Daar zat ik dan in mijn nieuwe flat. Voor mij nieuw, dan. Het was de enige betaalbare woning die ik zo snel had kunnen vinden. Jaren Vijftig portiekflat. Hals over kop verhuisd naar de andere kant van het land, na mijn studie in Groningen aan het werk in Eindhoven. Mijn vriendengroep was na mijn afstuderen toch al helemaal verspreid geraakt: Lena zat sinds drie maanden in Rotterdam, Charlotte was naar Delfzijl verhuisd, Bert zat in Zwolle, Sjaak in Amsterdam. Alleen Renske zat nog in Groningen. En ik nu dus in Eindhoven, als systeemontwerper bij een groot bedrijf. Nog maar twee weken geleden was ik aangenomen. Ik had meteen deze goedkope flat kunnen kopen, maar wel in een slechte buurt, daar kwam ik al gauw achter. Nou ja, eerst maar een beetje thuis raken hier.
Mijn flatje was een simpel Jaren ’50 driekamerflatje: woonkamer en suite, keukentje, slaapkamertje waar maar net-aan een tweepersoonsbed van 1m60 breed in paste en een studeerhok waar nog niet eens een bed in ging. Met mijn lengte van ruim 2m had wel wat ruimte nodig. Maar voor nu voldeed het, ik had als student nog nooit zo ruim gewoond.
Twee weken geleden mijn afrondende gesprek gehad, een week later deze flat gevonden en meteen gekocht met steun van mijn ouders, gister verhuisd met hulp van mijn broers. Meubels had ik bij een kringloopwinkel gekocht, de meuk in mijn oude studentenwoning had ik achter kunnen laten. Gister natuurlijk mijn bed in elkaar gezet en er voor het eerst op geslapen. Vandaag had ik mijn boekenkast opgebouwd en er mijn boeken in geplaatst, de geluidsinstallatie aangesloten en ik zat nu even lekker op mijn ‘nieuwe’ bank te luisteren naar het vioolconcert van Brahms en te lezen in A Song of Ice en Fire van George R.R. Martin. Even lekker wegdromen in een fantasiewereld. Qua expliciete seks kon het trouwens bij vlagen zó op Opwindend.net, tjongejonge.
Ik was best wel nerveus. Een nieuw leven in een nieuwe stad... Zou het werk me bevallen? Zou ik kunnen opschieten met mijn collega’s? Zou ik hier vrienden kunnen maken? Bij mijn vorige grote verhuizing, van mijn geboorteplaats in Friesland naar de ‘grote’ studentenstad Groningen, was het me niet meegevallen. Pas na een jaar begon ik daar een beetje mijn plek te vinden. Daarna had ik er wel een hele leuke tijd gehad.
Ineens ging de bel. Ik deed open en voor mijn deur stond een jonge vrouw. Even in de twintig, dacht ik. Bruine krullen, gemiddelde lengte, 1m70 of daaromtrent, beetje mollig zonder dik te zijn, niet al te grote borsten. Cupje B, schatte ik zo. Een vrolijk gezicht. Leuk om te zien, zonder echt knap te zijn. Bruin haar, bruine ogen, donkere wenkbrauwen. Een vlezige, sensuele mond. Ondanks haar vrolijke uitstraling dacht ik toch een zweem van verbittering te zien. Ze droeg een gewone spijkerbroek en een ruim zittend rood t-shirt. Opvallen was een wit sjaaltje wat ze rond haar hals had. Dat gaf haar ondanks de wat sjofele kleren toch iets sjieks.
“Hoi”, zei ze, “ik hoorde geluid dus ik dacht, ik kom me even voorstellen. Ik ben Erna” “Hoi Erna, ik ben Douwe. Ik ben hier gister komen wonen. Woon jij hier tegenover?” “Klopt” “Ik heb gisteravond nog aangebeld, maar er werd niet open gedaan.” Een dieprode blos trok over haar wangen. “Nee, ik had bezoek. Sorry.” “Geeft niet. Gaat me niks aan. Je vriend?” “Nee, dat niet. Niet mijn vriend. Wel een vriend. Met benefits, inderdaad, dat wel. Maar dat had je waarschijnlijk al verzonnen?” “Sorry, ik hoorde inderdaad wat geluiden die ik moeilijk anders kon interpreteren dan, nou ja.” Ze lachte ongemakkelijk. “oke, dan weet je dat ik geen preuts trutje ben. Moet je maar aan wennen. Heb je zin om vanavond bij mij te komen eten?” Ik was verrast. “Ja, gezellig”, stamelde ik, “ik zat me al zenuwachtig te maken of ik hier wel zou kunnen aarden. Super tof dat je me uitnodigt voor het eten.” “OK”, zei ze vrolijk, “zie ik je straks.” “Zal ik helpen met eten koken?” “Ja, graag. Uurtje of vijf?” “Prima.” Nou, dat was een goed begin. Hoe laat was het nu? Half vier. Kon ik nog even lekker een kopje thee drinken en een blokje om lopen. Ik was vandaag nog niet buiten geweest.
Het was een saaie buurt. Veel portiekflats, wel wat groen ertussen. Alles een beetje sjofel. Armoedige gordijnen of helemaal geen gordijnen, veel zwerfvuil. Op straat veel mensen met overgewicht of juist graatmager. Bijna allemaal met een ongezonde uitstraling. Ik moest maar een goede fiets kopen om fietstochtjes buiten de stad te maken. Genoegs moois in de omgeving, had ik op de kaart gezien. Oirschotse heide, de Strabrechtse Heide bij Geldrop, de bossen richting Valkenswaard.
Om vijf uur meldde ik me bij Erna. “Bierke?” “Ja, lekker. Wat kan ik voor je doen?” “Kunde gij de piepers jassen? Dan snij ik het vlees wel.” Grappig, die Brabantse tongval. “Heb je een aardappelschilmesje.” “Hier, vat er maar ene uit de la.” Ik schoot in de lach. “Wat lachde gij.” “Ik moet lachen over hoe jij praat. Heel anders dan in Grunn’n.” “Wat?” “Groningen”, grinnikte ik. “Komde gij daor vandaan?” “Ja.” Ze keek me aan alsof ik knoflook gegeten had. “Gij leekt me anders wel’ne toffe gast. Niet zo’n stugge Noorderling.” “Nou, zo stug zijn ze in het Noorden niet, hoor. Maar wel anders dan hier.” Ze snoof. “We zullen het zien.”
Ik hou de conversatie verder maar in het Nederlands, dan kan iedereen het volgen. Bovendien is mijn Brabants nou ook niet je dat. Excuses voor eventuele taalfouten.
Enfin, het was gezellig om zo samen eten te koken. Erna vertelde hoe zij in een verzorgingstehuis werkte als verpleegkundige, ze had net haar opleiding afgerond. Ze woonde haar hele leven al in Eindhoven en woonde nu twee jaar in dit flatje. “Ik ben blij dat jij naast me bent komen wonen. Jij bent ten minste een beetje normaal.” “Hoe bedoel je?” “Nou ja, er zit hier nogal wat losgeslagen volk. Criminelen, verslaafden, dealers, mensen met psychische problemen. Mijn benedenbuurman zit momenteel in de bak. Lekker rustig”, giechelde ze. Ik bedacht me dat ik me nog voor moest stellen aan de benedenburen. “Ik moet straks ook even langs de benedenburen. Weet jij of daar iemand is? Ik heb nog geen teken van leven gehoord.” Ze haalde haar schouders op. “Geen idee. Ik geloof dat ze het halve jaar in het buitenland zit. Je ziet haar soms maanden niet en dan is ze er weer. Ga maar even kijken, dan heb je dat ook weer gehad voordat het eten klaar is.”
Ik stond op en liep de trap af. Nog een dame dus. Ik belde aan, maar geen teken van leven. Nou ja, ook wel zo rustig. Het was hier best wel gehorig, schatte ik zo in. Als Erna onder me zou wonen had ik gisteravond vast behoorlijk wat meegekregen van haar liefdesspel met haar vrijer. Geen aanlokkelijk idee, als je eenzaam en gefrustreerd in je flatje zit. Zou ze... Ik riep mezelf tot de orde. Rustig aan, Douwe. Een kennismakingsetentje niet direct vertalen naar een kans op seks. Deze dame is al voorzien. Toch, eerlijk, ik was best wel gecharmeerd van Erna. Een leuke, spontane meid, met een mysterieus kantje. Geen domme dingen doen, Douwe. Laat je niet leiden door je hormonen! Voor mij was het alweer even geleden dat ik intiem met een vrouw was geweest, niet op hol slaan als iemand even aardig tegen je is.
Ik liep weer terug naar Erna. “Inderdaad geen teken van leven.” “Dacht ik al. Het eten is ondertussen wel bijna klaar, denk ik.” “Zal ik de tafel even dekken?” “Doe maar. De borden staan in deze kast, het bestek zit in die la. Die onder het fornuis, daar zitten onderzetters in.” Ik pakte de spullen en dekte de tafel. Gek, hoe vertrouwd dit voelde. Even de tafel dekken bij een vrouw die ik een paar uur daarvoor nog helemaal niet kende. Bij wie ik gisteravond alleen wat erotische geluiden uit de flat had horen komen. ‘Kappen daarmee, niet aan denken. Ben je nou helemaal gek’, foeterde ik tegen mezelf. ‘oversekst konijn. Je verpest een veelbelovende avond op deze manier. Plus mogelijk de verstandhouding met een goede buur.’
Erna kwam terug met een pan eten. “Pak jij de andere?” vroeg ze. Ik liep naar de keuken en pakte de andere pan. Ze keek me opmerkzaam aan. “Wat is er, Douwe? Je zit ergens mee.” Ik bloosde. “Sorry, ik was een beetje boos op mezelf” “Waarom moet je daarvan blozen?” “Omdat ik dacht aan, nou ja, wat ik gister bij jou hoorde.” Nu was het de beurt aan Erna om te blozen “Waarom werd je daar boos over op jezelf?” “Ik ken jou nog helemaal niet. Ik ben hartstikke blij dat je me vanavond uitgenodigd hebt. Ik hoop dat we als buren goed met elkaar kunnen opschieten. Als daar gedachten aan seks bij komen, dan is het gauw afgelopen met de kans op een goede verstandhouding, ben ik bang.” Ze keek me aandachtig aan. Haar ogen werden zacht. “Voel je je eenzaam?” Ik moest slikken. “Ja, best wel. Ik ben in één klap mijn leventje in Groningen kwijt, al mijn vrienden op afstand. Dat vind ik best wel eng.” Ik verbaasde mezelf dat ik hier zo openhartig over kon praten met Erna. Ze legde een hand op de mijne. “Dat snap ik. Komt wel goed, Douwe, je bent een leuke vent. Wil je wat over je leven in Groningen vertellen?”
Ik vertelde Erna over mijn studietijd. Hoe ik het eerst heel erg moeilijk vond in die nieuwe stad, maar daarna een fantastische tijd op de studentenbasketbalclub had gehad. Commissies, twee jaar bestuur. Hoe het bestuur een hechte vriendenclub was geworden. Maar hoe iedereen nu uitwaaierde over Nederland, afgestudeerd en aan het werk. Hoe de burgervereniging waar ik dit jaar lid van geworden was zoveel minder gezellig was. Of ik nu in Groningen zou blijven of ergens anders naar toe zou gaan, ik moest toch een nieuw leven starten. De vanzelfsprekende nabijheid van vrienden was voorbij. Groningen kon alleen nog tegenvallen, daarom had ik de stap genomen om naar de andere kant van het land te gaan. “Dapper van je”, zei Erna, met een bemoedigend kneepje in mijn hand, “ik zou dat niet zo goed kunnen. Ik woon hier al mijn hele leven, heb al mijn vrienden en familie in de buurt wonen. Heb je een vriendin?” “Nee. Wel twee vriendinnen met wie ik wel eens vrij. Drie, eigenlijk. Maar de ene heeft nu een vriend geloof ik, dus dat is wel verleden tijd.” “Liefdesverdriet?” Ze duwde feilloos haar vinger in een open wond. “Ja. Ik was ontzettend verliefd op Charlotte en zij op mij. Maar toen zij voorstelde om een relatie te beginnen, heb ik haar afgewezen.” “Dat snap ik niet. Vertel.” “Charlotte is biseksueel en had een verhouding met Lena, de andere vriendin met wie ik wel eens het bed deel. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om Lena pijn te doen. Charlotte had bovendien ook nog andere
friends with benefits. Ik vond dat te ingewikkeld, voelde mezelf te kwetsbaar. Korte tijd later klapte haar relatie met Lena toch en kreeg ze een nieuwe vriend. Ik had spijt als haren op mijn hoofd maar toen ik haar afwees was daarmee de kous voor haar af. Er was geen herkansing” “En waar woont Lena?” “Tegenwoordig in Rotterdam. Die is ook gevlucht, zou je kunnen zeggen. Ik zie haar misschien één keer per maand. En dan is er nog Renske, maar die zie ik niet zo vaak. Hoe ziet jouw liefdesleven er uit?”
Erna bloosde weer en keek me wat schichtig aan. “Weet je, ik was daarnet niet helemaal eerlijk, eigenlijk heb ik momenteel helemaal geen vrijers. Wat je gisteravond heb gehoord... op zaterdagavond werk ik als escort.” Die had ik niet zien aankomen! "Jemig. Dat moet ik even laten bezinken. Ontvang je aan huis dan. Is dat niet link?” “Doe ik alleen met vertrouwde klanten.” “Heb je er zelf ook wat aan?” “Bedoel je of ik zelf plezier beleef aan de seks?” “Ja, dat bedoel ik.” “Nee, zelden. In dit vak draait het om het plezier van de klant. Je moet je ook niet hechten, dan hou je het niet vol, dus je vrijt altijd technisch, niet met gevoel. Wel met aandacht voor de klant, niet op de automatische piloot. De klant denkt natuurlijk dat je helemaal los gaat”, grijnsde ze, “een beetje toneelspel hoort er wel bij. Maar als puntje bij paaltje komt probeer je hem zo snel mogelijk klaar te krijgen, dan is het zo snel mogelijk over. Als escort heb je het wel beter dan als hoer. De klant zoekt vooral aangenaam gezelschap met een ‘Happy Ending’, maar dat hoeft niet eens altijd. Je hebt vaak dus best wel een aangename avond, alleen zijn het niet je vrienden, zeg maar. Als hoer is alles gericht op een snelle wip, als escort kun je ten minste ook nog een leuk gesprek hebben.” “Heb je ook gewerkt als hoer?” Weer bloosde Erna. “Ja. Eén hele avond. Een vriendin van me zei dat dat makkelijk geld verdienen was. Ik kon het niet.”
We zaten stil aan tafel, elk met onze eigen gedachten. “Sorry als ik je in verlegenheid heb gebracht”, zei ik toen. “Geeft niet. Ik ben blij dat ik het er met je over kan hebben.” Ik zag dat Erna moeite had om niet in huilen uit te barsten. “Hé joh, wat is er nou.” Ik liep om de tafel heen, ging naast haar zitten en sloeg een arm om haar heen. “Is het zo moeilijk?” Ze begon nu echt te huilen. Ik wiegde haar zachtjes en langzaam kwam ze weer tot bedaren. Ik drukte mijn lippen in haar haar. “Douwe? Waarom ben je zo lief voor me?” “Ik kan niet tegen huilende mensen, dan smelt ik. En ik vind jou ook nog leuk.” “Veracht je me niet?” “Nee hoor, waarom zou ik?” “Omdat ik een hoer ben.” Ze begon weer te huilen. “Ik vind jou vooral een leuke buurvrouw. Je bent verpleegkundige, zei je, daarvoor heb ik veel respect. Hoe jij verder je geld verdient, dat is jouw zaak. Ik heb meer respect voor een escort dan voor een gewetenloze marketeer of financiële haai. Als ik je reactie nu zie zou ik wel zeggen: kap ermee, maar dat moet je vooral zelf bepalen.” “Weet je, ik heb nooit meer fijne seks. Als mannen het weten, behandelen ze je als een hoer. Als mannen het niet weten, is er geen intimiteit en kan ik me niet laten gaan. Wil jij met me vrijen? Ik heb er zo’n behoefte aan om eens lekker intiem vrijen. Jij hebt iets over je...ik vertrouw jou.”
Nou, dat was de achtbaan compleet. Eerst mezelf tot de orde geroepen dat ik me niets in het hoofd moet halen, zegt de leuke buurvrouw doodleuk dat ze escort girl is en krijg je vervolgens een uitnodiging om met haar te vrijen. Intiem nog wel. Ik aarzelde. Ze keek me verwachtingsvol aan. Mijn aarzeling duurde net te lang. Ik zag een schaduw over haar gezicht trekken. “Ik zie het al. Jij wilt me ook niet.” “Dat is het niet, lieverd. Ik ben alleen niet zo gauw intiem met iemand. Ik ben heel bang om gekwetst te worden. Ik vind jou echt wel leuk, maar ik heb nog nooit met iemand gevreeën tijdens de eerste ontmoeting. Ook niet tijdens de tweede, trouwens. Ik geef me niet zo makkelijk.”
Ze keek me aandachtig aan. “Ben jij wel eens naar de hoeren geweest?” Wat was dát nou weer voor vraag. Toch maar voor eerlijkheid gaan. “Eén keer. Ik vond het zo verschrikkelijk onerotisch, ik kreeg hem niet eens omhoog.” Erna keek tevreden. “Dat vind ik voor je spreken. Dat betekent dat je niet alleen uit bent op platte seks. Zie je, ik vertrouw jou wel.” Ik pakte haar hand. Ja, dit ging belachelijk snel en het was vér buiten mijn
comfort zone, om er nog maar weer eens een goede Nederlandse term tegenaan te gooien. Maar ik had er behoefte aan, zij had er behoefte aan, dus waarom nou moeilijk doen? Geef je over, Douwe, durf te leven. Ben je al te vaak voor teruggeschrokken. Omarm de kans. “Lieverd, ik vind het doodeng, maar ik wil graag met jou vrijen. Maar niet hier bij jou thuis, op jouw ‘werkplek’. Kom je straks met mij mee?” Ze keek me lief aan. “Dat vind ik heel fijn, dat je dat voorstelt. Ik wilde jou hetzelfde vragen, om dezelfde reden.”
Erna hief haar gezicht naar mij op en ik drukte mijn lippen teder op de hare. Onze lippen streelden elkaar, in lome verkenning. Mijn tong hield ik voorlopig binnenboord. Dit voelde zó ontzettend fijn. Ze maakte zich van me los. Ze straalde. “Dankjewel, Douwe, je zoent heerlijk.” “Zullen we even afwassen en dan naar mij verkassen?” We ruimden de tafel af en wasten in haar keukentje af. Ik hanteerde de kwast, zij de droogdoek. Dan kon ze meteen alles op de goede plek opbergen. Tussendoor stalen we terloops een zoentje of gaven we elkaar een tikje op de bil. Toen we klaar waren pakte ze me bij de hand en staken we over naar mijn flatje.
“Het is nog een beetje een bende”, verontschuldigde ik me. Inderdaad stonden er in de achterkamer nog wat dozen, net als in mijn studeerkamertje. De voorkamer was al wel redelijk toonbaar. Ze keek naar mijn cd’s. Hoofdzakelijk klassiek, wat folk en nog wat symfonische rock. “Toen ik aanbelde hoorde ik een viool. Ik vond dat wel mooi. Wil je dat nog eens opzetten?” Ik voldeed graag aan haar verzoek en even later klonk het vioolconcert van Brahms weer door de kamer, in de onovertroffen uitvoering van Herman Krebbers. “Koffie?” “Liever thee, als je dat hebt. ‘s Avonds drink ik geen koffie meer.” Ik ging naar de keuken en zette een keteltje water op. Ik had nog geen waterkoker. Even later kwam ik binnen met de thee.
“Je hebt de primeur”, zei ik, “Je bent de eerste die hier op bezoek komt.” Vanuit het niets overviel me ineens een huilbui. Ik barstte in onbeheerst snikken uit. Erna klopte op de bank naast haar. Ze sloeg haar arm om me heen en trok mijn hoofd tegen haar borst. Haar vingers streelden door mijn haar. “Waarom moet jij nu huilen, Douwe?” “Ik zag er zo tegenop, die eerste weken hier. En nou zit ik hier meteen de eerste dag heel gezellig met jou. Ik huil van opluchting, denk ik.” Opnieuw vonden onze lippen elkaar. Ik voelde hoe het puntje van haar tong mee begon te doen. Ik deed hetzelfde. Maar in mijn achterhoofd dook een waarschuwend stemmetje op: ‘deze vrouw weet hoe je kerels gek maakt. Zo doet ze ook met klanten. Laat je niet in de luren leggen!’
Erna maakte zich van me los en keek me onderzoekend aan. “Je houdt in, ik voel het.” Beschaamd keek ik terug. “Ja, ik geniet ontzettend van deze zoen met jou. Toch... nou ja, de wetenschap dat dit jouw vak is kwam bij mij naar voren. De twijfel of jouw zoen wel echt is.” Ze keek verdrietig. “Douwe, dit was één van de lekkerste zoenen die ik in jaren gehad heb. Zo heerlijk intiem, voorzichtig onderzoekend. Ik werd er helemaal warm van. Ik had hoop dat je mij als mezelf kon voelen, voorbij mijn bijbaantje.” “Het spijt me. De twijfel aan mezelf, dat een
ervaren iemand als jij zomaar voor zichzelf met mij wil vrijen, zit heel diep. Ik kan het bijna niet geloven.” “Niet zoveel denken jij, zoenen!” Ze duwde haar lippen dwingend op de mijne en ik gaf me gewonnen. Dit was veel te lekker. Ik trok haar buik tegen mijn kruis. Mijn pik klopte verlangend in mijn broek. Erna giechelde: “Jouw pik twijfelt niet.” Ik begon zwaarder te ademen en Erna ook. Er verscheen een opgewonden blosje in haar hals. Onrustig schuurden onze heupen tegen elkaar aan. Ze begon aan mijn shirt te sjorren en trok het over mijn hoofd. Ik deed hetzelfde bij haar. In rap tempo kleedden we elkaar uit. Ik legde mijn hand op haar spleetje. Ze was helemaal vochtig. “Ik ben er helemaal klaar voor, voel je wel? Kom, ik wil je in me voelen.” Ze pakte mijn leuter en zette die voor haar opening. Net op tijd bedacht ik dat een condoom misschien wel handig zou zijn. “Even een condoom omdoen, schat, voor de veiligheid.” Ze keek teleurgesteld. “Met klanten vrij ik altijd veilig en ik ben aan de pil. Ik heb al meer dan een jaar geen gewone seks meer gehad. Het is zo lekker om je partner in je te voelen spuiten. Dat is al zo lang geleden. Ik had gehoopt dat jij me vol wilde spuiten. ” Ik twijfelde. Ik was er aardig zeker van dat ik geen ziekte had, ik had twee weken terug nog getest. “Oké”, gromde ik, “ik ben kort geleden nog getest als bloeddonor. Dan doen we het zonder.” Ik duwde mijn eikel rustig tussen haar lipjes. Met kleine bewegingen stimuleerden we elkaar, héél voorzichtig drong ik steeds een stukje verder in haar. Dan een klein stukje terug, dan weer een heel klein beetje verder. Ineens sperde Erna haar ogen open “Ja, dáár! Op mijn lekkerste plekje. Blijf stil!” ze bewoog subtiel over mijn paal, millimeters heen en weer. Haar lichaam begon te schokken en ik voelde een stroom vocht langs mijn schacht naar buiten geperst worden. “O, Douwe, ik kom klaar! O, wat zalig. Kom nou maar met die lekkere zaadjes van je, neuk me lekker hard!” Ik begon haar te palen met lange, krachtige stoten, draaiend met mijn heupen om haar genot te verhogen, variërend in de richting van mijn stoten. Langdurig en intens bewoog ik in haar, mezelf en Erna langzaamaan steeds een klein beetje meer naar het kookpunt toewerkend . Ze gaf hard tegenwerk met haar heupen, droop van het zweet en schroefde haar spleet in een ijzeren bankschroef om mijn paal. Onstuitbaar voelde ik vanuit mijn liezen mijn orgasme opkomen. “O Erna, hier komt het!” Straal na straal loosde ik mijn
sperma diep in haar knijpende grot. Erna riep: “Ik voel je lul in me schokken. Heerlijk! O, ik kom nog een keer!” Uitgeput zakte ik op haar neer. Zij was even vertrokken naar Nergenshuizen, totaal naar binnen gekeerd na haar orgasmes. Ook bij mij duurde het even voordat de sterretjes voor mijn ogen wegtrokken.
We lagen elkaar in ons naspel loom te strelen. Erna keek me stralend aan. “Douwe, je bent een schat. Ik ben verschrikkelijk klaargekomen. Ik kon me helemaal aan jou overgeven, een zalig gevoel.” En ik? Ik lag me daar toch een partij te genieten . Zelfs met Charlotte had ik nooit zo lekker gevreeën. “Kom, even douchen en het bed verschonen. Blijf je slapen?” “Graag.”
