Vannacht Ben Je Weer Van Mij - 2

Ik zit aan het kookeiland in de keuken en kijk naar het visitekaartje in mijn hand. Marcel loopt achter me langs en zegt ‘bel hem dan, je kan altijd nog nee zeggen’. Ik hum instemmend, maar weet eigenlijk niet of ik dat wel bedoel en draai de film van de afgelopen dagen even terug.

Het begon zaterdag in de trein. De onbekende jongeman, zijn uitdagende houding en uiteindelijk een ongekend orgasme terwijl Marcel naast me zat. Hij deed alsof hij niets door had. Achteraf bleek dat hij bijna alles nauwlettend had gevolgd en had genoten van het idee dat zijn vrouw opgewonden raakte van een onbekende. Eenmaal thuis wilde ik mijn excuus maken, hij had iets beters in gedachten. Ik mocht het recht zetten. Onze seks was stomend, ongeremd en ging verder dan we ooit in vijftien jaar huwelijk hadden gedaan.

Het visitekaartje wat de onbekende achterliet zat verfrommeld in mijn handtasje. De volgende ochtend streek ik het glad en las het. Hij heet Pascal de Vries en is grafisch vormgever. De onbekende kreeg een naam, ik had zijn mailadres en zijn website. De dagen daarna googelde ik met trillende vingers. Ik herkende zijn heerlijke stoere kop en zijn prachtige uitstraling. Er ging gelijk weer een rilling door mijn lijf. Ik dacht terug aan onze verwarrende kennismaking, mijn ongekend orgasme en de reactie van mijn man Marcel.

De houding van Marcel verwarde me. Ik had verwacht dat hij boos zou zijn, dat was hij niet. Op een of andere manier leek het hem te plezieren, het idee dat iemand op me geilde en hoe ik daar vervolgens op reageerde. Marcel daagde me zelfs uit. Na onze thuiskomst was ik bereid geweest om alles te doen om het goed te maken. Hij benutte het ten volste, was dominant en ik liet hem verder gaan dan ooit tevoren. Na meer dan een uur stomende seks lag hij achter me en vroeg ‘ga je het doen?’. Ik was verward, van het avontuur in de trein, van de dominantie Marcel en van de pijn in mijn lijf. Met krakende stem zei ik ‘ja, ja… ik doe het’.

De volgende dagen zat ik in een ontkenningsfase. Wilde ik het wel of wilde ik het niet? Marcel liet me in mijn sop gaar koken en ontweek mijn pogingen om aandacht en raakte me een week niet aan. Mijn verlangen naar lichamelijk contact en de herinneringen aan die ongelofelijk geile zaterdag overwonnen uiteindelijk. Ik mailde de ‘onbekende’ Pascal maar kreeg dagenlang geen reactie. Later belde ik hem, sprak zijn voicemail in maar hoorde niets van hem. Tot afgelopen vrijdagochtend. Ik probeerde het nog één keer, tot mijn schrik nam hij op.

Ik hoorde voor het eerst zijn stem, hij begroette me met mijn naam en zie ‘dag Vera’. Mijn stem sloeg over, ik stotterde bijna ‘eh, dag, dag Pascal’. Er klonk en klein lachje, hij sprak zacht ‘gaan we elkaar zien?’. Ik hakkelde weer ‘eh jah, ja graag’. Hij stelde zondagmiddag voor, om drie uur in het grand café aan de markt. Ik stemde zonder omhaal in en drukte uiteindelijk met trillende vingers mijn telefoon uit. Een uur later volgde een mail, hij had mijn mails dus toch wel ontvangen en speelde al weer een spel met me. De tekst was kort, hij gaf de locatie, het tijdstip aan en schreef dat ik een rok met een blouse moest dragen, omdat hij van vrouwelijk houdt.

We hadden het niet over Marcel gehad. Wat was de bedoeling, moet hij mee of juist niet? Ik besprak het met Marcel, openheid leek me het beste. Eigenlijk had ik me door hem over laten halen om dit vreemde avontuur door te zetten. Hij besloot dat hij er zou zijn en dat hij me een signaal zal geven als ik moet stoppen. Andersom zal ik hem een signaal geven als ik hulp nodig heb. Het beviel hem dat ik een vervolgstap had gezet. Hij bevestigde het door me, na een week lang links te laten liggen, liefdevol in zijn armen te nemen. Ik voelde zijn erectie en verlangde naar intimiteit. Maar hij wees me opnieuw af.

De zondagochtend kruipt voorbij. Marcel is gaan sporten en ik ga me voorbereiden op? Ja waarop eigenlijk, wat is de bedoeling? Ik besluit me te douchen, scheer mijn benen en trim het kleine harige driehoekje onder aan mijn platte buik. Mijn gedachten dwalen af naar de treinrit, naar zijn blik, het geile gevoel wat ik had en naar vanmiddag. Ik smeer mijn lichaam in met bodylotion, wrijf met mijn vlakke hand over mijn venusheuvel en jaag onbewust een golf van opwinding door mijn lijf. Mijn god, ik ben niet alleen gespannen, ik ben zelfs al opgewonden.

Om vijf over drie loop ik het café in. Zojuist heb ik een sms gehad dat hij achter in de hoek zit met zijn rug naar de deur. De hoge gestoffeerde banken bieden beperkte privacy. De muziek staat zacht en er hangt een gemoedelijke sfeer. Pascal kijkt toevallig om als ik binnenkom, ik zie zijn glimlach en loop langzaam op hem toe. Hij blijft zitten en wijst op de plek aan de andere kant van zijn tafeltje. Het verbaast me, geen hand, geen zoen, alleen een glimlach en ‘hallo Vera’.

Hij heeft zijn plekje zorgvuldig gekozen, niemand die hem recht in het gezicht kan kijken. Zo kan hij behoorlijk anoniem aanwezig zijn. Alleen de mensen die van het toilet terug komen kunnen een glimp van hem opvangen. Ik zit daarentegen veel meer in het zicht en realiseer me de risico’s van zijn keuze. Ik wil koffie bestellen maar hij corrigeert het en bestelt twee witte wijn. Het gesprek komt langzaam op gang. Hij heeft net als ik op google gezocht, weet wie ik ben, wat ik doe en dat mijn man Marcel wethouder is. Hij vraagt naar ‘toen in de trein’. Ik bloos en hakkel dat ik het verwarrend vond maar ook spannend.

Zijn brede glimlach bevestigd dat het hem bevalt. Achter hem zie ik Marcel binnen komen en plaats nemen aan een tafeltje. Juist als ik afgeleid ben voel ik zijn been langs die van mij schuren. We hebben oogcontact, hij vertrekt geen spier, ik voel dat ik begin te blozen. Verschrikt kijk ik om me heen, kunnen de mensen dit zien? Hij ziet mijn blik, schudt zijn hoofd en zegt ‘ze zien nog niets’. Ik drink van mijn wijn, bespied zijn pretoogjes over de rand van mijn glas en zie hoe hij naar me toe buigt. Hij spreekt heel zacht ‘ga naar het toilet en doe je bh uit’.

Mijn hart klopt in mijn keel, mijn bh uit? Met mijn cup-maat en deze blouse weet ik dat ik dat niet ongemerkt kan doen. Ik bloos en kijk hem vragend aan. Hij knik en zegt ‘nu’. Marcel knikt naar me als ik op sta om naar het toilet te gaan. Als ik mijn tasje wil pakken schudt Pascal zijn hoofd. Kut, waar laat ik mijn bh dan, toch niet op het toilet? Hij glimlacht en zegt ‘je geeft hem straks aan mij’.

Op het toilet maak ik mijn blouse los en trek ik mijn korenblauwe bh uit. Zodra ik de knoopjes weer dicht heb priemen mijn tepels al dwars door de stof van mijn blouse. Ik kijk in de spiegel, zie mijn forse borsten en weet dat ik honderden ogen op me gericht zal krijgen. Eenmaal aan het tafeltje zie ik twee mannen met een glimlach naar me kijken. Pascal tegenover me knikt zelfs en trekt een bewonderende blik. De ander is Marcel die onmiddellijk door heeft wat er speelt.

Als ik Pascal onder tafel mijn bh wil geven schudt hij zijn hoofd en legt zijn hand open op tafel. Ik kijk om me heen en geef hem het ding vliegensvlug in de hoop dat hij het gelijk weg stopt. Niets is minder waar, hij vouwt het demonstratief op en legt het naast zich op de bank. Ik schaam me dood, kijk om me heen of iemand het ziet en heb heel even oogcontact met een glimlachende oudere vrouw.

De ober brengt ons wijn, kijkt belangstellend naar mijn boezem, knipoogt naar Pascal en kijkt daarna nog eens nieuwsgierig naar mij. De spanning giert door mijn lijf, verdomme, waarom doe ik dit? Opeens voel ik zijn been weer, hij drinkt van zijn wijn en hengelt mijn been naar zich toe. Ik voel een hand om mijn enkel, mijn pump valt kletterend op de grond. Er kijken mensen naar ons, hun blik spreekt boekdelen. Kut, nu hebben we alle nog aandacht getrokken ook.

Hij duwt mijn blote voet tegen zijn kruis. Ik voel de stof van zijn jeans, ik voel een bobbel, ik voel hardheid en ik zie geilheid in zijn ogen. Hij likt zijn lippen, net als toen in de trein. Zijn blik is op mijn borsten gericht, hij wijst en zegt ‘knoopje los’. Ik kijk hem verschrikt aan, schudt nee. Hij knikt ja en glimlacht terwijl hij met zijn hand onder de tafel over mijn kuit wrijft. Ik heb het heet, mijn roodgelakte nagels bewegen naar dat knoopje wat ik juist extra vast gemaakt had. Hij knikt weer, en kijkt gelukzalig als het knoopje onder druk van mijn vinger losspringt en mijn grote borsten mijn blouse brutaal open doen puilen.

Als ik omlaag kijk en zie dat mijn tepels bijna uit mijn blouse glippen voel ik hoe zijn hand mijn been loslaat. Zijn oogcontact is dwingend, net als zijn stem, ‘liggen laten die voet’. Ik heb het ongelofelijk heet. Dit windt me zo ongelofelijk op dat ik er nat van word en mijn tepels keihard zijn geworden. Hij rommelt aan de knopen van zijn broek, ik voel zijn warme vlees langs mijn voet schuren. Jezus, hij heeft zijn broek losgemaakt en streelt met zijn pik langs mijn blote voet.

Daar zit ik dan, met een rode kop, een paar tieten die bijna uit mijn blouse puilen en een vent tegenover me die me zit op te geilen. Hij likt zijn lippen weer en drinkt een slok wijn. Zijn hand perst zijn enorme erectie tegen mijn voet, ik voel zijn warmte en stijfheid. Zijn lippen bewegen, hij spreekt zacht en fluistert ‘toe, streel je tepels’. Opnieuw kijk ik gespannen om me heen, buig voorover, zet mijn ellenboog op de tafel en leun met mijn kin op mijn handpalm. Nu kan ik ongezien met mijn andere hand mijn tepel strelen door de stof van mijn blouse.

Opnieuw bewegen zijn lippen, weer klinkt zijn stem gebiedend ‘in je blouse die hand’. Voorzichtig volg ik zijn aanwijzing. Er jaagt een elektrische lading door mijn lijf als mijn nagel even langs mijn tepel schuurt. Mijn god wat ben ik geil, van die hand met de harde pik die langs mijn voet schuurt en van dit ongelofelijk opwindend spel. Ik hoor zijn ademhaling zwaarder worden, zijn ogen knijpen iets toe. Ondanks dat ik hem nog maar kort ken herken ik zijn lichaamstaal. Zijn lip trilt even, net als die van mij. Ik zie aan alles dat hij op het punt staat klaar te komen.

Mijn hand houdt van schrik stil als ik de spetters op mijn been en voet voel. Zijn ogen sluiten heel even en focussen zich dan weer op mijn borsten. Ik voel zijn hand nog steeds bewegen en voel nog meer spetters. Ik kijk angstig om me heen, de oudere vrouw heeft ons in het vizier, ze kijkt met een rood hoofd weg als ik haar aankijk. Ik kijk het café weer in, wie hebben ons allemaal gezien? Tot mijn schrik is Marcel verdwenen, heb ik iets gemist?

De greep van Pascals hand lijkt te verslappen, de blik in zijn ogen wordt langzaam weer normaal. Ik heb mijn borst losgelaten en wrijf met mijn hand over mijn rok die onder zijn zaad zit. Verschrikt kijk ik omlaag. Verdomme, een zwart jurkje met spermavlekken, dat ziet iedereen. Pascal lacht gemeen naar me, zijn hand beweegt onder de tafel. Maakt hij zijn broek dicht of doet hij iets anders?

Opeens gooit hij mijn bh op de tafel. Verschrikt grijp ik het beet en frommel het in elkaar. Het ding kleeft en is nat van zijn zaad. Hij heeft zich schoongeveegd met mijn bh. Deze keer krijg ik wel de gelegenheid om het in mijn tasje te stoppen. Mijn handen kleven als ik de rits van mijn tasje dichttrek en het laatste stukje van de korenblauwe stof er in prop. Zodra ik weer opkijk zie ik zijn voldane en geile kop. Hij lacht, buigt voorover en zegt ‘trek je schoen aan en verdwijn’. Als ik hem verbaasd aankijk zegt hij ‘het was goed, ik mail je’.

Mijn hand graait naar m’n pump die hij opzettelijk nog iets opzij schoof. Mijn borsten leunen breeduit op tafel als ik hem om mijn voet wurm en daarmee zijn zaad van mijn voet strijk. Ik loop het café uit en voel alle ogen op me gericht. Op mijn borsten die op en neer deinen in mijn blouse. Op de vlekken in mijn jurk en op het nat spoor langs mijn benen. Mijn hakken tikken op de straat en ik beweeg me snel naar de parkeergarage.

Zodra ik in mijn auto zit komt de spanning in mijn lijf pas echt tot uiting. Ik ril en voel warme- en koude golven door mijn lijf gaan. Ik schaam me dood, ik voel me geil en verlang naar dat ongelofelijke gevoel van bevestiging. Een orgasme, wat hoort bij zo’n ongelofelijk geil avontuur. Ik kijk om me heen, de parkeergarage is verlaten, niemand ziet me. Ik geef mezelf toestemming iets te doen wat ik nooit eerder in het openbaar deed.

Tien minuten later verlaat ik de parkeergarage nadat ik mijn piepende telefoon gecontroleerd heb. Het was een berichtje van Marcel ‘vannacht ben je weer van mij’. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik schuif met mijn nat slipje over de leren stoel en vraag me af wat ons bezielt…..