"Wacht even," zei Lauren, ons telefoongesprek onderbrekend, "er staat iemand voor de deur." Mijn vrouw was na haar dinsdaglessen in de stad gebleven vanwege een avondles en was net klaar met haar ochtenddouche toen ik belde.
"Het is de huismeester. Er is lekkage in de flat boven mij en hij moest het plafond controleren," legde ze uit toen ze even later terugkwam aan de telefoon.
"Oké," antwoordde ik en stond op het punt om ons gesprek voort te zetten toen een gedachte me te binnen schoot. "Wacht... wat heb je aan?" vroeg ik.
"Mijn badjas," antwoordde ze met een onderdrukt gegiechel.
Ik wist dat het een grote badstoffen badjas was, die tot op haar voeten hing, maar ze reageerde zo snel dat ik me afvroeg wat ze nog meer aan had. "En wat nog meer?" vroeg ik. "Wat heb je eronder aan?"
"Niets," zei ze met de zware, verleidelijke stem, die ze gewoonlijk gebruikte als ze via de telefoon wilde spelen.
"Is hij er nog?"
"Ik denk het wel," antwoordde ze. "Moet ik het even gaan controleren?" vroeg ze voordat ik kon reageren.
"Ja," antwoordde ik omdat ik dacht dat ze me waarschijnlijk aan het uitdagen was, "zorg ervoor dat hij niets steelt."
"Oké," zei ze met een vreemde stem, legde het toestel neer en liep weg.
Deze keer duurde het langer voordat ze terugkeerde en ik begon me zorgen te maken dat ik haar in een gevaarlijke situatie had gebracht. Maar uiteindelijk pakte ze de telefoon weer op en kondigde aan dat de man nu was vertrokken. Ik kon de speelsheid in haar stem horen waardoor ik opnieuw vermoedde dat ze me aan het plagen was.
"Kom na school meteen naar huis, vandaag," zei ik.
"Waarom?" vroeg ze, nu openlijk lachend.
"Doe maar gewoon..."
"Ik moet vanavond wel weer terug naar de stad," verklaarde ze.
"Nee, niet vanavond... Je kunt morgenvroeg opstaan. Vannacht blijf je hier."
Mijn woorden maakten haar weer aan het lachen, maar ik kon horen dat ze de boodschap leuk vond.
Dus, net voor vijf uur die middag, terwijl de kinderen nog bezig waren met hun naschoolse bezigheden, lagen we in ons bed verstrengeld in een strakke, liefdevolle omhelzing.
"Stop hem erin," hijgde Lauren terwijl ze de basis van mijn lul in haar kleine handje nam. Ik was even opgewonden als zij en had geen verdere aanmoediging meer nodig. Enkele seconden later lag ik op haar en begroef ik mijn lul diep in haar warme en zeer natte kutje.
"God, je voelt je goed," zei ik.
"Mmm... ja... ga door schat," jammerde ze.
Zodra ik begon te bewegen wist ik dat ze het niet lang zou uithouden en ik vroeg me af of ze, net als ik, de hele dag aan dit moment had gedacht. We vonden een mooi ritme en de volgende minuten kusten we elkaar en zuchtten erop los.
Toen ik voelde dat ze haar benen verder spreidde en de lucht in stak, wist ik dat ze dichterbij kwam en het duurde minder dan een minuut voordat haar orgasme toesloeg.
"Oh... oh, schat... oh ja... ja... zo," jammerde ze terwijl haar handen mijn billen vonden. Haar opwinding tilden mij ook over de rand en seconden later gromde ik in haar nek terwijl ik mijn zaad in haar spoot. Net als talloze andere keren vertrok alle energie met mijn
sperma uit mijn lichaam en ik zakte op haar deinende lichaam. Dan rolde ik naar haar toe en trok haar stevig tegen me aan, waarna mijn lippen haar nek vonden terwijl ze van de nasleep van haar climax genoot.
"Je bent zo bijzonder," fluisterde ik.
"Mmm... ik hou van je," zuchtte ze zwaar.
Enkele minuten bleven we stil en genoten van elkaars lichaam. Maar dan dacht ik weer terug aan de gebeurtenissen van eerder die dag, en vooral de telefonische interactie over de huismeester.
Er verscheen een levendig beeld in mijn hoofd van Lauren met haar badjas gesloten om haar naakte lichaam terwijl ze met de man in de kleine ruimte babbelde. In mijn gedachten keek hij naar haar als een hongerige wolf een reekalf zou bekijken en leek hij haar bijna naaktheid te voelen.
Ik vond het moeilijk om stil te zijn en toen ik voelde dat mijn lul verstijfde, besloot ik haar naar de details te vragen.
"Hoe was die man... die huismeester?"
"Het was een stuk. Jong, lang, gespierd en met een perfecte glimlach," giechelde ze.
"Haha... en verder?" reageerde ik.
"Waarom?" vroeg ze en probeerde zich om te draaien om naar me te kijken, maar ik hield haar met haar rug tegen mijn borst gedrukt.
"Hoe was hij verder?" zei ik opnieuw.
"Ik weet het niet... gemiddeld, denk ik. Onze leeftijd..."
"Ik durf te wedden dat hij je graag in die badjas zag!"
"Hij glimlachte," zei Lauren na even gezwegen te hebben.
"En waar hadden jullie het over?"
"De appartementen. Hoelang ik daar woonde... Problemen in het gebouw waar hij mee te maken had..."
"Wist hij... dat je eronder naakt was?"
"Nou, ik heb het hem niet verteld... dus waarschijnlijk niet," antwoordde ze en deze keer klonk er een ondertoontje in haar stem.
"Ja, die badjas is veel te dik," grinnikte ik om haar te plagen.
"Grappig," antwoordde ze en toen ze zich deze keer probeerde om te draaien, liet ik dat toe.
Nu, van aangezicht tot aangezicht, kuste ik haar lichtjes op de lippen. "Hoe heette hij?" vroeg ik.
"Harry," antwoordde ze zonder aarzelen, vechtend tegen een grijns.
De volgende ochtend keerde Lauren terug naar de stad voor haar lessen van die dag en wij vervielen weer in de normale routine. Hoewel we er niet bij stilstonden fungeerde het evenement als een soort van katalysator in onze telefoongesprekken.
Ik klaagde niet omdat ik de interactie erg leuk vond en geïntrigeerd was door de opbloeiende speelsheid van mijn vrouw. Het leek er inderdaad op dat ze snel twee verschillende, maar elkaar overlappende vrouwen was geworden.
Natuurlijk was er thuis de Lauren die de liefhebbende moeder en de mooie vrouw was waarmee ik trouwde. Ik kende haar goed van onze jaren samen, maar nu had ik ook de andere vrouw, de meer avontuurlijke Lauren, die een ondeugende kant begon te tonen.
Er was niet veel redenering voor nodig om vast te stellen dat een groot deel ervan voortkwam uit de onafhankelijkheid die ze van haar flat kreeg. Misschien had het waarschuwingsbellen moeten laten afgaan, maar ik had te veel plezier om de gevaren in te zien.
"Ik heb een doktersafspraak gemaakt voor aanstaande donderdag," kondigde ze het volgende weekend aan.
"Wat? Welke dokter?" vroeg ik onwetendheid veinzend.
"De uroloog."
"Dezelfde man?"
"Ja, dezelfde man. We kunnen woensdag samen naar de stad rijden en daarna dineren als je wil," opperde ze.
"Ik zie het niet zo zitten."
"Ik weet het, maar we kunnen met hem gaan praten, dat kan toch geen kwaad?"
"We?"
"Ja, het is een vroege
afspraak en past in mijn schema," zei ze met een glimlach.
Die woensdagavond reden we samen naar de stad en aten in een leuk restaurant voordat we naar haar flat gingen. De volgende ochtend reden we naar de afspraak met de uroloog en ik voelde haar gretigheid tijdens de korte trip.
"Ik heb uw dossiergegevens bijgehouden en het lijkt erop dat alles soepel is verlopen, dus de operatie moet eenvoudig zijn. Het gaat om het opnieuw verbinden van de zaadleiders en ik verwacht geen problemen," zei de uroloog terwijl we in zijn kleine spreekkamer zaten.
"Wat zijn de bijwerkingen?" vroeg ik.
"De hersteloperatie is complexer, dus verwacht ik een aanzienlijke zwelling, misschien een bloeding, en we zullen goed moeten letten op infecties, maar het is een veel voorkomende ingreep," legde hij uit.
"Wanneer zou u het kunnen doen?" vroeg Lauren.
"Neem contact op met de poli, maar zeker binnen een paar weken," antwoordde hij.
Mijn vrouw wendde zich tot mij en ik kon aan haar blik zien dat ze een reactie verwachtte. "Oké, we praten met de assistente," zei ik.
Al snel stonden we aan de balie, waar de jonge vrouw een kort overzicht van de beschikbare tijden. "Bedankt voor de informatie," zei ik, en hoewel Lauren heel graag een afspraak wilde maken, wilde ik het
uitstellen. "Laten we er een paar dagen over nadenken, dan laten we wel wat horen."
"Waarom deed je dat?" vroeg ze zodra we buiten waren.
"Ik zei toch dat ik het niet helemaal zie zitten. Ik wil nog wat bedenktijd... en er met je over praten," antwoordde ik.
Mijn woorden brachten haar in een dip en we reden zwijgend naar de flat, waar ze me afzette en naar school ging. Na een tijdje daar gehangen te hebben, begon ik me te vervelen en besloot ik naar het winkelgebied te lopen om te lunchen en wat rond te kijken.
De aangename temperatuur maakte de korte trip aangenaam en al snel vond ik een bistro. Na een snelle hap begon ik door de winkelstraat te dwalen en toen ik langs een damesboetiek kwam, viel mijn oog op een kimono. Het was van zijde, had een luipaardprint en was behoorlijk kort. Ik grinnikte in mezelf terwijl ik het zag als een soort grappig cadeau voor mijn vrouw, wat inspeelde op haar recente interactie met de huismeester.
Ik liep het risico dat ze het in mijn gezicht zou gooien omdat ze zich aan me geërgerd had bij de dokter, maar besloot toch te kijken hoe duur het was. Toen ik hoorde dat het relatief goedkoop was, kocht ik de kimono.
Ik dacht erover na hoe ik het aan haar zou geven, maar besloot uiteindelijk om het gewoon in de kast te hangen en haar het zelf te laten ontdekken.
We vertrokken binnen een paar minuten nadat ze teruggekomen was van school naar huis, dus zou ze het pas de week daarop vinden.
