Leontien is nog een jonge lerares, die les geeft op school, waar ze de maatschappijleer probeert duidelijk te maken aan een klein groepje leerlingen die nog pubers zijn.
Als ze het lokaal binnenkomt, ziet ze dat er allerlei dubbelzinnigheden op het bord geschreven zijn. Ze veegt het weg en begint met de les.
“Pak jullie boek maar” begint ze “en sla open op bladzij 57.” Ze loopt tussen de banken door en leest hardop.
“Begrijpen jullie wat er staat?” vraagt ze. Het blijft stil en er is wat geginnegap hoorbaar. Dan wordt haar rokje omhoog getrokken door een van de leerlingen.
“Laat dat!” zegt ze. “Heeft u ook een vriend?” vraagt er een. “Dat is nu niet relevant” antwoordt ze.
Ze voelt dat dit een moeilijke les gaat worden en ze is blij als het uur voorbij is.
Tussen de middag zit ze op haar kantoortje te werken, als er een leerling binnenkomt. Het is Peter, eentje van het groepje dat vervelend was.
“Wilt u mij even helpen?” vraagt hij. “Jawel, met wat?” reageert Leontien. Hij legt wat formulieren voor haar neer en gaat naast haar staan. Leontien buigt wat voorover en doordat haar blouse iets open staat, heeft Peter inkijk op haar borsten. Ze bekijkt de papieren en kijkt dan op naar Peter. Ze heeft door dat hij naar haar borsten staat te kijken en gaat gauw weer rechtop zitten.
“Pak maar een stoel” zegt ze, “je moet eerst je naam en adres invullen.”
Peter doet dit en dan helpt ze hem de rest in te vullen. Hij moet aangeven waarom hij deel wil nemen en daar heeft hij moeite mee. Ze helpt hem en uiteindelijk is alles ingevuld.
“Zo, dat is klaar, toch nog een hele klus” zegt ze, “ik ben er moe van.” Ze leunt achterover en strekt haar armen.
Peter gaat achter haar staan en pakt haar schouders vast. “Ik kan wel een massage geven” zegt hij en begint enkele spieren te kneden.
“Kun je dat dan?” vraagt Leontien. “Ja, ik doe het heel vaak bij mijn moeder” reageert Peter, “zij is vaak ook erg moe en dat helpt haar.”
Peter gaat door met de massage en Leontien zegt niks meer. “Ja, daar” zegt ze als Peter een bepaalde spier raakt. “De spieren zijn te hard” zegt Peter en begint flink te kneden.
Ondertussen heeft hij nu een mooie inkijk naar haar borsten, maar Leontien heeft daar geen erg in.
“Dit voelt heel fijn” vindt Leontien, “je doet het goed.” Peter lacht. Zijn handen gaan iets lager en gaan naar de zijkant. Ze raken haar borsten.
“Hier is het ook nog hard” zegt Peter. “Ik denk dat daar het probleem niet zit” reageert Leontien.
“Jawel, vanuit hier komt te grote druk op je borsten” reageert Peter. Leontien schiet in de lach en ze merkt dat hij inkijk heeft. Ze schuift wat opzij. “Het is nu wel goed zo” merkt ze op, maar Peter gaat door. Leontien glimlacht, het ontspant ook wel.
Zijn handen zitten nu aan de zijkant van haar borsten. “Daar is het niet nodig” zegt ze nogmaals.
“Dat zijn acupunctuurpunten” hoort ze Peter zeggen. “Daar?” vraagt ze, “dat zijn mijn borsten, je moet ze niet aanraken”
“Ja, juist daar” zegt Peter en pakt haar borsten vast, “ze zijn ook stijf, ik moet ze wel masseren, als ik nu halverwege stop, is alles voor niets.”
Dan steekt Peter zijn hand onder haar blouse op haar borst. Leontien geeft hem er een flinke tik op. Peter stopt direct, pakt zijn formulieren en vertrekt, zonder een woord te zeggen.
“Hopeloos geval” mompelt Leontien in zich zelf. Ze voelt trouwens wel dat haar schouders iets soepeler zijn.
De volgende dag loopt Leontien naar huis. Ze heeft het gevoel dat iemand haar volgt, maar als ze omkijkt ziet ze niemand. Als ze vlakbij haar huis is ontdekt zij Peter.
“Wat doe je?” vraagt ze. “Ik wil mijn excuses aanbieden voor mijn gedrag van gisteren” zegt Peter, “ik heb mij misdragen, nogmaals sorry daarvoor.”
“Is wel goed” reageert Leontien, maar Peter gaat door met excuseren. Leontien heeft geen zin in misbaar bij de buitendeur en vraagt hem binnen te komen.
Peter schiet snel mee naar binnen.
“Bent u echt niet boos meer?” vraagt Peter. “Nee” antwoordt Leontien, “maak je maar geen zorgen. Maar is er iets wat je bezig houdt, iets anders dan studie?”
Peter zwijgt even en vraagt dan: “mag ik wat vertellen?” “Natuurlijk” antwoordt Leontien.
Dan komt aarzelend: “ik eet altijd alleen maar koude maaltijden, gisteren, eergisteren en vandaag zal ook wel weer.”
Hier schrikt Leontien van, “waarom?” vraagt ze. “Mijn ouders zijn beide meestal weg” hoort ze, “en dan eet ik koude restjes.”
“Dat klinkt niet gezond” weet Leontien te reageren. “Wil je vandaag bij mij eten?” vraagt ze in een impuls.
“Dolgraag” hoort ze. “Dan maak ik iets lekkers” zegt ze en staat al op om aan de slag te gaan. “Je moet nog wel even je moeder bellen” zegt ze.
Peter doet dit en hangt even later op. “Is in orde” zegt hij.
Een uurtje later zitten ze aan tafel te eten. Peter geniet echt: “Wat is dit heerlijk” zegt hij, “eet u altijd zo lekker? Ik wil hier elke dag wel eten.”
Leontien schiet in de lach. “Ik kook wel elke dag, maar nu is het wel wat speciaal.”
De maaltijd verloopt in een goede sfeer en ze komt steeds meer over Peter te weten. Hij heeft het niet zo gemakkelijk thuis.
Dan belt Peters moeder. Ze zegt dat ze plotseling een nachtdienst moet draaien. Peter kijkt wat somber en Leontien vraagt wat er nou precies aan de hand is.
“Dan ben ik vannacht weer alleen thuis” hoort ze. “En je vader dan?” vraagt ze. “Die zit met vrienden in de kroeg” zegt Peter.
“Je zou bij mij kunnen slapen” brengt Leontien voorzichtig uit. “Kan dat?” roept Peter enthousiast, “kan ik dan in een bed slapen?” “Doe je dat anders dan niet?” vraagt Leontien. “Nee, ik slaap altijd op de bank” zegt hij.
Leontien denkt even na, “dan moet je bij mij in bed” antwoordt ze, “als je maar rustig bent” voegt ze er aan toe.
De rest van de avond verloopt rustig, Leontien is wat zenuwachtig, maar het lijkt dat Peter zich nergens zorgen over maakt. Hij kletst honderd uit.
Leontien ligt op haar zij, met de rug naar Peter toegekeerd. Ze staat op het punt om in slaap te vallen. Dan hoort ze Peter fluisteren: “slaapt u?”
Ze doet haar ogen open maar reageert niet. Dan hoort ze het nog een keer. “Wat is er?” fluistert ze terug.
“Ik kan niet slapen” zegt Peter zachtjes. “Waarom niet?” vraagt ze. “Weet ik niet” hoort ze.
Peter komt iets omhoog. “Mag ik uw borsten aanraken” hoort ze Peter zeggen. “Nee, dat kan niet” is haar antwoord. “Alleen maar een beetje” houdt Peter aan.
“Alleen maar een beetje?” vraagt ze.
“Toen ik nog klein was, zoog ik aan moeders borst. Ik kan me niet veel herinneren van borsten en hoe ze er uit zien.”
“Je zult mijn borsten dan meer willen aanraken, probeer maar lekker te slapen.” Ze gaat op haar rug liggen en geeft hem een aai.
Peter komt nu wat overeind en legt voorzichtig een vinger op haar borst. Leontien reageert hier niet op. “Wat voel je nu?” vraagt ze even later. Hij legt zijn hand op de andere borst. “Ik wil uw blote huid voelen” zegt Peter, “het is zo zacht.”
“Zacht?” vraagt Leontien, “vind je het leuk?” Hij heeft nu zijn beide handen op haar borsten gelegd. Leontien legt haar hand op de zijne, zodat hij even stopt. “Ben je klaar?” vraagt ze. “Nog heel even” hoort ze. Zijn vingers gaan voorzichtig over haar tepels.
´Doet dit pijn?” vraagt hij. “Nee” antwoordt Leontien. Hij gaat voorzichtig verder. “Mag ik ze van dichterbij bekijken?” vraagt hij.
Leontien beseft dat ze ongewild een beetje gaat genieten van zijn aandacht, toch aarzelt ze. Dan doet ze een bandje van haar nachthemd omlaag. De ene borst komt bloot te liggen en dan doet ze het andere bandje ook omlaag. Peter ziet nu beide borsten.
“Wat zijn ze groot” weet Peter uit te brengen, “mag ik ze aanraken?” “Is dit je eerste keer?” vraagt Leontien. “Ja, dit is de eerste keer dat ik zulke prachtige borsten zie” antwoordt hij.
Leontien begint te genieten van zijn aandacht.
“Mag ik zuigen?” vraagt Peter. Leontien aarzelt, “als je het maar voorzichtig doet” geeft ze ten antwoord. Hij doet het inderdaad heel teer. “Uw tepels zijn hard” meldt hij. Leontien begint een beetje te kreunen.
Dan trekt Peter de deken naar beneden. Zijn hand gaat naar beneden, richting haar slipje.
“Nee, daar niet aanraken” zegt ze. “Ook niet een beetje?” hoort ze. “Nee, ook niet een beetje” reageert ze.
Peter zit op zijn knieën naast haar. Eén hand op haar borsten, de ander nog steeds op haar slipje. “Het voelt wat vreemd” brengt ze uit en ze geeft een kreuntje.
“Hoe vreemd? Doet het zeer?” vraagt Peter. “Nee” antwoordt ze.
Dan pakt hij haar slipje vast en trekt het over haar benen naar beneden. “Niet doen” brengt ze uit, maar Peter gaat door. Hij legt een hand over haar kutje. “Dit is de eerste keer dat ik dit zie” zegt hij. “Niet zo kijken” brengt Leontien uit, ze voelt zich wat opgelaten. Als hij even er over heen strijkt, reageert ze met een heftige beweging en begint te kreunen.
“Het is nat hier” meldt hij en steekt een vinger naar binnen. “Dit voelt lekker” brengt Leontien uit, “een klein beetje hoger” probeert ze hem te sturen.
Hij beweegt zijn vinger en dan hoort hij: “ja daar!”
Hij gaat door en dan maakt ze harde geluiden. “Voelt u zich wel goed?” vraagt hij. “Ja, maak je geen zorgen” brengt ze uit, “dit voelt geweldig.”
Ze gaat sneller hijgen en dan komt ze met een schreeuw klaar.
Peter houdt even op. “Mijn lul wordt groter” meldt hij. “Dat is gewoon” zegt Leontien, “wacht even, dan zal ik je helpen.”
Ze komt overeind en zegt tegen Peter dat hij moet gaan liggen. Daarna trekt ze zijn onderbroek uit.
Ze pakt zijn lul vast en begint er aan te likken en dan neemt ze hem helemaal in haar mond.
Ze gaat op en neer en het duurt niet lang of hij gaat spuiten. Het is niet zo veel, dus kan ze alles doorslikken.
Nu is het de beurt aan Peter om uit te hijgen. “Hoe vond je het?” vraagt Leontien. “Heel lekker” antwoordt hij.
Ze liggen nu naakt naast elkaar en komen wat tot rust. Leontien heeft een arm om hem heen geslagen. “Zou je nu wel kunnen slapen?” vraagt ze. “Dat denk ik wel” antwoordt hij, “u bent heel lief voor mij.”
Leontien glimlacht en geeft hem een kusje, waarna ze beide even later in slaap vallen.
