Vlak na de verkrachting ging Lindsey, toen ze werd opgeroepen, toch weer aan het werk, want er was een hoog ziekteverzuim op het kinderdagverblijf en ze konden haar maar wat goed gebruiken daar. Met of zonder trauma, handjes hadden ze nodig. Ze kwam Safira weer tegen uiteraard, want die was na het voorval niet geweigerd door de schoolleiding. Maar Safira was nog steeds voor al het personeel ‘a pain in the ass’. Haar familie had de verkrachting van
Lindsey op haar geweten, dat vond de schoolleiding, en niet de kleine Safira. Dus die mocht als een ongeleid projectiel vrolijk verdergaan met het verpesten van de sfeer op het kinderdagverblijf. Wel kreeg Lindsey na een paar dagen door Safira een briefje in haar handen gestopt, waarop stond ‘Geen politie! Anders komen we terug.’ Die boodschap was duidelijk en Lindsey schreef een briefje terug met ‘Nee, geen politie’ en gaf dat aan Safira mee, in de hoop dat daarmee de zaak was afgedaan. Ze had haar ‘straf’ gehad, was in haar kont geneukt en daarna gefist, en ze wilde liefst niks meer met de familie van Safira te maken hebben.
Ze was op aandringen van haar moeder en omdat ze af en toe bloed lekte uit haar kut naar de huisarts geweest om te laten kijken of de heren blijvend letsel hadden aangericht bij haar. Maar volgens de arts was bij vluchtige inspectie haar kringspier niet uitgescheurd en verder kon hij rond haar vagina niks verontrustends constateren. Veel inwendigs had hij niet kunnen doen, want toen hij met een eendenbek kwam aanzetten, was de toch al vernederde Lindsey letterlijk en figuurlijk dichtgeklapt en in tranen uitgebarsten. Hij had haar toen maar laten gaan (‘Trek je slipje maar weer aan, Lindsey!’) en haar het advies gegeven om op te letten bij haar eerstvolgende menstruatie en ook bij de eerstvolgende seks met een man (alsof ze daarop zat te wachten), of met grote hulpmiddelen zoals een dildo. Zei hij letterlijk! Zo plastisch had hij zich niet hoeven uitdrukken en Lindsey moest toen meteen aan haar moeder denken, die met die grote zwarte dildo in haar uitgewoonde kut zat te spelen (hoe ver zou die erin gaan?), en vervolgens ook die vibrator op de hoogste stand in haar poepertje deed. Om zo een orgasme te bereiken dat haar bed deed schudden. Zou ze zelf ooit ook zo eindigen, vroeg Lindsey zich depri af?
Die huisarts was weinig empatisch geweest, en toen ze thuiskwam moest ze ook nog eens uitgebreid verslag uitbrengen aan haar bemoeizuchtige moeder. ‘Maar heb je dan wel goed uitgelegd wat die jongens met je gedaan hebben? De volgende keer ga ik wel met je mee!’ Nou, daar zat Lindsey al helemaal niet op te wachten. Ze schaamde zich voor het gedrag van haar moeder en de reputatie die ze had in het dorp en ook bij hun huisarts. Het was niet voor niets dat die man expliciet met het voorbeeld van die grote hulpmiddelen was gekomen. Hij dacht waarschijnlijk dat Lindsey al net zo’n sloerie was als haar moeder. De laatste keer dat hij bij Jennie, want zo heette Lindseys moeder, een spiraaltje had ingebracht, had hij zonder moeite zijn hele hand in haar kut kunnen schuiven, als hij dat gewild had. Dat had hij natuurlijk niet gedaan, maar hij had wel gemerkt dat haar kut extreem uitgewoond was en kon wel raden waardoor. Ook had hij bij haar een enorme prolapse gezien. Die zat haar ook niet zomaar.
Toen Lindsey een keer naar de huisarts was gegaan voor een zalfje, toen ze 17 was, vroeg hij spontaan of ze ook niet een spiraaltje wilde. ‘Dan hoef je niet te rotzooien met condooms en kun je niet zwanger raken van die jongens hier in het dorp.’ Ze had toen verbaasd gevraagd: ‘Een spiraaltje, dokter?’ En hij had toen geantwoord: ‘Ja, net als je moeder, of wist je dat niet?’ zei hij erachteraan. Lang leve de privacy, dacht Lindsey meteen. Alle medische dorpsgeheimen zijn veilig bij deze man, maar niet heus. Ze had hem nog even bedankt voor de tip voor een spiraaltje als voorbehoedsmiddel en zei dat ze erover na zou denken. ‘Prima’, reageerde de arts. ‘Maar denk er niet te lang over na. We hebben al wat ‘ongelukjes’ gehad hier in het dorp, speciaal bij meisjes van jouw leeftijd’, had hij er stichtelijk aan toegevoegd. ‘En die eindigen dan vaak in een onnodige abortus, of in een ongewild kind.’ Het leek bij pastoor wel! Die kon ook zo zeuren op zondag over hoe het allemaal moest. Terwijl het een publiek geheim was dat hij af en toe biechtende meisjes neukte, zonder condoom, voor het zingen de kerk uit. Jongens paalde hij ook trouwens, liefst misdienaartjes.
Lindsey had een tijdje niks meer gehoord sinds haar korte ‘briefwisseling’ met Safira en hoopte dat de zaak nu was afgedaan, zeker nu ze geen aangifte had gedaan. Ze had ook geen ernstige confrontaties meer gehad met Safira, ook al omdat ze die meed als de pest. Maar op een zomeravond heel laat, net voordat haar moeder
Jannie en zij na een lange warme dag even om beurten zouden gaan douchen voordat ze gingen slapen, stonden er opeens mannen in de keuken. Vier telde Lindsey er. Ze waren via de donkere achtertuin onopgemerkt tot aan de keukendeur gekomen. Die was nog niet op slot en haar moeder liep net poedelnaakt over de overloop om te gaan douchen. Lindsey was beneden de lichten en de tv alvast aan het uitdoen, toen ze opeens de achterdeur had horen opengaan. Ze dacht eerst dat het de buurvrouw was, maar schrok hevig toen ze de mannen zag en moest meteen terugdenken aan haar verkrachting, enkele weken eerder. Haar adem stokte in haar keel en ze voelde haar hart bonzen.
De mannen (of waren het weer opgeschoten pubers?) droegen opnieuw zwarte hoodies en een van hen hield zijn vinger op zijn lippen, ten teken dat Lindsey niet moest gaan gillen. Ze voelde het angstzweet in haar teenslippers lopen en liet zich door een van de mannen lijdzaam bij haar arm pakken. Een van de anderen glipte geruisloos de trap op, dus ze wisten kennelijk dat haar moeder ook thuis was. Ze hoorde opeens haar moeder gillen en schelden. ‘Hee, wat is dat nou? Rot op! Blijf met je gore poten van me af, engerd’, klonk het, terwijl ze zelf naar het bankstel in de woonkamer werd geleid en daar moet gaan zitten. Haar moeder kwam in al haar naaktheid de trap af, met haar agressor op haar hielen. Haar tieten bungelden voor haar uit en haar kwabbige hangbuikje bedekte voor een deel haar behaarde schaamstreek. De laatste jaren was ze erg weinig calorieën kwijtgeraakt door enige lichamelijke inspanning dan ook. En via haar mond waren heel wat snacks naar binnen gegaan.
En die mond werd nu een nat vaatdoekje uit de keuken gepropt, om te zorgen dat haar geluiden gedempt werden. Een om haar hoofd geknoopte zakdoek hield het vaatdoekje op zijn plaats. Uit een la onder de gootsteen werd door een van de hoodies een emmer gepakt en daarop werd Jannie met vereende krachten geparkeerd. Erg stabiel was dat niet, maar ze kreeg meteen te horen ‘Pissen in die emmer!’. Dan ging natuurlijk niet binnen enkele seconden op commando, maar na een paar flinke petsen op haar hangtieten en een stomp in haar puddingbuik besloot ze het toch maar serieus te proberen, en jawel, er druppelde wat pis uit haar kut in de emmer. Een echte klaterval leverde dat nog niet op. ‘Meer pis!’, was daarom de volgende luide opdracht. Ze perste flink, waardoor meer pis naar buiten sijpelde en ook de prolapse een beetje uit haar poepgat kwam. Dat deel kwam buiten de rand van de emmer waar ze op zat en een van de jongens streek met zijn vingers langs het roze vlees. ‘Kijk!’, zei hij tegen zijn maten. ‘Ze poept vlees!?’
