(vervolg van deel 1) Maar ja, Johan kon zijn vader en moeder niet zelf uitkiezen, dus hij moest het er maar mee doen. Hij had natuurlijk graag een broertje of zusje gehad, net als zijn vriendjes en klasgenootjes, maar dat was er nooit gekomen. Toen hij zijn moeder daar eens naar vroeg, antwoordde ze vol overtuiging: ‘Papa en ik hebben besloten al onze liefde en aandacht aan jou te geven, jongen, zodat het jou aan niks ontbreekt.’ Nou, lekker, het ontbrak hem wel degelijk aan iets: een broertje of een zusje. Maar hij besloot daar niet om te zeuren, want soms had hij ook wel door dat zo’n jonger broertje of zusje niet altijd een zegen was. Ruzie en zo, en voortrekken door een ouder, of twee. Johans moeder had hem uiteindelijk met al haar malle fratsen en rare ideeën opgevoed en nu zat hij, met een stijve pik, op zijn eigen handdoek naast haar op het naaktstrand. Niet echt trots op zijn moeder, al had ze natuurlijk als Rubens-type aardig wat bekijks. Niet omdat ze zo mooi was, als ze dat ooit geweest was. Nee, ze trok aandacht in haar naaktheid vanwege haar enorme hangtieten en buikkwabben en haar forse bovenbenen. En haar oerwoud tussen haar benen. Ieder ander mens zou zich daarvoor wellicht geschaamd hebben, maar deze vleeskolos keek stoer om zich heen alsof ze Miss Volslank Nederland was.
En na een half uur babbelen over allerlei trivia, want er waren weinig in de actualiteit waar ze geen mening over had, kreeg ze het te warm en al puffend en zwetend droeg ze Johan op samen met haar een verfrissende duik te nemen. Daar had hij op zich niks op tegen, maar dat betekende wel dat het insmeren dan weer helemaal voor voren af aan kon beginnen. Maar ja, dat boeide zijn moeder totaal niet. Ze zag het insmeren door haar zoon als een soort body-massage, dus: hoe vaker, hoe liever. En aan zonnebrandolie geen gebrek, die had ze altijd thuis in ruime voorraad al voor de zomer begon, ingeslagen. En die ging als eerste in tweevoud de tas in als ze haar spullen verzamelde om mee te nemen n aar het strand. Daarom puilde haas tas ook altijd uit: etenswaar, een thermoskan koffie, blikjes fris en twee grote flacons zonnebrand. En over het vervoer had ze geen zorgen, Johan mocht de zware tas altijd dragen. En in ruil droeg ze zijn kleine, veel lichtere sporttasje. Fijn om zo’n moeder te hebben, dacht Johan altijd als hij als een vermagerde pakezel door het zand achter zijn moeder aanslofte.
Ze liepen nu omdat Johans moeder wilde afkoelen in het water, naar de waterlijn. Zij met haar grote hangtieten en het schuddende afdak waaronder haar behaarde kut zich ergens moest bevinden, hij slaafs achter haar aan als een hondje, met een klein slap piemeltje en een zakje waar nog geen volgroeide zaadballen in zaten. Zodra ze een meter in de zee waren gelopen, kwam Johans moeder plagerig naar hem toe en greep hem lachend in zijn kruis. Hij kromp dan ineen, want ze was niet zachtzinnig en het was niet bepaald een tere balmassage die hij kreeg onder water. Wel was het resultaat dat hij vrijwel meteen weer een stijve kreeg, maar dat kon gelukkig nu niemand zien. Zijn moeder begon onheilspellend te lachen. ‘Zo, jongen, kun je je weer eens niet beheersen!’, viel hem ten deel. Alsof hij er wat aan kon doen. Als hij ’s avonds in bed met zichzelf speelde, werd hij in no time ook stijf, maar dan vroeg hij daar ten minste zelf om. Nu was het zijn moeder die dezelfde reflex uitlokte, ongevraagd. Niet onverwacht echter, want dit was zeker niet de eerste keer dat ze het flikte als ze samen ergens aan het zwemmen waren.
Ze trok zijn voorhuid ruw over zijn piemel naar achteren en hij trok een pijnlijk gezicht. Gillen durfde hij niet, want daarmee zou hij de aandacht op zich vestigen, en dat wilde hij niet. Er waren immers aardig wat mensen in het water, die met normale dingen bezig waren. Johans moeder liet haar grip om de piemel die ze nogal hardhandig op en neer bewoog, ietwat varen. En na een minuutje liet ze hem helemaal los, om weer quasi-statig het water uit te banjeren. Ze was niet eens helemaal tot haar nek in het water geweest en haar zware tieten waren boven de waterspiegel blijven hangen. Drijven zouden ze niet, want daarvoor waren ze simpelweg te zwaar. Johan liep achter haar aan, het water uit. Hij had een zere pik en toen hij naar beneden keek, zag hij dat die enigszins rood was aangelopen. Het merkwaardige tuutje dekte zijn niet erg imposante eikeltje af. Toen hij op zijn handdoek ging zitten, trok hij zijn voorhuid even snel terug om de eventuele schade op te nemen. Die was al gelukkig niet, maar er waren wel eens keren geweest dat zijn moeder zo ruw was geweest dat hij dagenlang pijn had gehad met plassen.
Zijn moeder ging weer op haar dikke pens en tieten liggen, en dat was het teken dat er weer gesmeerd moest worden. Eerst wreef Johan haar rug met een andere handdoek droog, anders werd insmeren een lastige klus. En vijf minuten later zat zijn taak er weer op en was er weer de nodige zonnebrandolie verspild aan dat lelijke lijf van zijn moeder. Ze ging rechtop zitten en fluisterde Johan geheimzinnig toe: ‘Shit, ik was vergeten dat ik moest pissen! Dat had ik mooi even in het water moeten doen.’ Ja, joh, lekker, dacht Johan. Dat doen alle kinderen ook, dus waarom jij ook niet? ‘En nu, mam, toch niet weer het water in? Ik heb je net weer helemaal ingesmeerd’, reageerde hij. ‘Nee,’ zei zijn moeder, ‘ik weet wel andere manier’. Ze rolde de handdoek waarop ze zat met haar logge lijf voor een deel op, zodat het deel vóór haar kut vrij kwam. ‘Ik pis hier wel even istiekem n het zand. Zie je niks van’. Enigszins geschokt keek Johan om zich heen. Maar ja, bij zijn moeder kon je eigenlijk alles verwachten, toch? ‘Kom jij er even een beetje met je rug voor zitten, als scherm, en niet met je gezicht naar me toe, want ik kan niet pissen als jij recht in mijn kut kijkt.’
Nu was recht in haar kut kijken eigenlijk niet mogelijk, want haar kut en dus ook haar pisgat waren bijna hermetisch afgesloten door vleeskwabben. Maar om niet ongehoorzaam over te komen ging Johan in de kleermakerszit voor haar zitten, terwijl hij het zand aan zijn blote billen voelde kleven. Hij hoorde daarna iets stromen achter hem en ook het geluid dat zijn moeder maakte, deed sterk denken aan iemand die op de wc zat en zijn of haar blaas leegt. ‘Hehe, Johan, dat lucht op’, zei ze. ‘Maar eigenlijk moet ik ook een grote boodschap doen’. Nee, he, dacht Johan, dat verzin je toch niet! ‘Weet je wat, laten we even de duinen ingaan, dan kan ik daar snel even een drol draaien, anders zit de hele tijd dat ding in de weg. En je weet dat ik niet zo’n sterke sluitspier meer heb.’ Johan wist niet hoe hij hier weer op moest reageren, alles zo expliciet en hoorbaar. Iedere keer was het wat met zijn moeder. Ze was gewoon niet op haar plek in een beschaafde wereld met al haar tokkie-achtige eigenaardigheden. Hoe kon je nou met je moeder naar het strand als die viespeuk daar binnen een uur moest pissen en poepen? Hoe deden zijn vriendjes dat? Tsja, die hadden moeders die dan even een consumptie gingen halen bij een strandpaviljoen en dan meteen daar van het toilet gebruik maakten. Maar dat vond Johans moeder te ver lopen.
Zoals gezegd, Johan had zijn eigen ouders niet uitgekozen. Dus zat er niks anders op dan even met haar meegaan de duinen in. Waarom ging ze trouwens niet alleen, bedacht hij zich terwijl zijn moeder de grote handdoek over hun tas had gegooid en hem wenkte mee te komen. Ze had ook Johan vergeelde slip ik haar hand, zag Johan. Toen hij haar vragend aankeek, zei ze duidelijk hoorbaar voor de ‘omwonenden’: ‘Sorry, jongen, ik moet toch ergens mijn gat mee afvegen zo meteen, en deze is toch al aan een wasbeurt toe.’ Gatver, dacht Johan bij het idee, maar protesteren had bij haar uiteraard geen zin. Ze gingen door een gat in de afrastering een duinpan in, waar ze eerst op een copulerend stelletje stuitten. ‘Jezus,’ siste zijn moeder beledigd. ‘Kan ik nou niet eens ergens rustig poepen!’. Het betrapte stel wachtte even tot Johan en zijn moeder een duinpad verder waren gegaan en ze gingen toen vrolijk verder waar ze waren onderbroken. Schurend neuken, met veel zand in de ‘scharnieren’. Hopelijk was de dame - of eerder: het meisje - in kwestie lekker nat, want anders was het stroeve bedoening daar in het zand. Ze lagen immers niet eens op een handdoek en waren kennelijk spontaan daar in die duinpan aan het neuken geslagen. Zonder condoom, zonder handdoek.
