Sanne - 3

Terwijl de meiden aan het douchen waren lette Sanne op de reacties van andere mensen om hen heen, het kwam ten slotte niet iedere dag voor dat er drie knappe zestien jarige meiden naakt stonden te douchen in een openbaar zwembad. Emma, Kim en Vera merkten niets of deden alsof ze niets merkten, zich schijnbaar niet bewust van de rest van de wereld. Sanne zag hoe ze bekeken werden met blikken van verbazing en ongeloof, een paar jongens stonden hen zelfs ongegeneerd aan te gapen. Een oudere vrouw bekeek hen met afkeuring, maar zei verder niets. Terwijl alle blikken op de drie naakte meiden gericht waren gunden ze Sanne, die er naast stond, geen blik waardig. Zij werd compleet genegeerd. Sanne vond het best, zij zat niet om aandacht verlegen maar ze snapte wel dat als je aandacht wilde hebben dit de manier was om het te krijgen.

Terug bij de kluisjes zagen ze dat de familiekleedkamer, waar ze zich omgekleed hadden toen ze binnen kwamen, bezet was. Er werd geen probleem van gemaakt, de meiden pakten hun handdoeken uit hun kluisjes en begonnen zich ter plekke af te drogen. Sanne had zich het liefst teruggetrokken in een hokje maar de opmerking die ze bij binnenkomst gekregen had deed haar daarvan af zien. Zich een beetje terugtrekkend achter de andere meiden, die zich totaal niet haastten, trok ze snel haar badpak uit en haar kleren aan. Als eerste was ze weer aangekleed.

Terwijl ze zich langzaam aankleedden waren de andere meiden nog uitgebreid aan het kletsen. “Wat ben je toch ook een slet, Emma”, merkte Kim op. “Eerst naakt van de glijbaan en toen je er uit gestuurd werd gewoon in je nakie hierheen lopen.” “Jazeker”, reageerde Emma. “En deze slet heeft ongelooflijk trek in patat en frikandellen.” Daar was iedereen het wel mee eens, al keek Sanne even bedenkelijk. Als ze zich nu gingen volproppen in de snackbar zouden ze straks thuis geen avondeten meer lusten. Maar ook zij had wel trek in een lekkere vette hap, dus zonder bezwaren volgde ze de rest naar de overkant van de straat. Tegenover het zwembad zat een snackbar en ze waren duidelijk niet de enigen.

“Zeg het maar”, zei een wat dikke man achter de toonbank toen ze aan de beurt waren. Sanne had gezien dat ze bij deze snackbar raspatat hadden, haar lievelingskostje. “Doe maar een raspatat oorlog en een broodje kroket”, bestelde ze. Emma en Vera bestelden allebei een patatje met en een frikadel speciaal terwijl Kim voor een patatje oorlog en een pikanto saté ging.

Nadat ze betaald hadden zochten ze een tafeltje, er was er toevallig nog eentje vrij. Terwijl ze gingen zitten viel het oog van Sanne op de broek van Kim. Ze had al eerder gemerkt dat er iets niet klopte aan die broek, maar ze had het nog niet kunnen plaatsen. Nu zag ze het, er zat een gat in ter hoogte van haar kruis. Omdat ze geen onderbroek droeg (geen van drieën, Sanne was de enige aan hun tafeltje die ondergoed aan had) keek je zo tegen haar kutje aan. Sanne wist dat het geen toeval was, dat gat had Kim er zonder twijfel bewust in gemaakt. Daar was ze wel het type voor. Zelf zou ze zich dood schamen als ze er zo bij zou lopen, maar Kim raakte er alleen maar opgewonden van. Zelfs in het korte ogenblik dat ze haar kutje door het gat heen gezien had, had Sanne gezien dat ze zeiknat was. Kim was gewoon hartstikke geil, maar dat was niks nieuws.

Het duurde niet lang of de bestellingen werden gebracht. “Oeh, dat ziet er goed uit”, riep Emma en meteen stopte ze een paar frietjes in haar mond. Ook de andere meiden lieten het zich goed smaken totdat Vera haar frikadel in haar mond stak en zuigend haar hoofd naar voor en achter bewoog terwijl ze de frikadel op z’n plek hield. “Zit je hier nou gewoon een frikadel te pijpen?” vroeg Kim enigszins verbijsterd. “Ja, wat nou?” reageerde Vera half verstaanbaar met haar mond vol. “Ik heb die gast in het zwembad net helemaal niet gepijpt, alleen maar geneukt. Mag ik soms niet pijpen?”

Ook Emma pakte nu haar frikadel en begon er op te zuigen terwijl ze hem in en uit haar mond liet glijden. De saus zat om haar mond heen, net als bij Vera. Kim zag het en kon natuurlijk niet achter blijven, met wat moeite liet ze de toch wat dikkere pikanto in haar mond glijden maar het lukte haar niet zo goed om het ding te pijpen als de frikandellen van Emma en Vera. Maar Kim was letterlijk niet voor één gat te vangen. Als hij in het ene gat niet past, dan misschien in het andere bedacht ze zich. Ze deed haar benen wijd en hield de dikke vleesstaaf voor het gat in haar broek. Langzaam liet ze het ding in haar kutje verdwijnen. Dat paste beter, hoewel de dikke warme satésaus zich nu natuurlijk ophoopte rond haar schaamlippen.

Sanne zat er met grote ogen naar te kijken. Had ze eerder nog gedacht dat er in een snackbar niks sletterigs te doen was en dat ze dus relatief veilig zou zijn, wisten die meiden er toch nog een show van te maken. En een show was het zeker, hun acties waren niet onopgemerkt gebleven. Diverse andere gasten hadden gezien wat de meiden gedaan hadden en stonden er verdwaasd bij te kijken.

Ondertussen was de pikanto van Kim bijna volledig in haar kutje verdwenen. Emma en Vera zagen hun kans schoon. Met hun monden nog vol saus doken ze onder de tafel en ieder aan een kant begonnen ze nu de satésaus van Kims kutje af te likken. Die saus had zich natuurlijk vermengd met de kutsappen van Kim, wat een heel bijzondere smaak opleverde. Langzamerhand raakte de saus op terwijl Kim steeds meer sappen bleef produceren. Met een luide kreun kwam ze klaar, wat voor Emma en Vera het teken was om te stoppen met likken.

“Zeg, gaan jullie gewoon eten anders gooi ik jullie er uit”, riep de man achter de balie. “Ja hoor”, riep Emma terug. De show was toch afgelopen. Kim viste de pikanto weer uit haar kutje. “Dat ding is doorweekt”, klaagde ze. “Als je hem niet meer wil, geef maar hier hoor”, riep een van de jongens die had staan kijken daarop. Maar dat was Kim toch niet van plan. Met de satésaus die nog in haar bakje zat liet ze het zich goed smaken. Ook de frikandellen van Emma en Vera verdwenen in een oogwenk, ditmaal werd er niet gepijpt maar gegeten. Met een paar servetjes maakten ze hun monden schoon en leek het alsof er niets gebeurd was.

Net waren ze klaar met eten toen de telefoon van Sanne begon te rinkelen. In het display zag ze dat het haar moeder was die belde. “Waar ben je, en weet je toevallig waar Emma is?” hoorde ze haar moeder vragen. Die ging er natuurlijk niet van uit dat ze samen weg waren, dat gebeurde immers bijna nooit. Sanne liet weten dat ze bij het zwembad waren maar dat ze nu naar huis zouden komen. Over de snackbar en wat zich allemaal had voorgedaan zei ze maar niks, dat hoefde thuis niemand te weten. Ze wist niet eens of ze het zelf wel wilde weten.