Maik en ik trokken onze kleren weer aan, geen ondergoed leek de
afspraak en terwijl ik de riem aantrok hoorde ik Maik mopperen omdat zijn kooitje even de verkeerde kant op schoot. Voor mensen die nog nooit zo'n ding hebben gedragen? Je voelt elke beweging omdat een kuisheidsgordel/ chastity cage voor mannen bestaat uit een ring die om je zak en penis gaat waar vervolgens (in deze volgorde) een huls om de piemel gaat. Die huls varieert van groot, staal of kunststof tot klein. In sommige gevallen zelfs zo klein dat het een plaatje is dat het pikkie echt geen kant meer op kan (of nog kleiner waarbij de piemel het lijf in gedrukt wordt).
Maar Maik (en ik ken het gevoel) had dus even flink last van het ding toen hij zijn jeans wilde sluiten. Normaal komt dit bij mannen al voor, maar met een kooitje is het risico vele malen groter en kan het even duren voordat de ballen hun plekje vinden. Ik kon wel om dat gemopper lachen als collega sub. Het brak ook de spanning die tussen ons ontstaan was. Niet veel later liepen we richting het centrum van Den Haag,
"Kijk daar" zei Maik terwijl hij me subtiel een parkje aanwees. "Dat is de Haagse versie van 'De jongens van de brug'. Hij doelde daarmee op een verhaal van hem dat zich in Amsterdam afspeelde met hem al homohoertje in de hoofdrol.
"Dan hoeven we toch niet verder te lopen? Of zijn we als 'heren' van bijna 55 te oud voor het vak?" De mensen om ons heen keken verstoord op van het schermpje dat iedereen tegenwoordig voor zich heeft, vermoedelijk niet om wat ik gezegd had maar omdat Maik onbedaarlijk moest lachen om mijn opmerking. Ondertussen keek ik mijn ogen uit, ik kende onze politieke hoofdstad redelijk (voor een Fries) maar na het passeren van enkele ambassades die mijn gastheer netjes aanwees, kwamen we in straatjes die ik echt niet kende. Die zeer waarschijnlijk zelfs voor Hagenesen niet zo bekend zijn en op een klein beschut pleintje namen we plaats op een nog kleiner terrasje.
Maik hoefde me niet te vertellen dat dit een homokroegje was, een eetcafe (ik wilde eigenlijk schrijven een homoeetcafé, maar gelukkig is het nog niet zo droevig gesteld met onze maatschappij dat anderen homo's eten). De paar vrouwen op het terras waren overduidelijk stelletjes en de mannen… tja de mannen dat kunt u zich wel voorstellen. Ik (en Maik vast ook) voelde me bekeken, en dat we toen we gingen zitten, wijdbeens zoals gekooide mannen altijd doen, had ik het gevoel dat iedereen wist, wist wat we waren. Gelukkig stond de nichterige kelner heel vlot bij ons om de bestelling op te nemen. Niet ingewikkeld, twee halve liters bier. Voor een grote stad zette de jonge gozer (als je ouder wordt worden steeds meer mensen jong) heel snel de glazen voor ons neer. Dankbaar namen wij de eerste teug tot ons.
We waren denk ik beiden blij door de tussenkomst van de kelner, de eerder genoemde 'ongemakkelijkheid' hing nog steeds tussen ons. Ik heb me serieus afgevraagd of ik niet beter een hotel zou kunnen nemen. Twee bottoms, onderdanige mannen kunnen samen heel veel delen, maar seks en sexuele spanning is daar zeer zeker geen onderdeel van. Voor mensen (tot voor kort de woke maatschappij begon zou ik mannen hebben gezegd) die niet weten wat een bottom is of een sub? Een bottom is 'het meisje' als het gaat om seks, degene die geneukt wordt dus. Een sub is een (m/v) persoon die zich in alle vrijheid laat domineren door een ander en daar van geniet.
Maik en ik ontspanden langzamerhand en daarmee kwam ook het gesprek weer op gang. We gingen samen terug naar onze eerste prille ontdekkingen (misschien kan Maik daar iets over vertellen/fantaseren) en Maik schoot wederom in de lachstuip toen ik vertelde dat ik als 7 jarige jongen voor het eerst een piemel in mijn mond had en direct van de tap pis had gedronken. Hij geloofde het eerst niet eens zag ik aan zijn gezicht, tot langzaam doordrong dat het wel degelijk gebeurd was in de jaren 70.
Het was gezellig, geil gezellig en eigenlijk TE geil. In mijn achterhoofd (en tussen mijn benen) speelde opwinding nog steeds de hoofdrol. Maar naast me zat iemand die net als ik absoluut niet wilde domineren of een top kon zijn. Het waren niet alleen de stalen kooitjes die ons opsloten, we waren twee gevangenen die verlangden naar een bewaarder.
Het prachtige weer lokte steeds meer mensen en een uur nadat we waren gaan zitten konden nieuwkomers hooguit aanschuiven bij anderen of binnen gaan zitten. Het was dan ook niet raar dat Josh (onze kelner) ons kwam vragen of hij een andere terraszitter bij ons mocht aanschuiven zodat er een extra tafeltje vrij kon komen. Maik had geen bezwaar en mij verbaasde het eigenlijk niet dat het ging om de man die tot dit moment toe alleen aan een tafeltje had gezeten. Die gozer had ons vanaf en het moment van arriveren regelmatig bekeken en (heel eerlijk gezegd) ik hem ook.
