Nadat ik de bammetjes en wat flesjes drinken heb gemaakt en heb ingepakt staat
Esmee ook op.
‘We gaan’ zegt ze. ‘Waar gaan we naar toe Esmee?’ ‘Dat zie je vanzelf wel’ is het nikszeggende antwoord.
Ze loopt de deur uit naar mijn zwarte Audi die recht voor de deur staat geparkeerd. ‘We gaan een strandwandeling maken. Voer maar Burgh-Haamstede in op de navigatie’ zegt ze nadat we zijn ingestapt.
Na een vlotte reis komen we op bestemming. We pakken snel de tas met spulletjes, die ik uiteraard draag, en gaan op weg. Er zijn weinig mensen op het strand ondanks de zaterdag en het heerlijke weer.
‘Je merkt dat ook het verenigingsleven is gestart hè? Ja zeker’ antwoord ik. ‘Misschien kan ik binnenkort ook weer eens gaan voetballen’ vul ik aan. Ze draait haar hoofd naar me toe. ‘Oh denk je dat?’ zegt ze met een schalkse blik.
We zijn onze tocht goed begonnen en genieten van het heerlijke weer. We hebben beiden onze jas uitgedaan. ‘Joan wat weet je eigenlijk over bdsm? Of beter nog wat weet je eigenlijk over dominantie en submissie?’ Ik laat de vraag even op me inwerken. ‘Ehm, ik denk iets met controle en spanking. Een meester of meesteres enzo toch?’ vraag ik, mijn kennis nog wat onwetend latend.
Ze lacht bij mijn antwoord. ‘Ik merk dat je niet het achterste van je tong laat zien’.
Hoe weet ze dat nou weer vraag ik mezelf af. Ze gaat verder. ‘Zo gaat onze relatie er ook ongeveer uitzien. Ik ben een erg dominante vrouw. Ik heb vaak de verkeerde mannen getroffen en de meeste hielden het niet lang bij mij uit.
Ik heb je lang geobserveerd. Zelfs toen je nog getrouwd was’. Ze laat even een adempauze vallen.
‘En ik ben er van overtuigd dat je de man kunt worden die bij mij past. Het zal een hele opgave zijn voor je, maar dat is de enige manier dat je bij mij kunt zijn’. Ze wacht en kijkt naar mij. Ik laat het op me inwerken.
‘Heb je genoten van de straf die je van mij kreeg?’ Ik antwoord schuchter, ‘ja Esmee ik heb er zeker van genoten ondanks de pijn die het gaf’. Was het gelach daarnet nog besmuikt, nu lacht ze voluit. ‘Zie je wel, ik wist het wel. Kom we gaan even zitten’. We zetten ons neer onderaan een duin uit de wind waar we onze bammetjes opsmikkelen en verder praten.
Uit het niks zegt ze opeens; ‘ik wil me aan je binden. Mijn vriendin is een notaris en daar kunnen we zo terecht om van alles echt vast te laten leggen. Dat kan alleen als je echt zeker bent van mij’. Esmee lijkt me uitdagend, maar ook streng aan. ‘Aan een vent die opgeeft na de eerst beste tegenslag heb ik niks. Ik wil een vent die alles, maar dan ook echt alles voor mij overheeft. Dus wil je de controle over jouw leven aan mij overgeven Joan?’ Ik laat deze grote levensvraag op me inwerken.
Dat mijn leven totaal zal veranderen daar was ik wel al achter. Maar dat het zo rigoureus zou gaan, dat had niet verwacht.
Ik knik bevestigend. En voordat ik een echt antwoord kan geven zijn een warme glimlach, een omhelzing en een diepe kus op mijn mond de reactie.
We lopen vanaf het strand napratend naar de auto.
Esmee navigeert mij naar de praktijk van haar vriendin die speciaal voor ons op zaterdag even open is.
Eenmaal binnen praten de vriendin, die zich als
Stephanie had voorgesteld, en Esmee eerst zonder mij.
Ik voelde me wel zitten in de wachtkamer. Wetend dat ze over mijn toekomst aan het praten waren.
Na zeker een half uur mocht ik er ook bij komen. Stephanie keek besmuikt lachend naar me. Ik wist niet waarom en hield mijn open blik.
Ze hadden een heel document uitgetypt dat voor me lag. Allemaal moeilijke taal zag ik al snel.
Esmee nam het woord: ‘Lieve Joan, zoals je net op het strand al beloofde ga je helemaal voor mij. Je geeft jezelf aan mij’. Ik knikt instemmend. ‘Als je dit tekent dan moet je me gaan behandelen als je Koningin. Ook op sexueel gebied zullen er dingen veranderen’. De glimlach op het gezicht van Stephanie is nu echt groot. Ze heeft tot nu toe niks gezegd. ‘Joan, je weet zelf ook wel dat je niet
groot geschapen bent’ vervolgt Esmee. Nu barst Stephanie in een lachen uit. ‘Niet echt groot? Haha je hebt een babypiemeltje’ lacht ze. ‘Stil Steef’, berispt Esmee haar lachend. ‘Breng hem nou niet in verlegenheid’.
Ik voel me vernederd. Ik word uitgelachen door twee dames alhoewel de ene het nog een soort van voor me opneemt. Ik weet zelf ook wel dat ik niet groot geschapen ben, maar om me nu zo te vernederen.
‘Ze heeft wel een beetje gelijk Joan. Je kunt mij niet bevredigen met je piemeltje. Die is gewoon te klein.
De
dildo’s die ik heb zijn veel groter, daar mag je mij mee bevredigen voorlopig’. Ik knik wederom bevestigend. ‘Het contract wat we hier tekenen geeft aan dat ik je eigenaar ben. Alles wat van jou was is nu van mij’. Ik knik, ik wil niks anders. Ik wil haar. Het lijkt wel alsof haar aanwezigheid mij beneveld. Alsof ik onder hypnose zit. Ik zou alles voor haar willen doen alleen maar om bij haar te kunnen zijn. Ik word er gewoon opgewonden van. Ik ga me verbinden aan haar. Ik hoor nauwelijks meer wat er gezegd wordt.
Als mij gevraagd wordt om te tekenen, teken ik zonder enige scrupules. Ik heb niks gelezen en teken.
‘Ik zei het toch?’ zegt Esmee tegen Stephanie. ‘Hij is helemaal in de ban van mij’. Stephanie lacht en knikt. Esmee richt zich nu naar mij. ‘Joan er gaan wat dingen veranderen nu je getekend hebt. Doe je broek en je boxer uit’. Ik kijk verbaasd en wil zeggen dat ik dit niet ga doen, maar een felle boze blik is het resultaat. Ik schrik en doe wat ze vraagt. Mijn spijkerbroek is snel uit, maar mijn boxershort? ‘Moet ik die ook uitdoen?’ wijs ik naar mijn boxer. ‘Moet ik die ook uitdoen Esmee’ verbeterd Esmee me. Ik herhaal de vraag, ‘moet ik die ook uitdoen Esmee? Wat denk je zelf?’ vraagt ze. Ik knik naar Stephanie. ‘Maar zei is er ook nog’. Woedend kijkt Esmee me aan. ‘Wat hebben we nu net afgesproken? Je behandelt me als Koningin, dus mijn vraag is wet!
Je doet wat ik je opdraag. Reken maar dat je hier straf voor krijgt’. Ik schrik en denk aan de spanking van eerder. Ik trek mijn boxershort omlaag en hoor hoe Stephanie weer in lachen uitbarsten. ‘Haha heeft hij met dat piemeltje geprobeerd jou te penetreren? Nu snap ik wat je bedoelt.’ Ze hikt van het lachen.
Ze bied Esmee een doosje aan. ‘Hier doe hem maar om bij hem’. Esmee opent het doosje en als ik zie wat er in zit schrik ik wel een beetje. Ik herken heel goed wat het is. Een kuisheidskooi! Esmee zakt door haar knieën brengt de kooi over mijn piemeltje heen. Ondanks de vernedering is die toch wat stijf geworden zodat de kooi niet helemaal past. De ring gaat over mijn balzak heen. ‘Ja zo krijg ik hem er niet over heen’ geeft Esmee aan. ‘Je moet even hard in zijn zak knijpen of op zijn zak slaan dan wordt hij wel slap’ zegt Stephanie gemeen lachend. Esmee knikt en pakt mijn zak hard vast. Ze knijpt er hard in zodat alles helemaal strak staat. Ik beweeg want het doet echt pijn. ‘Au, aauh, au’ breng ik uit. Ze knijpt nog harder en inderdaad verdwijnt mijn stijve pikje als sneeuw voor de zon. Snel duwt ze de kooi erover heen en sluit de ring en de kooi af met een mini hangslotje. ‘Ik zei het toch’ zegt Stephanie nog steeds gemeen lachend, ‘de kleinste maat past makkelijk’. Esmee knikt, ‘ja ik had het niet verwacht, maar nu zie ik pas echt hoe klein die is’. Ik kijk er naar en denk na over wat dit allemaal in gaat houden.
