Boswachter - 5

“Eeh, hoi, met Jennifer” stamelde ik en een siddering schoot door mijn lijf. Ik had ‘m aan de lijn en zijn stem was warm, diep en gelukkig zonder raar accent. “Nou, dan hebben we elkaar eindelijk aan de lijn he” en van nervositeit moest ik giechelen als een klein kind. ‘zou hij daarop afknappen?’ dacht ik, maar ik kon me gewoon niet bedwingen. Ik frunnikte met mijn linkerhand aan mijn shirt en voelde me ineens weer 16 of zo. Na wat onhandige inleidende beschietingen begon het gesprek een beetje te vlotten en raakten we in een heel gezellig gesprek verzeild. Ineens vroeg Tom waarom ik had gereageerd op zijn oproep en ik aarzelde een beetje en antwoordde voorzichtig: “nou ja, eh, ik ben al een tijdje op zoek naar een spannend contact en jou verhaaltje klonk gewoon erg leuk!” Poeh, het hoge woord was er uit en het zweet brak me aan alle kanten uit, ook tussen mijn benen. ‘Jezus Jennifer, je bent echt toe aan een verzetje’ schreeuwde ik in mezelf.

“Ken je restaurant Duinvermaak in Bergen?” vroeg hij toen out of the blue en ik zei dat ik daar wel eens geweest was, maar dat ik eigenlijk zelden of nooit in de duinen kwam. “Nou, dan wordt het hoog tijd dat je eens een uitgebreide excursie krijgt, Jennifer! Ik ken dat gebied op m’n duimpje”. Wat klonk hij toch lief en warm, maar een stemmetje in mijn hoofd zei: ‘het is een gevaarlijke man, het is een gevaarlijke man’, maar ik wilde daar niet naar luisteren en zei dat ik daar eigenlijk wel zin in had. “Wat had je in gedachten, Tom?” vroeg ik en ik hield me doodstil, wachtend op wat hij nu zou gaan zeggen. “Wat dacht je van gezellig samen een pizzaatje eten en dan zien we wel of het klikt. Wil je toch niet, dan even goede vrienden en gaan we na de pizza lekker weer naar huis. Maar ik hoop natuurlijk dat je als toetje een excursie wilt!”

Het klonk heel redelijk en veilig. Openbaar terrein, alle tijd om elkaar in te schatten, makkelijke escape als ik me toch bedenk, dus ik stemde in met zijn voorstel. “Morgen half zes?” zei ik en Tom vond dat een prima plan. “De kinderen zijn dan bij hun vader, dus ik heb het rijk voor me alleen”. Toen moest ik even slikken, maar flapte er plotseling uit: “Vind je het spannend als ik een rokje aandoe?”. ‘Jezus, Jennifer, dat zeg je toch niet’ zei ik meteen erna tegen mezelf, maar Tom zei dat hij dat inderdaad wel spannend vond. Zo, dat was eruit. “Ik rij in een donkerblauwe Mazda 323” was het laatste dat ik zei voordat we afscheid namen. Ik drukte op ‘beëindigen’ en staarde naar mijn telefoon. 26 minuten en 18 seconden stond er op het display en ik staarde voor m’n gevoel net zolang nog naar zijn naam. ‘Duinvermaak’ wat een naam...

Nog bijna een hele dag wachten. Aaaargh, ik werd gek van ongeduld. Het liefste reed ik nu direct naar de duinen, maar ik moest toch echt eerst morgen de kinderen naar hun vader brengen. Die eikel van een vent. Zou hij het nog steeds doen met dat loeder van 34, of had ie ook genoeg gekregen van haar? In haar kontje. Wat is dat toch dat mannen dat zo opwindt? In het begin van onze relatie, toen we er lustig op los experimenteerden had ik het hem in een intens geile bui wel eens voorgesteld, maar hij wou er niks van weten. Maar met ‘dat loeder’ deed ie het ineens wel! Ik had wel eens in de Opzij gelezen dat een van de belangrijkste reden van het vreemdgaan van vrouwen was, dat ze anale seks wilden hebben. De Opzij legde uit dat ze het niet aan hun man durfden te vragen, maar dat de drempel bij bijvoorbeeld de buurman lager lag. Ik moest er niet aan denken. Ja, toen in een vlaag van verstandsverbijsternis, maar achteraf was ik toch blij dat het er nooit van gekomen was.

Zou de boswachter me ook achterlangs willen nemen, bedacht ik me toen. Zou ik dan nee zeggen? Hij had gezegd dat ik bepaalde ‘hoe ver’ we zouden gaan. Snel schonk ik een glas wijn in en begon te ijsberen door de kamer. Ik wilde een warme pik in me voelen, maar dan wel in het juiste gaatje. Het kan toch niet lekker zijn in je kontje? Ik heb een heerlijk poesje dat er voor gemaakt is en ok, in m’n mond is ook niet zoals de heer het bedoeld heeft, maar dat vind ik toch anders. Hmmmm, lekker zelfs. Hoe groot zou ie zijn? En hoe dik? En voor ik het wist stond ik met een glas wijn in de linkerhand me met de andere te vingeren. ‘Geile slet dat je daar bent’ klonk het in m’n hoofd. Ik moest het van me afzetten en besloot dan maar wat TV te gaan kijken. Hart van Nederland. ‘Hard van achteren zullen ze bedoelen!’ giechelde ik.

Tegen twaalf uur stond ik op, zette de TV uit en liep de trap op richting de badkamer. Ik voelde me bezweet en besloot een snelle douche te nemen. Ik waste bewust maar heel kort mijn poes, want ik wist ook wel dat het anders weer op vingeren zou uitdraaien. Ik moest het van me afzetten. Gek genoeg gebeurde er iets intens toen ik mijn billen ging inzepen. Toen mijn hand tussen mijn billen ging en mijn sterretje aanraakte kwam ineens dat warme gevoel weer in mijn buik. Ik leunde met mijn linkerhand tegen de muur en bleef lekker wrijven over mijn sterretje. ‘Zal ik het eens proberen?’ bedacht ik me toen en ja, ik probeerde mijn middelvinger naar binnen te drukken. Het was een tegelijk raar, maar ook prettig gevoel en na enig poeren zat de vinger erin. Ik probeerde hem er weer uit te halen, maar het kootje leek te blijven haken achter mijn kringspier. Dat voelde echt heel apart en ook heel nieuw.

Na een tijdje ontspande mijn kontje zich en ging de vinger er soepel in en uit. Het was echt een fantastische nieuwe ervaring, maar ik wist niet of ik het nou echt opwindend vond of gewoon een raar idee. Ik probeerde een tweede vinger erbij te krijgen en met enige moeite lukte dat ook. Dat deed wel een beetje pijn, maar ook dat verdween na een tijdje. Dat was wel het meest verbazingwekkende: eerst is het een beetje vervelend, maar na ontspanning wordt het ineens heel lekker. Maar goed, dit waren twee vingers, een dikke warme pik moet toch een heel ander verhaal zijn. Ik denk toch dat ik geen ‘ja’ ga zeggen als Tom het zou voorstellen. Nadat ik gestopt was, gloeide mijn kontje nog vele minuten na en ik spoelde me grondig af. Eenmaal ik bed droomde ik verbazingwekkend genoeg snel weg, met afwisselend Aristoteles en Tom voor mijn ogen.

De wekker ging en ik schrok wakker. Ik hoorde luid gestommel uit de kamer van Eva, wat er op duidde dat Thijmen haar weer aan het pesten was. Ik trok snel mijn ochtendjas aan en stormde Eva’s kamer binnen; “En nou is het afgelopen met dat gedonder! Thijmen, naar je eigen kamer!” Zo, dat had ik maar even gezegd. Een doodstil ontbijt volgde en ik brak het ijs met: “Wat gaan jullie dit weekend doen met papa?” ‘De hufter’ wou ik eigenlijk zeggen, maar ik hield mijn gezicht in de plooi. “We gaan naar de Efteling” zei Eva, “dus papa heeft gevraagd of je ons een beetje op tijd kunt brengen. Hij zei 9 uur”. Tja, de communicatie tussen Paul en mij was behoorlijk stroef en verliep zoals nu vrijwel altijd via de kinderen. Niet dat hij me niet wilde zien of spreken, maar ik was klaar met die gast. Als ie al eens belde, dan nam ik meestal niet op. Zak er maar in met je loeder.

Toen ik bij hem wegging, vond ik een woning precies een kilometer aan de andere kant van de school. Zo was het voor de kinderen qua afstand gelijk, maar was ik twee kilometer van hem vandaan. Het was een kort stukje rijden en hoewel hij wist dat we er om 9 uur zouden zijn, was hij weer helemaal niet klaar. Nog in zijn pyjama deed hij de deur open en de kinderen snelden met hun weekendtassen naar binnen. Ik keek hem giftig aan: “Zo zo, 9 uur en nog in je pyjama? Moest je dat loeder soms weer eerst even in d’r kont neuken? Niks veranderd ben je, niks. Jij brengt ze maandag naar school” en ik draaide me om en stoof de straat uit. Nog acht en een half uur, nog acht en een half uur. Bij winkelcentrum Middenwaard kocht een paar spierwitte slipjes. Niet dat ik die niet had, maar de meesten waren wel een beetje verwassen. Ik wilde een goede indruk maken.

Ik besloot via een omweg naar huis te rijden, deels om de tijd te doden, deels om met open ramen de wind door mijn haar te laten wapperen. Ik dacht aan mijn geile actie gisteravond onder de douche en het bleef maar malen. Plotseling bedacht ik me dat ik natuurlijk ook nog mijn grote vriendje had. Het was een life-size model, dus het zou ongeveer hetzelfde moeten aanvoelen. Ik had nooit de behoefte gehad aan die belachelijk grote modellen als ‘De Tarzan’ en ‘De Ghanees’. Nee serieus, echt niet. Ik wist wat me te doen stond en sloeg direct af naar rechts om via een tussendoor weggetje snel thuis te zijn. Ik stak de sleutel in het slot, opende de deur en rende de trap op.

Moet ik nog even met Jennifer in de ik-vorm doorgaan of zijn jullie benieuwd naar het vervolg in de duinen? Meeste stemmen gelden.