Ruw Gevecht

Ik was nog jong en onbevangen. Ik was zachtaardig en zeker geen vechtersbaas. Dat viel jongens uit de buurt op en ik moest het dikwijls ontgelden. Ik was de ideale boksbal die niet terugsloeg om agressief tegenaan te beuken.

Het was zomer en heel warm. De gemoederen raakten gemakkelijk verhit. Ik liep over het grasveld vlakbij huis, enkele jongens voetbalden, een paar anderen waren bezig een boom te vernielen.

Het werd later en het grasveld werd geleidelijk aan leger; het werd etenstijd.

Een van de laatsten op het veld, de beul van de buurt, kreeg mij in het vizier en had duidelijk zin in een robbertje vechten. Hij kwam op me af, duwde steeds tegen mij aan waardoor ik, op zoek naar evenwicht, steeds een stap naar achteren deed.

“Wat moet je nou, hè, wat moet je nou?!”, riep hij en herhaalde het steeds. Z’n hoofd was rood van frustratie of woede, z’n ogen stonden moe en leeg in de kassen. Ook ik kreeg een rooie kop, ik had geen zin in een afranseling. Vluchten had geen zin, vechten ook niet.

De angst maakte me wankel en bij een volgende stap achteruit verloor ik mijn evenwicht en viel pijnlijk tegen de grond. De beul viel met z’n volle gewicht op me en begon met z’n vuisten tegen de zijkanten van m’n lichaam te beuken. Hij lag tussen m’n benen die nog bleek uit m’n korte broek staken, mijn knieën omhoog die voortdurend zenuwachtig trilden van angst.

Vol afgrijzen keek ik naar die fanatieke kop van hem vlak boven me. Z’n grijsgroene ogen leeg en vermoeid tuurden door en langs me heen. Z’n vuistslagen leken aan kracht in te boeten, misschien was er een kans dat hij me snel met rust zou laten.

Ik raakte onzeker met hem tussen m’n benen. M’n knieën trilden voortdurend. De ene keer probeerde ik z’n lichaam niet aan te raken zodat hij mijn trillen niet op zou merken. Dan weer kneep ik m’n benen juist weer strak tegen hem aan, zodat het trillen ophield.

Er schoot een vonk energie door m’n buik en hart, toen ik plotseling een gevoel van genegenheid voor die jongen boven me voelde. Z’n ogen en wangen, net nog van de beul die ik het meest van iedereen haatte, veranderden als bij een donderslag in een mooi, zacht gezicht. Ik wilde hem kussen, maar schrok zo van die neiging dat ik hem met alle macht weer probeerde te haten. Het lukte nauwelijks, het begon te kloppen en groeien in m’n broekje, terwijl hij zijn lichaam tegen het mijne duwde en ik mijn benen stevig in zijn heupen duwde.

Hij merkte mijn zachte blik op, aarzelde maar begon opnieuw te slaan. Bij elke beuk duwde ik m’n kruis tegen het zijne, om het genot ervan de pijn te doen stillen. Het duurde niet lang of hij had me door. “Wat lig je te doen, viezerik?”, zei hij, maar z’n stem en adem verraadde dat het hem niet onberoerd liet. Hij trok m’n knoop los en m’n rits open en legde zo een onbeschaamd grote stijve pik bloot. Ik schaamde me diep, maar die schaamte zorgde voor nieuw bloed naar m’n toch al vuurrode wangen en kloppende pik. Ik voelde de wind erlangs strijken.

Hij keek naar m’n pik en naar m’n gezicht, en weer terug. Het was duidelijk dat hij zich even geen houding wist te geven. Hij begon tegen m’n geslacht te slaan met z’n vuist. Geen pijn maar hevige tintelingen waren het gevolg. Hij zag en voelde de golven van genot die zijn acties door mijn lichaam lieten gaan. Nu legde hij z’n vlakke hand op m’n piemel en veegde er ruw mee heen en weer, steeds maar door op zeer brute wijze. En dat terwijl hij diep in m’n ogen keek. Ik ontweek zijn blik en tuurde hulpeloos naar een boomtop. Maar het genadeloze genot brak al snel mijn lichaam. Als een kat in het nauw danste, schudde en beefde ik onder hem terwijl ik voelde hoe het genot via mijn onderlichaam in zijn hand gutste, in niet te stoppen vloedgolven.

Na een paar laatste stuiptrekkingen kwam ik tot bedaren. Ik voelde nu dat de beul zelf trilde als een rietje. Hij keek naar zijn hand, druipend van mijn sperma. Toen vertrok zijn gezicht in minachting. “Jij vieze gore vuilak”, snauwde hij en sloeg met z’n natte hand links en rechts tegen m’n wangen. Hij duwde zich van me af, stond op, spuugde een klodder op m’n buik en rende weg.

Ik hief mezelf op en leunde op m’n ellebogen. Ik bekeek m’n arme lijfje. Mijn penis stak vies en vuil boven m’n broekje uit, met een rode eikel nog nadruppelend. Mijn gezicht glom van mijn sperma, mijn buik zat ook onder, waar zijn speeksel zich met mijn zaad had vermengd.

Ik stond op, ritste m’n broek dicht en liep naar huis, met knikkende knieën. Zou de beul mijn zonde gaan rondbazuinen? Maar hij had zelf de zonde voortgebracht. Ik wist dat hij het voor zich zou houden. En dat hij me voortaan met rust zou laten.