Het Contract - 1

Omdat de meerderheid mijn verhaal te lang vindt en daardoor niet goed leesbaar, zal ik het opnieuw plaatsen. De alinea's van mijn verhaal waren niet goed doorgekomen, dus ik probeer het opnieuw, maar dan in 4 delen.

Het Contract (Deel 1)

De zonnestralen prikten in Eva’s gezicht, terwijl ze moeizaam wakker werd en zich realiseerde dat ze een barstende hoofdpijn had.
“Jezus, waar komt in hemelsnaam die hoofdpijn vandaan?” vroeg Eva zich af. Verdwaasd van de vele uren in een diepe slaap te hebben gelegen, keek ze om zich heen, zag de wekker en schrok. “Wat??, dat kan niet!!”. De wekker gaf aan dat het 4 uur in de middag was. Meteen kreeg ze het gevoel dat er iets niet klopte aan deze situatie. Datzelfde gevoel maakte haar tevens nieuwsgierig. “Waarom heeft ze zo lang geslapen?..wat was er gebeurd vannacht in die parenclub waar ze eigenlijk ongewild was beland?” Deze vragen spookten door haar hoofd, maar door de extreme hoofdpijn die ze had, kon ze zich op dat moment nog geen helder beeld vormen.
“Eerst maar eens een douche nemen, misschien dat ik me daarna beter voel?” prevelde ze in zichzelf.

Ze zwaaide het zomerdekbedje van zich af en wilde opstaan. Meteen merkte ze dat ze “iets” tussen haar benen voelde, nee, niet alleen tussen haar benen, er zat iets in haar!! Wel een vreemd gevoel, want ze voelde eigenlijk helemaal geen verdikking of zoiets. “Hmmmm, ik zal het me wel verbeelden”, dacht ze en stapte het bed uit om vervolgens naar de badkamer te lopen. Ze draaide de thermostaatkraan van de douche open en wachtte tot het water op de voor haar aangename temperatuur was gekomen. Ze was inmiddels, door haar enorme hoofdpijn, het vreemde gevoel tussen haar benen alweer vergeten. Eigenlijk gebeurde dat ongemerkt al tijdens het lopen naar de badkamer.
Eva wilde net onder de douche stappen toen ze merkte dat ze dringend moest plassen..”hé verdorie” zei ze, “waarom juist nu?” en even twijfelde of ze haar plasje onder de douche zou doen, wat ze altijd erg geil vond en tevens ook best gênant, of dat ze het maar gewoon op het toilet zou doen. Ze koos voor het laatste en dat was maar goed ook!

Op het moment dat Eva ging zitten op de rand van de bril, kreeg ze weer het gevoel dat er “iets” in haar stak..Ja, stak, want het stak ook naar buiten. Ze voelde iets hards en snijdends, terwijl het ook flexibel was. “Verdorie, wat is dit nou voor gevoel? Dat kan toch helemaal niet?” dacht ze terwijl ondertussen haar hand tussen haar benen ging om te voelen of dit nu werkelijk was wat ze voelde, of dat het gewoon door haar algehele staat van belabberdheid kwam. Ze moest lachen om dat woord, maar het schetste wel precies hoe ze zich voelde. Ze voelde een plat stukje ..papier??!! “Wat is dit?!!” dacht Eva terwijl ze het opgerolde papiertje uit haar trok.
Ze zat nog steeds op het toilet en rolde het papier open.
Wat ze las, vergat haar te doen plassen.
De eerste regel vertelde haar dat het om een contract ging. “Hoe in hemelsnaam kan geschreven tekst op papier in haar natte kutje, na blijkbaar daar een hele nacht te hebben gezeten, nog leesbaar zijn?” vroeg Eva zich af. Maar nieuwsgierig als ze was en met een zeer vreemde gewaarwording las ze de rest van de tekst.

De tekst luidde als volgt.

“Eva, vanaf nu ben jij elke maand een volledig weekend beschikbaar voor ons. Dit betekent dat jij je op de door ons geplande dagen volledig beschikbaar en dienstbaar zult zijn, alles zult moeten doen wat wij van je verlangen en je compleet onderdanig zult moeten gedragen.
Je zult en mag geen eigen wil meer hebben, heb je die wel, wordt deze onmiddellijk gebroken!”

Eva zat nog steeds op de rand van de bril van het toilet en toen ze haar eigen handtekening onder de tekst zag staan, liet ze geschokt het papiertje, dat heel arrogant als contract werd gekenmerkt, uit haar handen vallen.
“Wat is dit nu weer voor onzin? Hoe komt dit zogenaamde contract in mij? Is het geschreven met watervaste inkt of zo? Hoe kan het anders dat dit nog leesbaar is! En ik wil dit helemaal niet, wie heeft dit geschreven..wie heeft dit in mij gestopt!..hoe ben ik eigenlijk thuisgekomen en belangrijker, wie heeft mij in bed gestopt?!!” Al deze vragen schoten als vuurpijlen door Eva haar hoofd. Ja, vuurpijlen met lichtflitsen achter haar ogen door de hoofdpijn, die nu in behoorlijke proporties begon toe te nemen.

“Oké!..oké!..fuck!, wat nu? Eerst een douche..een warme douche en een koude douche, ter afsluiting, misschien dat ik me dit op de een of andere bizarre manier allemaal verbeeldt, dat dit gewoon een onzinnige verbeelding is als gevolg van die extreme hoofdpijn?” dacht Eva.

Maar niets was minder waar.

Toen Eva klaar was met inderdaad ter afsluiting een koude douche, merkte ze allereerst dat ze nog steeds vreselijk moest plassen. Dat liet ze maar gewoon lopen in de douchecabine. “Vreemd..wat vreemd! Zie je wel!! Dit is allemaal gewoon niet waar, ik droom gewoon!! Ja, dat moet het zijn, het is een ordinaire nachtmerrie en zo meteen word ik wakker en moet ik lachen om dit alles!” Ze grinnikte bij deze gedachte, waarvan ze nu eigenlijk wel zeker was dat alles, ook haar gedachten, haar douche..zelfs een koude douche!!, een droom was.



Als in een roes en met een grote glimlach spoelde ze haar kutje schoon en stapte, er nog zeker van te zijn dat dit een droom was, uit de cabine. Ze trok een van haar grote zachte badhanddoeken van het rek en droogte zich af. Loom rekte ze zich uit en verliet de badkamer.
Nog steeds “dromend” liep ze naar haar kledingkast en koos een kort wit zomerjurkje dat ze vervolgens zeer langzaam aantrok. Eva verkeerde eigenlijk min of meer daadwerkelijk in een soort roes. Die roes kwam door het warme water, met als “sauna effect” de koude stralen ter afsluiting, dacht ze. Ze zweefde bijna toen ze naar beneden liep in haar zwoele zomerjurkje.

Beneden aangekomen liep ze de keuken in om een stevige mok koffie voor zichzelf te zetten. “zo..” dacht ze.. ”Als ik door deze mok koffie nog steeds niet wakker word, weet ik zeker dat alles een droom is..” Ze schonk wat melk in haar koffie en pakte de warme mok, sloot haar beide handen er omheen en wilde net een slokje nemen, toen ze een keihard gerinkel hoorde.
Ze liet van schrik haar mok koffie op de tegelvloer van haar keuken vallen en keek verschrikt om zich heen. “Wat is dat, waar komt dat vandaan??”, dacht ze..Ineens besefte ze zich dat het geluid, de “Old Phone” ringtoon van haar mobiel was. Ze rende er naartoe, maar was net te laat.
Anoniem, stond er in de display. “Verdorie, waarom nou anoniem?” dacht Eva en kreeg gelijk een onbehaaglijk gevoel.
Dat ze niet meer droomde was haar duidelijk, want toen ze terugliep naar haar keuken gleed ze uit over de plas koffie die daar nog steeds lag en stootte tijdens de val keihard haar hoofd tegen een keukenkastje. Eventjes bleef Eva op de grond liggen, wreef met haar handpalm over de bezeerde plek en constateerde dat haar hoofdpijn opeens weg was. Tja..dat kwam natuurlijk omdat ze op een andere plek veel meer pijn had, althans, dat dacht ze zelf. Weer ging haar mobiel..weer dat snerpende rot gerinkel. “Waarom heb ik eigenlijk ooit gekozen voor die vreselijke ringtone?” vroeg ze zich af.

Deze keer was ze wel op tijd en melde zich met haar naam.
“Met Eva..” zei ze. Het bleef aan de andere kant van de lijn doodstil. Eva wilde eigenlijk de verbinding verbreken, maar bedacht zich.
“Met Eva!” zei ze wat krachtiger en bleef heel intensief luisteren of ze aan de andere kant van de lijn iets of iemand hoorde, ook al was het maar een kuchje, of een zucht, een …ja wat eigenlijk?
“Eva…..Eva..lieve, geile onderdanige Eva”, sprak een onduidelijke stem.
Eva kon niet horen of het nu een mannenstem was of juist die van een vrouw. Ze schrok er zo van, dat ze niets maar dan ook niets durfde te zeggen, ze durfde zelfs bijna geen adem te halen.
Haar hand hield door de spanning zo stijf haar mobiel vast, dat ze haar vingers niet meer kon bewegen, dus de gedachte die ze had om de verbinding te verbreken, kon ze, zelfs al zou ze willen, niet meer ten uitvoer brengen.
“Eva…”, klonk het schor. ”je hebt je contractje gevonden is het niet?” hoorde ze door de speaker van haar mobiel. Eva was zo verbouwereerd, ze had werkelijk gedacht dat dit alles een bizarre droom was. Pas om 4 uur in de middag wakker worden is voor Eva al bijna een fictie, laat staan de bizarre ontdekking van dat papiertje in haar kutje, niet wetende hoe dat er in is geraakt.
Ze realiseerde zich verbolgen dat dit dus beslist geen droom was.

Eva is een keurig meisje, netjes opgevoed, een saaie baan, maar met een goed salaris en eigenlijk had ze weinig uitspattingen in haar leventje. Haar ouders hebben haar luxe appartement, met tuin, voor haar gekocht en de hypotheek ervan zal ze zelf in termijnen aan haar ouders aflossen. Een saai, maar mooi en lekker leventje leidde Eva eigenlijk wel.

Totdat…”ja!! Dat is het!” dacht Eva..
“die nieuwe directie secretaresse!!..die had wel heel veel aandacht voor haar!”. Terwijl zij, weliswaar met haar 26 jaar een zeer aantrekkelijke mooie meid, een vreselijk saai baantje had in de boekhouding bij het bedrijf waarvoor ze werkt. “waarom had die directie secretaresse dan toch zoveel aandacht voor haar eigenlijk?. Maar, waarom zou zij..? Nee, besloot Eva, dat kan ik me eigenlijk niet voorstellen.”
Deze gedachten en nog meer, flitsten in een hoog tempo aan haar geestesoog voorbij, totdat ze ineens weer met beide benen op de grond werd geroepen.
“EVA!!, Ik hoor niets, geef antwoord!!”
Eva schrok zo erg, dat haar mobieltje op de grond viel, vervolgens met een enorme zwaai onder het keukenkastje schoof, waarna Eva meteen angstig op haar knieën viel om zo snel mogelijk te kijken of het toestel nog heel was. Gelukkig, het toestel was nog heel!! Meteen hoorde ze, toen ze haar mobieltje weer in haar handen had, weer die stem. In de verte deze keer. Ze legde haar mobieltje tegen haar oor en hoorde een zeer boze stem, deze keer met een duidelijke klank. Maar ook een herkenbare klank? Ze probeerde de stem te herkennen, maar tevergeefs. Door zelf een vraag te stellen, wist ze, kon ze natuurlijk een antwoord ontlokken en daarmee misschien de identiteit van de beller plaatsen…als ze tenminste haar hart rustig kon krijgen, want dat bonsde keihard in haar oren en dat geluid overheerste eigenlijk elke zuivere klank in een stem.

“Met Eva” zei ze weer, maar met een kordate stem “met wie spreek ik, wie ben je en wat wil je van mij.”, vroeg Eva. Nee, eigenlijk vroeg ze het niet, ze zei het..wilde het eigenlijk schreeuwen, maar ze hield zich in. Even was het stil aan de andere kant van de lijn, zo stil eigenlijk, dat Eva dacht dat de verbinding was verbroken…Maar toch hoorde ze iets. Het hield het midden tussen geschuifel en een geluid wat er op duidt dat er iets werd verschoven..”een stoel? Nee, dat is een te hard geluid.” Eva luisterde nog veel aandachtiger en toen herkende ze het onmiskenbare geluid van kleding over kousen. “Een rok!!