Vrijdag 14 juli
Ze zaten weer allen samen en luisterden naar het verslag van Robert. Daarna nam
Conny het woord. “Misschien kan dit een doorbraak zijn, vandaag zullen we meer weten. Ik ga nu met Robert vandaag
Hilde en Tony een bezoekje brengen. Bert, ik ben verplicht om ook je vrouw Bea te ondervragen, maar we maken daar geen prioriteit van, dat zal voor morgen zijn. Maar je begrijpt dat ik niet anders kan. Jij gaat samen met
Fanny die dokter Herbots en Marievinke ondervragen.” Bert haalde zijn schouders op. “Voor mij is het allemaal goed, de hoofdinspecteur heeft nu eenmaal de leiding”, reageerde hij met een zekere misnoegdheid in zijn stem. “Kom Fanny, we beginnen eraan”, zei hij terwijl hij rechtstond en de kamer verliet.
Hilde deed de deur open en liet Conny en Robert binnen. Ze stonden in een kraaknette moderne kamer die eenvoudig maar doordacht was bemeubeld. Hilde was, ondanks haar vijfenvijftig jaar, een vrouw waar de tijd geen vat op had. Ze was sober maar modern gekleed en ze straalde een zekere vastberadenheid uit. De vragen volgden elkaar op. Al gauw bleek duidelijk dat zij met de moorden niets te maken kon hebben. Over haar collega Bea waren er enkel lovende commentaren wat werklust en collegialiteit betrof. Over Tony was ze duidelijk minder enthousiast. “Professioneel is hij heel bekwaam, maar zijn drang om steeds seksueel getinte opmerkingen te maken over de patiënt gaat soms wel wat te ver.” Wat bedoel je”, vroeg Robert. “Wel bijvoorbeeld vorige week zei hij nog tijdens de operatie: aan die tepels wil ik gerust een kwartiertje zuigen, zijn die van jou ook zo uitnodigend Hilde? Hij is echt geobsedeerd.” Conny keek Robert even aan en het was duidelijk te zien dat ze beide op dat moment hetzelfde dachten. Toen ze een kwartiertje later op straat stonden was de eerste reactie van Robert dan ook: “ik denk dat ons gesprek met Tony wel eens belangrijk zou kunnen zijn”. “Waarom”, vroeg Conny, “omdat hij recht voor de raap is en zijn gedacht zegt? We moeten neutraal blijven en bewijzen zoeken. Trouwens Robert, droom jij er niet van om aan mijn heerlijke tepels te zuigen?” Robert liep wat rood aan en schraapte zijn keel: “euh ja, is dat een uitnodiging?”, antwoordde hij voordat hij goed en wel besefte wat hij gezegd had. Conny glimlachte: “kom we gaan die Tony even aan de tand voelen”.
Dokter Herbots woonde aan de rand van de stad. Hij liet Bert en Fanny drie kwartier in de wachtkamer van zijn praktijk wachten alvorens hen binnen te laten. Hij was kort van stof en zijn antwoordden waren afgemeten. Maar uit zijn alibi’s bleek al snel dat hij geschrapt kon worden van de verdachtenlijst. Hij had lovende woorden voor Hilde, Bea en Tony, al vond hij wel dat Tony soms wel wat grof was in zijn opmerkingen. Het was dan ook al namiddag toen Bert en Fanny op weg waren naar Dokter Marievinke. Hij woonde een heel eindje buiten de stad en het drukke verkeer zorgde ervoor dat ze een tijdje onderweg waren. Tijdens het gesprek dat ze voerden bemerkte Bert dat haar rok, een kledingstuk dat Fanny maar uitzonderlijk droeg, wel heel erg naar boven was opgeschoven. Hij wist zeker dat bij het begin van de rit dit niet het geval was. Hij kon dan ook niet nalaten om regelmatig
stiekem naar haar benen te kijken en voelde zich geil worden. Wie weet heeft ze geen ondergoed aan, ging er door zijn hoofd. “Ik zie dat het je bevalt hetgeen je ziet”, hoorde hij plots Fanny zeggen. Vanuit zijn ooghoek zag hij dat ze glimlachend naar zijn kruis keek. Ja natuurlijk, zijn erectie moest duidelijk te zien zijn voor haar. “Ja, en ik wil gerust wel wat meer zien”, antwoordde hij zonder schaamte. “Ik ook”, was haar prompte antwoord. Hij keek haar even aan en zag dat ze het inderdaad meende. Bert trok zonder schaamte de rits van zijn broek naar beneden en haalde met enige moeite zijn stijve penis uit zijn broek. Hij zag dat ze goedkeurend naar zijn lans keek. Daarna trok ze zonder schroom haar slipje uit, schortte haar rok helemaal op en ging wat uitgezakt in de stoel zitten, waarbij ze haar benen uitdagend spreidde. Bert minderde wat vaart om toch veilig te rijden terwijl hij regelmatig naar haar keek. Ze had nu twee vingers in haar mooi kaalgeschoren grotje geduwd en liet ze in en uit glijden terwijl ze naar de harde kloppende lul van Bert keek. Even later stopte ze met de vingeroefening: “let jij maar op de weg zodat je veilig rijdt”, hoorde hij haar zeggen. Juist toen hij wilde antwoordden dat hij ook wel graag zijn pleziertje had, voelde hij hoe haar mond zijn harde lul omsloot en ze vakkundig met haar tong zijn paal bewerkte. Hij minderde nog wat meer vaart, want langs de kant van de weg stoppen was hier geen optie. Dit was wel echt geil en hij was zo opgewonden dat het niet lang duurde voor hij een hoeveelheid zaad in haar warme mond spoot. Fanny zorgde ervoor dat ze alles oplikte en inslikte. Daarna ging ze terug recht zitten en begon ze heftig met haar vingers haar grotje en haar klitje te bewerken zodat ze niet veel later, met een klein kreetje, haar schokkend orgasme had.
Normaal zouden Bert en Fanny kwaad zijn op zichzelf. Toen ze bij dokter Marievinke aankwamen bleek hij niet aanwezig te zijn. “We hadden eerst hem moeten opbellen, dan hadden we die weg niet nodeloos moeten afleggen”, zei Fanny. “Ja, maar ik denk wel dat we hebben genoten van die nodeloze verplaatsing”, antwoordde Bert al lachend. De medewerker vertelde wel dat hij morgen aanwezig was, dus hadden ze een
afspraak met hem gemaakt de volgende ochtend. Op de terugweg spraken ze af dat Bert haar de volgende dag zou afhalen en dat ze rechtstreeks naar dokter Marievinke zouden rijden.
Conny en Robert belden aan bij Tony. Het koste hen wat overredingskracht voordat hij de rechercheurs binnenliet. Hij zag er wat onzeker uit en voor geen enkel van de datums dat men hem voorlegde kon hij een duidelijk alibi geven. Ze hadden zelfs de indruk dat hij veel van hun vragen wat ontweek. “Mogen we eens rondkijken in je appartement”, vroeg Robert hem uiteindelijk. Toen Tony enige bezwaren opperde, voegde Conny er fijntjes aan toe: “of heb je liever dat we een huiszoekingsbevel aanvragen, maar dan zullen we je appartement grondig onderzoeken”. Dat laatste was er uiteindelijk teveel aan, want knorrig gaf hij hun toestemming. Het was er heel rommelig. De zitkamer viel nog mee, maar de keuken was een ramp en stond vol met afwas. Zijn slaapkamer was er even erg aan toe: een onopgemaakt bed en overal kleding op de grond. De badkamer was echter een opluchting, deze bleek mooi opgeruimd te zijn. Bleef er nog over de tweede slaapkamer. Toen Conny de deur opende, knipte ze het licht aan, want het was er donker. Ze bleef onmiddellijk in de deuropening staan, zodat Robert, die achter haar liep, tegen haar aanbotste. De kamer had een raam dat echter bedekt was met zilverpapier. Het behangpapier van de muren zorgde ervoor dat de kamer de indruk van een kelder kreeg. Maar wat hun het meest verraste was het grote houten andreaskruis aan de muur, haken met katrollen aan de zoldering, een bondagebank en een muurrek met een heel assortiment van boeien en zwepen. Conny en Robert keken Tony vragend aan. “Ik speel het graag al eens heftig”, was het enige dat hij wist uit te brengen, “daar is toch niets mis mee?”. “En met wie speel je dat”, vroeg Robert. “Vroeger met mijn vriendin, maar nu is het al een tijdje geleden”, was zijn antwoord. “Wat is de naam en haar adres van die vriendin?” “Lieselot, maar ze heeft het twee maanden geleden uitgemaakt”, voegde Tony er snel aan toe. Na nog wat aandringen kregen ze haar volledige naam en adres. “Goed”, zei Conny streng, “je blijft de volgende dagen bereikbaar voor verdere vragen, we zullen eerst contact met
Lieselot opnemen.” Zonder iets te zeggen liep Robert terug naar de keuken en kwam even later terug met drie glazen die hij elk in een plastic zakje had gestoken. “En deze nemen we ook mee, je krijgt ze later terug”, zei hij terwijl hij Conny volgde naar de voordeur.
“Waarom nam je die glazen mee”, vroeg Conny toen ze terugreden naar het kantoor. “Ik vertrouw hem niet”, zei Robert zelfzeker, “en zo hebben we ineens zijn vingerafdrukken, je weet maar nooit.” “Dat was goed gezien”, zei Conny, “want die BDSM kamer was wel een bizar element. Trouwens, is dat iets voor jou Robert, zo een kinky kamer?” Robert kuchte even onwennig van de vraag. Hij bemerkte dat Conny hem aankeek met een geile blik in de ogen. Zonder zijn antwoord af te wachten ging Conny verder: “oh ik zie het al voor me, ik vastgebonden aan dat andreaskruis en jij die aan mijn tepels zuigt en knabbelt, om daarna me ruw te neuken.” Robert liep rood aan en Conny lachte luid toen ze het zag. “Weet je, van mij mag het, dus als je eens zin hebt, laat het me maar weten”, ging ze verder en ze knipoogde naar Robert.
