en durfden. Ze knikten. Detmold en Helmut bekeken elkaar, wachtten af. De boys knikten half en half . Ja, ze deden voor de centen hé ! We kwamen overeen. Om half tien tot elf uur in mijn camper, terwijl ik boodschappen zou doen. Ze knikten.
We zaten samen om te ontbijten, de twee homo’s, de drie boys en ik. Wat praten. Ja, zij woonden samen en trokken naar een prachtige homocamping in Zuid-Spanje.
Om half tien vertrok ik naar de Intermarché om inkopen te doen. Alle vrije plaatsen langs de weg slibden dicht met auto’s, caravans. Waar er ook maar een beetje plaats te vinden was, er probeerde zich nog een chauffeur tussen te wringen. Uren voor de renners voorbij zouden komen was er al een animositeit zoals nooit voordien. Het was zo’n twee kilometer tot aan de supermarkt. En overal enthousiaste wielerliefhebbers. Ik stopte even aan een leuk huis, zo’n tien meter van de weg af en de eigenaar, zeker met commerciële geest, had op de oprit stoelen en tafeltjes geplaatst. Ik dronk er een frisse Ricard. Dan naar de winkel en tegen elf uur met twee grote boodschappenzakken terug naar mijn camper. Op zo’n honderd meter van de plaats waar we campeerden ontmoette ik de twee Duisters. Ze waren op weg om boodschappen te doen. Ja, ja, het was heerlijk geweest. Reuze !
Mijn boys zaten buiten, met enkel hun kleine zwembroekje aan met d eleeuwenkop vooraan. Ze glimlachten. Ja, het was enig geweest ! Nee, de boys werden niet geneukt. Demold en Helmut hadden heb eerst bekeken en betast. Hun kontgaatje was nog te smal voor die twee reuzenlullen. Nee, nee, seks moet leuk blijven, geen pijn doen. Hun anusje werd gevingerd, voorzichtig en gelikt.
- Mens, die kerels kunnen pijpen zeg ! lachte Pieter. Ik spoot maar Helmut deed door en likte en slikte alles in tot er helemaal niets meer uit mijn pierlewietje kwam. Amaai zeg !
- En die Detmold niet zeker ! zegde Werner. Terwijl ik naast Frederik op onze rug lagen zat Detmold geknield tussen ons en zijn mond bewoog van de een naar de andere terwijl zijn handen onze ballen kneedden. Ik spoot zoals ik nog nooit gespoten had. En Detmold likte alles op.- en heb je moeten pijpen ? vroeg ik;
- Ja zeker ! amaai zo’n plas sperma ! Een olifant zou er in verdrinken.
- En die Detmold heeft potverdorie bijna tien minuten lang mijn holleke gelikt en gekust, vertelde Frederik. Ik zat op handen en knieën en hij achter mij. zijn vingers trokken mijn anusspier open. Zijn tong likte en zoog, gleed naar beneden om mijn ballen te likken, dan terug omhoog naar mijn anusgaatje, likkend en zuigend. Hemels !
- Ja, en we hebben elk honderd euro gekregen !
’s Middags aten we pizza die ik meegebracht had van de supermarkt. Nog wat rusten. De jongens liepen de weg op waar het al vol stond met supporters, wachtend op de rondecaravaan. Ik bekeek nog even de kaart, om te beslissen waar we naartoe moesten voor de volgende rit. De renners zouden aankomen in Plateau de Beille dicht bij Andorra. Ik zocht naar een plaatsje zo’n dertig, veertig kilometer er voor. Tarascon, zo’n vijf kilometer er voor. De weg dwarste er ene riviertje met vlak erbij een meertje, een verbreding van het riviertje. Oke ! die avond moest ik er heen.
Met enkel een kort broekje aan ging ik op de weg bij m ijn boys. Ook nu weer een lawaai van alle duivels uit de hel als de renners voorbij kwamen gestormd. De geletruidrager werd enorm toegejuicht. Enkele jaren nadien zou hij van doping beschuldigd worden en al zijn overwinningen afgenomen worden. En zijn ploegleider, een West-Vlaming dan nog - levenslang geschorst !
Een klein uur na het passeren van de rondecircus namen we afscheid van onze Duitse buren en reden richting Tarascon. Het was vrij druk op de weg erheen. Blijkbaar waren wij niet de enigen die zich van de een rit naar de andere verplaatsen. De jongens vertelden nog over hun uurtje plezier met Detmold en Helmut. Jaja, ze hadden er van genoten
- Vanavond moeten we dat eens herhalen, lachte Frederik.
Onderweg telefoneerden de boys met hun ouders, zoals ze om de andere dag deden. Tegen half acht naderden we de plaats die ik uitgekozen had. Verdorie, overal waar er een plaatsje was langs de weg stond er al een caravan of camper. Tegenslag. Tot we een soort alleenstaande garage zagen, zo’n tien meter van de weg af, met erachter een weide die schuin naar beneden liep, naar het beekje dat ik op de kaart gevonden had. Aan de andere kant van de weg een riante villa. Ik er naartoe. Een oudere man ontving me. Ce batiment ? O, enkel voor landbouwmateriaal, al twee, drie jaar niet meer gebruikt. Of we er mochten parkeren ? Si, si, pas de problême. Wat een meevaller. De vrouw kwam ook even kijken. Of we zin hadden in fraises – aardbeien ? Natuurlijk.
Ik parkeerde en samen met de boys liepen we om de villa heen naar achteren. Mens, een hele boomgaard en een veldje aardbeien. De vrouw had drie bakjes klaar staan. Ik betaalde tien euro, voor de aardbeien en voor de hulp. De twee oudjes waren dolgelukkig. Ze vroegen nog waar we vandaan kwamen. Bruges… Brugge, kantwerk. Ja, Marie-Louise, zo heette de vrouw kon ook kant maken. Nu niet meer, haar vingers… Artrose hé.
Naar onze camper. In zwemslip langs het gebouwtje, door de weide naar de domen, naar het beekje. Ons lekker verfrissen. Zalig! Naar de camper, tafel en stoeltjes er achter, eten en van de aardbeien smullen. Jammer dat we geen slagroom hadden. Rond half tien zagen wij enkele auto’s met oranje flikkerlichten afkomen. Ze droegen Nederlandse nummerplaten ! Daarachter vier, vijf, zes camions met aanhangwagens waarop de commentatorcabines van de Tour vervoerd werden. Een Nederlandse firma zorgde voor die cabines. Wij vroegen ons af hoe die mastodonten de 21 haarscherpe bochten naar Alpe d’Huez konden nemen.
Tegen elf uur naar bed. Nee, nee geen seks. Het kon niet elke dag tweemaal kermis zijn. Ik hoorde af en toe een of twee auto’s voorbij snellen.
