Op Koningsdag ga ik begin van de middag met vrienden in een auto naar een dorpje in de buurt van de plaats waar ik woon. Ik kom daar al jaren met Koningsdag. Er is een podium waarop ieder uur een ander bandje of zangeres zingt. Op het plein daarvoor staan statafels en rond het plein staan tentjes waar je drankjes en hapjes kan kopen. Meestal mooi zomers weer en altijd gezellig.
Als ik er een uurtje ben zie ik het vriendinnetje van mijn zoon verderop aan een van de statafels staan. Zodra we oogcontact hebben loop ik er even heen en hebben we een leuk gesprekje. Hoe is het met je en zo. Ik kan het goed met haar vinden. Het gaat ook nog even kort over de relatie met mijn zoon. Sinds hij in een andere stad studeert en op kamers zit zien ze elkaar minder. Ze is hier met vriendinnen, waar ze nu weer meer mee omgaat verteld ze. Maar ik ben nog steeds dol op hem hoor zegt ze met een glimlach. Ik geef haar een knipoogje en ga weer terug naar mijn vrienden. Onbewust hou ik haar in het oog. Ze ziet er ook leuk en zomers uit. Ze is net 20 en Pabo studente. Ze draagt een leuk zomerjurkje en sneakers.
Halverwege de middag zie ik haar afscheid nemen van haar vriendinnen en zie ik haar weglopen van het plein. Ik loop haar achterna en zie dat ze naar een achterliggend straatje loopt waar veel fietsen staan. Heb je het al gezien! Vraag ik als we elkaar zien. Jahh zegt ze, het is niet echt mijn muziek en het staat ook gewoon best hard. Dat laatste snap ik goed. Wij waren bewust wat achteraan blijven staan, omdat we elkaar ook graag nog horen als we kletsen. Dat vertel ik haar ook. Ja klopt zegt ze, ik kon mijn vriendinnen amper verstaan. Maar toen ik voorstelde ook wat achteraan te gaan staan, vonden mijn vriendinnen dat we daar goed stonden. Ah ok, knik ik begripvol. Ik heb het ook wel gezien zeg ik. Oh echt zegt ze en daar achteraan: hoe ben je hier dan. Ik vertel dat ik met een vriend in zijn auto meegereden ben. Moet je achterop zegt ze vragend lachend. Ja leuk roep ik spontaan. Ik wil ook best fietsen hoor zeg ik nog. Is niet nodig hoor zegt ze, het is een elektrische fiets van mijn moeder. Ze stapt op en ik stap achter op de bagagedrager. Het is een klein half uurtje fietsen schat ik in. Je accu is vol genoeg roep ik. Zeker roept ze. Als we net buiten het dorpje zijn waait haar jurkje met een windvlaag nogal omhoog. Ik pak haar jurkje aan de zijkant vast en vraag: moet ik je jurkje vasthouden. Nee hoor zegt ze stoer. Ik vind het wel lekker als het een beetje opwaait en niemand ziet ons hier, dus dat geeft niets. Ik laat haar jurkje maar los en gelijk waait het weer wat omhoog. Omdat ik haar op dat moment weer wil vastpakken bij haar middel zitten mijn handen opeens onder haar jurkje. In een flits denk ik oeps en dat zeg ik ook. Maar zij reageert nergens op, dus kennelijk vind ze het wel ok dat mijn handen onder haar jurkje op haar middel aan haar blote huid zitten. Ik beschrijf het hier uitvoerig, maar in werkelijkheid gaat het natuurlijk in een split second. Voor ik het weet zit ik met mijn handen onder het jurkje van de vriendin van mijn zoon en voel ik de bovenkant van haar broekje. Ik ben nooit iets van plan geweest met haar. Maar nu zet zich toch in mijn hoofd vast dat ik gewoon wil weten, wil ontdekken, wil voelen wat voor broekje de vriendin van mijn zoon aan heeft.
Ik stel haar voortdurend open vraagjes waar ze heel enthousiast op reageert en honderduit verteld. Onder tussen gaan mijn handen onder haar jurkje op verkenning. Natuurlijk eerst voorzichtig, maar omdat ze daar totaal niet op reageert, al snel duidelijker en zit ik haar daar achter op de fiets gewoon te bevoelen. Ik ontdek snel dat ze een string draagt onder haar zomerjurkje. Mijn handen glijden ook omhoog en voelen aan de onderkant van haar bh. Omdat haar zomerjurkje daar, door haar forse borsten, nogal aanspant kan ik niet aan haar borsten voelen. Wat ik zeker gedaan zou hebben als dat mogelijk geweest zou zijn. Ik heb een paar witte wijntjes op en ik schat in zij ook. Ik voel dat ze een beetje gaat trillen en vraag haar of het fietsen niet te zwaar wordt voor haar. Met een hees stemmetje zegt ze: nee hoor gaat best zo. Dat moedigt mij aan en mijn handen glijden nu in 1 streep naar beneden tot tussen haar broekje aan de voorkant. Omdat ze fietst bewegen haar benen in een heel rustig tempo op en neer op die elektrische fiets van haar moeder. Ik probeer mijn handen, die daardoor ook steeds een beetje op en neer gaan tegen haar schaamlipjes aan te duwen. Ik kan ze door dat bewegen niet helemaal goed voelen, maar ik merk en voel wel na een tijdje dat haar string daar nat begint te worden. We kletsen inmiddels niet meer. Ik probeer mijn vingers een beetje in haar broekje te duwen. Wat een beetje lukt en ik voel nu echt duidelijk dat ze goed nat is. Gaat het goed vraag ik nog. Jahh, gaat prima hoor zegt ze hees. Als ze de straat in rijdt waar mijn appartement staat zegt ze: hier woont u toch…..
