overgave
zaterdag 14 juli, ’s middags
Ze waren na het vrijen in de tent blijven liggen en in slaap gevallen. Stanzi werd wakker doordat de hitte in de tent gewoon te veel werd. De slaap had haar niet verkwikt, maar dat kwam niet alleen door die warmte. De intensieve ochtend met Kristoff speelde ook door. Het was fantastisch gelopen, alleen daagde bij haar geleidelijk het besef dat haar project wel in een heel hoge versnelling was geraakt. Dit niveau van seksuele activiteit viel natuurlijk niet vol te houden. Ze had het gereconstrueerd, maar de laatste vijf dagen, te beginnen bij haar ontmaagding dinsdag, was ze in totaal achttien keer geneukt – door vier verschillende mannen – vaginaal, anaal en oraal.
Overigens constateerde ze vooral tevredenheid bij zichzelf: ze vond het een hele prestatie, ook al omdat ze het zelf aangestuurd had en die kerels toch wel behoorlijk in haar macht had. Ze was trots op zichzelf. En het project moest zich ook zeker verder ontwikkelen. Met haar moeder had ze gisteravond ook geknuffeld op een manier die zicht gaf op een nieuwe dimensie. Vrouwen – ten minste haar moeder – deden fysiek én mentaal toch anders dan mannen. De mannen wilden ín je, haar moeder zat haar letterlijk en figuurlijk op de huid. Ze kon
Lies nog niet plaatsen natuurlijk, maar van haar verwachtte ze fysiek vooral zachtheid.
Ik wou meer van seks weten… nou, ik heb in de afgelopen week toch veel opgestoken.
Ze glimlachte in zichzelf, zich meer dan bewust van het
understatement.
Ze ging naar buiten. Ze porde eerst Thijs nog wakker, want die zou toch echt bij z’n positieven moeten komen. Er moest gepraat worden. Wat voor fijne knul ze hem ook vond, hij was toch ook de lastpost in haar plannen. Logisch natuurlijk, want hij had de hoofdrol, maar hij was vooral minder makkelijk dan ze aanvankelijk gedacht had. En ze had plannen met hem waarvoor ze hem over de drempel moest zien te krijgen. Hoe kreeg ze hem zo ver dat hij zich overgaf?
En dan had ze gisteravond ook nog een nieuwe zorg bij zichzelf bespeurd: Thijs ‘deed nieuw’ naar z’n moeder. Werd die een concurrente voor haar? Mooi dat Thijs na de vakantie waarschijnlijk wel verzekerd was van seks, maar déze week wilde ze hem toch echt vooral voor zichzelf. Verwarrend was dan wel weer dat ze Thijs zelf zo naar de moeders toe dreef… Ze snapte soms zichzelf ook niet. Maar die ‘zachte krachten’ waar Lies het over had gisteravond tegen papa, boezemden haar wantrouwen in: ze vermoedde die vooral aanwezig bij Lies zelf. En ze dacht er een beetje boosaardig achteraan:
Dat scheldwoord kutwijf van vorige week, kon wel een voorspellende waarde gehad hebben. Ze moest inwendig alweer grinniken…
Thijs kwam gebroken uit de tent. ‘Jeetje, wat is het warm daar binnen! Hé, hebben we nou nog gevrijd toen Kristoff wegging of heb ik dat gedroomd?’
‘Dat heb je niet gedroomd: we hebben huilend geneukt. Vrijen als emotionele uitlaat… we doen wel ervaringen op…’
‘Dat kun je wel zeggen. Ik moet trouwens bekennen dat we Kristoff echt geholpen hebben, dat geloof ik nu ook. Wat voel jij de dingen goed aan. Zou Kristoff echt nog laten weten hoe het daar in Uppsala afloopt?’
‘Dat is wel de
afspraak… en daar houdt hij zich vast aan. Mijn gevoel zegt, dat het goed komt. Dat is wel een beetje jammer dan, want anders kon ik hem daar in Uppsala wel komen troosten. Met de trein ben je er zo… – Je snapt wel dat ik dit als grapje bedoel, hè?’
‘Nou ja, als het wel slaagt, kun je er ook wel naar toe gaan – om te kwartetten…’ grapte Thijs terug.
Die komt kennelijk weer bij z’n positieven, stelde Stanzi vergenoegd vast.
Geen slecht idee trouwens…
‘Maar eh, we moeten nog overleggen over de komende week. Natuurlijk laten we veel op z’n beloop. We gaan geen totaalplanning maken, zeker niet voor overdag. Dat past ook niet bij experimenteren met seks. Dan dienen de dingen zich vanzelf wel aan. Maar ik wil toch graag óók doordacht gebruik maken van de ervaring van onze ouders. Dat doen we in andere opzichten immers ook in het leven. Al had ik nooit bedacht dat ze ons ook zouden willen ‘opvoeden’ op seksgebied. Als kind heb ik daar nooit een spoortje van opgemerkt. Jij wel?’
Ze wachtte een antwoord niet af maar stoomde meteen door… ‘Ik wil met jouw en mijn moeder wat ervaring opdoen met vrouwenseks. Als we daar een nacht voor reserveren, dan kunnen jullie als mannen júllie ding doen. Trouwens, misschien mag ik dan wel even om het hoekje kijken, haha. En dan kun…’
‘Stanzi! Ik geloof het allemaal wel. Wat had je voor mij bedacht?’
‘Aan het slot van de week wil ik een nacht jou alleen voor mezelf hebben – een soort evaluatie. Dat is drie. Twee is dat je een nacht met je moeder, en deels misschien je vader, doorbrengt. Ik heb al begrepen dat je me daar niet bij wilt hebben, maar misschien mag ik dan bijvoorbeeld aan het eind van de nacht wel aansluiten… Dan doe je me maar verslag…
Maar allereerst heb ik voor jou een verrassingsnacht bedacht. Eerlijk gezegd is die al geregeld, maar ja, verrassing hè! De kern ervan is dat mijn moeder je laat kennismaken met seks waarin de vrouw de leidende rol heeft. En net als die jonge vrouw in de video van deze week ben jij dan geblinddoekt: het overkomt je allemaal. Het doel dáárvan is dat je dan de dingen heel anders gaat
ervaren… Je ziet niks, dus moet je bijvoorbeeld hóren waar de ander mee bezig is. Je schijnt ook veel intenser te voelen.
Thijs liet haar ratelen…
‘Die nachten moet je ook weer niet als een blok zien. Er kan best wel gewisseld worden halverwege de nacht…’ En zo voort.
Hij reageerde niet meer.
‘Thijs, héb ik je nog?’
’Lieve Stanzi. Ik wil niet gestuurd worden, weet je nog? Waarom wil je het allemaal regelen?’
‘Ik ben gewoon nieuwsgierig. Naar mezelf, maar ik wil ook weten hoe jij het allemaal ervaart, ik wil mannenkennis opdoen.’
‘Stanzi, ik geef me over! Maar op één voorwaarde: ik wil het allemaal niet vooraf weten. Regel het zo dat het me gewoon overkomt. En trouwens: ik wil vannacht al met m’n moeder en vader doorbrengen in onze eigen hut. En jij mag pas om zeven uur in de ochtend langs komen. Voor mij is jouw moeder nog niet aan de beurt: van alle moeders wil ik allereerst mijn eigen moeder neuken, een soort van motherfuckerontmaagding. Verder zie ik het van de week wel. En als het me te veel wordt, dan geef ik het wel aan. O ja, en ik wil elke dag ten minste één keer met jou vrijen. Wij horen vooral bij elkaar.’
‘Ja, dáár zijn we het dan over eens!’
Maar wat kun jij toch koppig zijn! dacht ze erachteraan.
sfeer en techniek
zaterdag 14 juli, rond het avondeten
Het avondeten was deze keer weer in huize Kollof. Anton bereidde een zuurkoolschotel. Thijs en Stanzi nestelden zich alvast aan de keukentafel.
‘Het duurt nog wel even hoor, de schotel moet nog goed een half uur in de oven…’ Toen Anton hem erin gezet had, vroeg hij hoe de vlag erbij hing. Thijs beperkte zich tot de mededeling dat ze zich wat ‘uitgeleefd’ voelden. Hij liet het aan de verbeelding van z’n vader over wat daar de oorzaak van kon zijn. ‘Maar die zuurkoolschotel zal ons er wel weer bovenop helpen.’
‘Nou misschien wil jij dan al wel een fles witte wijn openen. Bij zuurkool hoort witte wijn, maar denk er wel om: witte wijn drinkt veel makkelijker weg dan rode. Dus doe rustig aan.’
‘Hou het dan eerst maar ’s bij water,’ zei Stanzi.
Thijs opende een fles, schonk voor z'n vader in, en tapte inderdaad water uit de kraan voor Stanzi en zichzelf.
‘Ik ga trouwens mama even opzoeken,’ zei hij en liep de keuken uit.
Hij wou Lies opzoeken om haar verslag uit te brengen. Toen hij bij de ouderlijke slaapkamer aankwam, hoorde hij dat Lies in gesprek was met iemand, dat moest dus Norbert zijn. Hij bleef bij de deur staan luistervinken, maar ze spraken te zacht om het te kunnen volgen. Hij klopte dan maar aan.
‘Kom maar binnen!’ riep z’n moeder.
Toen hij naar binnen liep, trof hij ze aan op het bed. Ze zaten gekleed, blootsvoets, in kleermakerszit tegenover elkaar. Een wat aparte setting vond Thijs, maar hij kon er de vinger niet op leggen hoezo dan. Lies had een heel zelfbewuste houding. Of leek dat maar zo? Z’n moeder was toch minder kleurloos dan hij eerder gedacht had. Zoiets. Was zij veranderd of keek hij zelf anders?
Hij vroeg: ‘Mam, kan ik je even spreken?’
Norbert veerde overeind en stapte van het bed af. ‘Ik laat jullie hier wel even alleen.’ Hij richtte zich nog even tot Lies: ‘Samengevat… dankjewel voor de achtergrondinformatie, al blijf ik verbaasd dat ik hier helemaal geen weet van had. Het was super, een nieuwe dimensie.’
Toen Norbert vertrokken was, vroeg ze: ‘En? was de operatie geslaagd?’
‘Honderd procent! Wil je het horen?’
‘Wat dacht je?’
Ja, dat was een onnozele vraag, en hij deed in geuren en kleuren verslag.
Lies luisterde, terwijl ze regelmatig haar hoofd schudde. Maar in haar gezicht zag Thijs iets van oudertrots, een heel sterke versie van wat hij eerder al bedacht had over oudertrots als hun kind een nieuwe ontwikkeling doormaakt:
Kijk, mijn kind kan neuken! En dat wás ook het geval, toch? Stanzi en hij hadden een prestatie geleverd met Kristoff!
‘Nou,’ zei Lies, ‘ik ben benieuwd hoe dit afloopt. Komen jullie dat nog te weten, denk je?’
‘Dat is wel de bedoeling.’
Dan stelde hij het punt aan de orde waarvoor hij gekomen was…
‘Mam, wij hebben nog een afspraak. Wanneer sluiten wij ons verbond?’
‘Ik stel voor vanavond. We zien wel hoe laat iedereen naar bed wil, al of niet om te slapen. Ik wil de nacht graag met jou doorbrengen. Papa heeft ook een rol in mijn opzet. Als het gaat zoals ik het in m’n hoofd heb, ga je deze nacht nooit vergeten. Mag ik je alvast wat informatie geven? Want er zit wel een heel verhaal vast aan mijn plan…’
‘Nou, daar schijn je goed in te zijn, mam, want Norbert heeft ook al informatie van jou gehad, begreep ik.’ Het kwam er, vooral qua toon, wat aanvallender uit dan hij bedoeld had.
Lies reageerde weer met die typische zelfbewustheid die hij zonet al bespeurde: een tikkeltje terechtwijzend maar niet aanvallend… ‘Nou, in wezen gaat het om dezelfde informatie, maar dan aangepast aan ieders staat-van-dienst.’
Hij begreep niet de precieze betekenis, maar wel de strekking:
Jongeman, ken je plek!
Ze kwam naast hem zitten, trok hem tegen haar heerlijk zachte lichaam aan. Hij voelde een stroom van positieve energie. ‘Raak me maar weer aan zoals gisteravond…’ fluisterde ze, ‘maar dan doe ik eerst even mijn shirt uit…’
Daar zat een moeder met haar blote borsten naast haar zoon, terwijl hij uitgenodigd was ze aan te raken. Ze liet zich achterover zakken op het bed. Thijs werd bedwelmd door de weelde die hem aangeboden werd. Hij streelde, masseerde, zoende en sabbelde.
Van de aangekondigde informatie kwam nog niks…
‘Dat is lang geleden zoon, dat je aan mijn borst lag… Welkom terug!’
Lies zei: ‘We moeten dit afronden joh… Popje gezien, kastje dicht!’ en ze trok haar shirt weer aan. Ze streelde haar zoon door z’n haar. ‘Wat was dat fijn joh… ik verlang zo naar seks met je. Maar daar zitten twee aspecten aan: op de eerste plaats de goede sfeer, maar dan ook genoeg techniek. Om ons vannacht op de goede sfeer te kunnen focussen wil ik je nu iets vertellen over de techniek die je er bij nodig hebt.
Vanaf dat we bijna dertien waren, hebben oom Rob en ik elkaar heel intensief erotisch gevormd. Wij sliepen van jongst af aan altijd bij elkaar, en op een gegeven moment kwam de 'echte' seks om de hoek. Ik kreeg van onze huisarts eens in de drie maanden de prikpil. Rob en ik vrijden bijna elke nacht en altijd heel langdurig. Dat verklaart misschien dat ik me nog altijd het gelukkigst voel als er een piemel in me zit, liefst zo lang mogelijk, en liefst met heel veel
vloeibaar geluk…’
‘Je bedoelt
sperma, hè?’
‘Ja, én mijn eigen sappen. Nu willen de meeste mannen van nature: klaar komen, zich omdraaien en slapen. Hun piemel wordt dan meestal meteen na het spuiten helemaal slap. Maar dat slap worden kun je mentaal beïnvloeden. Als je je erop concentreert dat je na het klaarkomen gewoon in de vagina wilt blijven, lukt dat heel vaak. Je piemel hoeft maar half stijf te blijven om er nog fijn mee te kunnen doorneuken – ik bedoel dan vooral fijn voor de vrouw. Voor haar is het volgespoten worden juist het begin van een lekkere fase. Als het de man lukt de vagina te blijven stimuleren, krijgt zij na een tijdje een orgasme, vaak een mini-orgasme, en ze vloeit een beetje. Daardoor wordt de man weer geprikkeld en komt opnieuw, niet echt spuiten, meer vloeien. En zo kunnen ze samen een dóórlopende cyclus opbouwen. Dat is wat ik jou zou willen leren. Het zou mooi zijn als het je vannacht lukt om drie keer te komen, misschien nog wel een vierde keer. Ik denk dat dat kan lukken, en dan heb ik waarschijnlijk twee hoogtepunten meer dan jij. Daar doen we dan al gauw meer dan een uur over…’
‘Vrijen papa en jij vaak zo? En hoe vaak lukt het papa dan?’
‘Nou, in ieder geval niet meer elke nacht... Dat aantal hangt ervan af, maar meestal een keer of zes, en ik kom dus meestal een paar keer vaker klaar. Rob en ik hebben maximaal twaalf-vijftien gescoord.’
‘Tzjezus mam…’
Maar er zit nog wel een tweede technisch aspect aan… Hoe blijf je stijf genoeg? Dat gaat niet alleen mentaal maar ook door je gedrag… Als je voelt dat je bijna komt, stop je met bewegen… dan kom je net niet over je hoogtepunt, maar het mechaniekje van je prostaat kan die stop niet meer verwerken en dan vloei je dus wel: kómen zonder kláár te komen. Dát moet je leren
timen. Bij de eerste lozing is dat nog niet zo moeilijk, maar ook de volgende keren kun je zo beïnvloeden… De meeste mannen hebben het heel gauw door.’
‘Norbert bijvoorbeeld?’
‘Nou, hij en ik hebben een heel ander kunststukje uitgevoerd, daar hebben we het nog wel ’s over.’
‘Je zegt ‘de meeste mannen’… met hoeveel mannen vrij je dan in vredesnaam?’
‘Nou, dat valt wel mee hoor, want Ik heb het dan over al die jaren hè! Maar je vader en moeder zijn beslist niet monogaam. Ook daar gaan we het nog wel ’s over hebben, want we zijn elkaar wél trouw...
Joh, ik verlang zo naar vannacht: voeg ik weer een man toe aan mijn staat-van-dienst, en wat voor één!’
Thijs werd geil van haar woorden en schoof haar shirt omhoog om zich nog ’s aan haar borsten te laven.
Zij ging in haar hoofd na welk volgnummer zoonlief had, en eigenlijk wist ze dat al heel precies: ze kon er een paar naast zitten: een paar mannen met wie ze het maar één keer gedaan had, van die twijfelgevallen of er nou wel of niet echt geneukt was, maar hij was ten minste de achttiende in de rij. Dat hield ze strak bij… Wat dat betreft zag ze overeenkomsten én concurrentie met Stanzi.
Vanuit de keuken werd geroepen dat het eten klaar was. Het kostte Thijs moeite uit de
flow te breken.
Je kent het waarschijnlijk wel uit eigen ervaring: als een aantal mensen geregeld samen dingen doen, ontstaan er al heel gauw vaste patronen. Zo is de tafelschikking van onze verhaalfiguren ook min of meer ‘vast’ zonder dat daar iets over afgesproken is.
Het viel Stanzi dan ook meteen op dat Thijs niet naast haar maar naast z’n moeder was gaan zitten, waar normaal Thirsa zat. Die was nu naast haar komen zitten, zich misschien niet eens bewust van die herschikking…
Het zat Stanzi tóch al dwars dat Thijs persé déze nacht met z’n moeder wilde slapen, en dan mocht ze er ook nog ’s niet bij zijn als die twee voor het eerst met elkaar gingen vrijen. Ze probeerde zich ertegen te verzetten maar toch werd ze een beetje chagrijnig.
Het was haar ook niet ontgaan dat papa ook al zo in de invloedssfeer van Lies was geraakt. Wat er tussen hen was gebeurd wist ze niet, maar paps cirkelde steeds om haar heen.
En nu had ze verdomme voor haar gevoel ook nog een blauwtje gelopen bij Anton. Toen Thijs de keuken uit was gelopen om z’n moeder op te zoeken (dus!), had ze Anton proberen te paaien om de komende nacht ten minste deels met elkaar door te brengen. Had hij dat verdomme afgewezen:
‘Ik ben vannacht
stand-by voor Thijs en Lies… Volgens mij is het plan dat jij de nacht met je moeder doorbrengt, of heb ik dat verkeerd begrepen?’
Hoezo plan? En wie regelt dat dan? vroeg ze zich af.
Thijs zat recht tegenover haar en zo zag ze dat hij al z’n tweede glas wijn inschonk.
‘Had je gehoord wat je vader zei: doe rustig aan met witte wijn!’
Dat had een goedbedoelde
reminder kunnen zijn, maar de bitse toon deed Thijs opkijken…
Ze reageerde niet, besloot zich neer te leggen bij de gang van zaken.
Ze had nog geen flauw vermoeden van wat de komende nacht haar zou brengen…
.
